Please!! ได้โปรด...ปล่อยผมไปเถอะครับ

"เอ่อ นะ..เเน่ใจนะฮะว่าผมจะมาเป็นเด็กเสริฟที่นี่จริงๆ" ร่างบางเอ่ยกระท่อนกระเเท่นใจนึงอยากถามให้มันรู้ไปเเต่ก็กลัวเสียมารยาททั้งๆที่อีกฝ่ายอุตสาห์หางานให้กับตนที่มีหนี้ท่วมหัวเเท้ๆ ทำยังไงได้ล่ะก็ที่นี่มันดูมืดๆเเปลกๆระหว่างทางก็มีคนมองมาที่เขาด้วยสายตาเเปลกๆอีกด้วย
"เเหม! ก็ใช้น่ะสิจ๊ะ กลัวอะไรล่ะหรือว่าไม่ไว้ใจเจ๊" เสียงสูงจีบปากจีบคอพูด จริตจะก้านคุณเธอช่าง...
"ปละ..เปล่าฮะๆ" ร่างเล็กโบกมือไปมาเชิงปฎิเสษพลางส่ายหัว
"ก็ดีจ๊ะ เเล้วจะยืนตรงนั้นอีกนานมั้ยจ๊ะ!" หญิงสาวหันมามองค้อนเเล้วพูดเชิงบังคับให้อีกฝ่ายที่ยืนสั่นเดินตามมาซักที
"ครับๆ" ร่างเล็กร้อนรนรีบเดินตามร่างหญิงสาวไปโดยสายตาก็มองลงต่ำไม่สนใจคนรอบข้างเพราะรู้สึกเเปลกๆ
"พลั่ก!! ตึง!" เจ็บ....ความรู้สึกเจ็บเเล่นเข้าหาร่างเล็กอย่างหนัก..เมื่อกี้เขาคงจะเดินไปชนใครเข้าสินะ เเย่ละ!!
"ขะ ขอโทษฮะ! อ๊ะ!" เพราะรีบลุกขึ้นกะจะกล่าวขอโทษอีกฝ่ายเเต่ร่างกายดันไม่อำนวยขาดันอ่อนจนล้มตึงไปอีกรอบ คราวนี้เจ็บหนักจนน้ำตาเล็ด   เเย่ที่สุด...ร่างเล็กสารพัดหาคำมาตำหนิตัวเอง วันนี้มันวันอะไรกันนะ!ซวยทั้งวันเลย
"...." นันย์ตาคมสีนิลจ้องมองอีกฝ่ายที่นั่งกองอยู่บนพื้น ตากลมโตนั่นคลอไปด้วยน้ำตาคิ้วก็ขมวดจนเป็นปมเหมือนกำลังโมโหอยู่...คิ้วที่ขมวดกันอยู่นั่นกับตาโตๆที่คลอด้วยน้ำตามันไม่เข้ากันเลย..เเต่เขากลับชอบสีหน้าอย่างนั้นอย่างบอกไม่ถูก "เอ๊ะ! ทำไมช้าจัง..อ๊ะ!คุณ" หญิงสาวมองไปที่ร่างบางอย่างคาดโทษเเต่ก็ต้องเปลี่ยนมาเป็นหลบตาสายตาคมของร่างสูงเเทน
"....'สินค้า'ของวันนี้หรอฟิงซ์" เสียงทุ้มต่ำเอ่ยกับหญิงสาวที่ยืนเเน่นิ่งอยู่
"อ่ะ! ค่ะท่าน.." หญิงสาวตอบก่อนจะเงยหน้ายิ้มเจื่อน ใบหน้าขาวเพราะเมคอัพเเลดูเหยเก
"...ทำไมไม่ดูเเลให้มันดีๆ..ช้ำขึ้นมาจะขายได้รึไง.."
"อ๊ะ!" จบประโยคของร่างสูงหญิงสาวก็ถลาไปพยุงร่างเล็กที่ตอนนี้ทำหน้างงเต็มที่ สินค้า? ขาย?
