He is nave ความรักของนายหัวใจใสซื่อ

               -คฤหาสน์ฮาร์ทฟิเลีย-
     ฉันอยุ่ในห้องแต่งตัวที่มีไสตล์มือโปรที่พ่อฉันเป็นคนจ้างมาเพื่อแต่งตัวฉันให้สวยที่สุดด้วยราคาจ้างสูงลิ่ว แต่นั้นนับไม่ได้กับเงินของพ่อที่ได้ในแต่ละอาทิตย์หรอก วันนี้คือวันที่ฉันจะได้สวมแหวนแต่งงานแล้วซินะ วันนี้คือวันที่ผู้หญิงส่วนใหญ่มีความสุขที่สุดในชีวิต แต่ฉันกลับมานั่งเสียใจแบบนี้ มันไม่สมควรเลยซักนิด เอาหล่ะยิ้มไว้ซิ ยิ้ม....U-U
     "แหมม น้องเจซี่คะ หน้ายิ้มมีความสุขแบบนี้สงสัยตื่นเต้นหล่ะซิ><"
     "ค่ะ หนูมีความสุขมากๆ....ค่ะ"
     ตอนนี้ฉันกำลังอยู่ในวันที่ผู้หญิงส่วนใหย่ในโลกมีความสุขที่สุดในชีวิตแต่ฉันกลับมานั่งร้องไห้ แบบนี้หน่ะมันจะเหมาะสมเหรอ ยิ้มไว้ซิเจซี่ เธอหน่ะทำได้อยู่แล้ว
     "เอาหล่ะ เสร็จแล้วจ้ะ"
     ฉันยืนขึ้นและมองตัวเองที่อยู่ในบานกระจก มันช่างสวยงามอะไรอย่างนี้ ทุกอย่างเพอร์เฟ็กต์ทั้งชุด ทั้งกระโปรง ทั้งหมวก แต่.....ความสุขของฉันมันไม่มีเหลือแล้วหล่ะ
     "งั้นเดี๋ยวพี่ไปบอกทุกคนว่าหนูเจซี่แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้วนะจ้ะ นั่งรอที่นี้ก่อนนะ^^"
     "ค่ะ ขอบคุณมากๆนะคะ"
     แล้วฉันก็นั่งทรุดลงกับเตียงทันทีที่พี่เขาเดินออกไป ไหนๆฉันก็เจอกับสิ่งที่กำลังจะทำให้ฉันไม่มีความสุขไปชั่วชีวิตแล้ว จะกลัวอะไรหล่ะ คงต้องสู้มันต่อไปอย่างเดียวซินะ แต่ว่า....ฉันจะไม่ยอมให้มันจบแบบนี้ซิ มันจะต้องจบแบบที่ดีกว่านี้ ในเมื่อทุกอย่างถูกบังคับ....ก็แหกมันซะ หักมุมมันให้สุดๆให้ทุกอย่างเป็นไปตามที่เราต้องการ เพราะชีวิตฉันไม่เหลือเพื่อนอีกแล้วหล่ะ.....ฉันจะต้องทำให้การแต่งงานนนี้หยุดด้วยวิธีนี้วิธีเดียวเท่านั้นซินะ....
     แล้วสักพักก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ท่านพ่อโผล่มาบอกว่างานเริ่มขึ้นแล้ว ฉันจึงเดินควงแขนพ่อของฉันลงไปชั้นล่างและทุกคนก็จ้องมองมาที่ฉัน และแน่นอนรวมถึงฟรองซัวก็ด้วย....
     ฉันเดินออกไปควงแขนฟรองซัวที่กลางลานในบ้านของฉัน เราเดินไปที่บาทหลวงเพื่อให้ท่านเป็นประทานในการแต่งงานครั้งนี้
     "ฟรองวซัว เจ้าพร้อมที่จะรับผู้หญิงคนนี้เป็นคนร่วมทุกข์ ร่วมสุข ร่วมเจ็บ ร่วมเสียใจ ร่วมดีใจ ไปเคียงข้างเจ้าตลอดชีวิตหรือไม่"
     และแน่นอนคำตอบที่ฉันคิดไว้ว่าฟรองซัวจะต้องตอบ...
