[YAOI 4P] I Need You

ตอนที่ 4 คิดถึงด้วยนะ เป็นห่วง

                ‘MI MI MI MI MI MI MI  MI MI MI ONLY MI MI’

               เสียงโทรศัพท์มือที่ถือที่ดังทำให้ผมตื่นขึ้น แต่ก็ต้องพบว่าตัวเองกำลังนอนอยู่ในอ้อมกอดของใครบางคน ไม่ดี อ้อมกอดของคนสองคนอยู่ ผมลุกขึ้นมาจะไปหาโทรศัพท์แต่กลับโดนแขนแกร่งดึงกลับมานอนที่เดิมและเอาแขนพาดผมไว้ไม่ให้ขยับ เสียงโทรศัพท์ก็ยังคงดังไม่หยุด

                “จะไปไหนครับเมีย” มอสพูดทั้งๆที่ไม่ลืมตา

                “ปล่อยกุ กุจะไปรับโทรศัพท์”

                “ตื่นขึ้นมาก็เสียงดังเลยนะ” นัทที่นอนอยู่อีกข้างตื่นแล้วเช่นกัน

                “หาวววว เสียงโทรศัพท์ใครดังวะ หนวกหู” กานตื่นเพราะเสียงโทรศัพท์แถมยังถือโทรศัพท์ของผมอยู่ด้วย

                “ของกุๆ เอามานี่” ผมหลุดจากอ้อมแขนของคนทั้งสองคนขึ้นมานั่งได้ในที่สุด

                “ครับ แม่”

                (ไมย ทำไมรับช้าจัง)

                “เอ่อ..” จะให้ตอบว่าอะไรล่ะเนี่ย

                (พึ่งตื่นใช่ไหมเนี่ย?)

                “ครับๆ ใช่ แหะๆ” ในขณะที่ผมคุยโทรศัพท์อยู่ไอ้สามตัวนี้ก็เริ่มอยู่ไม่สุข

                (ตื่นแล้วก็ไปอาบน้ำเลยนะอย่านอนต่อล่ะเดี๋ยวจะยาว)

                “อ๊ะ ครับๆ” มอสเลียใบหูผมมันทำให้ผมจั๊กจี้ ผมก็พยายามดันออกแต่มันมีว่างแค่มือเดียวแบบนี้มันก็ลำบากนะ

                (เป็นอะไรหรือเปล่าน่ะไมย?)

                “เปล่าครับไม่มีอะไร อื้ออ” กานปลดกระดุมเสื้อชุดนอนผมออกพอให้เผยยอดอกได้แล้วดูดดุนผมโดยที่ผมไม่สามารถห้ามอะไรได้

                (ไมย ไม่มีอะไรจริงๆนะ)

                “ครับๆ ไม่มีอะไรจริงๆครับ อ๊ะ แม่แค่นี้นะไมยจะไปอาบน้ำแล้ว” พูดเสร็จผมก็กดตัดสายทันที เพราะนัทยื่นมือมาลูบส่วนอ่อนไหวของผมจนเกือบส่งเสียงออกมามากกว่านี้ ถ้าไม่รีบตัดสายซะก่อนแม่คงสงสัยมากกว่านี้ว่าเกิดอะไรขึ้น

                “พวกเมิงอย่าแกล้งกุดิ” ผมลุกออกจากเตียงหนีพวกมันเพื่อจะไปอาบน้ำ

                “แต่เมื่อกี้ของเมิงเริ่มตื่นแล้วนะ มือกุมันบอก ไม่เอาสักรอบหน่อยหรอไง” นัทพูดขึ้น

                “พ่องเมิงสิ กุจะไปบ้านยาย”

                “ถ้างั้นเดี๋ยวกุไปด้วย กุจะไปส่งเมิง ไปเยี่ยมยายเมิงหน่อยก็ดี” นัทพูดต่อ

                “เฮ้ย งั้นกุไปด้วยดิ” กานบอก

                “กุก็จะไปด้วย” มอสก็ตามมา

                “เดี๋ยวๆ พวกเมิงจะไปทำไม” ผมถามพวกมันไป

                “กุเป็นห่วง” นัทตอบ

                “จะได้ไปดูแลเมิงด้วย” กานเสริม

                “อย่างที่มันสองตัวบอกอ่ะ” มอสสรุป เฮ้ย มันไม่ใช่แล้ว

                “จะมาดูแลกุทำไม กุดูแลตัวเองได้โว้ย”

