He is nave ความรักของนายหัวใจใสซื่อ

             
           -ห้องโลกิ-
     เช้าวันต่อมา ฉันลุกขึ้นจากเตียงและบิดขี้เกียจไปมา
     "นี้กี่โมงแล้วนะ"ฉันพูดแล้วมองดูนาฬิกา ตอนนี้เป็นเวลา6.13น. เอ๋ แล้วโลกิหล่ะ เขาตื่นแล้วเหรอไม่เห็นนอนอยู่บนโซฟาเลยนี้นา('' )( '') 
     ฉันหันมองหาเขาเหมือนเด็กมองหาแม่ยังไงยังงั้น และฉันก็เจอเขาไปยืนอยู่ที่ริมระเบียงนอกห้อง ฉันจึงลุกไปทักเขา
     "มอนิ้ง^^"
     "หวัดดี(' ')"
     "ทำไมนายตื่นเร็วจังหล่ะ"
     "ปกติผมตื่นแบบนี้อยู่แล้ว('^')"
     "'งั้นเรารีบไปอาบน้ำกันเถอะ ถ้ากลับบ้านเร็วอาจทันทานข้าวเช้าพร้อมกับแม่ฉันก็ได้นะ นายไปด้วยไหม"
     "อื้อๆ('^')"
     แล้วพวกเราก็อาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้ว ดูเหมือนว่าวันนี้เขาจะแต่งตัวดูน่ารักเป็นพิเศษ เอ๋ ทำไมกันนะ หรือว่าตื่นเต้นที่ได้ไปทานอาหารเช้ากับแม่ฉัน><(อย่าเพ้อหนัก555+)
     "ฉันเตรียมของพร้อมแล้ว นายพร้อมยัง^^"
     "อื้อ('^')"
     และฉันก็หิ้วกระเป๋าใบเบ้อเริ่มอ้วนโตของฉัน แต่ว่า.....มันหนักง่าาT^T ฉันพยายามยกมันเต็มกำลัง แต่ว่าฉันตัวเล็กกว่ากระเป๋าบ้านั้นอีกY^Y 
     แล้วจู่ๆมืออันเย็นเฉียบและนิ้วอันเรียวงามก็เอามือมาสอดและหิ้วกระเป๋านั้นอย่างกับมันคือหมอนยังไงยังงั้น
     "ตัวแค่นี้ยังจะฝืน(' ')"
     "ก็ฉันไม่อยากรบกวนนายนี้นา ฉันมานอนห้องนายถ้าสั่งให้นายหิ้วกระเป๋าให้อีกมันก็น่าเกลียดหน่ะสิT^T"
     "ผมเป็นผู้ชาย มีอะไรก็ต้องช่วยเธออยู่แล้ว('^')"
     "อื้อ ขอบคุณนะ^^"
     ฉันรู้สึกอุ่นใจจังเวลาอยู่ใกล้ๆเขา เขาทำให้ชีวิตฉันไม่เหมือนเดิมเลย เปลี่ยนจากคุณหนูเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ กลายเป็นคนที่มีจิตใจอ่อนโยนลง แถมเวลาอยู่ใกล้ๆเขาหัวใจฉันก็เต้นไม่เคยเป็นปกติเลยสักครั้ง....
      -คฤหาสน์ประจำตระกูล Heart Fillia-
     "หนูกลับมาแล้วค่ะแม่^^" ฉันพูดก่อนจะเข้าไปกอดแม่แน่นสุดๆ จนแม่บอกว่าหายใจไม่ออกเลย ฮ่าๆ^o^
     "เป็นไงมั่งลูกไปนอนบ้านโลกิเป็นไงมั่ง^^"
     "แม่อ่ะ ไปไม่บอกหนูเลย แถมให้หนูไปนอนบ้านผู้ชายอีกT^T"
     "งั้นแม่ถามโลกิเองดีกว่า เป็นไงมั่งลูก โลกิ เจซี่ไปอยู่ด้วยสนุกไหม"
     "สนุกมากครับ('^')"
     เขาทำแววตาแบ๊วสุดๆ จนฉันอดขำไม่ได้ แม่ก็ยิ้มให้โลกิอย่างมีอัธยาศัย
     "อ้อ นี้พวกลูกมาทันอาหารเช้าพอดีเลย ไปทานกันป่ะ เจซี่ลูกพาโลกิไปที่โต๊ะอาหารหน่อยซิ"
     "ได้ค่ะแม่ ป่ะโลกิ^^"