     "รับครับ^^"
     "เจซี่ เจ้าพร้อมที่จะรับชายคนนี้ เป็นคนร่วมทุกข์ ร่วมสุข ร่วมเจ็บ ร่วมเสียใจ ร่วมดีใจ ไปเคียงข้างเจ้าตลอดชีวิตหรือไม่"
     ทุกสายตาในบ้านฉันตอนนี้กำลังมองด้วยสายตาที่ลุ้นให้ฉันตอบและจะได้เฮกันให้สนั่น แล้วจู่ๆฟ้าจงใจจะแกล้งฉันหรือไม่ ทีวีเครื่องใหญ่กำลังฉายภาพ....โลกิ นั้นโลกินี้น่า ฉากสุดท้ายตอนที่ฉันกำลังจะสละโสด เขาก็ยังมาปรากฎในทีวีอีกเหรอเนีย เอ๊ะเดี๋ยว....นี่เขากำลังจะไป อเมริกาเพื่อทำธุรกิจและย้ายที่อยู่ไปที่นั้นเลย...เห้ยยย นี่เขากำลังจะจากฉันไปจริงๆเหรอเนีย อย่ามองว่าฉันรวยล้นฟ้าแล้วบินตามผู้ชายไปต่างประเทศไม่ได้นะ แต่ว่าท่านพ่อมีศรัตรูที่ขึ้นบัญชีดำเอาไว้ เพราะฉะนั้นถ้าฉันไป จะต้องตกอยู่ในอันตรายแน่นอน.....เพราะฉะนั้นนี้คือโอกาสสุดท้ายสินะที่ฉันจะได้เห็นเขา......
     ฉันไม่ยอมหรอก.......
     แล้วฉันก็ถกกระโปรงขึ้นและวิ่งออกไปจากบ้านทันที แล้วทุกคนก็มองฉันอย่างสายตาที่คาดไม่ถึง ที่ฉันจู่ๆก็วิ่งออกมาไม่ใช่เพราะต้องการหนีออกจากบ้าน แต่ทั้งหมดเป็นเพราะว่า ฉันหน่ะ.....ฉันรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน....ฉันจะต้องไปห้ามเขาไว้ ฉันต้องไม่เสียเขาไป.....
     "ไปสนามบิน เพลย์ไลน์ด่วนที่สุดค่ะ ฉันให้30000บาท ถ้าคุณไปถึงถายใน5นาทีนี้ค่ะ"
     "ครับๆ"
     ฉันขึ้นเเท็กซี่ไปอย่างรวดเร็วและสั่งให้เขาไปสนามบินให้เร็วที่สุด เท่าไหร่ฉันยอมจ่ายเลย....
เขาพุ่งไปสนามบินเร็วสุดๆ และระหว่างที่เขาขับรถไปฉันก็เซ็นแช็คเพื่อจะให้เขาไป
     และแล้วภายใน3นาทีเท่านั้นเขาก็มาถึงสนามบินอย่างรวดเร็ว และฉันก็เอาเเช็คให้เขาและวิ่งไปหาโลกิที่กำลังจะขึ้นเครื่องโดยมีบอดี้การ์ดล้อมเอาไว้ ฉันวิ่งฝ่าเข้าไปแต่ถูกห้ามเอาไว้โดยบอร์ดี้การ์ดพวกนั้น....
