RED STONE WAR

“คุณฮันนี่ครับ นี่มันเกิดอะไรกันขึ้นเหรอทำไมทุกคนถึงดีใจขนาดนี้ละ”ไคกล่าว

“พวกเราชนะแล้วแถมยังเข้าเป็นอันดับที่หนึ่งด้วย”ฮันนี่กล่าว

“ที่หนึ่ง หมายความว่ายังไง ผมงงไปหมดแล้ว ก็พวกผมเข้าอันดับสุดท้ายไม่ใช่เหรอ”ไคกล่าว

“ถูกแล้วล่ะ พวกนายมาที่หลังสุดก็จริง แต่คนที่มาเป็นคนแรกคือแปปซียังไงล่ะ”ฮันนี่กล่าว

“คุณแปปซี เหรอครับ”ไค

“ใช่แล้ว แปปซีเข้าเส้นชัยเป็นอันดับหนึ่ง แต่ก็ไม่มีผลอะไรมากถ้าไม่มีป้ายประจำฐานที่พวกนายหามาได้ แถมพวกนายยังสามารถเก็บป้ายประจำฐานจนครบทุกป้าย ถือได้ว่าชนะได้สมบูรณ์แบบที่สุด เท่าที่เคยมีการแข่งขันมาเลยละ จะไม่ให้พวกกองเชียร์ดีใจได้ยังไงล่ะ จริงมั้ย”ฮันนี่กล่าว

“จัมพ์ นายได้ยินมั้ยว่าพวกเราชนะ”ไคกล่าวพร้อมกับหันไปมองหน้าเพื่อนของเค้า ที่ยังอยู่ในอาการสับสนอยู่

“เราชนะงั้นเหรอ”จัมพ์กล่าวต่อ

“เราชนะแล้วจริงจริงจัมพ์”ไคกล่าวพร้อมกับเข้ากอดจัมพ์และเขย่าไปมา ในตอนนั้นทั้งสองต่างก็ยิ้มร่าออกมาด้วยความดีใจที่สุด จนลืมความเหนื่อยล้าที่ผ่านมาจนหมดสิ้น หลังจากนั้นแปปซีและหรั่งก็เดินเข้ามารวมกลุ่มกับทั้งสามคน

“เอาล่ะ อย่ามัวแต่ดีใจกันจนเพลินอย่าลืมนะว่าการแข่งขันยังไม่จบเรายังมีการแข่งขันทำอาหารกันอีก พวกเราควรจะเตรียมตัวกันได้แล้ว”หรั่งกล่าว

“นั่นสิ ถึงเวลาที่ฉันต้องแสดงฝีมือแล้วสินะ”ฮันนี่กล่าว

“จะกินได้รึเปล่าก็ไม่รู้ อาหารที่หล่อนทำเนี๊ยะ”จัมพ์สวนขึ้นมาทันที

“พูดแบบนี้หมายความว่าไงกันย่ะ ก่อนจะดูถูกคนอื่นดูสารรูปตัวเองก่อนเถอะเดินแทบจะไม่ไหวอยู่แล้ว”ฮันนี่กล่าว พร้อมกับมองดูจัมพ์อย่างเหยียดหยาม

“หน่อยแน่ะดูถูกกันเกินไปแล้ว ให้ข้าวิ่งอีกรอบก็ยังไหว”จัมพ์

“แน่ใจเหรอ ไม่ดูสภาพตัวเองเลยชอบทำอะไรเกินตัวจริงจริง แถมยังดื้อด้านอีก”ฮันนี่กล่าว

“ข้านะเหรอ ทำอะไรเกินตัวเดี๋ยวจะวิ่งให้ดูอีกรอบเอามั้ยล่ะ”จัมพ์กล่าวอย่าฉุนเฉียว

“หยุดทั้งสองคนนั่นแหละ จะคุยดีดีกันบ้างไม่ได้รึไงนะ”แปปซีกล่าวสวนขึ้นมา เจตนาของเขาเพื่อจะยุติการถกเถียงของคนทั้งสอง

“แกไม่เกี่ยวไม่ต้องมายุ่งเลย”จัมพ์

“ใช่ ไม่ต้องมายุ่งเลย”ฮันนี่

“แน่ะ ที่แบบนี้ล่ะเข้ากันดีเลยทีเดียว”แปปซีกล่าวพร้อมกับอมยิ้มนิดนิด ทำเอาทั้งสองคนทำอะไรไม่ถูกได้แต่มองหน้ากัน แล้วสบัดหน้าหนีเดินแยกไปคนละมุม

“ว่าแต่ การแข่งขันทำอาหารนี่จัดการแข่งขันกันที่ไหนเหรอครับคุณฮันนี่”ไคถามขึ้นมาอย่างตั้งใจ

“ตายจริงลืมซะสนิทเลย เพราะนายนั่นแหละจัมพ์ชวนทะเลาะเรื่องไม่เป็นเรื่องอยู่ได้”ฮันนี่กล่าวพร้อมกับมองไปทางที่จัมพ์ยืนอยู่ ส่วนจัมพ์เองก็ไม่อยากต่อปากต่อคำด้วยแล้วเค้าก็แค่หันหน้ามองไปทางอื่นเสีย

“การแข่งขันทำอาหารจัดขึ้นที่ โรงอาหารที่อยู่ใกล้ใกล้กับอาคารเอนกประสงค์ นี่ก็ใกล้ได้เวลาเริ่มแข่งแล้วพวกเรารีบไปกันเถอะ”ฮันนี่กล่าวพร้อมกับเดินนำทางทุกคนไปยังอาคารเอนกประสงค์ทันที

                 และเมื่อมาถึงโรงอาหารที่ใช้สำหรับการแข่งขันทำอาหาร บริเวณที่จัดการแข่งขันนั้นได้จัดตั้งโต๊ะไว้ทั้งหมดห้าจุดด้วยกันเรียงลำดับตามสีที่มีคะแนนนำ เรียงกันไปตั้งแต่ทีมสีแดงที่นำมาเป็นอันดับที่หนึ่ง ตามด้วยสีเขียว สีเหลือง สีน้ำเงินและสีส้ม ในตรงบริเวณการแข่งขันทางเจ้าหน้าที่การแข่งขันได้กั้นขอบเขตการแข่งขันของกองเชียร์ให้อยู่ห่างออกไปหลายเมตร และได้จัดให้มีการถ่ายทอดสดผ่านกล้องวงจรปิดที่มีอยู่จำนวนหลายตัว เพื่อจะถ่ายทอดภาพให้กองเชียร์และคณะกรรมการ ที่นั่งชมอยู่ในอาคารเอนกประสงค์

“ให้มันได้อย่างนี้สิ ดันมาอยู่ข้างข้างกันอีกแล้ว”หรั่งพูดขึ้นเบาเบาพร้อมกับชี้ให้ไคมองดูสีเขียวที่กำลังจัดเตรียมอุปกรณ์ที่ใช้ในการแข่งขัน

“คงไม่มีอะไรหรอกครับคุณหรั่ง เพราะถึงยังไงต่างคนก็ต่างทำอาหารคงไม่ได้ยุ่งเกี่ยวอะไรกัน”ไคกล่าวพร้อมกับหันไปมองทางจัมพ์ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ที่ทางทีมงานจัดเตรียมเอาไว้ให้ที่อยู่ทางด้านหลังของโต๊ะทำอาหาร

                  ไม่นานนักการเตรียมอุปกรณ์ของแต่ละทีมก็เสร็จเรียบร้อย ทางเจ้าหน้าที่ได้เชิญผู้ที่ไม่ได้เกี่ยวข้องออกจากจุดการแข่งขัน แล้วคณะกรรมการก็เริ่มอธิบายกฎการแข่งขันการทำอาหาร