     "อื้อ(' ')"
     แล้วเขาก็เดินตามหลังฉันต้อยๆ มาถึงโต๊ะอาหารและอาหารเช้าก็เริ่มมาเสิร์ฟเรื่อยๆ เขาดูหน้าตื่นเต้นสุดๆเมื่อช็อคโกแล็ตร้อนมาเสิร์ฟ^^
     "ฉันโทรมาบอกแม่ฉันทำให้นายโดยเฉพาะเลยนะ^^"
     เขาไม่ตอบฉัน เพราะตอนนี้เขาคงหลุดไปในจินตนาการแห่งช็คโกแลตแก้วนั้นไปแล้วฉันหลุดขำออกมาเล็กน้อย เพราะเขาดูน่ารักมากเลย><
     เอ๋ ทำไมเขาไม่กินนะจู่ๆเขาก็หันมามองหน้าฉันและทำสายตาเหมือนเด็กทวงขนมจากแม่
     "อ๋อ ป้อนอีกแล้วหน่ะสิ ขี้อ้อนจริงๆเลยนะนายหน่ะ"
     แล้วฉันก็เอาช้อนคันเล็กไปตักช็อคโกแลตใส่ปากเขา แล้วสายตาเขาก็เปลี่ยนไปเป็นดีใจสุดๆ แม่มองมาที่ฉันแล้วยิ้มไปด้วย แต่ไม่ห้ามแฮะอย่างนี้เแหละแม่ฉันหัวสมัยใหม่สุดๆ>< 
     "คุณนาย แย่แล้วค่ะนักข่าวมารุมหน้าคฤหาสน์และถามหาคุณหนูค่ะ"
     "อะ...อะไรนะ"
     ฉันรู้สึกตกใจเมื่อได้ยินเสียงคำถามเกี่ยวกับฉันทะลุประตูออกมาแว่วๆ และเริ่มตั้งสติได้จึงบอกกับแม่ว่า
     "แม่คะ เดี๋ยวหนูไปดูเองค่ะ"
     "ไหวแน่เหรอลูก"
     "ไหวค่ะ"
     "งั้นระวังตัวนะลูก"
     แม่มองหน้าฉันอย่างเป็นกังวล และฉันก็ยิ้มให้แม่ก่อนจะเดินออกไปข้างนอกหน้าบ้าน และแสงแฟลชจากกล้องร้อยพันของนักข่างก็สาดส่องใส่หน้าฉันจนฉันต้องขยิบตาถี่ๆเพราะมันสว่างเกินไป
     "คุณเจซี่คะ จริงหรือเปล่าคะที่คุณมีหนุ่มฮ็อตคนใหม่หน้าตาดีมาควงหน่ะค่ะ"
     "คุณเจซี่ครับ คุณคิดว่าหนุ่มคนนี้ต้องการฮวบสมบัติคุณหรือเปล่าครับ"
     "คุณคิดว่าการคบกับหนุ่มคนนี้จะมีผลดีผลเสียอย่างไรบ้างคะ"
     "เอ่อ พี่ๆนักข่าวช่วยถามทีละคำถามได้ไหมคะ^^;"
     แต่ดูเหมือนว่าพวกนักข่าวนั้นจะไม่ฟังที่ฉันพูดเลย กลับอัดคำถามใส่ๆๆมาอย่างเดียว
     "คุณควงผู้ชายคนใหม่แบบนี้ ไม่กลัวฟรองซัวหึงเอาเหรอครับ"
     คำถามนี้ทำให้ฉันชะงักไป และตั้งสติได้จึงตอบนักข่าวคนนั้นไป
     "ฉันกับโลกิเราเป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้นค่ะ"
     "แล้วคุณคิดว่าการกระทำของคุณในครั้งนี้จะทำให้ฟรองซัวเข้าใจผิดไหมครับ"
     "คุณคิดว่าอนาคตของคุณกับเด็กหนุ่มคนนั้นจะเป็นยังไงต่อไปครับ"
     คำถามเหล่านั้นทำให้ฉันเริ่มน้ำตาเริ่มออกมาจากตาทีละนิด เพราะฉันอ่อนแอเกินไปที่จะรับคำถามมากมายเหล่านั้นได้
     แล้วก็มีมือของใครซักคนมาคว้าข้อมืออันเล็กของฉันแล้วพาฉันเดินฝ่าออกจากกลุ่มนักข่าวพวกนั้น แต่พวกเขาก็ไม่ละความพยายามเดินตามฉันมาเรื่อยๆ จนคนคนนั้นตะคอกใส่พวกนักข่าวพวกเขา
     "ถอยไป!!"
