Please!! ได้โปรด...ปล่อยผมไปเถอะครับ

. . . . . .

"ฉัน...ก็เป็นเเฟนคิลเลอร์คนที่ซื้อนายมาไง"

"!!!!" หญิงสาวเจ้าของผมสีบลอนด์ทองสวยเอ่ยบอกเด็กหนุ่มยิ้มๆเเต่นั่นกลับทำให้ร่างบางชะงักนิ่ง...เเฟน...เเฟน คนรักสินะ....เเล้ว..ทำไม ทำไมล่ะทั้งๆที่มีคนรักอยุ่เเล้วจะมาขืนใจเขาทำไม??

"คือ..ผม" ร่างบางพูดเสียงค่อย เขาควรจะพูดอะไรกับหญิงสาวดี?เเก้ตัว?ปลอบใจ?อาการกลืนไม่เข้าคายไม่ออกนี่ทำเอาเขาอยากจะสลายตัวไปจากที่นี่...หากเเต่ก็ได้เเค่คิด

"โนๆ ดอนท์วอรี่ๆ" เธอพูดเสียงค่อยกว่าเก่าก่อนจะเงยหน้าเเล้วยิ้มให้เด็หนุ่ม

"ฉันน่ะชินเเล้ว...เขาน่ะ..คิลเลอร์น่ะไม่เคยจะพอใจกับสิ่งที่ตัวเองมีหรอก..ฮึก ใจฉันทั้งใจน่ะ มันยังไม่พอสำหรับคนอย่างเขาหรอกฮึก" หญิงสาวพูดพร่ำเพ้อถึงคนใจร้ายอย่างน่าสงสาร ตาสีน้ำข้าวกลมโตบัดนี้มีหยาดน้ำสีใสหลั่งรินออกมา เธอก้มหน้านิ่งมือเรียวกอบกุมกันไว้เเน่นเเละนั่นก็เป็นภาพที่ทำให้คนตัวเล็กอยากจะร้องให้ขึ้นมาอีกคน..

"นายน่ะ ทำใจให้สบายเถอะ ฮึกเรื่องฉันน่ะลืมๆมันไปซะ" เธอพูดบอกด้วยน้ำเสียงสั่นเครือใบหน้าหวานเปื้อนไปด้วยน้ำตา

"ผม..." ร่างบางพูดเสียงสั่น เขาไม่ได้ต้องการให้เรื่องเป็นอย่างนี้ ไม่น่าเลยเขาพิดเองที่ดันมาเจอกับคนใจร้ายนั่น..ทำให้คุณเบลต้องร้องไห้...ร่างบางสาระพัดหาคำมาด่าทอตัวเองถึงเเม้ว่าเขาจะไม่ได้เป็นคนผิดทั้งหมด

"อืม..ไม่ต้องพูดหรอก..ฉันขอตัวก่อนนะ" เธอเอานิ้วเเตะไปที่กลีบปากบางของเด็กหนุ่มเเละเอ่ยปรามเเล้วยิ้มให้ทั้งน้ำตาก่อนจะเดินออกจากห้องไปทิ้งให้เด็กหนุ่มนั่งอยู่คนเดียวในห้องกับเสียงสะอื้นเบาๆเเละน้ำตาอุ่นๆที่ไม่ได้ช่วยให้บรรยากาศภายในห้องที่มีเเอร์เย็นๆอุ่นขึ้นเลย..ไม่รู้ว่าทำไมถึงร้องไห้พร่ำเพรื่อ..เเต่คิดสิ...ถูกขืนใจเเละต่อต้านอะไรไม่ได้เลย...เเล้ววันนี้คนรักของเขามาร้องไห้ต่อหน้า..ไม่ไหวหรอก..จะห้ามไม่ให้ร้องมันยากเกินไป ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ [ท้างด้านเบลม็อท]

"ฮัลโล โทรมามีอะไร" หญิงสาวผมบลอนด์นั่งไขว่ห้างอยู่ในบาร์เเห่งหนึ่งเเล้วจิบค็อกเทลอย่างสบายอารมณ์ขณะที่คุยโทรศัพท์

