My cat boy รักนี้ให้นายเย็นชา
-
เขียนโดย kaewnana
วันที่ 23 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 เวลา 20.56 น.
12 chapter
6 วิจารณ์
14.92K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 7 ธันวาคม พ.ศ. 2557 12.25 น. โดย เจ้าของนิยาย
9) ฉันฝันไปใช่ไหม
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความแอ๊ด........
"ฉันถามว่าใคร"
ฉันก็ลุกจากเก้าอี้แล้วก็เดินไปดูประตูตรงข้ามที่ยังไม่ปิด
"เอ่! นั้นจีแอลนิทำไหมเขาไปนอนทำอะไรตรงนั้นละ"
ฉันก็เดินเข้าไปใกล้
"ไม่ต้องเข้ามา"
พอฉันเดินไปสอง สาม ก้าว เขาก็ตะคอกใส่ไม่ให้ฉันเดินเข้าไปใกล้ๆ
"ฉันไม่สน ฉันก็เดินเข้าไป"
"ฉันบอกแล้วไงไม่ต้องเดินเข้ามา"
เขาหันมาทางฉันดวงตาของเขาเป็นสีแดง หน้าของเขาคอยๆมีขนสีดำแล้วก็กลายเป็นเสือดำ มันไม่ใช่ ใช่ไหม เป็นไปได้ยังไง เขากลายร่างเป็นเสือดำ
ฉันรีบเดินถอยหลังกลับ
"เธอกลัวฉันหรอ"
"อย่ามาใกล้ฉันนะ ฉันกลัวแล้ว"
ฉันด้วยความกลัว
"ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก"
"ยังไงฉันก็กลัวนายอยู่ดี"
พอฉันพูดจบเขาก็ทำหน้าเศร้าทันที
"นี่ตื้น ลุงจะปิดโรงเรียนแล้ว ตื้น"
พอมีคนเรียกฉัน จีแอลก็หายไปในความมึด
"คุณลุงค่ะเหมือนกีหนูหลับหรอค่ะ"
"ใช่ กลับบ้านได้แล้วนะนี้มันก็ดึกแล้ว"
"ค่ะ"
ฉันก็เดินออกจากโรงยิ้มออกมายื่นงงอยู่ข้างนอก
เอ่! ฉันฝันจริงๆหรอ แต่มันชัดมากเลยนะ จีแอลเนียนะแปลงกายเป็นเสือดำไม่มีทางเป็นจริงหรอกน่า
ตึดๆๆๆๆๆๆๆ
เอ่ ใครโทรมาตอนนี้เนีย ฉันก็เอาลวงเข้าไปในกระเป๋ากระโปรงเพื่อเอาโทรศัพท์
"พี่ข้าวโอ๊ตดทรมานิ"
ติด.
"ค่ะ"
(เมื่อไรกลับนี่มันก็ดึกแล้วนะ)
"ต้นน้ำกำลังจะกลับค่ะ"
(รีบกลับละ ระวังตัวด้วยมันดึกแล้ว)
"ค่ะ"
(ให้พี่ไปรับดีไหม)
"ไม่ต้องหรอกค่ะ เขาโตแล้วนะ"
(เออ รีบกลับละ)
"ค่ะ"
ติด.
รีบกลับดีกว่านักการโรงเรียนจะปิดประตุแล้ว ฉันก็รีบวิ่งไปที่ประตูหน้าโรงเรียนแล้วนี้กี่โมงเนีย
ฉันก้มมองดูนาฬิกาที่ข้อมือ ห่า 2 ทุ่มแล้วหรอ เอ๊ย! แม่จะกลับมาถึงบ้านแล้วนิ ฉันรีบวิ่ง
พอมาถึงบ้าน
ก๊อกๆ
"พี่โอ๊ตเปิดประตูให้ต้นน้ำหน่อย"
"เออ! รู้แล้ว"
"ทำไมเปิดช้าจัง ต้นน้ำกลัวนะเร็วสิ"
ทำไมพี่โอ๊ตเปิดประตูช้าจัง ไม่รู้หรือไงว่าคนอื่นเขาก็กลัวเป็นเหมือนกัน
"เอา"
"เปิดช้าจริง"
พอพี่โอ๊ตเปิดประตูให้ ฉันก็โว๊ยใส่ให้ทันที
"จะกลัวทำไมนักหนัก"
"ก็มันมืดนี้หนา"
"แล้วทำไมไม่กลับมาให้เร็วกว่านี่ละ"
"ไม่พูดกับพี่แล้วขึ้นไปอาบน้ำดีกว่า"
ชิ ยิ่งพูดก็ยิ่งแพ้ ฉันเถียงพี่ไม่คอยได้เลยสักครั้ง
"แล้วแม่กลับยังละพี่โอ๊ต"
"ยังเลย"
"หรอ"
ฉันหันพี่โอ๊ตอีกครั้งเพื่อถามว่าแม่กลับมาถึงบ้านยัง ก่อนที่จะขึ้นบันไดไปที่ห้องของตัวเอง ก็เปิดประตูเข้ามาแล้วก็เดินไปเปิดหน้าต่าง พอเปิดหน้าต่างลมในความมืดก็พัดมากระทบกันหน้า
"ไปอาบน้ำดีกว่า"
