My cat boy รักนี้ให้นายเย็นชา

 "ต้นน้ำวันนี้ตอนเย็นบ้านของดีเคมีงานเลื้ยง ไปงานเลื้ยงด้วยกันนะ"

พอทานข้าวเสร็จก่อนที่จะขึ้นห้อง ยัยพราวก็พูดชวนฉันไปงานเลื้ยงที่บ้านดีเค

"นี่พราวแกจะไปจริงๆหรือ"

"อืมแกไม่อยากไปหรือไง"

"ไม่ฉันไม่อยากไป"

พอไม่ยินคำชวนของพราว ฉันก็นึกได้ที่จีแอลบอกว่าให้ระวังดีเคเอาไว้ แล้วอีกใจหนึ่งฉันก้ไม่อยากไปอยู่แล้วฉันไม่ชอบอะ

"ไปเถอะนะ ฉันอุตสาห์ชวนแท้ๆ แกจะไม่ไปเลยกหรอ ไปเถอะนะ นะ"

"โอเคไปก็ไป แล้วไปตอนไหนละ"

"6 โมงเย็นนะเดียวฉันไปรับเธอนะตกลงไหม"

"อืม"

พอยัยพราวพูดจบเราก็พากันขึ้นห้องเรียน เรียนตามปกติจนจบภาคบ่าย 

ติ่งต่อง

"ต้นน้ำเดียวเจอกันนะบาย"

"จ๊ะ"

"ต้นน้ำเธอจะไปงานเลื้ยงบ้านฉันจริงหรอ"

"อืม ฉันไปก็เพราะยัยพราวชวนนะ

"ก็ดีแล้ว เดียวเจอกันนะ บาย"

ยัยพราวกับฉันลำลากันจบ ดีเคก็เข้าถามแล้วก็ตบบ่าเบาแล้วก็เดินออกไป

"อืม"

ส่วนฉันก็เก็บกระเป๋าเรียบร้อย 

"ทุกคนฉันกลับบ้านก่อนนะ เดียวเจอกันพรุ่งนี้นะ บาย"

ฉันก็หันไปบอกเพื่อนในห้องที่ยังไม่กลับบ้าน

"จ๊ะเดียวเจอกัน บาย"เพื่อนในห้อง

"ฉันก็เดินออกมาหน้าโรงเรียนคนเดียว"(แล้วคนอื่นเขากลับกันหมดเร็วจัง)

คนเดียวในที่นี้ก็คือไม่มีเพื่อนเดินด้วยเข้าใจยัง(ทราบแล้วค่าาาา)

ฉันก็ยืนมองซ้ายมองขวาดูพี่ชายก็ไม่เห็น ตกลงนี่พี่โอ๊ตยังเป็นพี่ของฉันอยู่หรือปล่าว แค่ให้รอกลับบ้านด้วยกัน

"นี่"

ยืนอยู่ดีๆก็มีคนเรียกอยู่ด้านหลัง

"พี่โอ๊ต"

พอหันไปก็เจอกับจีแอลที่ยืนอยู่ข้างหลัง

"นาย"

ฉันพูดด้วยความตกใจ

"มายืนทำหน้าเอ้ออะไรตรงนี้"

มันไม่ใช่เรื่องของนายนิ 

"ใช่มันไม่ใช่เรื่องของฉัน งันฉันไปก่อนนะ"

"เดียวสิ"

ตามอารมณ์ไม่ทันแล้วนะ จะไปก็ไป จะมาก็มา 

"มีอะไรก็พูดมา"

อะไรของเขาเนีย

"ฉันจะไปงานเลี้ยงบ้านดีเค"

"แล้วไง"

"อ่าว ก็นายบอกเองนี่ว่าไม่ให้ฉันเข้าใกล้..."

ฉันยังไม่ทันได้พูดชื่อดีเค เขาก็ลากฉันไปที่ลับตาคน 

"พูดเบาๆไม่เป็นไง"

"เป็น แต่นายทำให้ฉันโมโหนี่"

"เธอจะไปงานเลี้ยงบ้านดีเค"

"ใช่ ก็นายไม่ให้ฉันเข้าใกล้ดีเค"

"เธอก็ทำตัวทำธรรมดา แต่ห้ามกินหรือดื่มของที่ดีเคให้เด็ดขาด"

"อืมเข้าใจแล้ว"

"กลับเถอะ ระวังตัวด้วย"

"อืมกลับนะ"

พูดฉันก็เดินกลับบ้าน เพื่อจะได้รีบไปแต่งตัวไปงานเลี้ยงดีเค

ส่วนพี่โอ๊ตพรุ่งนี้จะไม่พูดด้วยเลย วันนี้กลับไปถึงบ้านก็จะไม่พูดด้วย คอยดูสิ

พอ มาถึงบ้าน เอ่!ยังไม่มีใครกลับมาถึงบ้านเลยหรอ ก็ดีตอนนี้ยังไม่อยากพูดกับพี่ เข้าบ้านดีกว่า ก่อนที่ยัยพราวจะมารับ ฉันก็เปิดประตูพร้อมถอดร้องเท้านักเรียนแล้วเดินตรงไปที่บันได แล้วก็เดินขึ้นไปที่ห้องไปอาบน้ำ แต่งตัวด้วยชุดเดรสสีขาวลายลูกไม้กับสันสูงสีชมพู่อ่อน

ตึดๆๆๆ

เอ่!ใครโทรมาตอนนี้เนีย สงสัยจากเป็นยัยพราว

ฉันเดินไปหยิบโทรศัพท์ที่ว่างไว้บนเตียง

ติด.

(ว่าไงต้นน้ำเสร็จยัง)

"เสร็จแล้ว แล้วตอนนี้เธอถึงไหนแล้วเนีย"

(เข้าซอยบ้านเธอแล้วรีบลงมาละ)

"เค เดียวแค่นี้ก่อน ฉันจะโทรบอกแม่ก่อนนะบายเดียวเจอกัน"

(เคจ๊ะ)

ติ้ด.

ตึดๆๆๆ

"ฮันโหล แม่ค่ะ"

(ว่าไงจ๊ะ)

"วันนี้หนูไปงานเลี้ยงบ้านเพื่อนนะ ไปกับพราวนะแม่ไม่ต้องห่วงหนูนะ"

(อย่ากลับดึกนะลูก)

"ค่ะ"

(แล้วพี่โอ๊ตกลับบ้านยัง)

"ไม่รู้ค่ะ"

(ยังไม่ดีกันอีกหรอลูก)

"ยังค่ะ"

ติ๊ดๆๆ

"แม่ค่ะแค่นี้ก่อนนะ ยัยพราวมารับแล้ว อย่าลืมกินข้าวนะแม่หนูเป็นห่วง"

(จ๊ะลูกรัก ดูแลตัวเองด้วย)

ติด.

ฉันว่างสายจากแม่ แล้วรีบหยิบกระเป๋าและรองเท้าลงมาข้างล้างแล้วปิดประตูบ้าน

"ต้นน้ำเธอดูดีมากเลยอะ"

"เธอก็เหมือนกันนะ"

"ขอบคุณ ป่ะเรารีบไปกันเถอะ"

"ป่ะ"

ฉันกับยัยพราวก็พากันขึ้นรถ ประจำที่นั่งคนขับและข้างๆคนขับ ก็พร้อมออกเดินทางไปยังสถานที่ ที่ตั้งไว้