     คำตะคอกนั้นทำให้พวกเขาหยุดฝีเท้าทันที และฉันก็ขึ้นรถของเขาไป
     "ทำไมเธอต้องไปตอบพวกนั้นด้วย"
     "ก็...ฉันหน่ะเห็นนักข่าวเหมือนเพื่อน เพราะฉันไม่เคยมีเพื่อนมาก่อนเลย"
     "ทำไม(' ')"
     "ฉันหน่ะ...เรียนโฮมสกูลมาโดยตลอด....คุณพ่อ...ฮึกๆ...ไม่ให้ฉัน....มีเพื่อน ฮือออ"
     คำพูดนี้ฉันอัดอั้นมานานเพราะไม่กล้าบอกใครเลยแม้แต่น้อยเพราะหากรู้ถึงหูคุณพ่อล่ะก็ ฉันจะต้องโดนท่านดุแน่
     ฉันร้องไห้อย่างหนักเมื่อได้ปล่อยคำพูดที่ฉันอัดอั้นและฝืนไม่ให้มันแสดงออกมาให้ใครเห็นเลยแม้แต่ครั้งเดียว เขาเข้ามาโอบฉันเบาๆ ฉันตกใจนิดหน่อยเนื่องจากกำลังร้องไห้จึงไม่ได้พูดอะไร
     "...ทำไม('^')"
     "..."
     "ทำไมเธอต้องฝืนยิ้ม(' ')"
     อะ...อะไรนะเขาดูออกด้วยเหรอว่าฉันยิ้มแบบไม่จริงใจ ที่ผ่านมาไม่เคยมีใครที่รู้เลยว่าฉันยิ้มแบบเต็นใจหรือไม่ 
     "อย่ายิ้มแบบนั้น มันเหมือนฝนตก ผมไม่ชอบเลยเวลาเธอยิ้มแบบนั้น(' ')"
     "ถ้าฉันไม่ยิ้ม ทุกคนจะมองว่าฉันหน่ะอ่อนแอ มองว่าฉันไม่เข้มแข็ง และทุกคนจะทิ้งฉันไป..."
     "ผมไม่ทิ้งเธอเด็ดขาด('^')"
     "ทั้งๆที่ฉันไม่มีใครเป็นเพื่อนเลยหน่ะเหรอ"
     "อื้อ ผมจะอยู่ข้างๆเธอเอง('^')"
     อะไรกัน ความอบอุ่นนี้อีกแล้ว ฉันรู้สึกดีจังเลยรอยยิ้มของฉันเริ่มมีบนใบหน้าของฉันแล้วหล่ะ^^
     "ขอบคุณนะ....นายอบอุ่นจัง"
     หลังจากนั้นฉันก็ซุกในอ้อมแขนของเขาอยู่พักใหญ่ๆ จนในที่สุดฉันก็เริ่มนั่งช้าๆ ตอนนี้น้ำตาฉันหายไปแล้ว^^
     "ฉันหายไปแบบนี้ ฉันกลัวแม่จะเป็นห่วงหน่ะกลับก่อนไหม"
     "แม่เธอรู้แล้ว(' ')"
     "ยังไงเหรอ ฉันไม่เห็นายคุยโทรศัพท์กับแม่ฉันเลยตั้งแต่นายขึ้นรถมาเลยนะ"
     "เอ๋ ยังไงหล่ะ"
     "แม่เธอบอกให้ผมออกมาดูเธอว่าโอเคไหม('^')"
     "..."
     "แม่เธอบอกว่าถ้าเธอเริ่มทนไม่ไหวให้ช่วยพาเธอหนีจากนักข่าวนั่น(' ')"
     นี้แม่รู้ด้วยเหรอเนียว่าฉันจะทนไม่ไหวจนร้องไห้ออกมา
     "แม่เธอบอกว่าเธอขี้แย แถมอ่อนแอเลยให้ผมมาดู('^')"
     "อื้อ ขอบคุณนะ^^"
     แล้วเขาก็มองดูนาฬิกาที่ข้อมือตัวเอง แล้วตอนนี้ก็เป็นเวลาตอนเที่ยงแล้วด้วยหล่ะ
     "ผมหิว('^')"
     "งั้นเราไปหาอะไรกินกันนะ ฉันก็เริ่มหิวแล้วหล่ะ^^"
     "อื้อ(' ')"
     แล้วฉันก็เริ่มเปิดกูเกิ้ลแมพเพื่อพาเขาไปร้านอาหารสุดโปรดแสนอร่อยของฉัน>< และฉันก็มั่นใจว่าเขาต้องชอบแน่ รับประกัน1000%เลย><
     "นี่โลกิ"
     "หือ(' ')"
     "นายมีความใฝ่ฝันอยากทำอะไรที่สุดเหรอ"
     เขานั่งคิดไปพักนึง หรือว่าเขาอาจไม่กล้าบอกฉัน เอ๋แต่ว่า คนอย่างเขาจะมีความฝันอะไรนะตื่นเต้นๆๆ><
     "ผมอยากไปห้องสมุดที่มีหนังสือเกี่ยวกับสิงโตอยู่ทั้งห้องเลย('^')"
     เขาทำแววตาแบ๊วสุดๆอีกแล้ว>< มันทำให้ฉันมองว่าเขาน่ารักทุกครั้งที่เขาทำแววตาหลากแบบแสนน่ารักของเขา><
     "อ๋อ"
     "เธอหล่ะ('^')"
     "ฉันหน่ะ...อยากมีเพื่อนจริงๆซักครั้งนึง ก็เท่านั้นเอง"
     ฉันพูดก่อนจะก้มหน้ามองเท้าตัวเองเพราะเริ่มนึกถึงคำพูของคุณพ่อที่ไม่ให้ฉันมีเพื่อนหน่ะ
     "ผมไง บอกแล้วไงว่าผมจะเป็นเพื่อนเธอเอง('^')"
     "นั้นสินะ ฉันดีใจสุดๆไปเลยหล่ะ^^"
     เขารู้สึกว่า รอยยิ้มในครั้งนี้ของเธอจะไม่ทำให้ฝนตกแล้ว เพราะมันเป็นรอยยิ้มที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสดใสดั่งพระอาทิตย์วันใหม่
     "ถึงแล้วหละ^^"
     ฉันพูดก่อนจะบอกให้เขาเลี้ยวเข้าไปในร้านอาหารนั่น เขาดูตกตะลึงกับชื่อร้านของป้ายเล็กน้อยแต่ฉันไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเขาถึงตกใจกับป้ายร้านนี้^^   เพราะว่าร้านนี้มีชื่อว่า..........
