[YAOI 4P] I Need You

 
 
ตอนที่ 10 ตัดสินใจ
 
 
 
                ให้พูดมันก็ง่ายจริงๆนั้นแหละครับ ในวันนั้นผมกลับมาบ้านตัวเองทั้งที่ยังมีความคิดมากมายอยู่ในหัวและถึงแม้มันจะผ่านมาหลายวันแล้วผมก็ยังไม่สามารถหาคำตอบให้ตัวเองได้ว่าผมต้องการให้ทางออกของเรื่องนี้มันเป็นไปทางไหน และแน่นอนว่าสามคนนั้นก็ไม่ได้ติดต่ออะไรมาเช่นกัน
 
                การออกจากบ้านไปเดินเล่นในห้างคงเป็นทางออกที่ดีที่สุดในตอนนี้ ผมก็ไม่ได้ชอบซื้อของหรืออะไรหรอก แต่เหตุผลเดียวที่ผมมาเดินห้างเพราะว่าผมมาตากแอร์เล่น ...  และดูเหมือนว่าผมจะคิดผิดที่มาเดินห้าง ทำไมกันนะที่อื่นมีเยอะแยะให้ไปไม่ไปจะต้องมาเดินห้างเหมือนกันเนี่ยไม่เคยมาห้างหรือไง
 
                ไม่ต้องบอกก็รู้ครับว่าที่ผมเกิดอาการหัวเสียแบบนี้ก็เพราะว่าสามคนนั้นที่เป็นปัญหาให้ผมคิดไม่ตกกำลังอยู่ตรงหน้า พอผมเห็นก็รีบหันหลังทันทีและหาที่นั่งเพื่อไม่ให้ทั้งสามเห็นผม แต่เสียงที่คุ้นเคยกลับใกล้เข้ามาเรื่อยๆ และไม่รู้ว่าเวรกรรมหรืออะไรดลใจให้ทุกคนมานั่งไม่ห่างจากผมเท่าไรนักทำให้ผมได้ยินเสียงสนทนาของพวกเขา
 
                “วันนี้พี่นัทดูไม่ค่อยสดใสเลยอ่ะ เป็นอะไรหรือเปล่าคะ Are you okay?”  ลักษณะการพูดไทยปนอังกฤษแบบนี้คงเป็นใครไม่ได้นอกจากอิงอิงน้องไอ้กาน
 
                “ห๊ะ เปล่าๆ พี่ไม่เป็นไร ไม่ต้องกังวลหรอก”
 
                “งั้นพี่นัทก็ยิ้มเยอะๆสิคะ Smile อีกไม่กี่วันอิงอิงก็จะกลับเมกาแล้ว มาเห็นหน้าพี่นัทแบบนี้อิงอิงก็ไม่อยากกลับเมกาแล้วนะ อยู่ที่นี่ไปเลยดีไหมคะพี่มินนี่พี่ฟ้าใส” เดี๋ยวนะ เมื่อกี้บอก มินนี่กับฟ้าใสหรอก่อนหน้านี้ไม่เห็นสองคนนี้เลยนี่
 
                “นั่นสินะ ใครทำนัทเป็นแบบนี้เนี่ย ดูเงียบกว่าปกติ” มินนี่คงเป็นคนพูด
 
                “ไม่ใช่แค่นัท มอสกับกานก็ดูแปลกๆ” ฟ้าใสเสริม จากบทสนทนามันทำให้ผมอดคิดเข้าข้างตัวเองไม่ได้ว่าที่สามคนนี้ดูแปลกๆไปอาจเป็นเพราะผมก็ได้
 
                “หรือว่า จริงๆไม่อยากให้อิงอิงกลับเมกาใช่ไหมล้าาา พี่นัทเป็นแฟนอิงอิงสิคะ อิงก็จะไม่กลับค่ะจะอยู่เมืองไทยกะพี่นัท good idea ใช่ไหมล่ะคะ” แฟน....งั้นหรอ ไม่ อย่านะ แล้วทำไมผมถึงรู้สึกเจ็บแบบนี้
 
                “อย่ามาตลกอิงอิง เรียนให้มันจบแล้วค่อยมาพูดเรื่องนี้”
 
                “ไม่ต้องพูดเลยพี่กาน”
 
                “โทษทีนะอิงอิง พี่มีคนที่ชอบอยู่แล้วน่ะ” คำตอบของนัททำผมใจเต้นไม่เป็นจังหวะ เป็นผมหรือเปล่าคนคนนั้น
 
                “อย่าคิดมากหน่า ไม่มีไรหรอกๆ เครียดๆเรื่องจะสอบปลายภาคนิดหน่อยน่ะ ไม่มีไร” กานเป็นคนตอบ ผมคิดว่าผมไม่ควรอยู่ตรงนี้เลยจริงๆ
 
                ทำไมผมถึงไม่ชอบเวลาที่มีผู้หญิงมาอยู่ใกล้ๆพวกนี้เลย รู้สึกเหมือนกำลังจะสูญเสียเพื่อนคนสำคัญ ไม่ใช่แค่คนเดียว แต่เป็นเพื่อนทั้งสามคน
 
                “หรอคะ งั้นไปกินไอศกรีมกันไหมคะ เผื่ออารมณ์จะดีขึ้น”
 
                “ก็ดีนะ เผื่อจะช่วยให้ลืมๆอะไรได้บ้าง” เสียงผู้หญิงที่ผมคิดว่าน่าจะเป็นของมินนี่พูดขึ้นดูเหมือนไม่อะไร แต่การลงน้ำหนักเสียงที่ประโยคหลังแบบนี้มันทำให้ผมรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไร แถมยังรับรู้ถึงแรงกดดันเหมือนมีสายตากำลังจ้องมองอยู่
 
