RED STONE WAR

“ไปกันเถอะ”โตโต้เอ่ยขึ้นพร้อมกับหันหลังให้ไคแล้วเดินทางออกจากห้องประชุมใหญ่ไปทันที

“เดี๋ยวก่อนครับคือผมมีเรื่องอยากจะถาม เรากำลังจะไปที่ไหนกันครับแล้วเพื่อนของผมที่เข้ามาทดสอบก่อนหน้านี้ไปอยู่ที่ไหนแล้วครับแล้วก็อีกอย่างคือผมมาตามหาผู้หญิ….”ไคพูดยังไม่ทันจบก็ถูกวากัซพูดแทรกขึ้นมาซะก่อน

“เจ้าหนุ่มนี่ถามมากจริงเดินตามพวกข้ามาก่อนเถอะเดี๋ยวเจ้าจะเข้าใจเอง”วากัซพูดสวนขึ้นมาไคได้แต่นิ่งเงียบแล้วเดินตามชายทั้งสองคนไปไคปล่อยให้โจเซฟวิ่งตามพื้นเดินเคียงคู่ไปกับเขา ชายทั้งสองคนเดินขึ้นไปที่ระเบียงชั้นสองเดินไปที่มุมของระเบียงมีประตูไม้สีน้ำตาล พอเปิดประตูบานนั้นออกไปก็มีทางเดินเป็นสะพานลอยฟ้าแบบเปิดโล่งมีหลังคาที่ทำจากแผงโซล่าเซลล์เชื่อต่อกับอีกตัวอาคารหนึ่ง ไคสังเกตรอบรอบบริเวณที่เค้าอยู่ดูเหมือนกับว่ามีผู้อาศัยอยู่ที่นี่จำนวนมาก เพราะดูจากด้านบนลงไปที่ชั้นล่างไคมองเห็นว่าที่ชั้นล่างเป็นที่จอดรถมีทั้งจักรยานแบบถีบและจักรยานยนต์จอดเรียงรายอยู่เป็นจำนวนมาก พอเดินต่อไปจนสุดทางเดินก็ถึงประตูของอาคารอีกฝั่ง ซึ่งประตูด้านนี้เป็นประตูกระจกสีเขียวเป็นกระจกแบบบานเลื่อนอัตโนมัติพอประตูเปิดเท่านั้นความเย็นของเครื่องปรับอากาศก็พัดมา ถูกผิวหนังของไคจนเค้ารู้สึกได้ทันทีว่าที่นี่หนาวเย็นเอามากมาก ไคก้มมองที่บริเวณเท้าของตนเองแต่ว่าโจเซฟกับไม่อยู่ซะแล้ว ไคหันกลับไปดูตรงระเบียงที่เค้าเพิ่งจะเดินข้ามมาก็เห็นเจ้าลูกสุนัขโจเซฟ มันกำลังชะโงกมองลอดซี่ลูกกรงออกไปโจเซฟคงเห็นอะไรบางอย่าง ไคจึงเรียกโจเซฟให้มาก่อนที่มันจะวิ่งมาหาไคมันกระดิกหางไปมาแล้วจึงเห่าแล้วก็รีบวิ่งมาหาไคทันที โจเซฟมาหยุดต่อหน้าไคมันวิ่งวนไปมาพร้อมกับกระโดดไปด้วยไคก็สงสัยในพฤติกรรมของมัน เหมือนกับว่าเจ้าโจเซฟกำลังจะบอกอะไรบางอย่างกับเค้า

“โจเซฟ แกเป็นอะไรแกไปเจออะไรมาเหรอ”ไคนั่งลงพร้อมกับยื่นมือให้โจเซฟส่วนทางโจเซฟเห็นดังนั้นก็กระดิกหางไปมาค่อยค่อยเดินเข้ามาเลียมือของไค

“โจเซฟ มันคงเห็นสุนัขตัวอื่นล่ะสิ”วากัซเอ่ยขึ้นทำเอาไคงงกับคำพูดของเจ้าหน้าที่วากัซเอามากมาก

“ยังมีสุนัขตัวอื่นนอกจากโจเซฟอีกหรือครับ ทำไมก่อนหน้านี้มีเจ้าหน้าที่ของที่นี่บอกกับผมว่าห้ามเลี้ยงสัตว์นี้ครับ แล้วทำไมถึงมีสุนัขที่นี่ได้อีก”ไคถามพร้อมกับมองหน้าวากัซที่กำลังอมยิ้มนิดนิด