-Fairy Food & Sweety Chocolate Store-
     "เป็นไง ชอบไหม^^"
     เขายืนอึ้งอยู่หน้าร้านนั้นไม่ไปไหน ฉันจึงฉวยโอกาศควงแขนเขาเดินเข้าไปในร้านซะเลย และดูเหมือนเขาจะไม่ขัดขืนอะไรนะ อิๆ><
     แล้วพนักงานรับออเดอร์ก็มารับที่โต๊ะของพวกเรา 
     "รับอะไรดีคะ^^"
     "ขอเสต็กปลาเเซลมอน2ที่ค่ะ^^"
     "ค่ะ แล้วของหวานรับอะไรดีคะ"
     ฉันมองหน้าโลกิแล้วถามเขา 
     "โลกิ นายจะเอาของหวานอะไรดี"
     "อะไรก็ได้('^')"
     ถึงเขาจะพูดอย่างนั้นแต่จากแววตาของเขาแล้ว ฉันรู้ได้ทันทีเลยว่าเขาอยากกินอะไร><
     "ขอSweety Fairy Cream ราดซอสคาราเมล2ที่ค่ะ^^"
     "ค่ะ รอสักครู่นะคะ^^"
     แล้วพนักงานก็เดินจากไป ฉันหันไปมองหน้าเขาที่กำลังจ้องมองฉันอย่างบ้องแบ๊วสุดๆ><
     "อ้อ ฉันยังไม่มีเบอร์นายเลย มาแลกเบอร์กันนะ^^"
     เขามองฉันอยู่นิ่งๆ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์เอามาให้ฉัน
     "087-896XXXX"
     และแล้วเราก็แลกเบอร์กันเสร็จเรียบร้อย^^ เอ๋ว่าแต่ผมของเขาทำไมมันน่าลูบไล้ขนาดนี้นะ อยากจับซะแล้วซิ><
     "นาย..."
     "หือ(' ')"
     "ฉันอยากจับผมนายจัง ขอฉันจับนะ^^"
     "อื้อ(' ')"
     เขามองหน้าฉันนิ่งๆ เเละดูเหมือนว่าจะเขินนิดๆตอนที่ฉันเอาลือไปลูบผมเขาเบาๆ มันนุ่มมากๆ ทำไมเขาถึงผมนุ่มขนากนี้นะ แถมหน้าเขาตอนนี้น่ารักสุดๆไปเลยหล่ะ>< ฉันลูบผมของเขาอยู่นานจนลืมว่ามันนานเกินไปแล้ว (ก็มันนุ่มนี่นาT^T)
     "ขะ...ขอโทษนะ ฉันจับนานไปหน่อยหน่ะ"
     "ไม่เป็นไร('^')"
     แล้วฉันก็ขอเขาจับผมอีกนิดนึง เขาก็ยอมให้แต่โดยดี น่ารักไหมล่ะ>_< และแล้วอาหารก็มาเสิร์ฟพอดี 2จานแรกเป็นเสต็กปลามาก่อนเหรอ
     เขาไม่กินแต่มองฉันด้วยสายตาหมาน้อยน่ารัก ฉันรู้แล้วหล่ะว่าเขามองฉันทำไม><
     "อ้ะ อ้าปากนะ^^"
     "อ้า('0')"
     หง่ำๆ เขากินแล้วยิ้มให้ฉันด้วย น่าร้กเกินไปแล้ววว><ฉันเผลอเอามือไปตบหน้าเขาเบาๆ ซวยแล้วซิ....
