My cat boy รักนี้ให้นายเย็นชา

เขียนโดย kaewnana

วันที่ 23 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 เวลา 20.56 น.

12 chapter

6 วิจารณ์

14.87K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 7 ธันวาคม พ.ศ. 2557 12.25 น. โดย เจ้าของนิยาย

8) บทลงโทษ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก

ก๊อกๆๆ

พอทานข้าวเสร็จฉันก็มาพบครูวิภาวรรณที่ห้องพักครู
"ขออนุญาติค่ะ"
"มานั่งตรงนี้"
ครูก็ชี้ให้ฉันไปนั่งข้างหน้าโต๊ะครู
"ค่ะ"
"ครูของถามหน่อยทำไมเธอถึงหลับในคาบครู"
ครูค่ะจะให้หนูบอกยังไงค่ะ คนง่วงต้องนอนสิค่ะ
" หนูนอนดึกค่ะ"
"วันนี้ครูไม่ได้เอาเรียวมาจากบ้าน บทลงโทษของเธอคือต้องไปทำความสะอาดโรงยิ้ม"
ห่า! อะไรนะทำความสะอาดโรงยิ้ม ตายโรงยิ้มก็ไม่ใช่เล็กๆ ให้ฉันทำคนเดียวไม่ไว้แน่ๆ
"ให้ทำคนเดียวหรอค่ะ"
"ใช่ทำคนดียวให้เสร็จครูจะไปตรวจหลังเลิกเรียน"
ให้ทำคนเดียว แล้วครูก็จะไปดูหลังเลิกเรียน
"ค่ะ"
"ออกไปได้"
"ค่ะ"
ฉันก็ลุกจากเก้าอี้เดินตรงมายังประตู
"เป็นไงบ้างครูได้ตีหรอป่าว"
จะเป็นยังไงอะ ดีใจอยู่ที่ไม่ได้โดนตี แต่ต้องทำความสะอาดโรงยิ้มเนียสิ
"ไม่ได้ตี แต่ทำความสะอาดแทน"
"ก็ดีแล้วนิ"
"ดีตรงไหน ทำความสะอาดโรงยิ้มนะยะ"
"ห่า โรงยิ้มเลยหรอ"
"ก็ใช่นะสิ"
ฉันก็หันมองซ้ายมองขวา
"มองหาใครอะ"
"ก็ไอสุดหล่อของแกไง มาด้วยกันแล้วไปไหนแล้วละ"
"อ้อ เขาไปห้องแล้วละ"
อะไรเนียไม่รอกันเลยมาพร้อมกันแท้ๆ
"แล้วเธอจะทำไงเรื่องทำความสะอาดให้ฉันช่วยไหม"
"ฉันทำเองได้ไม่ต้องหวงหรอก ปะไปที่ห้องกัน"
"ปะ จะไว้หรอ โรงยิ้มไม่ใช่เล็กๆนะ"
"เออ หนา"
ฉันเดินไปพูดไปจนถึงห้องเรียน แล้วก็เข้าเรียนอย่างปกติ จนถึงเวลาเลิกเรียน
"ฉันกลับก่อนนะ"
"กลับด้วยคนสิ"
"รอฉันด้วย"
เพื่อนในห้องก็ต่างพากันกลับบ้าน แต่ฉันยังต้องไปทำความสะอาดโรงยิ้ม
"นี่ ต้นน้ำจะไม่ให้ฉันช่วยจริงๆหรอ"
"จ๊ะ ไม่ต้องหรอ ฉันทำคนเดียวได้"
"เดียวผมช่วยอะไหม"
ใครขอให้ช่วยไม่ทราบ
"ไม่ต้องหรอก ฉันทำเองได้"
"จริงหรอ"
"จริง"
"ถ้างันฉันขอกลับก่อนแล้วกัน ดีเค กลับพร้อมกันไหม"
ยัยพราวพูดกับฉันเสร็จก็หันไปช่วนดีเคกลับบ้าน
"ไม่ผมจะอยู่เพื่อนต้นน้ำ"
"ไม่ต้องหรอกฉันอยู่คนเดียวได้ นายกลับไปกับพร้อมพราวเถอะ"
"ก็ได้ฉันไปนะ"
"อืม"
พอยัยพราวออกจากห้องกับนายดีเค ฉันก้รีบเก็บสมุดหนังสือไว้ในกระเป๋า แล้วก็เดินออกจากห้องก็เดินลงบันไดก็ตรงไปที่โรงยิ้มของโรงเรียน ที่อยู่ใกล้ๆโรงอาหาร
ฉันก็เริ่มทำความสะอาด ด้วยการกวาดเป็นอันดับแรก
"ไหนเสร็จหรือยัง"
ไม่นานครูวิภาวรรณก็มาดูผลงาน แต่ฉันยังทำไม่เสร็จเนียสิคือปัญหา
"ยังค่ะ"
"ถ้างันทำจนกว่าจะเสร็จ แล้วคอยกลับบ้าน"
"ค่ะ"
นี่ ครูวิภาวรรณกะจะไม่ให้ฉันกลับบ้านหรือไงเนีย นี่มันก็ 1ทุ่มแล้วนะ โทรไปบอกพี่ข้าวโอ๊ตก่อนดีกว่าเดียวจะเป็นห่วงได้
ฉันก็เดินไปที่เก้าอี้ที่ว่างทิ้งไว้อยู่หนึ่งตัว

ตึดๆๆๆๆ
ติด.
"พี่โอ๊ต"
(ว่าทำไมไม่รีบกลับบ้าน)
"เขาทำความสะอาดยังไม่เสร็จ เขาถูกครูลงโทษที่แอบกลับในห้อง ถ้าทำเสร็จจะโทรไปบอกให้มารับนะ"
ตึดๆๆๆ
ฉันพูดกับพี่จบฉันก็รีบว่างทันทีที่พูดจบเพราะกลัวถูกว่า เลยรีบว่างสาย
ขอโทษนะพี่ข้าวโอ๊ต
แอ๊ด...........
เอ่! เสียงลากร้องเท้าใครอะ
"นั้นใครนะ"
แอ๊ด........
"ฉันทำถามว่านั้นใคร"

chapter 7

สารบัญ

chapter 9