/เธอไปทำอะไรมาห๊ะ ฉันเข้ามาเช็คอาการชานมเห็นน้องเขาร้องจนตาบวมเลยเนี่ย!/ หมอหนุ่มพูดเชิงต่อว่าหญิงสาวเเต่นั่นกลับทำให้เธอหลุดหัวเราะ

"ฮ่าๆ โอ๊ย เด็กนั่นเชื่อด้วยอ่ะ ฉันเเค่จะพูดหลอกๆอ่ะนะ" เธอพยายามลั้นขำเเล้วตอบอีกฝ่ายไป

/ตอบมาเลยนะว่าเธอไปทำอะไรไว้/ ปลายสายพูดเชิงขู่

"น่าๆช่างเถอะๆตอนนี้ยังร้องอยู่รึเปล่า"เธอถามถึงเด็กหนุ่มอย่างเป็นห่วง เเล้งเล่นมันก็สนุกอยู่นะเเต่ไม่ใช่ว่าเธอจะอยากให้อีกฝ่ายร้องให้ นี่ถือเป็นการช่วยเตือนสติเลยด้วยซ้ำเพราะมีไม่น้อยสำหรับคนที่คิลเลอร์ไปยุ่งเกี่ยวเเล้วหลงรักอสูรกายในร่างหนุ่มหล่อหัวปักหัวปำ เธอเเค่อยากจะไม่ให้เด็กหนุ่มผู้ยังอ่อนต่อโลกเป็นหนึ่งในนั้น..ใช่เธอจะทำเท่าที่ทำได้..เพื่อเด็กหนุ่มคนนั้น

/ตอนนี้หลับไปเเล้วล่ะ เเล้วก็อีกสองวันจะอณุญาติให้ออกจากโรงพยาบาลได้น่ะ เธอ../

"ให้อยู่กับคิลนั่นล่ะ เดี๋ยวฉันจะจัดการดัดนิสัยไอ้เจ้าปีศาจนั่นให้ไม่ต้องห่วงชานมหรอก" หญิงสาวพูด ไม่ใช่เเค่อีกฝ่ายหรอกที่เป็นห่วงร่างบาง เธอก็ด้วย

/อืม/ จบการสนทนาหญิงสาวก็วางสายก่อนจะเปลี่ยนไปโทรหาคิลเลอร์เเทน

/ฮัลโล มีอะไร/

"เปล่า มาหาฉันหน่อยสิ" หญิงสาวพูดตอบเสียงอ่อย

/ฉันไม่ว่าง/ อีกฝ่ายตอยเสียงเย็น ทำให้หญิงสาวขวมคิ้ว

"เรื่องของชานม ถ้านายไม่มาล่ะก็ฉันจะพาชานมไปอยู่ด้วย" เธอพูดขู่ ไม่ได้โม้นะเธอเองก็เป็นคนนึงที่พอจะคุมเจ้าอสูรร้ายนี่ได้ ทำไมน่ะเหรอเฮอะๆความสัมพันธ์ของพวกเขาน่ะ'ลึกซึ้ง'เกินคำว่าคนรักเยอะ

/? อืม โอเคอยู่ไหนล่ะ?/ คิลเลอร์รับคำอย่างจำนน

"ที่บาร์098 น่ะ" หญิงสาวพูดพลางยกยิ้มกย่างมีชัย

---30นาทีผ่านไป---

ร่างสูงในชุดเสื้อยืดสกรีนลายหมาป่าที่สวมทับด้วยชุดหนังสีน้ำตาลเข้ม กางเกงยีนส์ ตอนนี้คิลเลอร์ไม่ต่างอะไรกับนายเเบบนิตยสารชื่อดังเเม้เเต่น้อย ตั้งเเต่เขาเดินเข้ามาภายในบาร์ไม่ว่าสาวเล็กสาวใหญ่ก็ต่างมองกันตาค้าง..หรือบางรายคิดเเผนจะอ่อยเขาเเล้วด้วยซ้ำซึง..หนึ่งในนั้นก็ตรงมาที่เขาเเล้ว

