RED STONE WAR

ทำได้แค่เพียงป้องกันได้เพียงอย่างเดียว จากนั้นนัสโกฟิวจึงกระโดดหมุนตัวพร้อมกับกำไม้พลองไว้แน่นฟาดลงมาใส่โลห์ไม้เต็มแรง จนจัมพ์รู้สึกถึงความรุนแรงของการโจมตีในครั้งนี้ จัมพ์พยายามปัดไม้พลองเบี่ยงออกจากตัว พร้อมที่จะโต้ตอบกลับแต่ยังไม่ทันได้ยกดาบไม้ จัมพ์ก็ถูกถีบเข้าเต็มแรงจนต้องม้วนตัวกลิ้งไปตามแรงถีบของนัสโกฟิว แต่ยังไม่ทันที่จัมพ์จะตั้งตัวติดนัสโกฟิวก็พุ่งทะยานตามมาติดติด เค้าใช้ท่าแทงทะลวงพร้อมกับบิดไม้พลองแทงมายังจุดหมายนั้นก็คือบริเวณใบหน้าของจัมพ์ และสัญชาตญาณการป้องกันตัวของจัมพ์เริ่มทำงาน จัมพ์ยกโลห์ไม้ขึ้นมากันเอาไว้ได้ทันท่วงที เสียงของพลองไม้ที่กระแทกเข้าไปที่โลห์อย่างจังเสียงดังสนั่นไปทั่วจนไค ที่ยืนห่างออกไปได้ยินชัดเจน ภาพเหตุการณ์ของการต่อสู้อันรวดเร็วที่เกิดขึ้น ทำเอาไคและนักกีฬาของทีมสีแดงถึงกลับตกตะลึงพูดอะไรไม่ออกเลย ผิดกลับทางด้านกองเชียร์ของทีมสีเขียวที่โห่ร้องยินดีพร้อมกับเสียงกลองเสียงปรบมือ ด้วยความสะใจ
“กรรรรร กรรรรร”เสียงคำรามอยู่ในลำคอและเริ่มเห่าเสียงดังของโจเซฟที่เห็นเหตุการณ์ มันพยายามดิ้นไปมาเพื่อจะให้หลุดจากอ้อมแขนของไค ในใจของมันรับรู้ได้ถึงอันตรายที่กำลังจะเกิดขึ้นกับเพื่อนของมัน มันจึงอยากจะปกป้องเพื่อนของมัน โจเซฟจึงพยายามดิ้นรนเพื่อจะไปช่วยจัมพ์ให้ได้
“โจเซฟ ใจเย็นเย็นก่อน ไม่มีอะไรหรอกจัมพ์ไม่เป็นอะไร แกไม่ต้องเป็นห่วงนะ”เสียงของไคที่คอยปลอบ จึงทำให้ความกระวนกระวายใจของโจเซฟลดลงไปได้บ้าง
“สงสัยงานนี้จัมพ์คงจะต้องเหนื่อยหน่อยแล้วล่ะ”หรั่งกล่าว
“ทำไมเหรอครับ”ไค
“เท่าที่เห็นนะ ดูเหมือนว่าเจ้านัสโกฟิวนั่นมันจะเอาจริงตั้งแต่เริ่มเลยนะสิ สงสัยจัมพ์คงไปทำอะไรให้มันไม่พอใจเป็นแน่ ถ้าเกิดแพ้ก็คงไม่แปลกแต่อย่าให้ถึงกลับบาดเจ็บรุนแรงคงจะดี”หรั่งกล่าว
“พูดแบบนี้ก็แย่นะสิ พวกเราต้องให้กำลังใจจัมพ์สิถึงจะถูกอย่ามาพูดให้เสียกำลังใจกันดีกว่า จริงมั้ย”แปปซีเอ่ยขึ้นพร้อมกับตะโกนเชียร์จัมพ์อย่างออกนอกหน้า
“จัมพ์สู้สู้นะโว้ย อย่ายอมแพ้มันนะ ไอ้หมอนั้นมันไม่เท่าไหร่หรอก อัดมันให้คว่ำไปเลย”แปปซีตะโกนขึ้น จนทำให้นัสโกฟิวที่ได้ยินดังนั้นจึงหยุดโจมตีต่อ เค้าปล่อยให้จัมพ์ค่อยค่อยยืนขึ้น ส่วนตัวเค้าก็เดินไปที่บริเวณกลางลานประลองพร้อมกับกวักมือเรียกจัมพ์ให้มาประลองกันต่อบริเวณตรงกลาง
“มาสิเจ้าโง่ เกมส์แห่งความสนุกมันเพิ่งเริ่มต้นขึ้นเท่านั้น”นัสโกฟิวกล่าวพร้อมกับยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย
“แกว่าใครโง่ฟะ คราวนี้แกได้ลงไปกองกับพื้นแน่”จัมพ์โต้ตอบด้วยอารมณ์ที่ฉุนเฉียวทันทีในขณะที่กำลังเดินไปยังบริเวณตรงกลางของลานประลอง
                    เมื่อทั้งคู่เดินมาหยุดอยู่ที่บริเวณตรงกลางแล้ว จัมพ์เริ่มตั้งท่าเตรียมต่อสู้เค้ากำดาบไม้ไว้ที่มือข้างขวา ส่วนมือซ้ายก็กำโลห์ไม้ไว้แน่นแต่เค้าเองยังรู้สึกถึงความรุนแรงของท่าแทงครั้งสุดท้ายอยู่ ถ้าหากว่าในตอนนั้นเค้ายกโลห์ไม้ขึ้นมากันไม่ทันไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง หมวกนิรภัยอาจจะป้องกันได้แต่ความรุนแรงของท่านั้นมันน่ากลัว จัมพ์นึกขึ้นมาก็รู้สึกเสียวสันหลังขึ้นมาทันที เค้าจะมามัวคิดหวาดกลัวอยู่แบบนี้ไม่ได้เค้าต้องตั้งสติ และตั้งใจต่อสู้กับหมอนี่ให้ถึงที่สุด เมื่อจัมพ์คิดได้ดังนั้น เค้าจึงจ้องมองไปยังชายหนุ่มที่ยืนอยู่เบื้องหน้าของเค้าอีกครั้ง
                    ทางด้านนัสโกฟิวที่จ้องมองมาทางจัมพ์เช่นกัน แต่คราวนี้สายตาที่จ้องมองกลับมานั้นดูคุกคามและเกรี้ยวกราดกว่าเดิม สายตาของสัตว์ร้ายที่จ้องจะกินเหยื่อคงคล้ายสายตาแบบนี้ จัมพ์เองก็จ้องมองกลับโดยไม่กลัวสายตาคู่นั้น ทันใดนั้นนัสโกฟิวก็เริ่มที่จะควงไม้พลองอีกครั้ง คราวนี้ลักษณะการควงไม้พลองของเค้านั้น เริ่มที่จะขยายเป็นวงกว้างขึ้นกว่าเดิม จัมพ์ได้แต่ยืนจ้องมองและเตรียมรอตั้งรับเท่านั้น ในใจของจัมพ์ในตอนนี้อยากจะพุ่งเข้าไปจู่โจม คู่ต่อสู้ของเขาเสียเหลือเกินแต่ไม่รู้ว่าทำไมขามันไม่ยอมขยับ หรือความจริงแล้วความกลัวกำลังครอบงำจิตใต้สำนึกของเค้าอยู่
                    แต่แล้วไม่ทันไรนัสโกฟิวก็พุ่งเข้าหาจัมพ์ทันที เค้าเริ่มด้วยการจู่โจมจากแนวราบด้วยท่าแทงแบบเดิม แต่จัมพ์ก็สามารถยกโลห์ขึ้นมาป้องกันเอาไว้ได้อีกครั้ง ตามมาด้วยท่าหมุนตัวฟาดไม้พลองลงมาจากทางด้านบน จัมพ์จึงใช้ดาบไม้ขึ้นป้องกันทันทีแต่การโจมตีเพียงครั้งเดียวเพื่อหวังผลคงไม่ใช่แนวการต่อสู้ของนัสโกฟิวแน่นอน เค้ากระหน่ำฟาดไม้พลองเข้าใส่จัมพ์อย่างบ้าคลั่ง จนจัมพ์ต้องยกทั้งโลห์และดาบสลับไปมาขึ้นมาป้องกันเอาไว้ จัมพ์ถูกนัสโกฟิวไล่ต้อนให้เดินถอยหลังไปเรื่อย จนเค้าเกิดเดินขัดขาตนเองจนล้มลง นัสโกฟิวไม่ปล่อยโอกาสนี้ไปเค้ากระโดดขึ้นพร้อมกับหมุนตัวฟาดไม้ลงไปที่จัมพ์อีกครั้ง คราวนี้จัมพ์เห็นดังนั้นจึงยกโลห์ขึ้นมาป้องกัน แต่คราวนี้ไม่เหมือนคราวก่อนนัสโกฟิวเองกลับใช่ท่าพิสดารเค้าหมุนตัวกลางอากาศอีกครั้งแล้วเหวี่ยงไม้พลองฟาดเข้าไปที่บริเวณหัวเข่าของจัมพ์ จนเสียงดังสนั่นจนทำให้จัมพ์ที่ถูกโจมตี ร้องออกมาดังลั่นด้วยความเจ็บปวดแต่นัสโกฟิวยังไม่หยุดโจมตีเพียงแค่นั้น เค้าโจมตีจัมพ์ต่อทันที เค้าใช่ไม้พลองกระหน่ำตีไปที่ขาบริเวณหัวเข่า ตีสลับซ้ายและขวาไปมาจัมพ์เองก็พยายามป้องกันโดยใช้ดาบไม้ปัดป้อง แต่ด้วยการกระหน่ำตีอย่างไม่ยอมหยุดทำให้จัมพ์สามารถป้องกันได้บ้างบางส่วน และเค้าเองก็ถูกไม้พลองของนัสโกฟิวฟาดเข้าใส่ไปหลายทีเช่นกัน จัมพ์เองจะปล่อยให้ตัวเค้าตกอยู่ในสถานะการณ์แบบนี้ต่อไปคงไม่ดีแน่ เค้าต้องทำอะไรซักอย่างเพื่อเป็นการตอบโต้กลับไปบ้าง แต่จัมพ์เองก็รู้ดีว่าโอกาสแบบนั้นมันหาอยากเสียจริง แต่จัมพ์ยังคงไม่ลดความพยายามเค้าได้แต่เฝ้ารอโอกาสเหมาะเหมาะ
                     นัสโกฟิวยังคงบุกโจมตีอย่างต่อเนื่อง โดยการสลับการโจมตีทั้งซ้ายและขวาไปมาอย่างรวดเร็ว ด้วยความคล่องแคล่วและความชำนาญ ในตอนนั้นนัสโกฟิวได้โอกาสเหมาะในขณะที่จัมพ์ยกโลห์ไม้ขึ้นป้องกันขาของตน นัสโกฟิวสังเกตเห็นช่องโหว่ที่เปิดขึ้น เค้ากระโดดหมุนตัวสองมือกำไม้พลองไว้แน่น เค้าหวดไม้พลองเต็มแรงการโจมตีของเค้าครั้งนี้หวังพิชิตคู่ต่อสู้แน่นอน แต่เหมือนกับว่าจัมพ์จะรู้อยู่แล้วว่าการโจมตีเต็มกำลังครั้งนี้ จัมพ์เองก็รอคอยโอกาสเช่นนี้เหมือนกัน เค้ายกดาบไม้ขึ้นสกัดเอาไว้ก่อนที่ไม้พลองจะฟาดลงมาจนเต็มแรงเหวี่ยง การป้องกันครั้งนี้ทำเอานัสโกฟิวถึงกับชะงักหยุดไปชั่วครู่หนึ่ง จัมพ์เห็นว่าโอกาสเหมาะ เค้าใช่โลห์ไม้ดันตัวนัสโกฟิวให้ถอยออกห่างจากตัวเล็กน้อย พอนัสโกฟิวโดนพลักออกโดยโลห์ไม้ นัสโกฟิวมีอาการเซถลาให้เห็น และระยะกำลังสวยจัมพ์ฟาดดาบไม้เข้าใส่นัสโกฟิวทันที เค้ากระหน่ำฟาดดาบไม้เข้าใส่นัสโกฟิว อย่างบ้าคลั่งสลับไปมาซ้ายและขวาดูสะเปะสะปะไปหมด แต่ก็ทำให้นัสโกฟิวถึงกับต้องใช้ไม้พลองมาปัดป้องอย่างจ้าละหวั่น
                      นัสโกฟิวต้องรีบเบี่ยงตัวหลบออกมาก่อนที่จะพลาดท่าเสียทีให้กับจัมพ์ เมื่อผู้ชมที่เห็นการต่อสู้ของทั้งสองคน ต่างก็โห่ร้อง พร้อมกับตะโกนเชียร์เสียงของกองเชียร์ทั้งสองฝ่ายเริ่มดังขึ้นอีกครั้ง ทางกองเชียร์ของทีมแชมป์เก่าเริ่มตะโกนเชียร์โดยการโห่ร้องขับขานชื่อ นัสโกฟิว เสียงดังกึกก้องทั่วทั้งสนามประลอง และส่วนทางด้านกองเชียร์ของทีมสีแดงก็ไม่ยอมน้อยหน้าเช่นกันต่างก็ตะโกนโห่ร้องเชียร์จัมพ์ จนดังไปทั่วทั้งสนามเช่นกัน ในจังหวะนั้นเสียงกองเชียร์ที่ดังกึกก้องยิ่งดูเหมือนเป็นแรงกระตุ้นให้กับจัมพ์ เวลานี้กำลังพอเหมาะพอดี จัมพ์ต้องรีบจัดการให้มันจบจบไปเค้าไม่รอช้าในจังหวะที่นัสโกฟิวเบี่ยงตัวหลบ จัมพ์จึงพุ่งตัวตามไปติดติด เค้าเหวี่ยงโลห์ในมือเข้าใส่นัสโกฟิวทันที แต่นัสโกฟิวเริ่มตั้งหลักได้แล้วเค้าใช้ด้ามพลองตั้งรับแรงกระแทกของโลห์เอาไว้ จัมพ์เห็นดังนั้นจึงเงื้อดาบไม้ฟาดเข้าใส่อย่างต่อเนื่อง นัสโกฟิวจึงออกแรงดันพลักโลห์ไม้ออกห่างจากตัว จนจัมพ์ต้องถอยห่างออกไป นัสโกฟิวเห็นดังนั้นเค้าจึงสืบเท้าตามไป เค้ากระโดดขึ้นโดยใช้ไม้พลองยันที่พื้นเอาไว้พร้อมกับยกเท้าทั้งสองข้างขึ้นถีบเข้าใส่โลห์ไม้เต็มแรง คราวนี้จัมพ์เซถลาบ้าง นัสโกฟิวโจมตีต่อด้วยการกระโดดฟาดไม้พลองลงที่เท้าของจัมพ์ ทางจัมพ์ก็เกือบจะชักเท้าหลบแทบไม่ทัน นัสโกฟิวจึงเริ่มกระหน่ำฟาดไม้พลองลงที่พื้นเพื่อจะโจมตีเท้าของจัมพ์อย่างต่อเนื่องจำนวนหลายสิบครั้ง จากนั้นเค้าจึงหมุนตัวพลิกกลับมาใช้ท่าแทงรัวเข้าใส่โลห์ไม้ของจัมพ์จำนวนหลายครั้ง จนจัมพ์ต้องถอยร่นออกไป
“ไอ้หมอนี่น่ากลัวจริงจริง จัมพ์จะต้านทานได้ขนาดไหนกันนะ”ฮันนี่ที่กำลังยืนลุ้นอยู่ข้างข้างไคเอ่ยขึ้น
“อาจจะพอต้านไว้ได้แต่คงอีกไม่นาน”หรั่งพูดขึ้น
“อะไรกันทำไมพูดแบบนี้กันล่ะ พวกเราต้องให้กำลังใจจัมพ์สิมันถึงจะถูกถึงแม้ว่าจะสู้ไม่ได้เราก็ต้องเชียร์ต่อไป จัมพ์สู้สู้อย่ายอมแพ้มันนะ สู้สู้เพื่อน”เสียงของแปปซีตะโกนขึ้นเพื่อจะให้กำลังใจจัมพ์ ส่วนทางด้านของไคเองได้แต่ยืนมองอยู่อย่างเงียบเงียบ พร้อมกับกอดโจเซฟเอาไว้แน่น
                      ในขณะที่จัมพ์กำลังถอยร่นจากการโจมตีครั้งล่าสุด การโจมตีอย่างต่อเนื่องของนัสโกฟิวจู่จู่ก็หยุดลง แต่นัสโกฟิวกลับทำท่าทางแปลกแปลกเค้ายืนในท่าที่ดูมั่นคงมากขึ้นตั้งท่าในลักษณะเหมือนเตรียมจะโจมตี ด้วยท่าแทงแต่กลับเป็นว่านัสโกฟิวกระโดดขึ้นหมุนตัวกลางอากาศ แล้วฟาดไม้พลองเข้าใส่จัมพ์เต็มแรง จนทำเอาจัมพ์ที่ยกโลห์ไม้ขึ้นป้องกันถึงกลับทรุดลงหัวเข่าแตะพื้นด้วยความรุนแรง หลังจากนั้นเค้าก็ใช้ท่าเดิมกระโดดหมุนตัวฟาดไม้พลองเข้าใส่โลห์ไม้อีกครั้ง คราวนี้จัมพ์เองรับรู้ได้ถึงความรุนแรงมากกว่าครั้งแรกมาก จัมพ์พยายามจะต้านทานเอาไว้แต่ความรุนแรงของการโจมตีครั้งนี้ ทำเอามือที่จับโลห์ไม้เอาไว้ถึงกลับรู้สึกชาไปทั้งแขน
                      และการกระโดดหมุนตัวฟาดไม้พลองครั้งที่สามนี้เองที่ทำให้ทุกคนในสนามต้องตกตะลึงไปตามตามกัน เพราะการโจมตีครั้งนี้ของนัสโกฟิว ทำให้โลห์ไม้ของจัมพ์แตกออกเป็นสองเสี่ยงอย่างง่ายดาย แรงปะทะครั้งสุดท้ายทำเอาจัมพ์ที่หลบอยู่หลังโลห์ไม้ถึงกลับกระเด็นไปหลายเมตรเลยทีเดียว