My cat boy รักนี้ให้นายเย็นชา

-

เขียนโดย kaewnana

วันที่ 23 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 เวลา 20.56 น.

  12 chapter
  6 วิจารณ์
  14.86K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 7 ธันวาคม พ.ศ. 2557 12.25 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

7) เธอแอบหลับใช่ไหม

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
"สวัสดี ต้นน้ำ จำฉันได้หรือป่าว"
ฉันไม่ได้ความจำสั้นนะที่จะจำไม่ได้
"จำได้ทำไมฉันจะจำไม่ได้"
เขาก็นั่งลงข้างๆฉันแล้วถอดกระเป๋าไปพาดไว้ข้างหลัง
"นี่ยัยต้นน้ำ แกจะไม่แนะนำให้เขารู้จักฉันเลยหรอ" กระชิบ
อะไรเนียถ้าอยากรู้จักทำไมไม่แนะนำตัวเองละ ยัยเพื่อนบ้า
"ก็ได้ นี่นาย"
"อะไรหรอ"
"นี่ยัยพราว เพื่อนฉันเอง"
"อ้อ  สวัสดีครับยินดีที่ได้รู้จัก"
"ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ"
พอยัยพราวทำความรู้จักดีเคเส็รจยัยนั้นก็เอาแต่มองหันมามองหน้าเขา
"นี่จะมองอะไรหนักหนาเนีย"
"ก็เขาหล่อนี"
ฉันบอกผิดไปแน่ๆว่าเพื่อนฉันคนนี้เป็นคนเรียบร้อยที่ไหนได้ไม่ต่างอะไรกับเพื่อนผู้หญิงในห้องเท่าไร
"ถ้างันแกมานั่งใกล้เขาป่าวละ"
"ไม่อะ ถ้าฉันนั่งใกล้เขามีหวัง สลายไปหมดทั้งตัวแน่ๆ"
อะไรของแกนี่ยัยพราว ผมนี่พูดอะไรไม่เอาเลย เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วก็หมดเวลาเรียนคาบ3 แล้วฉันก็เริ่มรู้สึกง่วงขึ้นมาตะหงิ่ดๆ
^O^~ ~ ~ ง่วงโว๊ย
หาวง่วงอ่าปากสักกว่างเลยเรา
"ยัยพราวต่อไปวิชาอะไรว่ะ"
ฉันหันยัยพราวที่ยังมองดีเคไม่เลิก
"วิชาวิทยาสตร์"
โอ้แม่เจ้า ถ้าฉันนอนมีหวัง...โอ๊ยไม่อยากจะคิดว่าจะเป็นยังไง ถ้าไม่โดนไม้เรียวก็ถูกลงโทษเป็นอย่างอื่น
"อ่าวนักเรียนพร้อมที่จะเรียนหรือยัง"
มาแล้วฉัน ฉันจะทำยังไงเนีย
"พร้อมแล้วค่ะ"
แต่หนูยังไม่พร้อมค่ะ  เรียนไปได้ไม่นานหนังตาฉันก็เริ่มปิด ฉันก็คอยก้มเอาหัวลงบนโต๊ะ
"ธัณพร เธอทำอะไรนะ"
"ค่ะๆ"
ฉันตกใจ ที่ครูเรียก
"เธอทำอะไร"
ทำไงดีเนียเจอจนได้ ฉันจะทำดีเนียโดนแน่ๆ ทุกคนในห้องต่างก็พากันหันมามองที่ฉันเป็นตาเดียวกัน
"ไม่ได้ทำอะไรค่ะครู"
ฉันก็ตอบโกหกไปว่าไม่ได้ทำอะไร เพื่อครูจะเชื่อบ้างสักนิดมัง
"อย่ามาโกหก ครูเห็นเธอแอบนอนอยู่ใช่ไหม"
นั้นไงยังไงครูก็ไม่เชื่อ หูตาแกไวจะตาย ผมนี่ เถียงไม่ออกเลย
"ค่ะ"
โดนแล้วไม่ละ ฉันหันไปหายัยสกาว นายดีเคก็มองมาที่ฉันที่โดนครูว่า
"ไหมเป็นไรหรอกแก่คงไม่โดนตีหรอกมัง"
ขอให้เป็นแบบนั้นจริงที่เถอะ สาธุ
"ธัณพรเที่ยงครึ่งไปพบครูที่ห้องด้วยนะ"
"ค่ะ"
ฉันจะโดนอะไรเนียเรา เฮ่อ.....
"อ่าวนักเรียนเปลี่ยนคาบเรียนได้แล้วค่ะ"
"ขอบคุณค่ะคุณครู"
นักเรียนทั้งห้อง
"เธอเป็นอะไรหรือป่าว"
จะมาถามอีก โดนครูว่าเมื่อกียังมาถามอีก
"ป่าวฉันไม่เป็นไร ยัยพราวไปกินข้าวกันเถอะฉันต้องไปพบครูวิภาวรรณด้วยปะ"
ฉันหันไปชวนพราวที่กำลังเก็บของใส่กระเป๋าอยู่
"ปะ ดีเคไปกินข้าวกับพวกเราไหม"
จะชวนทำไมเนีย ไม่รู้เป็นอะไรฉันไม่คอยชอบหน้าเขาเท่าไร เขาก็หล่อดีแต่ทำไมไม่เราไม่สนใจเขาน่าแปลกๆ
"ไป สิถ้าต้นน้ำเป็นคนชวน"
แล้วทำไมต้องเป็นฉันว่ะ ที่เป็นคนชวน ฉันไปมองหน้าดีเค แล้วหันหน้าไปหายัยพราว
"ก็ไปสิฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรนี"
ฉันพูดเสร็จ ฉันก็เดินออกจากห้องเรียนไปอย่างไม่สนใจคนข้างหลัง
 
 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา