"ลูน่า"กับการผจญภัยหนีกลางป่าลึก

บทที่ 7
...เริ่มงาน...
 
เช้าวันรุ่งขึ้น
แสงแดดตกกระทบมายังหน้าต่าง ส่องเข้ามาตรงตาฉันพอดี
นี้เป็นนาฬิกาปลุกธรรมชาติหรือเปล่าเนี้ย ....
 
     "ลูน่า ลุกขึ้นได้เเล้วถึงเวลาทำงานเเล้วนะ"
 
ฉันเห็นแมลงวันกำลังมัดเชือกรองเท้าเตรียมจะออกไปข้างนอก เเละหันมายิ้มให้กับฉัน
ฉันคิดว่า...ฉันตื่นมาเเล้วจะมาอยู่บนเตียงนอนที่บ้านสะอีก
ฉันอยากให้มันเป็นเพียงเเค่ฝันร้าย ที่ตื่นขึ้นมาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่..นี้มันความจริง !!
 
     "เธอจะไปไหนน่ะ แมลงวัน !" ฉันพูดด้วยอาการงัวเงีย 
     "ก็ไปทำงานน่ะสิ เธอก็ต้องทำเช่นกันนะ "
     "งานอะไรเหรอ ?"
     "มีหลากหลายงานเลย เดียวลุคจะมอบหมายงานให้เธอเอง"
ลุค ! ใช่ ฉันต้องไปหาลุค เขาจะต้องวางแผนหนีไปจากที่นี้ให้ฉันเเล้วแน่ๆ !!
 
ฉันรีบลุกขึ้น ล้างหน้าอย่างรวดเร็ว 
 
      "ไปแมลงวัน ฉันพร้อมเเล้ว"
     "นี้เธอไม่อาบน้ำก่อนเหรอ"
     "ไม่ละ ฉันอยากไปหาลุคเเล้ว"
     "ฮ่าๆ เธอนี้เป็นเด็กใหม่ที่ขยันจริงๆเลยนะ แถมไม่อาบน้ำเหมือนกันด้วย แบบนี้ค่อยเป็นเพื่อนกันได้หน่อย ^O^"
 
แมลงวันพาฉันเดินไปตามทางที่ปูด้วยหินยาวเป็นทาง ตลอดทางมีดอกไม้กลิ่นหอม สีสันสวยงามตลอดบริเวณทางเดิน...เดินไปได้สักพักแมลงวันก็หยุดเดิน
 
     "ถึงเเล้ว ที่ทำงานของพวกเรา"
 
ทั่วบริเวณมีทั้งหญิงชาย วัยรุ่น วัยกลางคน จนถึงวัยปู่ย่าตายาย
ต่างคนต่างก้มหน้าทำงาน บ้างก็ขุดดิน บ้างก็ปลูกดอกไม้ บ้างก็รดน้ำ ตัดไม้ บร๊าาๆๆ เยอะเเยะไปหมด 
      "แล้วไหนละลุค..."
      "ตอนนี้คงกำลังปูกระเบื้องอยู่ในศาลาใหม่ละมั้ง เดินไปดูสิ ฉันจะใส่ปุ๋ยดอกไม้ตรงนี้ มันเป็นหน้าที่ฉัน "
 
ฉันกวาดสายตามองหา...ลุค หรือว่า ศาลาใหม่ไรนั้น มันอยู่ไม่ไกลมากหนัก
ฉันใช้เวลาเดินไม่นานก็ถึง.....
ลุคกำลังนั่งปูกระเบื้องอยู่จริงๆ ดูเขาตั้งใจมาก  เหงื่อไหลเป็นทาง เขาดูเท่ดีแหะ 
ฉันเห็นผ้าผื่นเล็กๆตั้งอยู่ จึงหยิบยืนให้เขาเช็ดเหงื่อ
 
     "อ้าว ลูน่า..."  ลุครับผ้าเเล้วเช็ดหน้าของเขา
     "เธอเอาผ้ามาจากตรงไหนน่ะ"
     "ก็ตรงนี้ไง "
     "หือออ นี้มันผ้าเช็ดพื้นนะ ขอบใจมากเลย *-* "
     "อ้าวเหรอ ฮ่าๆ ก็ฉันไม่รู้นิน๊าา " ^-^
     "ไม่ต้องหัวเราะเลย..เเล้วนี้พร้อมทำงานหรือยังละ"
     "ใคร ใครจะทำงาน ฉันจะมาคุยเรื่องแผนต่างหาก "
     "แผนเหรอ ! อ่อ โอเคได้สิ แผนคือเธอต้องไปทำงานไง อือออ ไปรดน้ำก่อนละกัน "
     "นี้นาย ไม่ตลกนะ ฉันต้องการแผนหนีไปจากที่นี้ ไม่ใช่แผนทำงาน !!"
     "ก็นี้ไง เธอก็ทำงานไปก่อนเนียนๆ อย่างที่ฉันบอกไง "
 
ฉันมองหน้าลุคด้วยท่าทางไม่ไว้วางใจ เขากำลังช่วยฉันอยู่จริงๆไหมเนี้ย !!
 
