กระต่ายสาวสายพันธุ์ซ่า VS ไอ้หน้าหล่อสายพันธุ์หื่น

ขอโทษน๊าาาา  ที่ไม่ได้เข้ามานานอ่ะ  แต่คอมที่บ้านเข้าไอซียูเลยต้องรอกว่าจะได้เล่นก็นานพอสมควร   นิยายทั้ง 3 เรื่องเลยถูกปล่อยร้างเลย....
 
ปล.  ตัวละครเพิ่มมาใหม่  2  คนค่ะ
 

     "ป๊ะป๋า?"  เอเลนถามย้ำอีกครั้งพลางมองคุโรกาเนะสลับกับโทโมยะ
     "อ่าฮะ ป๊ะป๋าเอง"  โทโมยะตอบยิ้มๆ  พลางเยื้อมมือมาโอบไหล่ของคุโรกาเนะแล้วดึงเข้ามาหาตัวเอง
     "ป๊ะป๋า!?"  เอเลนถามย้ำอีกครั้ง
     "เอ่อ... จ้ะป๊ะป๋า"  คูโรกาเนะตอบเอเลน
     "ป๊ะ..."  ก่อนที่เอเลนจะเอ่ยประโยคต่อมามีนาก็เดินเข้ามาหาคุโรกาเนะและโทโมยะพร้อมกับยิ้มให้ทั้งคู่
     "คุณคุโรกาเนะยินดีต้อนรับกลับค่ะ หายไปนานเลยนะคะ  แล้วก็ยินดีที่ได้รู้จักค่ะฉันชื่อมีนาค่ะ  เป็นเผ่าแคทซิธ  ส่วนคนที่ยืนลูบหัวอยู่นั่นเป็นพี่ชายของฉันเองค่ะ  แต่ว่าไม่ใช่พี่ชายจริงๆ  หรอกค่ะ  เขาชื่อชูค่ะ  เป็นแวมไพร์  ส่วนคนที่ทำหน้าอึ้งนี้คือเอเลนเป็นเผ่าแคทซิธเหมือนกันกับมินิค่ะ  พวกเขาทั้งสองคนเป็นลูกของคุณคุโรกาเนะค่ะ"
     "หือ..."  โทโมยะลากเสียงยาวพลางมองแต่ละคนที่มีนาเอ่ยถึง
     "เฮ้! มีนาไหนเจ้าถึงไม่เอ่ยชื่อของข้าด้วยล่ะ?  เดี๋ยวจับลงโทษด้วยการให้ใส่ชุดสุดวา-"   ก่อนที่ชิโรยาฉะจะพูดจบเอเลนก็ได้กดหัวของเขาลงพื้นไปอย่างแรงจนพื้นเกิดรอยแตกขึ้น  และชูก็เดินมาหาเอเลน
     "นายทำแบบนี้ไม่ได้นะเอเลน!"  ชูพูดพลางพยุงตัวชิโรยาฉะขึ้นมา
     "ทำอะไร?"  ดวงตาของเอเลนเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงจางๆ
     "นายทำแบบนี้กับท่านชิโรยาฉะ..."  ชูเงียบไปสักพักก่อนจะพูดออกมา  "นายทำแค่นี้มันยังน้อยเกินไปนะ!  ถ้าจะทำมันก็ต้องเอาให้ตายไปเลยสิ!!"
     ".......นั่นสินะ"  เอเลนคิดไปสักพักก่อนจะง้างหมัดไปต่อยหน้าชิโรยาฉะจนปลิวของไปข้างนอก
     "คือว่า...ม่าม๊ากับป๊ะป๋าตะ แต่งงานตอนไหนหรอคะ!?"  มินิที่เงียบไปนานเดินเข้ามาหาทั้งสองก่อนจะเอ่ยคำถามที่ทำให้คุโรกาเนะหน้าแดงระรื่อ
     "ก็ประมาณ 2,000 ปีก่อนล่ะมั้ง  ตอนนั้นม่าม๊าน่ะจะถูกพวกกีกัสจับกินแล้วป๊ะป๋าก็ไปช่วยเอาไว้ทัน  จากนั้นก็อยู่ด้วยกันมาประมาณเดือนเศษๆ แล้วม่าม๊าเขาก็หายตัวไปป๊ะป๋าออกตามหาทุกที่เลยล่ะแต่ก็ตามหาไม่เจอ"  โทโมยะเอ่ยพร้อมทำท่าทางจริงจัง แต่ที่จริงแล้วที่เขาพูดออกมาทั้งหมดนั้นเป็นเพียงเรื่องที่เขาแต่งสดทั้งนั้น
"เป็นเรื่องที่น่าเศร้ามาเลยนะคะ  ต้องพรากจากกันทั้งที่รักกันมากขนาดนั้น"  มีนาเอ่ยทั้งน้ำตาไม่แพ้กับมินิที่ตอนนี้กำลังร้องไห้ออกมา
     "ป๊ะ...ป๊ะป๋า..."  มินิวิ่งเข้าไปกอดโทโมยะทั้งน้ำตา
     มีนาที่มองภาพนั้นอยู่ก็คิดถึงเรื่องราวในสมัยก่อนของตัวเองและทำให้ความทรงจำบางส่วนของเธอซ้อนทับกับภาพของมินิที่วิ่งเข้าไปกอดโทโมยะเข้า
     "ยังไง...ยังไง...ผมก็ไม่ยอมรับว่าผู้ชายคนนั้นน่ะคือป๊ะป๋าของผมหรอก!!!  ไม่มีทาง!!!"  เอเลนตะโกนออกมาทั้งอย่างนั้นดวงตาของเขาเป็นสีแดงจัดมาก  เขาโยนชิโรยาฉะไปทางกำแพงอย่างแรงก่อนจะวิ่งหนีออกมาจากตรงนั้น
     "เอเลน!"  คุโรกาเนะจะวิ่งตามเอเลนไปแต่ก็ถูกมือของโทโมยะรั้งเอาไว้  เมื่อคุโรกาเนะหันมาก็สบตาเข้ากับโทโมยะทันที
     "เดี๋ยวฉันจะไปคุยเอง  เธออยู่ที่นี่น่ะแหละ"  พูดจบโทโมยะก็ลุกขึ้นและเดินออกไปตามทางที่เอเลนวิ่งออกไป