My cat boy รักนี้ให้นายเย็นชา
เขียนโดย 
kaewnana
วันที่ 23 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 เวลา 20.56 น.
แก้ไขเมื่อ 7 ธันวาคม พ.ศ. 2557 12.25 น. โดย เจ้าของนิยาย
7) เธอแอบหลับใช่ไหม
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"สวัสดี ต้นน้ำ จำฉันได้หรือป่าว"
ฉันไม่ได้ความจำสั้นนะที่จะจำไม่ได้
"จำได้ทำไมฉันจะจำไม่ได้
"
เขาก็นั่งลงข้างๆฉันแล้วถอดกระเป๋าไปพาดไว้ข้างหลัง
"นี่ยัยต้นน้ำ แกจะไม่แนะนำให้เขารู้จักฉันเลยหรอ" กระชิบ
อะไรเนียถ้าอยากรู้จักทำไมไม่แนะนำตัวเองละ ยัยเพื่อนบ้า
"ก็ได้ นี่นาย"
"อะไรหรอ"
"นี่ยัยพราว เพื่อนฉันเอง"
"อ้อ สวัสดีครับยินดีที่ได้รู้จัก"
"ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ"
พอยัยพราวทำความรู้จักดีเคเส็รจยัยนั้นก็เอาแต่มองหันมามองหน้าเขา
"นี่จะมองอะไรหนักหนาเนีย"
"ก็เขาหล่อนี"
ฉันบอกผิดไปแน่ๆว่าเพื่อนฉันคนนี้เป็นคนเรียบร้อยที่ไหนได้ไม่ต่างอะไรกับเพื่อนผู้หญิงในห้องเท่าไร
"ถ้างันแกมานั่งใกล้เขาป่าวละ"
"ไม่อะ ถ้าฉันนั่งใกล้เขามีหวัง สลายไปหมดทั้งตัวแน่ๆ"
อะไรของแกนี่ยัยพราว ผมนี่พูดอะไรไม่เอาเลย เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วก็หมดเวลาเรียนคาบ3 แล้วฉันก็เริ่มรู้สึกง่วงขึ้นมาตะหงิ่ดๆ
^O^~ ~ ~ ง่วงโว๊ย
หาวง่วงอ่าปากสักกว่างเลยเรา
"ยัยพราวต่อไปวิชาอะไรว่ะ"
ฉันหันยัยพราวที่ยังมองดีเคไม่เลิก
"วิชาวิทยาสตร์"
โอ้แม่เจ้า ถ้าฉันนอนมีหวัง...โอ๊ยไม่อยากจะคิดว่าจะเป็นยังไง ถ้าไม่โดนไม้เรียวก็ถูกลงโทษเป็นอย่างอื่น
"อ่าวนักเรียนพร้อมที่จะเรียนหรือยัง"
มาแล้วฉัน ฉันจะทำยังไงเนีย
"พร้อมแล้วค่ะ"
แต่หนูยังไม่พร้อมค่ะ เรียนไปได้ไม่นานหนังตาฉันก็เริ่มปิด ฉันก็คอยก้มเอาหัวลงบนโต๊ะ
"ธัณพร เธอทำอะไรนะ"
"ค่ะๆ"
ฉันตกใจ ที่ครูเรียก
"เธอทำอะไร"
ทำไงดีเนียเจอจนได้ ฉันจะทำดีเนียโดนแน่ๆ ทุกคนในห้องต่างก็พากันหันมามองที่ฉันเป็นตาเดียวกัน
"ไม่ได้ทำอะไรค่ะครู
"
ฉันก็ตอบโกหกไปว่าไม่ได้ทำอะไร เพื่อครูจะเชื่อบ้างสักนิดมัง
"อย่ามาโกหก ครูเห็นเธอแอบนอนอยู่ใช่ไหม"
นั้นไงยังไงครูก็ไม่เชื่อ หูตาแกไวจะตาย ผมนี่ เถียงไม่ออกเลย
"ค่ะ"
โดนแล้วไม่ละ ฉันหันไปหายัยสกาว นายดีเคก็มองมาที่ฉันที่โดนครูว่า
"ไหมเป็นไรหรอกแก่คงไม่โดนตีหรอกมัง"
ขอให้เป็นแบบนั้นจริงที่เถอะ สาธุ
"ธัณพรเที่ยงครึ่งไปพบครูที่ห้องด้วยนะ"
"ค่ะ"
ฉันจะโดนอะไรเนียเรา เฮ่อ.....
"อ่าวนักเรียนเปลี่ยนคาบเรียนได้แล้วค่ะ"
"ขอบคุณค่ะคุณครู"
นักเรียนทั้งห้อง
"เธอเป็นอะไรหรือป่าว"
จะมาถามอีก โดนครูว่าเมื่อกียังมาถามอีก
"ป่าวฉันไม่เป็นไร ยัยพราวไปกินข้าวกันเถอะฉันต้องไปพบครูวิภาวรรณด้วยปะ"
ฉันหันไปชวนพราวที่กำลังเก็บของใส่กระเป๋าอยู่
"ปะ ดีเคไปกินข้าวกับพวกเราไหม"
จะชวนทำไมเนีย ไม่รู้เป็นอะไรฉันไม่คอยชอบหน้าเขาเท่าไร เขาก็หล่อดีแต่ทำไมไม่เราไม่สนใจเขาน่าแปลกๆ
"ไป สิถ้าต้นน้ำเป็นคนชวน"
แล้วทำไมต้องเป็นฉันว่ะ ที่เป็นคนชวน ฉันไปมองหน้าดีเค แล้วหันหน้าไปหายัยพราว
"ก็ไปสิฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรนี"
ฉันพูดเสร็จ ฉันก็เดินออกจากห้องเรียนไปอย่างไม่สนใจคนข้างหลัง
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