      "ปล่อยฉันนะ บอกว่าให้ปล่อยไง"
     "ปล่อยไม่ได้หรอกครับ เพราะคุณโลกิกำลังจะขึ้นเครื่องแล้ว คุณห้ามขัดขวางเด็ดขาด"
     "เข้าไม่ได้ใช่ไหม ได้" ถึงเขาจะห้ามตัวฉันไว้ได้ แต่เขาห้ามเสียงของฉันไม่ได้หรอก
     "โลกิ ฉันกลับมาหานายแล้วววววววววววววว"
     ฉันดึงเอาพลังเสียงที่ดังที่สุดตะโกนออกไป และก็....ได้ผลเขาหันมามองฉันด้วยสายตาที่เบิกกว้านิดนึง นิดนึงจริงๆนะ แต่ฉันก็ดีใจที่อย่างน้อยเขาสนใจฉัน....
     "โลกิ ฉันขอโทษที่ฉันไล่นายไป!!!!"
     "..."
     "ฉันหน่ะ ไม่อยากให้ตัวเองเจ็บไปมากกว่านี้ เลยไล่นายไป!!!!"
     "..."
     "แต่ฉันไม่เคยคิดถึงความรู้สึกของนายเลย ฉันมันคนเห็นแก่ตัว ฉันขอโทษ!!!"
     "..."
     แล้วเขาก็เงียบไป แล้วมองมาที่ฉันด้วยสายตาที่เย็นชาสุดๆ ฉันอยากร้องไห้อีกแล้ว แต่ว่าฉันจะต้องสู้กับเหตุการณ์ตรงหน้าให้ดีที่สุด....เท่าที่ฉันจะทำได้
     "ที่เธอมาหาผม..."
     "..."
     "เพราะว่าอยากให้ผมกลับไป"
     "..."
     "เพื่อไม่ให้เธอเจ็บ..."
     "..."
     "นั่นไม่เรียกว่าเห็นแก่ตัวเหรอ..."
     ฉันนิ่งเงียบไป เพราะฉันเถียงไม่ออกจริงๆ เพราะฉันต้องหารให้เขากลับไปเพราะฉันไม่อยากเจ็บ แต่นั่นมันไม่ใช่ทั้งหมด....
     "ใช่...ฉันหน่ะอยากให้นายกลับไป เพราะฉันไม่อยากเจ็บ"
     "..."
     "นายหน่ะ คือเพื่อนของฉัน เพื่อนคนแรกที่ดีที่สุดที่พระเจ้าประทานมาให้ในวันที่ฝนตก นายคงคิดซินะว่าฉันหน่ะไม่ชอบนายตั้งแต่วินาทีแรกที่เห็น แต่นายเข้าใจผิด เพราะฉันหน่ะดีใจที่สุดตั้งแต่นายมาที่บ้านฉันและบอกว่าเป็นเพื่อนฉัน...."
     "...."
     "ทั้งที่นายเป็นเพื่อนกับฉันแท้ๆ....แต่ความรู้สึกมันแตกต่าง มันไม่เหมือนกับที่ฉันรู้สึกกับยัยกาย นายมีอะไรที่แตกต่าง ความรู้สึกของฉันไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน นายหน่ะมาเปลี่ยนมัน...."
     "..."