     "ขะ....ขอโทษ ฉัน...ไม่ได้ตั้งใจหน่ะ"
     "อื้อ ผมไม่เจ็บหรอก(' ')"
     "กะ....ก็นายกินน่ารักเกินไปนี่น่า ฉันเลย..."
     "ผมขอโทษนะที่น่ารัก(' ')"
     เขาตอบใสซื่อมาก นี่เขาไม่รู้เหรอเนียว่าพูดอะไรออกมา ฮ่าๆ><
     "เธอยิ้มอะไรอ่ะ(' ')"
     "ปะ...ปล่าว ฉันแค่ยิ้มเฉยๆหน่ะ^^"
     พ่อเด็กน้อยใสซื่อ><
     หลังจากนั้นช็อคโกแลตก็มาเสริ์ฟซะที และแล้วเราก็นั้งกินกันอย่างเฮฮาสนุกสนาน แต่ทว่าจู่ๆก็มีเสียงนึงดังขึ้น และฉันก็ตกใจเมื่อในเสียงนั้นมีชื่อฉัน0-0
     "เจซี่ที่ร้ากกกก^0^"
     "ฟะ....ฟรองซัว"
     ผู้ชายคนนั้นคือฟรองซัว!!! คนที่พ่อฉันบังคับขืนใจให้เป็นแฟนกันและต้องแต่งงานกันในอนาคตเพื่อผลประโยชน์ทางธุรกิจT^T
     "ไหน นายบอกว่าจะมาอาทิตย์หน้าไงหล่ะ"
     "ก็ผมคิดถึงที่่รักนี้นา มาเร็วไม่ได้เหรอ ไม่ดีใจหรือไง"
     "ก็ดีใจ แต่ว่ามาปุบปับแบบนี้ฉันก็ตกใจแย่หน่ะซินึกว่ามีเรรื่องด่วนอะไร"
     "จะบอกว่าเวอร์ไพรส์ใช่ไหม^^"
     "วะ...ว่างั้นก็ได้^^;"
     แล้วฉันและเขาก็คุยกันหลังจากที่ไม่ได้เจอกันมานาน และลืมไปว่าก็มีคนคนนึงนั้งอยู่ด้วยนี้นา
     "โอ้ย อะไรของนายเนีย"
     ฟรองซัวโวยวายหลังจากที่โลกิปากล่องนมใส่หัวเขาแบบเต็มๆ
     "โทษที หลุดมือ(' ')"
     "หลุดมืออะไร นายปากล่องนมใส่หัวฉันเต็มๆเลยนี้นา"
     "เรื่องของนาย"
     "@#%$^&!$"
     พวกเขาทะเลาะกันจนฉันหลุดขำออกมาเลย ทะเลาะกันเป็นเด็กไปได้ ^^
     "ช่างเถอะ ยังไงซะเขาก็มีแฟนอย่างฉันอยู่แล้วนายหน่ะ ออกไปซะเถอะ"
     "ถามสิ ว่าเธอเต็มใจไหม(' ')"
     "พะ...พูดแบบนี้หมายความว่าไง นายต้องการยุให้เราเลิกกันใช่ไหม"
     "แล้วแต่นายจะคิด(' ')"
     "พอได้แล้ว ทั้งสองคนนั้นเหละ!!"
     ฉันรีบตัดบททะเลาะของเขาทั้งสอง เพราะมันเริ่มสาวมาถึงตัวฉันเรื่อยๆ เดี๋ยวฉันจะซวยไปมากกว่านี้
     "งั้นเราไปกันเถอะนะ ไปที่ที่ไม่มีใครอยู่กันดีกว่า^^"
     "เอ่อ ฉันขอโทษนะที่ฉันคงต้องปฏิเสธหน่ะ เพราะวันนี้ฉันสัญญากับโลกิไว้หน่ะว่าเขาจะเที่ยวกับเขา1วันหน่ะ^^"
     "เธอไปเถอะ(' ')"
     "อ้าว แล้วนายไหนบอกว่าจะไปกับฉันนี้นาT^T"
     "ตกลงเธอจะไปกับผม('^')"
     ".....อื้อ ก็ สะ....สัญญากันไว้แล้วไม่ใช่เหรอ"
     "อื้อ('^')"
     แล้วเขาก็จูงมือฉันออกไปจากร้านอาหาร แล้วก็หันไปคุยบางอย่างกับฟรองซัว
     "She wants me...."
     "@%$@^!)(_!"