“สุนัขที่ว่านั่นนะคือผู้มีพลังพิเศษแปลงร่างเป็นสุนัขได้นะสิ รู้สึกว่าจะชื่อเจ้าแปปซีหรืออะไรนี่แหล่ะเดี๋ยวเจ้าก็คงได้เจอเองล่ะนะ เพราะไอ้หมอนี่ถือว่าเป็นคนดังคนหนึ่งในโรงเรียนเลยเชียวนะ สาว สาว ชอบ ฮ่าฮ่า ฮ่า”วากัซกล่าวพร้อมกับหัวเราะออกมา หลังจากนั้นเจ้าหน้าที่โตโต้และวากัซก็พาไคและโจเซฟเดินผ่านประตูบานใหญ่อีกชั้นหนึ่ง พอไคเดินตามเข้าไปก็ยิ้มร่าออกมาทันทีเพราะห้องที่เค้าเดินเข้าไปเป็นห้องสีขาว กว้างพอพอกับห้องเรียนมีกระดานไวท์บอร์ดอยู่ด้านหลัง คล้ายกับห้องบรรยายอะไรซักอย่าง มีเก้าอี้วางอยู่เรียงรายเต็มไปหมด ในห้องนี้มีคนที่ผ่านการคัดเลือกจำนวนหลายสิบคน พร้อมกับคนที่สวมสูทสีดำเนคไทแดงสวมหมวกทรงฟีโดร่าสีดำยืนอยู่ประมาณสี่ถึงห้าคน จัมพ์เดินเข้ามาทักทายไคพร้อมกับลูบหัวเจ้าสุนัขโจเซฟไปมาส่วนเจ้าโจเซฟก็กระดิกหางไปมา ทำเอาผู้ที่ผ่านการคัดเลือกที่อยู่ในห้องทั้งหลาย จ้องมองทั้งสองคนอย่างสนใจ

“ไคการคัดเลือกเป็นยังไงบ้างแกการทดสอบได้คลาสอะไรเหรอ แล้วทดสอบยังไงบ้างเล่าให้ข้าฟังบ้างสิข้าอยากรู้”จัมพ์พูดกับไคด้วยความตื่นเต้นที่เพื่อนของเขาก็ผ่านการทดสอบเช่นกัน แต่ไคกับไม่ได้ยินสิ่งที่จัมพ์พูดอยู่เลย เพราะสายตาของไคจับจ้องมองผ่านข้ามหัวไหล่จัมพ์ไปทางที่กลุ่มของเจ้าหน้าที่ชุดดำหลายคนที่ยืนคุยกันอยู่ บริเวณนั้นมีเจ้าหน้าที่โตโต้และเจ้าหน้าที่วากัซและอีกสองสามคนที่ไคไม่รู้จักและก็เธอ เรนโบว์ ยืนอยู่ตรงนั้นด้วย ไคยืนจ้องมองเธอนิ่งอยู่นานส่วนเธอเองหันมามองตัวเค้าบ้างเป็นบางครั้งผ่านแว่นตาสีดำของเธอแต่ก็หันกลับไปคุยกับเจ้าหน้าที่โตโต้ต่อ หรือว่าเธอจะจำเราไม่ได้นะเธอคงลืมเราแล้วเรามันไม่ใช่คนสำคัญอะไร เธอคงไม่ใส่ใจเราหรอกไคคิดภายในใจ

“ไค ไค ไคโว้ย”จัมพ์ตะโกนโวยวายใส่ข้างหูของไคจนไคสะดุ้ง จนต้องละสายตาจากเรนโบว์มามองสนใจทางจัมพ์แทน

“เมื่อกี้ถามว่าอะไรนะจัมพ์”ไคถาม

“ข้าถามว่าแกน่ะสอบเป็นยังไงบ้างแล้วเค้าประเมินผลออกมาแกได้คลาสอะไร”จัมพ์ถามซ้ำอีก

“คลาส อะไรเหรอครับผมไม่เข้าใจ”ไคตอบ

“นี่ไง”จัมพ์พูดพร้อมกับชี้ไปที่เข็มกลัดสีทองเป็นอักษรภาษาอังกฤษ ตัวB ที่ติดอยู่ที่หน้าอกเสื้อของเค้าให้ไคดู

“มันคืออะไรเหรอจัมพ์”ไคถาม

“อ้าว แกไม่ได้เข็มกลัดแบบนี้เหรอเห็นเจ้าหน้าที่บอกว่ามันเป็นเข็มกลัดบอกระดับคลาสของตัวเรา เหมือนให้รู้ว่าเรามีความสามารถระดับไหนประมาณนี้มั้ง ตามที่ข้าเข้าใจนะอย่างของข้าอยู่ระดับ B ล่ะ”จัมพ์ตอบ