     "นายมันคนใจร้าย นายทำให้ฉันปั่นป่วน ทำให้ฉันใจเต้นแรง ทำให้ฉันคิดว่านายน่ารัก ทำให้ฉัน....หลงใหลในจูบ....ของนาย" กรี้ดดดด นี้ฉันพูดอะไรออกไปเนีย ฉันอุตส่าห์พุดไปถึงขนาดนี้แล้วนายต้องกลับมานะๆๆๆT^T
     เอ๊ะ....เขาเดินมาทางฉัน แถมยังสะบัดมือบอกให้บอร์ดี้การ์ดออกไป นี่เขากำลังจะทำอะไรกันแน่ ขะ...เขากำลังเอาหน้าเข้ามาใกล้ฉัน....แล้วก็ทาบริมฝีปากลงบนริมฝีปากของฉันอย่างแผ่วเบา มันช่างแตกต่าง...แตกต่างจากจูบคราวที่แล้วมาก มันอ่อนนุ่มกว่า ละมุนกว่า หวานกว่า....และมันจะทำให้ฉันละลายตรงนั้นได้ทันที แล้วฉันก็เริ่มออ่อนแรงเขาก็เอามือประคองเอวฉันไว้ มือของเขามันช่างเป็นสัมผัสที่แผ่วเบา แล้วฉันก็เริ่มหายใจไม่ออกจึงพยายามผลักเขาออกไปเล็กน้อยเพื่อบอกเขาว่าฉันหายใจไม่ออก
     "นะ...นายยังไม่ตอบฉันเลยนะ วะ...ว่ายกโทษให้ฉันหรือยัง" แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ฟังที่ฉันพูดเลย เขากลับโน้มหน้าลงมาและทาบริมฝีปากลงไปอีกครั้งนึง แต่ครั้งนี้ฉันหลับตาลงตามสัญชาตญาณของมนุษย์ แล้วฉันจึงเริ่มหายใจไม่ออกอีกครั้ง และเขาก็ปล่อยฉันอีกครั้งนึง
     "นะ....นายตอบฉันได้ยัง...."เขากำลังโน้มหน้าเข้ามาที่หน้าฉัน แต่ฉันเอานิ้วชี้กดที่ริมฝีปากเขาเอาไว้ก่อนที่ฉันจะขาดอากาศ และกัวใจวายตายที่นี่....
     "ไม่ชอบพูด(' ')"
     "..."
     "แต่ชอบทำ('^')"
     กรี้ดดด ตอนนี้ฉันกำลังจะละลายจริงๆแล้วเนีย แล้วหลังจากนั้นฉันจึงถามต่อไปอีก
     "นายทำแบบนี้...หมายความว่าไง"
     "ผมทำเพราะให้อภัยเธอแล้ว(' ')"
     "..."
     "และ....ผมอยากครอบครองเธอ ไม่อยากให้ใครเห็น ได้ยิน ได้กลิ่น อะไรทั้งนั้น"
     "..."
     "และผมคิดว่านี้เรียกว่า....รัก(.////.)"
     เขาก้มหน้าลงแล้วหน้าและหูเขาแดงสุดๆ น่ารักมากเล้ยยยย>< แต่ว่าเขาบอกว่ารักฉันงั้นเหรอ....งั้นก็....
     "ฉันก็รักนายเหมือนกันนะ โลกิ>////<" แล้วฉันก็กระโดดกอดคอเขาแบบดีใจสุดๆ ดีใจแบบไม่เคยดีใจขนาดนี้มาก่อน แล้วหลังจากนั้นสิ่งที่ฉันคาดไม่ถึงก็ปรากฎขึ้น
     มันคือภาพที่ทุกคนในบ้านและแขกทุกคนยืนปรบมืออยู่และส่งเสียงเฮฮากันใหญ่!!!! เดี๋ยวๆ ...ฉันงง...จริงๆ
     "นะ...นาย นี้มันเกิดอะไรขึ้น"
     "ผมไม่รู้จะบอกรักเธอยังไง ก็เลยทำแบบนี้(' ')"
     "ท่านพ่อ...."
     "พ่อหน่ะ เห็นแค่ครั้งแรกก็ดูออกแล้วว่าลูกรู้สึกยังไงกับไอ้หนุ่มนั้น เพราะฉะนั้นพ่อและเขาก็ร่วมมือกัน"
     "แล้วการแต่งงานเพื่อธุรกิจหล่ะ...."
     "โกหก พ่อต้องขอโทษจริงๆ และสาเหตุที่พ่อทำแบบนี้เพื่อฝึกทักษะการแก้ปัญหาเฉพาะหน้าของเจ้า แต่ว่าถึงจะหักมุมไปหน่อยแต่ก็ออกมาได้ดี"
     "..."
