Please!! ได้โปรด...ปล่อยผมไปเถอะครับ

. . . . . .
"ฉัน...ก็เป็นเเฟนคิลเลอร์คนที่ซื้อนายมาไง"
"!!!!" หญิงสาวเจ้าของผมสีบลอนด์ทองสวยเอ่ยบอกเด็กหนุ่มยิ้มๆเเต่นั่นกลับทำให้ร่างบางชะงักนิ่ง...เเฟน...เเฟน คนรักสินะ....เเล้ว..ทำไม ทำไมล่ะทั้งๆที่มีคนรักอยุ่เเล้วจะมาขืนใจเขาทำไม??
"คือ..ผม" ร่างบางพูดเสียงค่อย เขาควรจะพูดอะไรกับหญิงสาวดี?เเก้ตัว?ปลอบใจ?อาการกลืนไม่เข้าคายไม่ออกนี่ทำเอาเขาอยากจะสลายตัวไปจากที่นี่...หากเเต่ก็ได้เเค่คิด
"โนๆ ดอนท์วอรี่ๆ" เธอพูดเสียงค่อยกว่าเก่าก่อนจะเงยหน้าเเล้วยิ้มให้เด็หนุ่ม
"ฉันน่ะชินเเล้ว...เขาน่ะ..คิลเลอร์น่ะไม่เคยจะพอใจกับสิ่งที่ตัวเองมีหรอก..ฮึก ใจฉันทั้งใจน่ะ มันยังไม่พอสำหรับคนอย่างเขาหรอกฮึก" หญิงสาวพูดพร่ำเพ้อถึงคนใจร้ายอย่างน่าสงสาร ตาสีน้ำข้าวกลมโตบัดนี้มีหยาดน้ำสีใสหลั่งรินออกมา เธอก้มหน้านิ่งมือเรียวกอบกุมกันไว้เเน่นเเละนั่นก็เป็นภาพที่ทำให้คนตัวเล็กอยากจะร้องให้ขึ้นมาอีกคน..
"นายน่ะ ทำใจให้สบายเถอะ ฮึกเรื่องฉันน่ะลืมๆมันไปซะ" เธอพูดบอกด้วยน้ำเสียงสั่นเครือใบหน้าหวานเปื้อนไปด้วยน้ำตา
"ผม..." ร่างบางพูดเสียงสั่น เขาไม่ได้ต้องการให้เรื่องเป็นอย่างนี้ ไม่น่าเลยเขาพิดเองที่ดันมาเจอกับคนใจร้ายนั่น..ทำให้คุณเบลต้องร้องไห้...ร่างบางสาระพัดหาคำมาด่าทอตัวเองถึงเเม้ว่าเขาจะไม่ได้เป็นคนผิดทั้งหมด
"อืม..ไม่ต้องพูดหรอก..ฉันขอตัวก่อนนะ" เธอเอานิ้วเเตะไปที่กลีบปากบางของเด็กหนุ่มเเละเอ่ยปรามเเล้วยิ้มให้ทั้งน้ำตาก่อนจะเดินออกจากห้องไปทิ้งให้เด็กหนุ่มนั่งอยู่คนเดียวในห้องกับเสียงสะอื้นเบาๆเเละน้ำตาอุ่นๆที่ไม่ได้ช่วยให้บรรยากาศภายในห้องที่มีเเอร์เย็นๆอุ่นขึ้นเลย..ไม่รู้ว่าทำไมถึงร้องไห้พร่ำเพรื่อ..เเต่คิดสิ...ถูกขืนใจเเละต่อต้านอะไรไม่ได้เลย...เเล้ววันนี้คนรักของเขามาร้องไห้ต่อหน้า..ไม่ไหวหรอก..จะห้ามไม่ให้ร้องมันยากเกินไป ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ [ท้างด้านเบลม็อท]
"ฮัลโล โทรมามีอะไร" หญิงสาวผมบลอนด์นั่งไขว่ห้างอยู่ในบาร์เเห่งหนึ่งเเล้วจิบค็อกเทลอย่างสบายอารมณ์ขณะที่คุยโทรศัพท์
/เธอไปทำอะไรมาห๊ะ ฉันเข้ามาเช็คอาการชานมเห็นน้องเขาร้องจนตาบวมเลยเนี่ย!/ หมอหนุ่มพูดเชิงต่อว่าหญิงสาวเเต่นั่นกลับทำให้เธอหลุดหัวเราะ
