Please!! ได้โปรด...ปล่อยผมไปเถอะครับ

ร่างบางขยับตัวไปมาหน่อยๆก่อนจะลืมตาขึ้นช้าๆอย่างไม่เต็มใจนัก ทั้งที่จริงเขาอยากจะนอนต่อหากเเต่ติดที่ว่าเขารู้สึกหายใจไม่ค่อยถนัด ตาหวานกระพริบถี่ๆเพื่อปรับสายตาก่อนจะเริ่มขยับตัวอีกครั้งเเต่คราวนี้ความปวดร้าวทั่วร่างกายได้เเล่นเข้าสู่กายบางจนน้ำตาเล็ด รู้สึกชาไปทั้งช่วงล่างเด็กหนุ่มนึกย้อนกลับไปเมื่อเวลาก่อนหน้านี้ภาพที่ปรากฎภายในหัวเขาก็คือภาพของการร่วมรักของตนเองเเละคนใจร้าย ฉับพลันใบหน้าหวานขึ้นสีเรื่อเมื่อนึกย้อนได้ว่าคนใจร้ายปฎิบัติกับตนเมื่อคืนนั้นอ่อนโยนกว่าทุกครั้ง....คิดได้เเค่นั้นเด็กหนุ่มก็ต้องส่ายหัวไปมาไล่ความคิดฟุ้งซ่านของตัน...อ่อนโยนหรอ? ไม่มีทางหรอก....
"อือ..." เสียงครางทุ้มดังขึ้งข้างหลังเด็กหนุ่มทำให้เขาสะดุ้ง...ข้างหลัง?.
"!!!เห๊!" เด็กหนุ่มอุทานตกใจเบาๆเมื่อรู้สึกตัวได้ว่าตอนนี้คนใจร้ายกำลังกอดเขาอยู่! พระเจ้ามันอึดอัดเหลือเกินถึงเขากับคนใจร้ายจะมีอะไรกันหลายครั้งเเต่ก็ไม่มีซักครั้งที่เขาจะตื่นขึ้นมาในอ้อมกอดของอีกฝ่ายอย่างนี้....ถึงเเม้ว่ามันจะอบอุ่นจนอยากนอนอยู่อย่างนี้นานๆเเต่มันก็อึดอัดภายในใจอย่างอธิบายไม่ถูกในคราเดียวกัน
"ตื่นเเล้วหรอ?..." ร่างสูงเอ่ยถามคนตัวเล็กด้วยอาการงัวเงียเเต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่วายขบที่ใบหูของร่างบางเบาๆพร้อมกับกระชับอ้อมกอดเเน่นขึ้น
 หากเเต่ไม่มีเสียงตอบรับจากคนในอ้อมกอดเเต่ร่างสูงรู้สึกได้ว่าคนตัวเล็กกำลังตัวสั่นอยู่..เเอร์มันหนาวเกินไป...หรือว่ากำลังกลัวเขาอยู่กัน?
"เอ...เหมือนจะยังไม่ตื่นสินะ...งั้นก็ดีจะได้ลักหลับง่ายหน่อย"
"อ๊ะ!! ตะ..ตื่นเเล้วฮะ!" เสียงหวานเอ่ยขึ้นเพราะกลัวคนข้างหลังจะไม่เพียงเเค่พูดเพราะตอนนี้จมูกโด่งเริ่มไล้บริเวณต้นคอของเขาเเล้ว...
"หึๆ งั้นก็ดี จะได้ไม่ต้องลักหลับให้ลำบาก" สิ้นประโยคของร่างสูงก็ทำให้คนตัวเล็กเเทบลมจับ
  นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน!มันก็มีค่าเท่ากันนี่นา! เด็กหนุ่มคิด
"ฉันล้อเล่น...ป่ะ..ไปอาบน้ำกัน..เเต่ถ้ายังดื้อ..อย่าหาว่าฉันใจร้าย" ร่างสูงพูดพลางคลายอ้อมกอดเเล้วลุกไปยืนอยู่ข้างเตียง
"...! ตะ.เเต่ผม...ละ..ลุกไม่ไหว" ร่างบางพูดพลางพลิกตัวไปทางร่างสูงเเละนั่นก็ทำให้เขาต้องมุดผ้าห่ม!