     แล้วเราก็ขึ้นรถของโลกิไป เอ๋ แล้วฉันจะไปไหนดีหล่ะเนียT^T
     "นายอยากไปไหนเหรอ"
     "ผมอยากไปสวนสัตว์('^')"
     สวนสัตว์....สัตว์อีกแล้วเหรอเนียยยยยT^T ฉันต้องเจอกับของพวกนี้บ่อยแค่ไหนเนีย
     "อะ...อื้อ ไปกันเถอะ"
           -Sweety Fairy Zoo-
     "ถึงแล้วววว^0^" ฉันรู้สึกตื่นเต้นกว่าที่คิดเเฮะ สงสัยฉันเคยมาสวนสัตว์ครั้งเเรกมั้งเลยกล้าๆกลัวๆ แต่ก็ตื่นเต้นและดีใจสุดๆ><
     "ไปกันเถอะโลกิ ฉันอยากเข้าไปข้างในแล้วหล่ะ><"
     "เธอกลัวสัตว์?(' ')"
     "ฉันตื่นเต้นหน่ะ เพราะเคยมาครั้งแรก^^"
     "อื้อ(' ')"
      แล้วฉันก็วิ่งไปเกาะแขนโลกิอย่างตื่นเต้นสุดๆ 
     "อะไรของเธอเนีย"
     "ขอเกาะแขนหน่อยนะ^^"
     "...."
     "น้าาาา('^')"
     ฉันจึงทำสายตาออดอ้อนสุดๆ(ถึงจะสู้เขาไม่ได้ก็เถอะ)
     "ตามใจ..."
     "เย้ๆๆๆ><"
     ถึงเขาจะตอบแบบนั้น แต่แววตาและใบหน้าแสดงออกมานิดนึงว่า เชิญเถอะ อิๆๆๆ>< ปากเเข็งขึ้นนะเนีย สงสัยงอนเพราะฟรองซัว อิๆๆๆ(หลงตัวเอง-0-)
     แล้วเราก็เดินไปที่เคาน์เตอร์ซื้อตั๋ว แล้วพนักงานคนนึงเสนอโปรโมชั่นหนึ่งขึ้น
     "สวัสดีค่ะ มากี่ท่านคะ"
     "2ค่ะ"
     "หากเป็นคู่รักกันนะคะ ทางเรามีโปรโมชั่นลด40%ต้อนรับเทศกาลวันวาเลนไทน์ค่ะ^^"
     "ขอโทษครับ พวกเรามะ..."
     "พวกเราเป็นแฟนกันค่ะ^^"
     "งั้นตกลงลด40%นะคะ"
     "ค่ะ"
     "งั้นรอสักครู่นะคะ"
     แล้วพนักงานคนนั้นก็ฉีกบัตรมาให้พวกเรา
     "ขอบคุณค่ะ ขอให้สนุกนะคะ"
     แล้วเราก็เดินไปในสวนสัตว์ โดยที่เขามีฉันกอดแขนเขาไปด้วย><
     "ทำไม......(' ')"
     "หือ นายว่าไงนะ"
     "ทำไมเธอถึงบอกว่าผมเป็นแฟน(' ')"
     "ก็ฉันอยากลดราคาค่าตั๋วนี้น่า^^"
     "ผมจ่ายให้ก็ได้(' ')"
     "นาย....ไม่อยากให้ฉันพูดแบบนั้นใช่ไหม"
     "..."
     "งั้นฉันขอโทษ ฉันกลับก็ได้...."
     แล้วฉันก็ค่อยๆปล่อยแขนเขาช้าๆ แต่ว่ามืออันใหญ่นั้นก็หยุดฉันไว้ แล้วมองตาฉันเหมือนอยากบอกว่าอยู่ต่อไปเถอะ
     "ไปกันเถอะ(' ')"
     แล้วเขาก็เอามือฉันไปเกาะแขนเขาเหมือนเดิม ฉันทำตัวไม่ถูกแล้วเนียยยย 
     "อื้อออ><"
     ฉันเดินเข้าไปในสวนสัตว์และต้องตกใจเพราะมันสวยมากก ตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เคยมาสวนสัตว์เลยแม้แต่ครั้งเดียว เพราะกลัวสัตว์มาโดยตลอด แต่ว่าพอฉันเดินชมไปเรื่อยๆพร้อมกับที่โลกิอธิบายไปเรื่อยๆก็เพลินมากเลย>< ดูเหมือนว่าเขาจะชอบสัตว์มากเลยหล่ะนะ
     "นาย ไปโซนสวนสนุกกันนะ^^"
     "อื้อ('^')"
     แล้วฉันก็ยิ้มแบบตื่นเต้นสุดๆ เพราะตื่นเต้นมากๆ เอ๋ ว่าแต่ฉันจะเล่นอะไรดีน้าาา รถไฟเหาะ   โดมน้ำเเข็ง 4Dx ปลาหมึกยักษ์ หรือว่าบ้านผีสิงดี บ้านผีสิงดีกว่า อรึ้ยยยยๆๆๆ><
     "เธอยิ้มอะไรเนีย"
     "ฉันตื่นเต้นหน่ะ><"
     "เธอไม่เคยไปสวนสนุกเลยเหรอ"
     "เคย แต่ว่าเคยไปคนเดียว หรือไปกับยัยกาย(กวิยา ผลเจริญ) ไม่เคยมากับนายเลยไง^^"
     "มากับผม ตื่นเต้นขนาดนั้นเลยเหรอ(' ')"
     "อะ...อื้อ ก็นายเป็นเพื่อนจริงๆของฉันนี้นา^^"
     แล้วฉันก็เดินควงเขาไปที่สวนสนุกแล้วก็ออดอ้อนเขาสุดๆ เพราะดูเหมือนว่าเขาไม่ชอบบ้านผีสิงT^T
     "นาย....ไปเถอะน้าาาาาา"
     "('' )( '')('' )( '')"
     "น้าาาาา ฉันยอมให้ฉันจ่ายเงินเองเลยน้าาา"
     "..."