"ฮ่าๆ โอ๊ย เด็กนั่นเชื่อด้วยอ่ะ ฉันเเค่จะพูดหลอกๆอ่ะนะ" เธอพยายามลั้นขำเเล้วตอบอีกฝ่ายไป
/ตอบมาเลยนะว่าเธอไปทำอะไรไว้/ ปลายสายพูดเชิงขู่
"น่าๆช่างเถอะๆตอนนี้ยังร้องอยู่รึเปล่า"เธอถามถึงเด็กหนุ่มอย่างเป็นห่วง เเล้งเล่นมันก็สนุกอยู่นะเเต่ไม่ใช่ว่าเธอจะอยากให้อีกฝ่ายร้องให้ นี่ถือเป็นการช่วยเตือนสติเลยด้วยซ้ำเพราะมีไม่น้อยสำหรับคนที่คิลเลอร์ไปยุ่งเกี่ยวเเล้วหลงรักอสูรกายในร่างหนุ่มหล่อหัวปักหัวปำ เธอเเค่อยากจะไม่ให้เด็กหนุ่มผู้ยังอ่อนต่อโลกเป็นหนึ่งในนั้น..ใช่เธอจะทำเท่าที่ทำได้..เพื่อเด็กหนุ่มคนนั้น
/ตอนนี้หลับไปเเล้วล่ะ เเล้วก็อีกสองวันจะอณุญาติให้ออกจากโรงพยาบาลได้น่ะ เธอ../
"ให้อยู่กับคิลนั่นล่ะ เดี๋ยวฉันจะจัดการดัดนิสัยไอ้เจ้าปีศาจนั่นให้ไม่ต้องห่วงชานมหรอก" หญิงสาวพูด ไม่ใช่เเค่อีกฝ่ายหรอกที่เป็นห่วงร่างบาง เธอก็ด้วย
/อืม/ จบการสนทนาหญิงสาวก็วางสายก่อนจะเปลี่ยนไปโทรหาคิลเลอร์เเทน
/ฮัลโล มีอะไร/
"เปล่า มาหาฉันหน่อยสิ" หญิงสาวพูดตอบเสียงอ่อย
/ฉันไม่ว่าง/ อีกฝ่ายตอยเสียงเย็น ทำให้หญิงสาวขวมคิ้ว
"เรื่องของชานม ถ้านายไม่มาล่ะก็ฉันจะพาชานมไปอยู่ด้วย" เธอพูดขู่ ไม่ได้โม้นะเธอเองก็เป็นคนนึงที่พอจะคุมเจ้าอสูรร้ายนี่ได้ ทำไมน่ะเหรอเฮอะๆความสัมพันธ์ของพวกเขาน่ะ'ลึกซึ้ง'เกินคำว่าคนรักเยอะ
/? อืม โอเคอยู่ไหนล่ะ?/ คิลเลอร์รับคำอย่างจำนน
"ที่บาร์098 น่ะ" หญิงสาวพูดพลางยกยิ้มกย่างมีชัย
 
 
---30นาทีผ่านไป---
 
ร่างสูงในชุดเสื้อยืดสกรีนลายหมาป่าที่สวมทับด้วยชุดหนังสีน้ำตาลเข้ม กางเกงยีนส์ ตอนนี้คิลเลอร์ไม่ต่างอะไรกับนายเเบบนิตยสารชื่อดังเเม้เเต่น้อย ตั้งเเต่เขาเดินเข้ามาภายในบาร์ไม่ว่าสาวเล็กสาวใหญ่ก็ต่างมองกันตาค้าง..หรือบางรายคิดเเผนจะอ่อยเขาเเล้วด้วยซ้ำซึง..หนึ่งในนั้นก็ตรงมาที่เขาเเล้ว
"ไฮ่ มาคนเดียวหรอคะ?" หญิงสาวตากลมโตผมสีน้ำตาลเข้มในลุคสาวเปรี้ยวเดินเข้ามาทักทายเขาเเละยิ้มอย่างเป็นมิตร..เธอกำลังอ่อย..เขารู้
"อืม" คิลเลอร์ตอบสั้นๆก่อนที่เขาจะเดินจากตรงนั้นไปสาวเปรี้ยวที่เข้ามาทักเขาก็ดึงเเขนเขาไปกอดเธอดันหน้าอกนูนของเธอพร้อมมองเขาด้วยสายตายั่วยวน นี่ถ้าเขาไม่ติดธุระเรื่องกระต่ายน้อยของเขาล่ะก็...