“ไมย !!” สามเสียงที่คุ้นเคยเรียกชื่อผมเสียงดังจนคนในละแวกนี้ต้อองหันมามอง ผมจึงลุกขึ้นยืนและหันไปเผชิญหน้ากับทุกคนอย่างช่วยไม่ได้
 
“อ่าว มาเดินเล่นเหมือนกันหรอ จะไปแล้วล่ะฉันแค่นั่งพักเฉยๆ ไปนะ” ผมพยายามหาทางออกให้ตัวหลุดจากสถานการณ์แบบนี้หันหลังจะเดินออกไป
 
“เดี๋ยว !!” แต่เสียงมินนี่ทำให้ผมต้องหยุด
 
“นี่ .. พี่คนนั้น ที่อยู่ๆก็วิ่งออกไปนี่” ดูเหมือนอิงอิงจะพึ่งนึกได้ว่าผมเป็นใคร
 
“อ๋าาาา เรื่องวันนั้นต้องขอโทษด้วยนะที่ดันทำให้หมดสนุก” ผมหันกลับมาเผชิญหน้าอีกครั้งและตอบพร้อมกลับรอยยิ้มถึงแม้ในใจจะรู้สึกเจ็บนิดๆที่เห็นสามคนนี้อยู่กับคนอื่นที่ไม่ใช่ผม ผมไมอยากเห็นภาพพวกนี้ ผมอยากออกไปจากตรงนี้
 
“ฉันมีเรื่องที่อยากถามให้รู้เรื่อง” มินนี่เริ่มบทสนทนาอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่ไม่เป็นมิตรเท่าไรนัก และเดินนำทุกคนเข้ามาใกล้ผมมากขึ้นอีก
 
“เอ่อ ... ถ้าฉันตอบได้ก็จะตอบแล้วกัน” ผมไม่ชอบสถานการณ์แบบนี้เลย อึดอัดชะมัด ผมจะทำไงดี
 
“ตอบฉันมาตามตรง ว่า เธอจะเลือกใคร นัท การ หรือ มอส” คำถามแบบนี้มัน...จะให้ผมตอบยังไง
 
“เฮ้ย มินนี่ ใจเย็นก่อน ถามอะไรออกไปรู้ตัวหรือเปล่า” กานแทรกขึ้น
 
“พี่มินนี่ถามอะไรคะเนี่ย” อิงอิงดูจะตกใจกับคำถามยิ่งกว่าผมเสียอีก
 
“อย่าพึ่งยุ่งได้ไหมกาน ตอบฉันมาสิไมย ว่าเธอจะเลือกใครในสามคนนี้ ตอบ !!” มินนี่หันมาซักไซ้ผมต่อ ผมควรตอบว่าอะไรล่ะ จะต้องเลือกใครคนใดคนหนึ่งจริงๆงั้นหรอ
 
“......” ผมยังคงเงียบ
 
“ไมย” เสียงนัทเรียกผมแผ่วเบาแต่ผมกลับได้ยินชัดเจนชั่วขณะหนึ่งที่เราสบตามันทำให้ผมตัดสินใจอะไรได้
 
“อย่าเอาแต่เงียบสิ เป็นใบ้หรือไง ตอนอยู่บนเตียงคงไม่ได้เงียบแบบนี้หรอกนะ” มินนี่ยังคงคาดคั่นคำตอบจากผม
 
“มินนี่ พอได้แล้ว พูดอะไรออกไปรู้ตัวบ้างไหมเนี่ย เธอไม่อายคนมองบ้างหรือไง” ฟ้าใสพยายามบอกให้เพื่อนของเธอหยุด
 
“ ได้ ฉันจะตอบ” ผมพูดออกไปเรียบๆ และเว้นช่วงไว้ระยะหนึ่งก่อนที่จะพูดต่อ “แต่ว่าเธอดูเหมือนจะลืมอะไรไปบางอย่างนะ”
 
“อะไร” มินนี่ขมวดคิ้วทันทีคงกำลังคิดว่าผมจะมาไม้ไหน
 
“เธอถามสามคนนั้นก่อนที่จะมาถามฉันหรือยังว่าเขาจะเอาเธอไหม” 
 
“ไมย/หา!! นี่! เมื่อกี้แกว่าไงนะแกหมายความว่าไง” ประโยคเมื่อกี้คงทำให้ทุกคนตกใจไม่น้อย สามคนนั้นถึงกับเรียกชื่อผมขึ้นพร้อมกันตามมาด้วยสีหน้าที่ไม่คิดว่าผมจะพูดประโยคแบบนี้
 
“ก็หมายความตามที่พูดนั้นแหละ ต่อให้ฉันไม่เลือกใครเลยสามคนนั้นก็ไม่เลือกเธอหรอกนะ นัท กาน มอส คืนนี้บ้านใครดีล่ะฉันตัดสินใจแล้วว่าฉันไม่เลือกใครคนใดคนนึงหรอกนะ ถ้าเข้าใจที่ฉันพูดก็ตามมาแล้วกัน”  ผมตอบมินนี่ก่อนที่จะบอกสามคนนั้นและเดินออกอย่างผู้ชนะ ผมจะไม่ยอมเสียใครทั้งนั้นไม่ใช่ในฐานะเพื่อนแต่เป็นฐานะที่ผมเป็นเจ้าของสามคนนี้
 
The End
 

จบแล้วน้าาาา ขอโทษที่ตัดจบเลย 
ตอนแรกที่วางเรื่องไว้กะมี NC อีกฉากนึง
ต้องขอโทษด้วยจริงๆ ไรท์มีเรื่องนิดหน่อยกับเพื่อนคนนี้
เลยพยายามจบให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้
ขอบคุณทุกคนนะที่ทนอ่านมาถึงตรงนี้ 555555