RED STONE WAR

นอกตู้เค้ามองไปที่เศษกระถางที่แตกละเอียดกระจัดกระจายอยู่ตามพื้นแต่ก็ไม่พบอะไร หลังจากนั้นโจเซฟที่หลุดออกจากอ้อมแขนของไค ก็พุ่งตัวออกจากตู้อุปกรณ์การเกษตร ที่หลบซ่อนตัวทันทีตัวไคเองจะคว้าตัวโจเซฟไว้แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว ทันทีที่เจ้าโจเซฟหลุดออกมาได้ ภาพที่ไคได้เห็นที่ลอดแทรกผ่านประตูตู้ที่เปิดออกอยู่นั่นคือ ร่างโจเซฟที่กำลังจะแปลงร่างเป็นสัตว์ประหลาดสีดำเป็นนิล คางและเขี้ยวยืดยาวออก ตัวของโจเซฟเริ่มขยายใหญ่ขึ้น มันกระโจนเข้าโจมตีอะไรซักอย่างที่อยู่นอกสายตาของไคที่อยู่ในตู้อุปกรณ์เกษตรใบนั้น เสียงการต่อสู้โรมรันดังสนั่นไปทั่ว ไคคิดว่าต้องตามโจเซฟออกไปด้วยความเป็นห่วง เค้าต้องทำในสิ่งที่เหนือความคาดหมายซะแล้ว  
              ดังนั้นเค้าจึงกระโดดออกมานอกตู้อุปกรณ์การเกษตรออกมานั่งอยู่ด้านนอก เค้านั่งหลับตาอยู่ครู่หนึ่งเพื่อให้สายตาปรับสภาพให้เร็วที่สุด ในตอนนั้นตัวเค้าอยู่ชิดกับขอบม้านั่งหินอ่อน ที่อยู่ในเรือนเพาะชำ เสียงการต่อสู้อันดุเดือดกำลังชุลมุนวุ่นวาย เค้าเพ่งสายตาจับจองมองไปเค้าเห็นเจ้าสัตว์ประหลาดร่างยักษ์กำลังบีบคอโจเซฟและกดลงกับพื้นจนโจเซฟดิ้นพราดพราด คล้ายกับว่ากำลังจะหมดแรง ดวงตาสีแดงของมันก้มลงไปมองโจเซฟคล้ายกับว่ามันกำลังจ้องมองลึกเข้าไปในดวงตาของโจเซฟที่กำลังจะหมดลมหายใจ
               ไค จับขอบม้าหินไว้มั่น เค้าใช้เท้าคลำเพื่อหาสิ่งของอะไรบางอย่าง รอบรอบบริเวณแถวนั้นปลายเท้าของไคไปสกิดโดนท่อระบายน้ำเหล็กท่อนหนึ่งเข้า เค้าทรงตัวในขณะที่ก้มลงหยิบท่อเหล็กนั้นขึ้นมาและเหวี่ยงตัวเองกับม้านั่งหินอ่อนกระโดดพุ่งตัวไปยังเป้าหมายดวงตาสีแดง ที่กำลังขึ้นคร่อมตัวโจเซฟอยู่ ไคกระโจนไปอยู่ด้านหลังของเจ้าสัตว์ประหลาดยักษ์นั่น เค้าใช้ท่อเหล็กที่หยิบมาได้ เข้าล็อคคอของเจ้าสัตว์ประหลาดจากทางด้านหลัง ไคใช้กำลังสุดแรงดึงท่อเหล็กที่พาดกับลำคอของเจ้าสัตว์ยักษ์ตัวนั้นจนมัน ผงะออกจากตัวโจเซฟมันยืนขึ้น เจ้าสัตว์ประหลาดดิ้นไปดิ้นมาและพยายามจะคว้าตัวของไค ที่อยู่ด้านหลังของมัน ทันทีที่มันเอื้อมมืออ้อมมาด้านหลังได้ มือของมันก็สามารถเปลี่ยนรูปร่างเป็นตะขอเหล็กขนาดใหญ่เกี่ยวเข้ากับคอเสื้อของไค และเหวี่ยงร่างของไคจนลอยปลิวไปกระแทกกับตู้เก็บอุปกรณ์การเกษตรดังโครมใหญ่ เจ้าสัตว์ประหลาดไม่รอช้า มันวิ่งปรี่เข้าเค้าหาไคทันทีหมายจะสังหารให้สิ้นไป ทันใดนั้น ก็มีเสียงแหวกอากาศของปลายหางรูปหอกสีดำ พุ่งมารัดคอของเจ้าปีศาจร่างยักษ์อย่างพอเหมาะพอดี ด้วยแรงอันมหาศาลของโจเซฟที่กระชากจนล้มหงายท้องลงกับพื้น
               โจเซฟไม่ยอมปล่อยโอกาสให้หลุดลอยไป มันรวบรวมพลังที่เหลือเข้าจู่โจม เจ้าปีศาจยักษ์ที่ล้มนอนแผ่หรา อยู่ที่พื้นทันที มันขึ้นเหยียบบนหน้าอกของปีศาจยักษ์ดวงตาสีแดงด้วยสองเท้า และยังมีหางสีดำที่มีปลายเป็นหอกของเจ้าโจเซฟพันคอเอาไว้ มันจ้องมองประสานตากับโจเซฟ ส่วนทางด้านโจเซฟเองก็แยกเขี้ยวคำรามอยู่ในลำคอ จ้องมองใบหน้าของเจ้าปีศาจยักษ์จนใบหน้าแทบจะชนกัน เจ้าปีศาจยักษ์แยกเขี้ยวตอบ โจเซฟไม่รอช้า มันอ้าปากแยกเขี้ยว แล้วขย้ำเข้าไปที่หัวขอปีศาจยักษ์อย่างเต็มแรง แต่ทว่าเขี้ยวของโจเซฟไม่สามารถทำอะไรมันได้ เหตุเพราะว่าเจ้าปีศาจร่างยักษ์มันสามารถ บังคับเขาบนหัวของมันให้งอกและยืดออกมาได้คล้ายเขากวาง มาป้องกันคมเขี้ยวของโจเซฟเอาไว้
               เจ้าปีศาจคว้าคอของโจเซฟไว้ทันทีมันค่อยค่อยยืนขึ้น มันบีบคอโจเซฟไว้แน่นจน โจเซฟค่อยค่อยคลายหางสีดำยาวจากคอของมัน เจ้าปีศาจจึงเหวี่ยงโจเซฟจนกระเด็นไป ชนเข้ากับพุ่มไม้และเศษของกระถางที่แตกละเอียดกระจัดกระจายอยู่ มันค่อยค่อยเดินช้าช้าเดินตรงดิ่งไปหาโจเซฟ ในตอนนั้นไคได้เข้ามาขวางระหว่างโจเซฟที่นอนแน่นิ่งอยู่กับเจ้าสัตว์ประหลาดร่างยักษ์ตนนั้น เค้านั่งลงใช้สองมือจับท่อเหล็กเอาไว้แน่นแล้วชี้ปลายท่อเหล็กไปทางที่เจ้าปีศาจตนนั้น มันกำลังเดินมาอย่างช้าช้า พร้อมเสียงหายใจที่คล้ายกับเสียงของงู
“ฟู่ ฟู่ ครืดดดดดดด”
                ไค คิดภายในใจไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเค้าจะต้องปกป้องโจเซฟเอาไว้ให้ได้ ไคจับจ้องมองไปในดวงตาสีแดงดวงนั้นอย่างไม่ลดละและไม่หวาดกลัวต่อดวงหน้าคู่นั้นเลย เค้าพร้อมที่จะแลกชีวิตกับมันเพื่อจะปกป้องโจเซฟเอาไว้ให้ได้ ในตอนที่ไคเตรียมตัวที่จะแลกชีวิตกับเจ้าสัตว์ประหลาดยักษ์นั่น ก็มีเงาสีดำเคลื่อนที่มาอย่างรวดเร็วมาจากทิศทางด้านหลังของเจ้าสัตว์ประหลาดยักษ์นั่น เงาสีดำเข้าโจมตีร่างเจ้าสัตว์ประหลาดยักษ์นั่นจนกระเด็นไปไกลเสียงดังสนั่น จนเจ้ายักษ์ปลิวไปกระแทกขอบรั้วไม้ระแนง ของเรือนเพาะชำจนเป็นรูโหว่ขนาดใหญ่ ตัวของมันกระเด็นทะลุเรือนเพาะชำออกไปหลายสิบเมตร ไคได้แต่ตกตะลึงกับสิ่งที่ได้เห็น การโจมตีเมื่อครู่นี้เป็นการโจมตีที่รุนแรงเอามากมาก แต่ถึงแม้ว่ามันจะมืดมากแต่ไคก็มองเห็นได้ชัดเจนว่า เงาสีดำที่พุ่งเข้ามาโจมตีเจ้าสัตว์ประหลาดยักษ์ตัวนั้น คือชายรูปร่างเล็กไม่สูงมาก สวมแว่นตาสีเงิน ที่นิ้วทั้งสิบนิ้วของเค้าสวมแหวนไว้ทุกนิ้ว เขาก็คือ เจ้าหน้าที่ กิม ที่ไคเคยเห็นมาก่อนนั่นเอง ไครู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกันนะ แต่ก็ดีแล้วที่มีเขาอยู่ที่นี่ตอนนี้ เพราะถ้าหากเจ้าหน้าที่กิมไม่มาช่วย เค้าก็ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเค้าและโจเซฟบ้าง ไคคิดอยู่ภายในใจ
หลังจากนั้น เจ้าหน้าที่กิมก็เหลือบมองไคและโจเซฟเล็กน้อย เขาก็รีบวิ่งตามเจ้าสัตว์ประหลาดร่างยักษ์ไปทันที
“หลังจากนั้นจัมพ์ก็วิ่งมาพอดี”ไค กล่าว
“เรื่องที่คุณเล่ามาก็ดูน่าเชื่อถือดีนะ แต่ผมว่าพวกคุณโกหกได้ไม่เนียนเลย”ชายร่างท้วมที่ทุกคนเรียกว่าหัวหน้าหลุยส์พูดขึ้นมา
“โกหกอะไรกันล่ะลุง คำก็โกหกสองคำก็โกหก นี่มันอะไรกันนักหนาพวกข้าเล่าความจริงหมดแล้วยังไม่เชื่อกันอีกเหรอ”จัมพ์สวนขึ้นอย่างไม่พอใจ
“ทีแรกผมก็เกือบจะเชื่อพวกคุณอยู่หรอกนะ แต่ผมก็มีข้อสงสัยอยู่หลายอย่างอยากให้พวกคุณช่วยอธิบายหน่อย”หัวหน้าหลุยส์กล่าวอย่างเรียบเรียบ
“เรื่องอะไรหรือครับ”ไค
“เรื่องแรกสัตว์ประหลาดตัวใหญ่ยักษ์ที่พวกคุณบอกมาก็ไม่แน่ชัด รูปร่างของมันพวกคุณก็อธิบายได้ไม่ตรงกันและอีกอย่างสัตว์ประหลาดที่คุณว่าถ้ามันมีอยู่ที่นี่จริงละก็ พวกเจ้าหน้าที่ก็ต้องรู้เพราะที่นี่ระบบการรักษาความปลอดภัยที่ผมดูแลอยู่สมบูรณ์แบบที่สุด ไม่มีอะไรที่จะหลุดรอดสายตาของเจ้าหน้าที่ของผมไปได้ แต่นี่อะไรที่ที่ไม่เคยมีปัญหาอะไรเลย อยู่มาวันหนึ่งพอมีพวกคุณเข้ามาก็มีสัตว์ประหลาดโผล่ออกมาด้วย อย่างนี้จะหมายความว่ายังไงล่ะ
                 อย่างที่สอง พยานผู้เห็นเหตุการณ์ก็ไม่มี มีแค่คุณสามคนเท่านั้นที่เห็น กล้องวงจรปิดก็ไม่มีแต่ว่าอันที่จริงแล้วคนที่เห็นเจ้าตัวประหลาดที่ทำลายข้าวของในเรือนเพาะชำแห่งนี้ ก็มีแค่เพียงคุณคนเดียวใช่มั้ย คุณ ไค หัวหน้าหลุยส์พูดพร้อมกับมองตาของไคด้วยพร้อมทำน้ำเสียงราบเรียบ