     "แล้วอีกอย่างคือการพิสูจน์ว่าเจ้าหน่ะ รักเจ้าหนุ่มนี้มากน้อยแค่ไหน เพราะถ้าหากเจ้าไม่รักจริงหล่ะก็ เจ้าคงจะปล่อยเลยตามเลยแน่นอน"
     "ฟะ...ฟรองซัว"
     "ผมหน่ะ แค่ลงมือช่วยพ่อของเจซี่เฉยๆหน่ะ ที่จริงผมกับคุณกายกำลังคบกันอยู่^^"
     "วะ...ว่าไงนะ ไปคบกันตอนไหนเนีย"
     "ตอนไปต่างประเทศครับ^^"
     "กาย...จริงเหรอ"
     "All right, my friend^^"
     กายตอบฉันหน้าระรื่น ก่อนที่จะเดินมาควงแขนฟรองซัวอย่างสนิทสนม
     "แม่คะ..."
     "แม่ไม่ได้หลอกลูกอย่างไม่มีเหตุผลหรอกนะ แม่อยากให้ลูกมั่นใจว่าลูกหน่ะรักโลกิจริงหรือเปล่าเท่านั้นเอง แล้ววันแรกที่ลูกเจอกับโลกิแม่เห็นว่าลูกหน่ะดีใจมากสุดๆเลยใช่ไหมหล่ะ^^ แม่เลยปล่อยเลยตามเลยไง แม่ไม่ได้รับใครมามั่วๆหรอกนะ"
     "แม่ระ..."
     "รู้ได้ไงหน่ะเหรอ แม่เป็นแม่ลูกนะจ้ะ ไม่มีอะไรที่แม่ไม่รู้หรอกนะ^^"
     "เจ้าอย่าโกรธพ่อ กับแม่ และทุกคนเลยนะ ที่ทำไปเพราะรักเจ้า"
     "รักเหรอ.....หวังดีเหรอ.....พิสูจน์เหรอ.....แล้วความรู้สึกของหนูหล่ะ น้ำตาของหนูหล่ะ ความรู้สึกของหนูหล่ะ....มันสำคัญไหม"
     "เจ้าจะด่าเท่าไรก็ด่ามาได้เลย พ่อยอมรับผิดทุกอย่างว่าที่ผ่านมาพ่อทำไม่ดีกับเจ้าไว้มาก แต่ตอนนี้พ่อเข้าใจแล้วว่าลูกต้องทรมานมากแค่ไหน พ่อขอโทษ...."
     "..."
     ฉันนิ่งไปพักนึง ก่อนจะมองไปที่พ่อ แม่ และทุกคนอย่างคาดโทษ...ก่อนจะตอบไปว่า
     "นี้เเหละค่ะ ที่หนูต้องการ^^"
     "เจ้ามะ...หมายความว่าไง"
     "หนูขอบคุณมากเลยนะคะ ที่ทำให้หนูมั่นใจในความรักที่มีต่อโลกิ ทำให้หนูมั่นใจค่ะว่ารักเขาจริง^^"
     "ขอบใจเจ้ามากเลย พ่อรักลูกนะ"
     แล้วฉันก็โผเข้ากอดพ่อของฉันก่อนที่แม่จะส่งภาษามือมาบอกฉันว่า 'โน้น โลกิเขาเริ่มงอนเเล้วนะ^^' แล้วฉันก็ส่งสัญญาณ โอเค ไปให้แม่ก่อนที่จะคลายกอดจากพ่อ และพ่อฉันก็รู้ทันฉันเสมอจึงบอกฉันว่าไปเถอะ^^
     "โลกิ รอนานไหม^^"
     "รากจะงอกแล้ว..."
     เขาทำหน้างอน น่ารักที่สุดอ่าาาาา>< ในที่สุดฉันก็ได้เห็นใบหน้านี้อีกครั้งจนได้><
     "งั้นจงหายงอนซะ โอมเพี้ยง" หลังจากพูดเสร็จ ฉันก็เข้าไปหอมแก้มเขาทีนึง แต่ดูเหมือนว่าเขาจะยังไม่หาย หน้าแตกซะแล้วยัยเจซี่Y^Y
     "นะ...นายยังไม่หายโกรธอีกเหรอT^T"
     "ไม่...."
