[YAOI 4P] I Need You

ตอนที่  5   ส่วนเกิน

                ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆว่าไอ้พวกนั้นมันจะไม่ติดต่อผมมาเลยจริงๆ ไม่ไลน์ไม่ออนเฟส นี่มันยังเห็นผมเป็นเพื่อนมันอยู่ไหม? - - ในที่สุดก็ได้กลับบ้านอยู่บ้านคุณยายไม่มีอะไรทำเลยน่าเบื่อสุดๆ กลับบ้านมาก็ไม่รู้จะทำอะไรเลยออกมาหาโรงหนังดูหนังแก้เซ็ง ช่วงนี้มีหนังอะไรน่าดูบ้างนะ ผมไล่สายตาดูรายชื่อหนังและเวลาเพลินๆก็ได้ยินเสียงเสียงหนึ่งที่รู้สึกคุ้นมากๆดังไม่ไกลจากผมเท่าไหร่ ผมจึงหันไปมองตามเสียงนั้น

                “พี่นัท หนังสนุกไหมคะ^^” ไอ้แว่นหน้าหล่อนั่นเพื่อนผมไม่ผิดแน่ แต่ผู้หญิงที่เดินเกาะแขนมันอยู่นี่...ใครกัน?

                “ก็สนุกดีนะ” นัทตอบสั้นๆ

                “อิงอิง พอเถอะน๊าาา ไปเกาะไอ้นัทมันอะไรขนาดนั้นเล่า” กานก็มาด้วยหรอเนี่ย แถมยังมีมอสที่เป็นใบ้ไม่พูดอะไรเลยตามมาด้วยอีก ไม่ติดต่อผมแล้วมาอยู่กะสาวหรอวะ=[]=

                “พี่กาน Stop your mouth! ไปเลยค่ะ” อูยยยยย ปกติกานไม่น่าจะเป็นคนที่ยอมใครง่ายๆนี่

                “เฮ้ยกาน ไม่เป็นไร ปล่อยน้องไปเหอะ” นัทพูดขึ้น “อ่าว ไมย” และเป็นคนแรกที่เห็นผม

                “หวัดดี” ผมตอบกลับไปแค่นั้นก่อนที่พวกเขาจะเดินเข้ามา

                “มาได้ไงอ่ะ มาดูหนังหรอ กลับมาตั้งแต่เมื่อไร แล้วมาดูหนังทำไมไม่กันเลยวะ” กานถามผมเป็นชุด

                “ใครหรอคะ? เพื่อนพี่นัทหรอ?” สาวน้อยคนนี้ยังคงเกาะแขนนัทไม่ปล่อยและหันไปถามนัท

                “อืม เพื่อนพี่เอง ก็เพื่อนไอ้กานไอ้มอสด้วยนั้นแหละ สนิทกันตั้งแต่มัธยมน่ะ” นัทตอบ

                “สวัสดีค่ะ อิงอิงนะคะ^^” หญิงสาวทักทายเสียงใสยื่นมือออกมาข้างหนึ่งเป็นการทำความรู้จัก

                “สวัสดีครับ ไมยครับ” แต่ผมไม่ได้ยื่นมือไปจับกับเธอเพียงแค่โค้งศีรษะลงเล็กน้อยเท่านั้นทำให้เธอต้องชักมือกลับอย่างช่วยไม่ได้

                “กาน มอส มาดูหนังหรอ บังเอิญจัง” เสียงใสปริศนาที่เพิ่มมาอีกคนเรียกความสนใจจากทุกคนให้หันไปมองตามเสียงนั้น เธอกำลังเดินเข้ามาหาพวกผมพร้อมกับเพื่อนสาวอีกคนหนึ่ง ผมไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร ผมรู้แค่ว่าเธอรู้จักกับเพื่อนผมและเพื่อนผมก็คงจะรู้จักเธอด้วย

                “อ่าว มินนี่ บังเอิญจริงๆด้วยแหะ” กานตอบกลับ

                “พวกเธอสองคนเนี่ยตัวติดกันจังนะ” อยู่ๆมอสก็พูดขึ้นทั้งที่ก่อนหน้านี้ทักผมสักคำยังไม่มี

                “ตลกน๊าาา พวกนายก็ตัวติดกันจะตาย นี่ถ้าไม่บอกว่าเป็นเพื่อนกันฉันคงคิดว่าพวกนายเป็นกันมากกว่านั้นแล้วแหละ ฮ่าๆๆๆ” เพื่อนสาวของมินนี่พูดขึ้น

                “เฮ้ยๆๆ ฟ้าใส พูดอย่างนี้เราเสียหายดิ ใครจะไปชอบไอ้ใบ้หน้าโหดนี่กัน” กานตอบแบบทีเล่นทีจริง

                “ฉันไงคนนึง^^ ฮ่าๆๆๆ ล้อเล่นน๊าาาา ไปเที่ยวด้วยกันต่อไหม ฉันว่าจะไปร้องคาราโอเกะต่อล่ะ” ฟ้าใสหยอกกลับและชวนไปเที่ยวต่อ ในเสี้ยววินาทีผมแอบเห็นแววตาของฟ้าใสไม่ได้พูดเล่นตามที่พูดเลย

                “ใช่ๆ ไปด้วยกันสิ ไปหลายคนจะได้สนุก” มินนี่ช่วยเสริม

                “คาราโอเกะงั้นหรอ” กานกำลังคิด

                “พี่กาน อิงอิงจะไปร้องคาราโอเกะด้วย ไปๆๆๆ”

                “เฮ้อ คงต้องไปสินะ = =” กานถอนหายใจ

                “พี่นัทไปกันเร็วค่ะ” อิงอิงพยายามลากนัท

                “เฮ้ย ไมย ไปด้วยกันดิ / เออ มาดิ” นัทกับกานชวนผมไปด้วย .....  แต่ไม่ล่ะผมไม่อยากเป็นส่วนเกิน

                “ไปเหอะ กุไม่ไปเป็นส่วนเกินดีกว่า” พูดจบผมก็หันหลังกลับเดินหนี จะให้ผมเข้าไปยุ่งทำไมในเมื่อก่อนหน้านี้ผมแทบไม่มีตัวตนด้วยซ้ำ ไม่สิ ไม่มีตัวตนเลยมากกว่า คำว่า ‘เพื่อน’ มันคงเก่าไปแล้ว บ้าเอ้ย ทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้โดยบังเอิญด้วยวะ .....

ไรท์กลับมาแล้วหลังจากหายหน้าหายตาไปนาน 

กี่เดือนไม่รู้ 55555555 มาแบบสั้นๆ นิดๆ เบาๆ

เน้นบทสนทนามหามากมายมากๆ 55555555555555

เดี๋ยวไรท์ก็หายอีกเชื่อปะ ฮาาาาาาา

อย่าเพิ่งลืมเรื่องนี้กันน๊าาาาาา TT^TT

ถึงเค้าไม่ได้มาอัพบ่อยๆ แต่เค้าจะพยายามนะ