                  เริ่มจากให้ผู้เข้าแข่งขันทุกทีมจะต้องทำอาหารสามชนิดให้ได้ตามเวลาที่กำหนด ได้แก่ อาหารประเภทผัดหนึ่งอย่าง ประเภทต้มหนึ่งอย่าง และ อาหารที่คิดขึ้นมาเองอีกหนึ่งอย่าง โดยใช้วัตถุดิบที่ทางเจ้าหน้าที่ได้เตรียมไว้ให้ นั่นก็คือ ปลาหมึกยักษ์ เห็ดนางฟ้าภูฐานและสับปะรด โดยการทำอาหารทั้งสามชนิดนี้จะต้องมีส่วนผสมของวัตถุดิบที่กำหนดห้ามขาดแม้แต่อย่างเดียว และสามารถนำเครื่องปรุงและส่วนผสมต่างต่างมาใส่เพิ่มเติมในอาหารที่ผู้เข้าแข่งขันเตรียมมาได้ยกเว้น ห้ามใส่ส่วนผสมของแอลกอฮอล์ลงไป เนื่องจากหนึ่งในคณะกรรมการเป็นโรคภูมิแพ้แอลกอฮอล์ทุกชนิด จึงขอให้งดเว้น

                    และเมื่อทางคณะกรรมการให้สัญญาณเริ่มการแข่งขัน ฮันนี่ซึ่งเป็นหัวหน้าทีมก็เริ่มออกคำสั่งแบ่งงานให้แต่ละคนทันที เธอให้หรั่งดูแลเรื่องของน้ำซุปและเรื่องการต้มต่างต่าง ส่วนไคเธอให้ดูเรื่องของผักและผลไม้ให้นำมาล้างให้สะอาด ส่วนแปปซีเธอให้คอยเป็นลูกมือคอยช่วยเหลือเธอในเรื่องทั่วทั่วไป

“แล้วข้าล่ะ ให้ข้าทำอะไร”เสียงจัมพ์โวยวายขึ้นเหตุเพราะฮันนี่ไม่ได้เอ่ยชื่อเค้าและไม่ได้มอบหมายงานอะไรให้เค้าทำเลย

“นายไม่ต้องทำอะไรหรอก นายควรไปนั่งพักหากมีนายมาช่วยทำ ฉันกลัวว่าอาหารจะไม่อร่อยซะเปล่าเปล่า ยืนยังแทบจะไม่ไหวไม่ดูสภาพตัวเองเลย นายน่ะไปนั่งอยู่เฉยเฉยดีแล้ว”ฮันนี่กล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเรียบ

“พูดแบบนี้หล่อนหาว่าข้าไม่มีประโยชน์อย่างนั้นรึ หน่อยแน่ะมันจะเกินไปแล้วนะ”จัมพ์เริ่มโวยวายเสียงดังจนทีมอื่นต้องหันมามองดู

“แกใจเย็นก่อนสิ จะโวยวายทำไม”แปปซีเอ่ยขึ้นพร้อมกับดึงมือจัมพ์ออกมา แปปซีพาจัมพ์มานั่งตรงเก้าอี้ตัวเดิมที่เจ้าหน้าที่เตรียมเอาไว้ให้

“แปปซี แกก็ดูที่ยัยฮันนี่ตัวแสบมันทำกับข้าสิ มันบอกว่าข้าไม่มีประโยชน์ขืนไปช่วยก็จะเกะกะคนอื่นเปล่าเปล่า”จัมพ์กล่าว

“แล้วแกทำอาหารเป็นรึเปล่า จัมพ์”แปปซีถาม

“เป็นสิข้าย่างหมูอร่อยมากเลย ข้ามีสูตรย่างหมูของแม่ข้ารับรองว่าอร่อยกว่ายัยนี่ทำแน่นอน เชอะ คิดว่าตัวเองทำอาหารเป็นคนเดียวรึไง”จัมพ์บ่นพรึมพรำ