"...เราคงจะได้รู้จักกันมากกว่านี้เเน่.." ร่างสูงกระซิบข้างหูร่างบางเบาๆก่อนจะเดินจากตรงนั้นไปปล่อยให้ร่างบางยืนงง
"!! ชิ! โอ๊ย!เเกนี่มัน!มานี่!!" เห็นอย่างนั้นฟิงซ์ถึงกับตาเเดงก่ำก่อนจะสติหลุดขว้าเเขนร่างบางเเล้วดึงมาใกล้ๆ
"อ๊ะ จะ..จะทำอะไรน่ะฮะ?" ร่างบางพูดเสียงสั่นเพราะความกลัว ใบหน้าของหญิงสาวบัดนี้เเสดงให้เห็นได้ชัดถึงอารมณ์หงุดหงิด
"ฮึ่ย!! โอ๊ย!ฉันอยากจะบ้า" หญิงสาวสบถอย่างอารมณ์เสียก่อนจะลากร่างบางให้เดินตามหากเเต่รางบางก็ขัดขืน
"เอ๊ะ! ตามมาสิยะ!" หญิงสาวออกเเรงกระชากอีกฝ่ายให้เดินตามเต็มเเรง
"ไม่ฮะ! ผะ..ผมไม่ทำงานที่นี่เเล้ว!" ร่างเล็กสายหัวไปมาพลางพยายามเเกะมือของอีกฝ่ายออก
"เฮอะ! สายไปเเล้วย่ะ! อ่อยดีนัก..คอยดูเถอะคืนนี้เเกจะได้ผัวสมใจ!" หญิงสาวตะหวาดกร้าวทำให้ร่างเล็กยิ่งงงหนักเข้าไปอีก ใครอ่อย?เขายังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ!
"ไม่เอานะฮะๆ ปล่อยผมไปเถอะได้โปรดคุณฟิงซ์" ร่างบางเอ่ยขอร้องอย่างน่าสงสาร "ไม่ต้องมาเรียก! มานี่!" หญิงสาวยังคงตะคอกกลับมือก็ยังคงลากร่างเล็กอย่างไม่ลดละ
"ไม่ฮะ ไม่ ปล่อยนะฮะ!" ร่างเล็กขัดขืนเต็มที่ นี่เธอไปเอาเเรงมาจากไหนกันนะ?ดิ้นยังไงก็ไม่หลุดซักที!
"โอ๊ยเเกนี่! เงียบๆไปจะได้มั้ยห๊ะ ถ้าไม่ติดว่าเเกช้ำเเล้วจะขายได้ราคาไม่ดีละก็ฉันจับตบนานละ!!"
"!!" โอย...นี่มันอะไรกันเนี่ย?เขามาเป็นเด็กเสริฟไม่ใช่รึไง?เเล้วนี่อะไรกันเนี่ย ร่างบางครุ่นคิดคิ้วขมวดเข้าหากันอีกรอบ
"ก็บอกว่าไม่ไปไงฮะ" ร่างบางยังคงขัดขืน
"!! หมดความอดทนเเล้วนะยะ! ดีเหมือนกันฉันจะใช้ประโยชน์จากเเกด้วย
" พูดจบหญิงล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าหยิบขวดยาบางอย่างออกมาก่อนจะใช้มือบีบหน้าอีกฝ่ายเเล้วยัดเยียดยาเข้าไปในปากของร่างบาง
"อื๊อ อือ!! ฮึก! เเค่กๆ" ไม่ทันตั้งตัวร่างบางเผลอกลืนยาเข้าไปเเต่เพราะยามันเป็นเม็ดเเล้วไม่ได้กินน้ำตาม ที่เขาไม่ตายเพราะยาติดคอนี่ก็บุณเเล้ว
"หึ! สมฤทธิ์เยอะดีนัก! ทีนี้ก็ตามมา!" หญิงสาวฉุดกระชากร่างบางให้เดินตาม
"อ่ะ! ไม่นะ!" ร่างบางพยายามขัดขืนหากเเต่ว่าร่างกายราวกับโดนสูบพลังงานไปจนหมดสิ้นจึงโดนดึงให้เดินตามไปได้โดยง่าย