“ไม่เห็นมีใครบอกอะไรผมเลย เข็มกลัดแบบจัมพ์ผมก็ไม่มี จริงด้วยดูทุกคนที่สอบผ่านมีเข็มกลัดติดที่หน้าอกเสื้อทุกคนเลย”ไคพูด พร้อมสังเกตทุกคนที่สอบผ่านมีเข็มกลัดติดที่หน้าอกเสื้อทุกคนมีทั้งอักษรตัวCและตัวD มีแต่จัมพ์คนเดียวที่เป็นอักษรตัวB

“ไค แล้วสรุปแกสอบผ่านรึเปล่าข้าชักสงสัยล่ะสิ แล้วตอนแกสอบคนพวกนั้นให้แกทำอะไรบ้างเล่าให้ข้าฟังหน่อยสิ ข้าอยากรู้”จัมพ์เอ่ยด้วยความสงสัย

ไคจึงเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้จัมพ์ฟังโดยละเอียด จัมพ์ได้ฟังเรื่องที่เกิดขึ้นจากปากของไคถึงกับกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่

“ข้าว่าเรื่องของข้าตื่นเต้นแล้วนะ เจอเรื่องของแกเข้าไปเรื่องของข้าดูเด็กไปเลย แต่แปลกจังทำไมแกถึงไม่ได้เข็มกลัดล่ะหรือว่าแกไม่มีพลังอักขระแต่ที่มีน่ะคือเจ้าโจเซฟ ริชาร์ด ปาร์คเกอร์นี่ แต่จะว่าไปเจ้าโจเซฟนี่ก็ร้ายกาจไม่เบาเชียว”จัมพ์พูดไปพลางพร้อมกับลูบหัวเจ้าลูกสุนัขโจเซฟเล่นไปมา

“สงสัยจะเป็นอย่างที่จัมพ์ว่าแหล่ะมั้งเพราะผมเป็นคนธรรมดาไม่มีพลังอะไรกับใครเค้าคงจะวัดระดับคลาสไม่ได้”ไคเอ่ย

“แต่จากที่แกเล่ามาพวกเราก็ต้องอยู่ที่นี่ต่อเหรอ จะออกจากที่นี่คงไม่ได้แล้ว ไหนไหนก็มาแล้วก็ลุยมันต่อไปเลยละกันว่ามั้ยไค”จัมพ์เอ่ยส่วนไคเองนิ่งเงียบไปเมื่อเค้านึกถึงสถานภาพของตัวเค้าเองว่าต่อไปจะเป็นอย่างไรเพราะตัวเค้าเองไม่สามารถจะคาดเดาอนาคตอะไรได้เลย ก็ได้แต่เพียงลุยต่อไปอย่างที่จัมพ์ว่านั้นแหล่ะ

“จัมพ์ ว่าแต่ตอนที่จัมพ์สอบเป็นยังไงบ้างล่ะ พวกนั้นทดสอบอะไรบ้างเล่าให้ฟังบ้างสิ”ไคถาม

“ได้สิ พอข้าเข้าไปในห้องนั้นนะเป็นห้องแบบเดียวกันกับแกเลย ในห้องมีผู้ชายใส่สูทสีดำเนคไทสีแดงใส่หมวกสีดำยืนอยู่สองคน พอข้าเดินเข้าไปสองคนนั่นก็ให้ข้านั่งลงบนเก้าอี้ที่ตั้งอยู่ตรงนั้น แล้วก็มีเจ้าหน้าที่ผู้หญิงคนนึงเดินเข้ามาแล้วมาขอดูที่รอยสักของข้า แล้วหล่อนก็บอกว่าพลังของข้าคือดาบสีดำเล่มใหญ่ปลายดาบหัวปลาซิว อดีตเคยเป็นอาวุธประจำกายของแม่ทัพนายกองคนหนึ่งสมัยกรุงศรีอยุธยา ตีจากเหล็กน้ำพี้จากเมืองอุตรดิตถ์กับตะปูเก่าเจ็ดป่าช้า บริเวณสันดาบหนากว่าดาบปรกติทั่วไป ตัวดาบเป็นสีดำ

มีความยืดหยุ่นสูงความคมขนาดฟันเหล็กได้ขาดเหมือนฟันต้นกล้วยเลยเชียวดาบนี้มีชื่อว่า ดาบฟ้าสั่ง หลังจากที่หล่อนพูดเสร็จคนพวกนั้นก็ให้ข้าเรียกดาบสีดำของข้าออกมาหล่อนลองให้ข้าเรียกชื่อดาบดูข้าก็ลองเรียก “ดาบฟ้าสั่ง”พอข้าพูดชื่อมันข้ารับรู้ถึงพลังของตัวดาบได้เลย เหมือนกับว่าดาบมันคุยกับข้าได้เหมือนมันมีชีวิต ผู้หญิงคนนั้นรู้จริงสามารถบอกความสามารถของดาบของข้าได้อย่างกระจ่างจริงจริง