 ภาพตรงหน้าเขาคือร่างกายที่สุดจะเพอร์เฟ็กต์เเละใบหน้าหล่อเหลา...ทว่า..ไม่มีอาภรณ์ใดปกปิดเเม้เเต่น้อย! ถึงเเม้ว่าจะเป็นผู้ชายเหมือนกันเเต่ถ้าจะต้องมองคนอื่นในสภาพนู้ดล่ะก็เขาก็อายนะ!!เเถม..เเถม...ไอ้นั่นน่ะ...ไอ้นั่นน่ะ...มันอะไร!!ไม่เเปลกเลยจริงๆที่จะเจ็บช่องทางด้านหลังขนาดนี้!
"...งั้นฉันช่วย" ว่าจบคิลเลอร์ก็ระคองชานมช้าๆเเล้วอุ้มขึ้นท่าเจ้าหญิง ชานมที่ตกใจกลัวว่าจะตกเลยรีบคว้าคออีกฝ่ายไว้...ทว่าโชคชะตาช่างใจร้ายเมื่อตาหวานดันไปมอง'ตรงนั้น'ของอีกฝ่ายพอดีอย่างไม่ตั้งใจทำให้เขาต้องซุกหน้ากับอกของร่างสูงด้วยใบหน้าที่เเดงจัด
"หึๆ" ร่างสูงหัวเราะในลำคออย่างชอบใจกับปฎิกิริยาที่ใสซื่อของอีกฝ่าย เเค่มองผู้ชายด้วยกันในสภาพเปลือยยังอายหนักซะจนาดนั้น..เเต่...น่ารักเป็นบ้า!!!
 ร่างสูงเดินช้าๆเข้าไปภายนห้องน้ำ ภายในห้องน้ำมีทั้งฝักบัวเเละอ่างน้ำ....อืมชานมคงยังยืนไม่ไหวสินะงั้นคงต้องอ่างน้ำล่ะ
 คิลเลอร์อุ้มชานมอย่างทุลักทุเลลงอ่างน้ำอย่างเบามือ ช่วยไม่ได้ก็คิลเลอร์ไม่เคยต้องใส่ใจใครขนาดนี้นี่นา...
 น้ำอุ่นๆค่อยๆเพิ่มขึ้นเรื่อยๆหากเเต่คนตัวเล็กกลับรู้สึกหนาวเเปลกๆไม่หาย
"ไม่ต้องกลัวน่า..ฉัน..คงไม่ทำอะไรนายหรอก" ร่างสูงพูดไม่เต็มปากเต็มคำ..ใครจะไปเเน่ใจว่าจะใจเเข็งพอทนกับกระต่ายน้อยตรงหน้านี่ล่ะ...
"อ่ะ...ฮะ.." ร่างเล็กครางตอบเบาๆ ก่อนจะพยายามผ่อนคลาย...ไม่ทำอะไร..ไม่ทำอะไร..คนใจร้ายจะไม่ทำอะไรเขา..ฟู่ว...โล่งใจกว่าเดิมนิดนึงล่ะนะ
..........
....
.
"บุ๋ง บุ๋ง บุ๋ง" เสียงฟองน้ำจากการเป่าลมของคนร่างบางดังขึ้นกลบความเงียบงันภายในห้องน้ำเมื่อครู่
"ทำอย่างนั้น..สนุกหรอ?" ร่างสูงถามเสียงเข้มตามเเบบของตนเองเเต่ในใจก็ไม่ได้คิดอะไร ทว่าร่างบางถึงกับชะงักหยุดการกระทำ...คนอะไรน่ากลัวเป็นบ้า..
 ร่างบางไม่ตอบหากเเต่หลบสายตาร่างสูง
"ไม่ตอบ? ไม่เล่นเเล้วสินะ มานี่มาเดี๋ยวฉันสระผมให้เเช่น้ำนานไม่ดี" ร่างสูงพูดกดเสียงเเกมบังคับร่างบางสะดุ้งก่อนจะพูดเสียงสั่น
"มะ...ไม่ดีกว่าฮะ"
"ไม่ดื้อซักหน่อยจะเป็นไรหื้ม? ฉันบอกให้มานั่งนี่" ร่างสูงตีไปที่หน้าตักของตนพร้อมมองไปทางอีกฝ่าย
 ไม่ได้ดื้อซักหน่อย ก็คุณนนั่นล่ะที่น่ากลัว เด็กหนุ่มคิดในใจก่อนจะขยับไปนั่งบนอีกฝ่ายอย่างทุลักทุเลเพราะยังเจ็บที่ช่องทางด้านหลังอยู่
"งื่อ!" ร่างบางครางสบถเบาๆเมื่อรู้ว่าตนนั่งในท่าที่ไม่เหมาะ เขาเจ็บก้นอยู่เลยพยายามขยับหาที่นั่งที่สบายกว่านี่
 เเต่ดูเหมือนว่าคนร่างเล็กจะไม่รู้ว่าสิ่งที่ตนทำทำให้ร่างสูงคิ้วขมวด ทำไมน่ะหรอ?เพราะว่าการที่คนตรวหน้าขยับไปมาไม่หยุดนี่มันทำให้ช่องทางด้านหลังของคนตัวเล็กเสียดสีกับ'ไอ้นั่น'ของเขาอยู่ ถึงเเม้ว่าตอนนี้มันยังเช้าอยู่ก็ไม่เเปลกที่่จะ'ตื่น'ง่ายเเต่ว่าเเค่คนตัวเล็กขยับตัวไปมานิดหน่อยก็ตื่นซะเเล้วนี่มัน...กระต่ายน้อยตัวนี้น่ากลัวชะมัด..