ฉันก็เดินหายเข้าไปในห้องน้ำ พออาบน้ำเสร็จฉันก็นั่งดูดาวตรงหน้าต่างที่เปิดไว้แล้วมองออกไปข้างนอกที่มีต้นไม้อยู่ ฉันก็มองไป เอ่! เงาอะไรอะดำๆคล้าย พอฉันชะโงกออกไปมันก็หายไปในความมืด
"ฉันถามว่าใคร"
ฉันก็ลุกจากเก้าอี้แล้วก็เดินไปดูประตูตรงข้ามที่ยังไม่ปิด
"เอ่! นั้นจีแอลนิทำไหมเขาไปนอนทำอะไรตรงนั้นละ"
ฉันก็เดินเข้าไปใกล้
"ไม่ต้องเข้ามา"
พอฉันเดินไปสอง สาม ก้าว เขาก็ตะคอกใส่ไม่ให้ฉันเดินเข้าไปใกล้ๆ
"ฉันไม่สน ฉันก็เดินเข้าไป"
"ฉันบอกแล้วไงไม่ต้องเดินเข้ามา"
เขาหันมาทางฉันดวงตาของเขาเป็นสีแดง หน้าของเขาคอยๆมีขนสีดำแล้วก็กลายเป็นเสือดำ มันไม่ใช่ ใช่ไหม เป็นไปได้ยังไง เขากลายร่างเป็นเสือดำ
ฉันรีบเดินถอยหลังกลับ
"เธอกลัวฉันหรอ"
"อย่ามาใกล้ฉันนะ ฉันกลัวแล้ว"
ฉันด้วยความกลัว
"ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก"
"ยังไงฉันก็กลัวนายอยู่ดี"
พอฉันพูดจบเขาก็ทำหน้าเศร้าทันที
"นี่ตื้น ลุงจะปิดโรงเรียนแล้ว ตื้น"
พอมีคนเรียกฉัน จีแอลก็หายไปในความมึด
"คุณลุงค่ะเหมือนกีหนูหลับหรอค่ะ"
"ใช่ กลับบ้านได้แล้วนะนี้มันก็ดึกแล้ว"
"ค่ะ"
ฉันก็เดินออกจากโรงยิ้มออกมายื่นงงอยู่ข้างนอก
เอ่! ฉันฝันจริงๆหรอ แต่มันชัดมากเลยนะ จีแอลเนียนะแปลงกายเป็นเสือดำไม่มีทางเป็นจริงหรอกน่า
ตึดๆๆๆๆๆๆๆ
เอ่ ใครโทรมาตอนนี้เนีย ฉันก็เอาลวงเข้าไปในกระเป๋ากระโปรงเพื่อเอาโทรศัพท์
"พี่ข้าวโอ๊ตดทรมานิ"
ติด.
"ค่ะ"
(เมื่อไรกลับนี่มันก็ดึกแล้วนะ)
"ต้นน้ำกำลังจะกลับค่ะ"
(รีบกลับละ ระวังตัวด้วยมันดึกแล้ว)
"ค่ะ"
(ให้พี่ไปรับดีไหม)
"ไม่ต้องหรอกค่ะ เขาโตแล้วนะ"
(เออ รีบกลับละ)
"ค่ะ"
ติด.
รีบกลับดีกว่านักการโรงเรียนจะปิดประตุแล้ว ฉันก็รีบวิ่งไปที่ประตูหน้าโรงเรียนแล้วนี้กี่โมงเนีย
ฉันก้มมองดูนาฬิกาที่ข้อมือ ห่า 2 ทุ่มแล้วหรอ เอ๊ย! แม่จะกลับมาถึงบ้านแล้วนิ ฉันรีบวิ่ง
พอมาถึงบ้าน
ก๊อกๆ
"พี่โอ๊ตเปิดประตูให้ต้นน้ำหน่อย"
"เออ! รู้แล้ว"
"ทำไมเปิดช้าจัง ต้นน้ำกลัวนะเร็วสิ"
ทำไมพี่โอ๊ตเปิดประตูช้าจัง ไม่รู้หรือไงว่าคนอื่นเขาก็กลัวเป็นเหมือนกัน
"เอา"
"เปิดช้าจริง"
พอพี่โอ๊ตเปิดประตูให้ ฉันก็โว๊ยใส่ให้ทันที
"จะกลัวทำไมนักหนัก"
"ก็มันมืดนี้หนา"
"แล้วทำไมไม่กลับมาให้เร็วกว่านี่ละ"
"ไม่พูดกับพี่แล้วขึ้นไปอาบน้ำดีกว่า"
ชิ ยิ่งพูดก็ยิ่งแพ้ ฉันเถียงพี่ไม่คอยได้เลยสักครั้ง
"แล้วแม่กลับยังละพี่โอ๊ต"
"ยังเลย"
"หรอ"
ฉันหันพี่โอ๊ตอีกครั้งเพื่อถามว่าแม่กลับมาถึงบ้านยัง ก่อนที่จะขึ้นบันไดไปที่ห้องของตัวเอง ก็เปิดประตูเข้ามาแล้วก็เดินไปเปิดหน้าต่าง พอเปิดหน้าต่างลมในความมืดก็พัดมากระทบกันหน้า
"ไปอาบน้ำดีกว่า"
ฉันก็เดินหายเข้าไปในห้องน้ำ พออาบน้ำเสร็จฉันก็นั่งดูดาวตรงหน้าต่างที่เปิดไว้แล้วมองออกไปข้างนอกที่มีต้นไม้อยู่ ฉันก็มองไป เอ่! เงาอะไรอะดำๆคล้าย พอฉันชะโงกออกไปมันก็หายไปในความมืด
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