หลังจากที่ข้าเรียกดาบฟ้าสั่งออกมาแล้ว ชายชุดสูทสีดำก็เอาลูกบาสเก็ตบอลออกมาสามลูกแล้วก็โยนมาทางข้าทั้งสามลูกเลย ข้าเลยใช้ดาบฟ้าสั่งฟันขาดออกเป็นสองท่อนไปหนึ่งลูก ชายชุดสูทดำสองคนก็บอกว่า

คลาสB ความสามารถของข้าอยู่ในระดับBเท่านั้น ข้าก็สงสัยเลยถามหญิงสาวคนนั้นไปว่าระดับของข้ามันสูงมั้ย หล่อนก็อธิบายให้ข้าฟังว่า

“การวัดระดับของคลาสต่างต่างเป็นการประเมินระดับต้นคือการประเมินครั้งแรกเท่านั้นแต่พลังและความสามารถของผลึกนั้นสามารถพัฒนาให้มีระดับที่สูงขึ้นได้อีกอยู่ที่การฝึกฝน และการใช้งานให้เหมาะสมกับสถานการณ์ ทางCTSOตั้งค่าการวัดระดับความสามารถไว้ทั้งหมดห้าระดับได้แก่ ระดับสูงสุดคือระดับS รองลงมาคือระดับA , B , CและระดับDคือระดับต่ำสุด แต่ค่าความสามารถของแต่ละระดับมีการเปลี่ยนแปลงได้เสมออยู่ที่ว่าผู้ที่มีความสามารถของพลังอักขระหรือผลึกนั้นจะสามารถดึงเอาความสามารถออกมาใช้ได้มากเท่าไหร่ขึ้นอยู่กับผู้ใช้เอง ทางCTSOจึงได้สร้างโรงเรียนฝึกอบรมและพัฒนาความสามารถให้กับผู้ที่มีพลังพิเศษไงล่ะ แต่ทุกคนที่ได้รับการฝึกต้องอยู่ภายใต้กฎระเบียบของทางCTSOกำหนดไว้ทุกอย่าง”หญิงสาวกล่าว

“ข้ายืนฟังอยู่ข้าก็ยังสงสัยอะไรหลายหลายอย่าง แต่มีอยู่อย่างข้าไม่ชอบให้ใครมาประเมินตัวข้าเองเลยจริงจริง ถึงจะประเมินก็น่าจะให้ดีดีหน่อยระดับข้ามันต้องระดับSแล้ว นี่อะไรให้ข้าแค่ระดับBมันแย่ตรงนี้ละ

ข้าก็เลยจะอาละวาดซักหน่อย อย่างที่แกบอกไงล่ะถ้าไม่พอใจก็ให้อาละวาดเลยจากนั้นข้าก็แกล้งโวยวายทำเหมือนว่าข้าไม่พอใจกับระดับแค่นี้ของข้า ตอนนั้นข้าก็บอกไปว่าคนอย่างข้ามันต้องระดับSเท่านั้นข้าไม่ยอมรับหรอกระดับB มันกระจอกเกินไปหลังจากนั้นหนึ่งในสองคนนั้นก็เดินออกมายืนอยู่ด้านหน้าข้า มันเป็นผู้ชายผิวขาว ส่วมแว่นตาเหมือนพวกเด็กเรียนหรือลูกคุณหนูมันใส่แหวนทั้งสิบนิ้วเลย มันบอกว่ามันเป็นเจ้าหน้าที่พิเศษCTSOแผนกกวาดล้าง ชื่อ กิม ระดับคลาสA ไอ้ผู้ชายตัวเล็กเล็กที่ยืนคุยกันอยู่ตรงนั้นไงล่ะ จัมพ์พูดถึงชายคนดังกล่าวแล้วจึงชี้ให้ไคดู มันบอกว่าถ้าข้าทำได้แบบมันหรือเหนือกว่ามันให้ข้าแสดงให้ดูแล้วมันจะยอมเลื่อนขั้นให้กับข้า หลังจากนั้นไอ้หมอนั่นมันก็เรียกอาวุธของมันขึ้นมา มันบอกว่ามันเป็นสายเดียวกับข้าพวกพลังอักขระอาวุธแต่ของมันไม่ใช่ดาบแต่มันคือกระบี่แบบจีน ไอ้หมอนั่นมันเรียกกระบี่ของมันว่ากีเท็นเกี้ยม จากนั้นมันก็หันไปฟันกระบี่ไปในทิศทางที่มีโครงเหล็กที่เหมือนกับฐานของแป้น