     "ลูน่า เธอต้องเชื่อฉันนะ ฉันกำลังช่วยเธออยู่"
     "ก็ได้ๆ ฉันจะเชื่อนาย หวังว่าฉันจะได้ออกไปจากที่นี้เร็วๆนะ "
     "อืมม เดียวเธอไปตักน้ำที่ลำธารเเล้วไปรดดอกไม้แปรงที่ 10-20 นะ" ^-^
 
ลุคชี้ให้ฉันเห็นแปรงดอกไม้ เเละลำธารว่าฉันจะต้องไปทำตรงไหนบาง 
     
     "เธอต้องทำให้เสร็จภายในวันนี้นะ และเมื่อถึงตอนเที่ยงวันจะมีเสียงระฆังดัง นั้นแปลว่าได้เวลาพักทานอาหารนะ...เเล้วเจอกัน "
 
ลุคพูดจบก็ยิ้มหวานให้ฉัน เหมือนจะให้กำลังใจ แต่ถ้าเขากำลังช่วยฉันจริงๆ เขาก็เป็นกำลังใจที่สำคัญให้ฉันได้จริงๆ....
 
....ผ่านไปหลายชั่วโมงที่ฉันตักน้ำไปรดแปรงดอกไม้ มันไม่ใช่น้อยๆเลย ฉันรู้สึกเหนื่อยมากแล้ว
ขอนั่งพักสักหน่อยละกัน
 
     "นี้ ไอหนู เด็กใหม่เหรอไม่เคยเห็น "
คุณลุงคนหนึ่งทักฉัน
     "ใช่มั้งคะ"
     "เสียงระฆังยังไม่ดัง ยังพักไม่ได้นะ ทำต่อเถอะ เดียวนายใหญ่เห็นจะแย่นะ "
อะไรกัน พักสักแปปก็ไม่ได้งั้นเหรอ  !!
     "นายใหญ่อะไรนั้นเหรอ อย่างกับฉันกลัวหนักนิ "
     "ทำเป็นปากดีไป เดียวก็โดนไปอยู่เรือนเล็กจะหนาว"
     "หนาวก็ดีสิ ที่นี้ร้อนจะตาย " 
 
.....เสียงระฆัง.... ))
 
     "โชคเข้าข้างนะไอหนู ระฆังดังพอดี ไปๆ ไปทานข้าวกัน"
คุณลุงท่าทางใจดีพูดกับฉัน ก่อนจะเดินออกไป...
 
     "เหนื่อยไหมลูน่า "
ฉันหันหลังไปตามเสียงนั้น ไม่น่าแปลกใจหรอกเพราะฉันจำเสียงของ ลุค  ได้ดี
ลุค ยืนดอกไม้ให้กับฉัน 
     "ขอบใจ แต่ถ้าได้น้ำเย็นๆสักแก้วจะดีกว่านะ ^^"
     "ฮ่าๆ ผิดหวังเหรอ โทษทีนะ "
     "ไม่ ฉันพูดเล่นน่ะ...ดอกอะไรหอมดีจัง"
     "ดอกแก้วน่ะ ฉันคิดว่าเธอน่าจะชอบเลยเก็บมาฝาก"
ฉันยิ้มให้กับลุค แต่จริงๆเเล้วฉันกำลังกลบอาการเขินอยู่มากกว่า ก็ไม่รู้สิน่ะ ...มันรู้สึกไปเองนิ ><
 
     "เธอชอบรู้เปล่า"
     "ชะ ชอบสิ ชอบ"
     "ฉันดีใจนะที่เธอชอบงานที่ทำ "
     "งาน ! เหรอ ....เอ่อ ฉันนึกว่าถาม..เรื่องดอกไม้"
     "ก็ถ้าเธอชอบดอกไม้ เธอก็ต้องชอบงานนี้สิ เพราะได้อยู่กับดอกไม้ทั้งวันเลย " ^^
     "เหอะ ไม่ละ... ฉันยอมอยู่กับกองขยะดีกว่า ถ้ามันเป็นกองขยะที่อยู่ที่บ้านฉันนะ"
     "ฮ่าๆ เธอนี้ตลกดีนะ ฉันชักจะชอบเธอสะเเเล้ว"
อะไรน่ะ !! เขาบอกว่าเขาชอบฉันเหรอ หมายถึง ชอบเเบบคนรัก มุ้งมิ้งกุ๊งกิ๊ง ใ่ช่หรือเปล่า ><
 
     "ลูน่า เธอเขินเหรอ " ^O^
     "อะไร ใครเขิน บ๊าาาาา ฉันกับนายจะเป็นแฟนกันได้ไง "
     "ฉันยังไม่ได้พูดเรื่องแฟนเลยนะ "
     "ห๊ะ นี้ๆ นายอากาศดีเนอะ ดูสิท้องฟ้าแจ่มใส่ "
 
ฉันวิ่งออกไป กางแขนกว้าง ทำเหมือนกำลังสูดอากาศสดชื่นเต็มปอด แท้จริงฉันแค่..เขิน ><
ฉันพูดอะไรออกไป อายชะมัดเลย
ลุคยังคงยิ้มให้ฉันเหมือนจะรู้ทัน ... เขาทำให้ฉันใจเต้นแรง หน้าแดง อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
 
หรือว่าฉันจะหลงรักเขาเข้าเเล้ว ...!!