                 และอย่างที่สาม ตอนที่ผมมาถึงที่นี่ผมก็ให้เจ้าหน้าที่ของหน่วยCTSOตรวจสอบพื้นที่โดยรอบแล้วแต่ก็ไม่พบร่องรอยการต่อสู้ที่บริเวณอื่นเลย นอกจากในเรือนเพาะชำที่คุณกับสัตว์เลี้ยงของคุณอยู่เท่านั้น และสิ่งที่คุณบอกว่า คุณเห็นเจ้าหน้าที่กิมนั้นก็เป็นเรื่องแปลกอีก เพราะว่าเจ้าหน้ากิมไม่ได้อยู่ในหน่วยเพราะเขาได้ ออกไปปฏิบัติหน้าที่อยู่ภายนอกหน่วยตามคำสั่งของผมเมื่อหลายอาทิตย์ก่อนแล้ว”หัวหน้าหลุยส์กล่าว
“ขอโทษที่ขัดจังหวะนะครับ แต่ผมมีเรื่องจะรายงานวันนี้เจ้าหน้าที่กิมถูกเรียกตัวกลับมาที่หน่วยของเราครับ”เจ้าหน้าที่โตโต้แย้งขึ้นมา
“เรียกตัวมาหมายความว่ายังไง ใครเรียกเขามาทำไมผมไม่เห็นรู้เรื่อง”หัวหน้าหลุยส์กล่าวด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่
“ผมเองครับ” โตโต้ ตอบด้วยน้ำเสียงทุ้มเรียบเรียบ
“คุณเรียกเขากลับมา หมายความว่ายังไงกัน นี่แสดงว่าคุณขัดคำสั่งของผมคุณไม่มีความเครพในผู้บังคับบัญชาอย่างนั้นรึ คุณเจ้าหน้าที่ โตโต้หรือเพียงแค่คุณโกหกเพื่อจะช่วยเหลือคนผิด”บรรยากาศเริ่มตึงเครียดขึ้นเมื่อหัวหน้าหลุยส์เริ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่เกรี้ยวกราด ด้วยความไม่พอใจ
“เปล่าหรอกครับหัวหน้าหลุยส์ เพียงแต่ว่าทางเจ้าหน้าที่กิมขอร้องให้ผมขอให้ตัวเขาได้เข้ามา ทดสอบความสามารถของผู้ชายคนหนึ่งเท่านั้น เพียงแค่วันนี้วันเดียวและอีกอย่างตัวเจ้าหน้าที่กิมเองก็ขึ้นตรงกับผมซึ่งผมเป็นผู้บังคับบัญชาของเขาโดยตรง การที่ผมเรียกตัวเขากลับมาก็ไม่ใช่เรื่องแปลกไม่ใช่หรือครับ”เจ้าหน้าที่โตโต้ให้คำตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ พร้อมกับเหลือบมองจัมพ์เล็กน้อย
“ถ้าอย่างนั้นก็ไปตามตัวเจ้าหน้าที่กิมมาสิ จะได้ถามเขาว่าเป็นเรื่องจริงมั้ยที่เด็กหนุ่มพวกนี้พูด”หัวหน้าหลุยส์กล่าว
“เจ้าหน้าที่กิมยังติดต่อเขาไม่ได้เลยครับ”วากัซกล่าว
“งั้นก็แสดงว่า เจ้าหน้าที่กิมไม่ได้อยู่ที่นี่สินะ ใช่มั้ยคุณโตโต้”หัวหน้าหลุยส์กล่าว
“การที่เราติดต่อเจ้าหน้าที่กิมไม่ได้ ก็ไม่ได้หมายความว่าเจ้าหน้าที่กิมจะไม่อยู่ที่นี่ เขาอาจจะยังคงอยู่ที่นี่ก็ได้ จริงมั้ยครับ”โตโต้ตอบ
“เจ้าหน้าที่กิม เค้าอยู่ที่นี่จริงจริงนะครับผมจำไม่ผิดแน่ เพราะถ้าไม่ได้เค้าช่วยไว้ผมกับโจเซฟคงแย่แน่แน่”ไคที่นั่งฟังอยู่เงียบเงียบสวนขึ้นมา