     ฉันไม่รู้จะทำยังไง แต่จะเข้าคนเดียวก็ไม่เอาด้วยหรอกน้าาาT^T ฉันจึงงัดเอาไม้ตายของฉันออกมาใช้ เอาหล่ะนะ.....U-U
     ฉันกระโดดหอมแก้มเขาทีนึง ใช่ว่าฉันจะไม่อายนะ โครตอายยยเลยมากกว่าาาา แต่ทำไงได้ถ้าไม่ทำแบบนี้เขาก็คงไม่ไปเป็นเพื่อนฉันหน่ะซิT^T
     "ไปด้วยกันนะ^^"
     "..."
     "เข้าไปกันนะ^^"
     "อะ....อะ.....อื้อ(0//0)"
     เขาทำหน้าอึ้งสุดๆ สงสัยเขาคงไม่คิดว่าฉันทำแบบนี้แน่เลย แต่ว่านะเขาก็ยอมไปกับฉันแล้วนี้น้าา><
     "คิก~ นายตลกจังทำหน้าแบบนี้หน่ะ"
     "อะ...อื้อ"
     ฉันหลุดขำออกมาอีกทีนึงเพราะเขาดูน่ารักจริงๆนะ แต่ถ้าฉันอยากเห็นหน้าแบบนี้บ่อยๆ ฉันคงต้องหัวใจวายก่อนแน่เลย><
      "นาย...ฉันกลัวอ่า ฮึกๆ" ฉันเริ่มร้องสะอึกสะอื้นทั้งๆที่ฉันชวนเขาเข้ามาเองแท้ๆ แต่ดันมากลัวเองซะได้ ฉันนี้มันบ้าจริงๆเลย-0-;
     "เธอกลัวขนาดนั้นเลยเหรอ(' ')"
     "ฮึกๆ กลัวซิ แต่อยากเข้านี้นาT^T"
     "เธอนี้น่าขำจริงๆเลยนะ('^')"
     "อย่าซิ...ฮึกๆ ฉันกลัวอยู่นะ"
     "ฮ่าๆ"
     แล้วจู่ๆก็มีผีโผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ (ที่จริงเป็นคนแต่มันน่ากลัวนี้น่าT^T) ฉันตกใจสุดๆจนกรี้ดออกมาลั่นที่สุดเท่าที่จะดังได้เลย
     "กรี้ดดดดดดดด"
     "โอ้ย เจ็บหู"
     ฉันทรุดลงนั่งกับพื่นทันที เพราะความกลัวแล้วก็ร้องไห้ออกมาโฮใหญ่
     "ฉัน...พานายมาฮึกๆ...ลำบากแท้ๆเลยฮือออ"
     "เธอมาได้เลยครึ่งทางแล้วนะ ต้องสู้ต่อไปสิ(' ')"
     "แต่...ฉันกลัว(((. .)"