"อ้าว ดาร์ลิ่ง" ไม่ทันได้คิดต่อร่างระหงของสาวผมน้ำตาลก็ถูกชนโดยหญิงสาวผมบลอนด์จนเซ เเละเธอก็เปลี่ยนมากอดเเขนเเกร่งของร่างสูงเเน่น
"เเฟนหรอ?" สาวเปรี้ยวกัดฟันพูดถามหากเเต่ยังคงยิ้ม
"ภรรยา เราเป็นสามีภรรยา หรือภาษาบ้านๆเรียก ผัวกับเมียฉันนัดเขามาหาไม่นึกเลยว่าจะมีชะนีร่าน...มาอ่อยที่รักฉัน" เธอเน้นน้ำหนักตรงคำว่าผัว เมียทำเอาอีกฝ่ายหน้าเสียกำมือเเน่น ว่าจบสาวผมบลอนด์ก็ดึงร่างสูงให้เดินออกจากที่ตรงนั้นปล่อยให้หญิงสาวอีกคนยืนมองด้วยสายตาริษยา
ระหว่างทางเบลม็อทก็หัวเราะคิกคักอย่างสะใจจนมาถึงโต๊ะ
"มีอะไรว่ามา" คิลเลอร์พูดถามทันทีเมื่อนั่งลง
"ไม่พูดด มาคิสๆก่อน" เบลม็อทพูดก่อนจะนั่งบนตักของคิลเลอร์
"อืม..อืม.."ทั้งสองประกบปากกันอย่างดูดดื่มอย่างไม่สนสายตาอิจฉาจากบรรดาสาวๆที่หมายคิลเลอร์ไว้
"อืม..บอกได้รึยัง" คิลเลอร์เอ่ยถาม อยากรู้ใจจะขาด!คนตรงหน้ายังมีหน้ามายิ้มระรื่นอีก
"จะมาบอกว่า ถ้านายยังทำอะไรๆป่าเถื่อนๆกับชานมอีกฉันจะเอาชานมมาเป็นของฉัน..ใข่ฉันทำจริงเเน่อาจจะส่งชานมไปอยู่ประเทศไกลๆเลยก็ได้ให้มันพ้นอสูรร้ายอย่างนาย สาบานเลยว่าหลังจากนั้นธุรกิจของเราถือเป็นอันตัดขาดด้วย" เธอพูดจริงจังทำเอาร่างสูงถึงกับอืึง
"อะไรเนี่ย? เธอจะเเคร์อะไรนักหนา?" คิลเลอร์เลิกคิ้วพลางเอ่ยถาม
"ไม่รู้ล่ะๆ ฉันสนใจในตัวชานมจริงๆมันอธิบายไม่ถูกหรอก!" เธอพูด "ฉันไม่รับปาก" คิลเลอร์พูดพลางมองไปทางอื่น
"ก็เด็กนั่นชอบทำอะไรให้ฉันโมโหอยู่เรื่อยน่ะสิ เเถมยังทำตัวน่ากดอีกต่างหากใครมันจะไปทนไหว"
"ไอ้อสูรกายหื่นกาม!" เธอพูดพลางทุบไปที่ไหล่ขอร่างสูงเต็มเเรง
"นี่ ให้ฉันสอนอะไรเอามั้ยล่ะ? นายน่ะถ้าสนชานมจริงๆล่ะก็ ทำกับเขาดีๆหน่อย" "ทำยังไง??"
"เดี๋ยวรู้" ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++