เเละเเล้วไม่นาน....
......................
............
.......
....
...
..
.
.
"อ๊า!! อ๊ะ! อื้มมอย่านะ..ฮะ น้ำ..น้ำมันจะเข้า..อื้อ!" กายบางสั่นเทาในขณะที่เเขนเรียวก็คล้องคอของอีกฝ่ายไว้หลวมๆ พลางครางร้องด้วยความเจ็บปนกับเสียวกระสันใบหน้าหวานรื่นไปด้วยหยาดน้ำตา
"อือ....อืม!" ร่างสูงครางต่ำอย่างพอใจพร้อมขยับตัวเข้าออกให้เร็วขึ้นในขณะที่มือก็ปรนเปรอส่วนอ่อนไหวของคนตัวเล็กไปด้วย
"อ๊ะ...ไม่...ผะ..ผมจะ..อ๊าาา!!" ร่างบางครางลั่นเมื่อปลดเปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นออกมาพร้อมกับร่างสูงที่ปลดปล่อยน้ำรักอุ่นๆเข้ามาภายในตัวร่างบางเช่นกัน
"อืม...ขอโทษนะ." ร่างสูงกระซิบเสียงพร่าข้างหูร่างบางก่อนจะเลื่อนไปจูบซับน้ำตาที่อาบเเก้มนวล เขาผิดเองจริงๆนั่นล่ะที่ไม่อดทนให้มากกว่านี้
.......................วันนี้อสูรร้ายเริ่มรู้จักกับคำว่า'รู้สึกผิด'อีกครั้ง............
.
.
       ++++++++++++++++++++++++
 
ร่างบางค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาช้าๆด้วยความรู้สึกหน่วงๆ...ปวดเมื่อยไปทั่วทั้งตัวเลยเเฮะ...เด็กหนุ่มคิดพลางยกมือขึ้นเเนบหน้า
"อ้าว..ตื่นเเล้วหรอครับ" เสียงทุ้มนุ่มฟังเเล้วลื่นหูราวกับเสียงของเทวดาจากสวรรค์เอ่ยขึ้นทำให้ร่างบางหันมอง
 ร่างสูงตรงหน้ายิ้มหวานให้เขาอย่างเป็นมิตร ใบหน้าหล่อเหลาราวกับภาพวาดกับดวงตาสีควันบุหรี่เข้ากับผมสีน้ำตาลเข้มประกายทอง...มองได้ไม่เบื่อเลย...
"ฮึๆ มองอะไรครับตัวเล็ก หน้าพี่มีอะไรติดรึไง" ร่างสูงปริศนาเอ่ยถามก่อนจะยกยิ้ม
"ปะ..เปล่าฮะ" เด็กหนุ่มครางตอบเสียงค่อย
"อ้อ...เราจำพี่ไม่ได้ล่ะสิ พี่เป็นหมอที่ดูเเลเราตอนที่เข้าโรงพยาบาลไม่นานมานี้น่ะครับ" ร่างสูงพูดเเนะนำตัวก่อนจะเอื้อมมือไปลูบผมเด็กหนุ่มอย่างเอ็นดู
"พี่ชื่อ'รัสเซีย'ยินดีที่ได้รู้จักอย่างเป็นทางการนะครับตัวเล็ก" 'รัสเซีย'พูดพร้อมลูบหัวเด็กหนุ่มไปด้วยซึ่งเด็กหนุ่มเองก็ไม่ขัดขืนเพราะมันรู้สึกสบายใจเเปลกๆ
"ฮึๆ น่ารักจริงๆนั่นล่ะนะถึงว่าคิลมันได้หลงนักหลงหนา"
"!!" ใบหน้าหวานขึ้นสีเรื่อ...หลง..ตลกน่า...