     "เข้ามาด้วยกัน ต้องออกไปด้วยกันสิ(' ')"
     แล้วเขาก็ยื่นแขนมาให้ฉันกอด ฉันก็กอดแน่นมากๆเพราะกลัวสุดขั้ว แล้วเขาก็ขำออกมา น่าขำตรงไหนยะ=3=
     แล้วเราก็เดินไปเรื่อยๆ และพอเวลาผีจะโผล่มา เขาก็รับรู้ได้อย่างรวดเร็วและส่งสายตาดุสุดๆไปใส่ผีทุกตัวที่จะออกมา และเขาจะทำแบบเนียนสุดๆเหมือนจะไม่ให้ฉันรู้ว่าเขาช่วยฉันอยู่-0- แต่ฉันก็ดูออกหล่ะนะ ยังไงซะด็กน้อยก็ยังเด็กอยู่วันยังค่ำหล่ะนะ><
     และในที่สุดเราก็ออกมาจากบ้านผีสิงนั้นได้ซักทีT^T ฮือออออ ฉันนั่งลงที่ม้านั่งทันทีที่ได้ออกมา และร้องไห้สะอึกสะอื่้น บ้าจริงๆนั้นเหละชวนเขาเข้าแต่ตัวเองกลับมานั้งร้องไห้ ประสาท-0-;
     "ออกมาแล้ว(' ')"
     "อะ...อื้อ"
     "ทำไมยังร้องไห้อยู่(' ')"
     "กลัวไม่หายหน่ะ"
     "แล้วชวนผมเข้าเนียนะ-0-"
     "ก็ ฉันอยากเข้าหน่ะ แฮะๆ"
     ฉันแลบลิ้นใส่เค้าเล็กน้อยเพราะอายที่ชวนเขาเข้า แต่กลัวเองทั้งๆที่เขาห้ามว่าอย่าเข้าเลยหน่ะ -0-; เห้อ...ฉันเพี้ยนขึ้นทุกวันจริงๆ 
     "กลับบ้านก่อนไหม(' ')"
     "อื้อ^^"
     ฉันอารมณ์ดีขึ้นมาทันที เพราะฉันเป็นคนขี้แย และขี้กลัวก็จริง แต่มันจะเเค่ชั่วคราวเท่านั้นเเหละ^^  แล้วฉันก็กระโดดกอดแขนเขาแน่นก่อนจะพาเขาเดินออกไปหน้าระรื่น
     "อะไรของเธอเนีย ผมงงจริงๆแล้วนะ"
     "งงต่อไปนี้เเหละดีแล้ว^^"
     "อะ...อื้อ"
     เขาดูเงิบไปเล็กน้อย ไม่สิเงิบสุดๆเพราะฉันเปลี่ยนแปลงอารมณ์ของตัวเองเร็วเกินไปจริงๆ แต่เขาตอนหน้าเอ๋อๆนี้ น่ารักสุดๆ><
     แล้วเราก็ขึ้นรถ ฉันนั้งยิ้มอย่างมีความสุขอยู่ข้างหลังหน้าระรื่นสุดๆ
     "เธอทำผมแปลกใจจริงๆ เดี๋ยวเป็นคนขี้ขลาด เดี๋ยวเป็นคนขี้แย เดี๋ยวเป็นเหมือนลูกแมวขี้อ้อน"
     "คิก~ นี้เหละ เจซี่ ฮาร์ทฟิเลีย ยังไงหล่ะ^^"
     เขาทำหน้างงอยู่นิดหน่อย ก่อนจะขับรถออกไปจากสวนสัตว์ แต่ว่านะฉันนึกถาพตัวเองเข้าบ้านผีสิงนั่นคนเดียวไม่ออกจริงๆนะ เพราะว่าฉันคงนั้งร้องไห้อยู่คนเดียวจนมืดค่ำแน่ คุ้มจริงๆที่อุตส่าห์ลงทุนพาเขาเข้าไป>< แต่เดี๋ยว ทำไมหน้าฉันมัน...ร้อนอย่างนี้หล่ะ ฉันรีบเอากระจกจากกระปุกแป้งออกมาส่อง เอ๋ หน้าแดงนี้นาาาา เขาต้องทักแน่เลยง่าาT^T
     "เธอ...หน้าแดง?(' ')"
     นั่นไง ไม่ทันขาดคำT^T
     "ฉะ....ฉัน แค่ร้อนนิดหน่อยหน่ะ^^;"
     "อื้อ(' ')"
     เขาพูดพร้อมกับเอามือไปลดอุณหภูมิแอร์ลงไปอีก ที่จริงแล้วฉันหน่ะหนาวจะตายอยู่แล้ว แต่ว่าจะบอกตรงๆไปได้ยังไงหล่ะT^T
     "ถึงแล้ว('^')"
     "อ๋อ อื้อขอโทษนะพอดีฉันเหม่อไปหน่อย^^"
     แล้วฉันก็ลงจากรถเขา แล้วก็หันไปโบกมือให้เขา เขายิ้มให้น้อยๆและโบกมือตอบน้อยๆ และขับรถออกไป 
     ฉันเดินเข้ามาในบ้าน แต่ก็ต้องตกใจกับภาพตรงหน้า0_0 เพราะไม่ใช่แค่แม่ฉันที่กำลังนั่งรอฉันกลับมาเท่านั้น แต่ทว่ากลับมีคนอีก2คนนั้งรอฉันอยู่
     "ท่านพ่อ!!! ฟรองซัว!!!"
     "พ่อว่าเรามีเรื่องต้องคุยกันอีกยาวเลยหล่ะ เจซี่ ฮาร์ทฟิเลีย"
     ซวยแล้วไง พ่อฉันกลับมาจนได้ พระผู้เป็นเจ้าคะ อวยพรหนูด้วยเถอะค่ะ อาเมนY^Y....