“แล้วปลาหมึก กับเห็ดแถมยังมีสับปะรดอีก แกทำเป็นมั้ย”แปปซีถามต่อ

“ไม่เป็น”จัมพ์ตอบ

“นั่นไงล่ะ ก็เพราะแกทำไม่เป็น ถึงแกจะเข้าไปช่วยแกก็รั้งแต่จะไปเกะกะเค้าเปล่าเปล่า”แปปซีกล่าว

“แล้วยัยนั่นทำเป็นรึไงข้าไม่เคยเห็นยัยนั่นทำอาหารสักครั้ง และจะทำอาหารได้เหรอกลัวจะไปขายขี้หน้าเค้าซะเปล่า”จัมพ์กล่าวอย่างสบประมาท

“อันที่จริงแกคงยังไม่รู้สินะ ว่าฮันนี่เธอเป็นแชมป์การแข่งขันทำอาหารเกือบทุกปีที่มีการจัดแข่งขึ้นเลยเชียวล่ะ เรื่องฝีมือของเธอไม่ต้องพูดถึงอร่อยแน่นอนแล้วอีกอย่าง เธอก็เป็นหัวหน้าทีมของเราด้วย เราต้องเครพในการตัดสินใจของเธอ จริงมั้ยล่ะ ถ้าเธอบอกให้แกอย่าไปยุ่งนั่นอาจจะหมายถึงว่า แกเหนื่อยมามาก เธอคงอยากให้แกได้พัก เธอคงคำนวนมาแล้วว่าการแข่งขันครั้งนี้แค่สี่คนน่าจะพอ”แปปซีกล่าว

“มันจะเป็นอย่างที่แกว่าจริงเหรอ ถ้าเป็นจริงข้าจะเชื่อแกดูก็ได้ข้าจะนั่งดูอยู่เฉยเฉยโดยไม่ยุ่งไม่เกี่ยว ก็ดีเหมือนกันข้าจะขอนอนพักสักหน่อย แต่ถ้าเกิดปัญหาขึ้นมาอย่ามาขอให้ข้าช่วยละกัน ข้าจะไม่สนใจเลยคอยดูเถอะ”พอจัมพ์พูดจบก็นอนเอนหลังแนบกับพนักพิง แล้วจึงเอาผ้าขนหนูผืนเล็กที่ชุบน้ำหมาดหมาดวางประกบบนใบหน้า แล้วนอนพักอยู่เงียบเงียบทันที เมื่อแปปซีเห็นดังนั้นก็ยิ้มออกแล้วจึงรีบไปช่วยคนอื่นทำการแข่งขันทำอาหารต่อ

                       การแข่งขันดำเนินต่อไปเรื่อยเรื่อย แต่ละทีมก็ต่างทำหน้าที่ตัวแทนของแต่ละทีมอย่างเต็มที่บางทีมก็มีความเป็นมืออาชีพสูงดูคล่องแคล้ว แต่บางทีมดูไปดูมาเหมือนเด็กหัดใหม่ ส่วนทางฮันนี่ดูเป็นมืออาชีพที่สุด ในการทำอาหารแต่ละขั้นตอนดูเธอจะพิถีพิถันในทุกขั้นตอนของการทำ ดูเธอใส่ใจกับทุกขั้นตอนไม่ว่าจะเป็นการล้างผัก การหั่นผัก การต้มน้ำอุณภูมิของน้ำต้องพอดี ไคมองดูจึงรู้สึกมั่นใจกับทีมของเค้ามาก การแข่งขันครั้งนี้ทีมของสีแดงมีโอกาสชนะสูงเลยทีเดียว แต่ละทีมต่างมุ่งมั่นกับหน้าที่ของตนโดยไม่สนใจบรรยากาศรอบรอบข้างเลย

“เพล้ง”