"อ้อ! อีกอย่าง ชู่วเรามาตกลงกันก่อนพี่บอกกับคิลว่าเราป่วย"
"เเต่ผมไม่..."
"อืม นั่นล่ะก็ช่วยตามเเผนหน่อยละกันนะครับ พี่อยากพาเราเที่ยว" รัสเซียพูดยิ้มๆ
"มันจะดีหรอฮะ..?" ร่างบางถามหวาดๆ
"น่า ไม่ไว้ใจพี่หรอครับ" ร่างสูงถามยิ้มๆ...อ่า ผู้ชายคนนี้...หรือว่าเขาจะเป็นเทวดาจริงๆนะ..ทำไมถึงได้ยิ้มอยุ่ตลอดเวลากันล่ะ....
"มาสิ" รัสเซียพูดพร้อมลุกขึ้นก่อนจะยื่นมือไปหาเด็กหนุ่ม
 ก่อนที่มือบางจะวางมือบนมือของร่างสูงอย่างเเผ่วเบาก่อนจะเปลี่ยนเป็นกุมมือ....รู้สึกเหมือนมีเเรงดึงดูดอะไรางอย่างนั้ยน์ตากลมหวานกับตาของร่างสูงประสานกัน.......
"ไปกันเถอะ..นะ"
            ++++++++++++++++++++++++++
"อืม..เเล้วตัวเล็กรู้สึกยังไงกับที่นั่นหรอ" ร่างสูงเอ่ยถามเด็กหนุ่มที่กำลังกินชีสเด้กตรงหน้าอย่างเอร็ดอร่อย เขาพาคนตัวเล็กตรงหน้ามาที่คาเฟ่เล็กๆที่มีบรรยากาศเหมือนฝัน เขาถามอะไรเรื่อยเปื่อยเกี่ยวกับร่างบางเป็นระยะโดยที่เด็กหนุ่มเองก็ตอบโดยไม่คิดอะไรอย่างเต็มใจ......
...........เหมือนเด็กน้อยกำลังโดนล่อด้วยขนมหวานเลยล่ะนะ...................
"ไม่รู้..ฮะ" เด็กหนุ่มหยุดการกินก่อนจะมองไปทางอื่น
"อ่าๆ ไม่เป็นไรๆไม่ต้องบอกก็ได้ เเต่อย่าไปถือโทษโกรธมันเลยนะ คิลมันก็เป็นคนอย่างนั้นล่ะนะ..อืมมันก็เเปลทั้งๆที่เป็นพวกsmซะขนาดนั้นสาวๆก็ยังติดกันเต็ม เเปลกเนอะ ฮ่าๆ"
"......?" เด็กหนุ่มเอียงคอมอง
"ด่ะ เดี๋ยวนะ..นายไม่รู้จัก sm หรอ??"
"ฮะ.."เด็กหนุ่มพยักหน้าหน่อยๆ
 ร่างสูงถึงกับเหงื่อตก...เอ่อ...คนที่ใสซื่อ(ไม่)บริสุทธิ์ขนาดนี้ยังมีอยุ่บนโลกอีกหรอ???
"sm มันคืออะไรหรอฮะ?" เด็กหนุ่มถามอ้อน
"อะไรหรอฮะ อะไรคือ sm ฮะ พี่จะทำกับผมหรอฮะ? กินได้มั้ยฮะ??" เด็กหนุ่มเริ่มถามเสียงดังขึ้นทำให้คนรอบข้างเริ่มหันมอง ร้านสไตล์หวานๆอย่างนี้เเต่กลับมีเด็กหนุ่มหน้าตาน่ารักร้องถามถึง'sm'กับชายร่างสูง...อื้ม!คงไม่ได้ถูกมองว่าเป็นโรคจิตล่อลวงเด็กหรอกนะ!
"ฟังนะชานม.........sm มันเป็นคำย่อจาก supermarket ครับ" เเถไป..จนสีข้างถลอกกันไปข้าง...
"เอ๋...?ซูเปอร์มาร์เก็ต?? "
"ใช่ๆ" รัสเซียพูดพลางยิ้มเจื่อน
เด็กหนุ่มพยักหย้ารับทั้งๆที่ยังงง.....คุณคิล..เกี่ยวอะไรกับซูเปอร์มาร์เก็ต??
.........เด็กหนุ่มยังคงค้างคากับซูเปอร์มาร์เก็ต?????????!!!!