                “เออน่า เอาเป็นว่าตามนั้น ไปอาบน้ำไปเดี๋ยวกุรอ” นัทบอกแล้วออกจากห้องนอนไป

                เมื่อผมลงมาข้างล้างก็พบว่ามันสามตัวอาบน้ำแต่งตัวกันเสร็จหมดแล้ว(อาบห้องน้ำข้างล่าง) คือพวกมันอาบน้ำเร็วหรือว่าผมอาบน้ำช้าวะครับ? -*-

                นัทเป็นคนเดียวที่มีรถยนต์ขับครับ ความจริงแล้วก็คือรถแม่มันแหละ มันยืมมาใช้ ผมมีแค่มอไซต์ก็พอแล้วเพราะผมชอบ บ้านยายไม่ได้ห่างจากบ้านผมเท่าไหรหรอกครับแค่สิบห้ากิโลเมตรเอง ขับไปสักพักนัทก็มาจอดซื้อผลไม้ที่ข้างทาง

                “ส้มโลนึงครับ” กานที่นั่งเบาะหลังสั่งแม่ค้า

                “ซื้อส้มทำไมอ่ะ” ผมถามนัท

                “พวกกุไปเยี่ยมผู้ใหญ่ก็ต้องมีของติดไม้ติดมือไปบ้าง จะได้เป็นเด็กที่ผู้ใหญ่บอกว่าน่ารักรู้จักคิดถึงคนอื่นก่อน” นัทตอบ

                “แปดสิบจ้า”

                “ครับ”

                เมื่อซื้อเสร็จก็มุ่งหน้าสู่บ้านยายของผมต่อ จะว่าไปนัทเป็นคนรอบคอบดีนะ นี่แหละที่ทำให้มันดูเป็นผู้เป็นคนที่สุดในกลุ่ม และเราก็มาถึง

                “สวัสดีครับ แม่ไมย” สามตัวลงจากรถก็ไหวแม่ที่เข้ามารับทันที

                “หวัดดีจ้าๆ อ่าวไมย เพื่อนมาด้วยก็ไม่บอก แม่จะได้หุงข้างให้มากกว่านี้ มาเข้าสิลูกๆ คุณยายกำลังรอนะไมยรีบเข้ามาเร็วๆล่ะ” แม่ ทิ้งลูกเฉยเลย = = ผมเดินตามเข้าไปโดยไม่ได้พูดอะไร

                “คุณแม่คะ เพื่อนเจ้าไมยมาเยี่ยมด้วยล่ะ น่ารักซื้อส้มมาฝากด้วยค่ะ” แม่บอกกับยาย

                “หรอ ดีๆๆ อยู่กินข้าวด้วยกันสิ” ยายก็เห็นดีเห็นงามด้วย -*-

                “อ๋อ ไม่เป็นไรครับ พวกผมมาส่งไมยเฉยๆ เดี๋ยวกลับเลยครับ ไว้โอกาสหน้าแล้วกันนะครับคุณยาย” นัทพูด

                “น่าเสียดายเน๊อะ ไม่เป็นไร คราวหน้ามากินข้าวด้วยกันนะหลาน”

                “ครับ พวกผมกลับก่อนนะครับ สวัสดีครับคุณยาย สวัสดีครับคุณแม่” สามตัวนั้นกะผู้ใหญ่นี่พูดเพราะจริงๆนะ

                “กลับแล้วนะเว้ยไมย”

                “อือ ไปเหอะ”

                “คิดถึงพวกกุด้วยนะ” มันกระซิบบอกข้างหูผม

                “ห่าน ใครจะไปคิดถึงพวกมึงกัน”

                “กลับดีๆกันนะจ๊ะลูก” แม่ยังมิวายมาลาต่อ

                “ครับ คุณแม่” แม่กลับเข้าบ้านไปเมื่อพวกนั้นขับรถออก

                มันไม่อยู่จริงๆหรอเนี่ย ผมจะไม่ได้เจอพวกมันหลายวันเหมือนกันนะ มันจะโทรมาหาผมไหม เดี๋ยวนะแล้วผมจะไปสนใจทำกันล่ะ มันไม่เห็นจำเป็นอะไร จะโทรหรือไม่โทรก็ช่างมันไม่ได้มีผลอะไรต่อผมสักหน่อย

ขอบคุณคนที่ติดตามกันมานะครับ

ไรท์มาลงตอน4แล้วครับผม ฮูเร่ๆๆๆๆ #ปรบมือ

อาจจะกากๆนะเพราะไรท์รีบครับ

แต่เห็นความเปลี่ยนแปลงขึ้นมานิดนึงไหมเอ่ย?

น้องไมยเราเริ่มลังเลล่ะ 55555555

เพลงที่แทรกมาเป็นเพลงริงโทนของน้องไมยนะครับ

รักคนอ่าน รักคนเม้นท์นะ จุ๊บๆ^^