"ไฮ่ มาคนเดียวหรอคะ?" หญิงสาวตากลมโตผมสีน้ำตาลเข้มในลุคสาวเปรี้ยวเดินเข้ามาทักทายเขาเเละยิ้มอย่างเป็นมิตร..เธอกำลังอ่อย..เขารู้

"อืม" คิลเลอร์ตอบสั้นๆก่อนที่เขาจะเดินจากตรงนั้นไปสาวเปรี้ยวที่เข้ามาทักเขาก็ดึงเเขนเขาไปกอดเธอดันหน้าอกนูนของเธอพร้อมมองเขาด้วยสายตายั่วยวน นี่ถ้าเขาไม่ติดธุระเรื่องกระต่ายน้อยของเขาล่ะก็...

"อ้าว ดาร์ลิ่ง" ไม่ทันได้คิดต่อร่างระหงของสาวผมน้ำตาลก็ถูกชนโดยหญิงสาวผมบลอนด์จนเซ เเละเธอก็เปลี่ยนมากอดเเขนเเกร่งของร่างสูงเเน่น

"เเฟนหรอ?" สาวเปรี้ยวกัดฟันพูดถามหากเเต่ยังคงยิ้ม

"ภรรยา เราเป็นสามีภรรยา หรือภาษาบ้านๆเรียก ผัวกับเมียฉันนัดเขามาหาไม่นึกเลยว่าจะมีชะนีร่าน...มาอ่อยที่รักฉัน" เธอเน้นน้ำหนักตรงคำว่าผัว เมียทำเอาอีกฝ่ายหน้าเสียกำมือเเน่น ว่าจบสาวผมบลอนด์ก็ดึงร่างสูงให้เดินออกจากที่ตรงนั้นปล่อยให้หญิงสาวอีกคนยืนมองด้วยสายตาริษยา

ระหว่างทางเบลม็อทก็หัวเราะคิกคักอย่างสะใจจนมาถึงโต๊ะ

"มีอะไรว่ามา" คิลเลอร์พูดถามทันทีเมื่อนั่งลง

"ไม่พูดด มาคิสๆก่อน" เบลม็อทพูดก่อนจะนั่งบนตักของคิลเลอร์

"อืม..อืม.."ทั้งสองประกบปากกันอย่างดูดดื่มอย่างไม่สนสายตาอิจฉาจากบรรดาสาวๆที่หมายคิลเลอร์ไว้

"อืม..บอกได้รึยัง" คิลเลอร์เอ่ยถาม อยากรู้ใจจะขาด!คนตรงหน้ายังมีหน้ามายิ้มระรื่นอีก

"จะมาบอกว่า ถ้านายยังทำอะไรๆป่าเถื่อนๆกับชานมอีกฉันจะเอาชานมมาเป็นของฉัน..ใข่ฉันทำจริงเเน่อาจจะส่งชานมไปอยู่ประเทศไกลๆเลยก็ได้ให้มันพ้นอสูรร้ายอย่างนาย สาบานเลยว่าหลังจากนั้นธุรกิจของเราถือเป็นอันตัดขาดด้วย" เธอพูดจริงจังทำเอาร่างสูงถึงกับอืึง

"อะไรเนี่ย? เธอจะเเคร์อะไรนักหนา?" คิลเลอร์เลิกคิ้วพลางเอ่ยถาม

"ไม่รู้ล่ะๆ ฉันสนใจในตัวชานมจริงๆมันอธิบายไม่ถูกหรอก!" เธอพูด "ฉันไม่รับปาก" คิลเลอร์พูดพลางมองไปทางอื่น

"ก็เด็กนั่นชอบทำอะไรให้ฉันโมโหอยู่เรื่อยน่ะสิ เเถมยังทำตัวน่ากดอีกต่างหากใครมันจะไปทนไหว"

"ไอ้อสูรกายหื่นกาม!" เธอพูดพลางทุบไปที่ไหล่ขอร่างสูงเต็มเเรง

"นี่ ให้ฉันสอนอะไรเอามั้ยล่ะ? นายน่ะถ้าสนชานมจริงๆล่ะก็ ทำกับเขาดีๆหน่อย" "ทำยังไง??"

"เดี๋ยวรู้" ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++