     "T^T"
     "ไม่พอ...."
     "เอ๋ หมายความวะ...."
     ไม่ทันที่ฉันพูดจบ เขาก็เอาริมฝีปากอันร้อนผ่าวของเขามาทาบลงที่ริมฝีปากของฉัน เขาแช่แข็งฉันไม่ให้ขยับไปไหน เหมือนโดนเวทย์มนต์สะกดไว้ ฉันเริ่มเซถลาถอยหลังไปเล็กน้อยเนื่องจากอ่อนแรงจากการโดนจู่โจมแบบนี้T^T และดูเหมือนฟ้าจะเป็นใจกับการจูบครั้งนี้ เพราะข้างหลังนั้นดันมีกำแพงอยู่ เขาเลยยิ่งได้ใจจูบฉันแรงขึ้นไปอีก ฉันรู้สึกร้อน มันร้อนมาก ทั้งหู หน้า และคอ ร้อนจนฉันอยากจะละลายตรงนี้จริงๆเลยถ้าทำได้.... เขายังไม่จบลีลาของเขา เขาเริ่มจูบแรงขึ้นและเร่าร้อนขึ้นจนฉันต้องจับไหล่เขาไว้ ไม่อยางนั้นได้ทรุดลงแน่ๆ แล้วเขาก็ขบปากฉันเล่นๆ จนฉันอยากจะกรี้ดออกมาจริงๆ อยากละลายเต็มกลืนแล้วเนีย...T^T แล้วเขาก็ปล่อยฉันช้าๆ...
     "หมายความว่า เธอต้องเป็นของผมคนเดียวไง('^')"
     "อะ..อื้อ"
     "เอาอีกไหม('^')"
     ดวงตาเขาเป็นประกายสุดๆเหมือน ไม่สิมากกว่าตอนที่เห็นช็อคโกแลตด้วยซ้ำ แล้วฉันเกือบเคลิ้มไปกับสายตานั้นซะแล้วซิ....เขานี้มันตัวอันตราย-0-;
     "ไม่...ไม่เป็นไร"
     "แต่ผมอยากนี้นา('^')"
     "อยากไปคนเดียวเลย ไป๊!!"
     "แง๊(T^T)"
     ในที่สุด ที่ฉันโทษฟ้าว่าฟ้าใจร้าย ทำลายเพียงฉัน ทำให้ฉันมีแต่น้ำตา ที่แท้มันคือบทพิสูจน์ที่ฟ้าส่งมาให้สินะ ฉันหน่ะคิดว่าคนคนนี้ไม่ใช่เพื่อนหรอก แต่เป็น....เนื้อคู่นั้นเองงงง>< แล้วหลังจากนั้นเราก็แต่งงานกันโดยที่ฉันใส่ชุดเดิม และแต่งงานวันเดิมเลย-0-;แถมหลังจากแต่งงานเขาก็ชวนฉันมีซัมธิงรอง ฉันก็ยอมให้นิดๆอ่านะ แต่ฉันไม่ยอมเสียซิงง่ายๆหรอก อิๆ>< เอ๊ะฉันเริ่มโรคจิตตามเขาหรือเปล่านะ แต่ว่าเขาหน่ะเห็นแบบนี้ฉันไปสืบมาแล้วรู้มาด้วยว่าโรคจิตพอสมควร หน้าใสใจซื่อ แต่เจ้าเล่ห์สุดๆ และบอกให้ระวังเขาหลอกเอาได้นะ แต่ฉันว่าฉันคงจะเต็มใจให้เขาละนะ ก็ฉันหน่ะ รักเขาสุดๆเหมือนกันยังไงหล่ะ~>////<    
 
 
 
 
-.................จบ.................-