RED STONE WAR

บาสเก็ตบอลซึ่งมันอยู่ห่างจากข้าและไอ้หมอนั่นหลายเมตรอยู่ มันชักกระบี่ออกจากฝักอย่างรวดเร็วและเก็บเข้าฝักทันทีจนข้าแทบมองไม่ทัน ต่อมาโครงเหล็กขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่ตรงนั้นก็ล้มครืนลงมา ต่อหน้าต่อข้าเลย ข้าได้แต่นิ่งอึ้งจนทำอะไรไม่ถูก นี่แค่ระดับคลาส A นะ ถ้าระดับ S มันจะขนาดไหนก็ไม่รู้ หลังจากนั้นข้าก็ทำตามที่พวกนั้นบอกทุกอย่าง จนคนพวกนั้นให้ข้ามานั่งรอแกที่ห้องนี่แหล่ะ แล้วผู้หญิงคนนั้นก็เดินมาบอกกับข้าว่าให้นั่งรออยู่ที่นี่ก่อน เดี๋ยวเพื่อนนายก็จะตามมาเองเพื่อนนายชื่อไคใช่มั้ย หล่อนถามข้าแบบนี้ด้วยล่ะสรุปแล้วไค แกรู้จักกับผู้หญิงคนนั้นด้วยเหรอ”จัมพ์เอ่ยพร้อมกับชี้ไปในทิศทางที่หญิงสาวคนนั้นยืนอยู่

“จริงเหรอจัมพ์ เธอพูดอย่างนั้นจริงจริงเหรอแสดงว่าเธอยังจำผมได้น่ะสิ”ไคพูดด้วยความตื่นเต้นที่ได้ยินจัมพ์เล่าเรื่องราวให้ฟัง ไคใช้สองมือเขย่าตัวจัมพ์จนหัวสั่นหัวคลอน

“ก็จริงน่ะสิ แล้วทำไมแกต้องดีใจขนาดนั้นด้วยวะข้ามึนงงไปหมดแล้วเนี๊ยะ”จัมพ์สวน

“เธอคนนั้นก็คือ เรนโบว์ไงล่ะ”ไคตอบ ส่วนจัมพ์ทำตาโตแล้วหันไปมองทางเดียวกันกับไคที่กำลังจ้องมอง

เรนโบว์อยู่นั้นเอง

“ถึงว่าล่ะ น่ารักซะขนาดนี้ทำเอาแกพร่ำเพ้อละเมอหาใหญ่เชียว ฮ่าฮ่า”จัมพ์กล่าวพร้อมกับหัวเราะเยาะไคอย่างสนุกสนาน

ไคนั่งมองคนกลุ่มนั้นที่ยืนคุยกันหรือกลุ่มคนชุดสูทดำ เค้าได้รับรู้ถึงความลึกลับซับซ้อนของโลกใบนี้เพราะโลกใบนี้มีอะไรอีกหลายอย่างที่ตัวเค้าเองยังไม่เข้าใจ โลกใบนี้กว้างใหญ่เสียเหลือเกิน ไคหันไปมองเจ้าลูกสุนัขตัวน้อย โจเซฟที่อยู่ในอ้อมกอดของเขา หากเค้าเองไม่ได้พบเจอเจ้าลูกสุนัขตัวนี้ตัวเค้าเองก็อาจจะมาไม่ถึงจุดนี้แน่และเค้ายังต้องเดินทางต่อไป ในเมื่อตัวเค้าไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวอีกต่อไปแล้วเค้ายังมีโจเซฟและยังมีจัมพ์เค้าจะต้องปกป้องและดูแลเพื่อนเพื่อนของเค้าให้ดีที่สุด เพราะโลกใบนี้ยังมีสองชีวิตนี้ที่ยังเป็นห่วงเค้าและรักเค้าจริง

หลังจากที่ไคและจัมพ์นั่งคุยกันไม่นานนัก ไฟสีขาวนวลที่เปิดจนสว่างไปทั่วทั้งห้อง ก็เริ่มค่อยค่อยลดความสว่างไสวลงอย่างช้าช้า ไม่ถึงกับมืดสนิทแต่คงยังมองเห็นได้ชัดเจน ไคสังเกตเห็นเรนโบว์เธอค่อยค่อยเดินจากด้านหลังห้อง ที่เธอเคยยืนอยู่มาตรงบริเวณด้านหน้าห้อง เธอยืนขึ้นเอามือเคาะไมโครโฟนสองสามที

“ฮัลโหล ฮัลโหล สวัสดีค่ะทุกคน”เรนโบว์กล่าวคำทักทายแรกทำเอาทุกคนที่นั่งอยู่ในห้องนิ่งเงียบไปหมดเพราะ เนื่องด้วยน้ำเสียงของหล่อนที่ใสและดังคล้ายเสียงกระดิ่งบวกความน่ารักของเจ้าหล่อนด้วยแล้ว ทำเอาผู้ชายทุกคนในห้องต้องตั้งใจฟังในสิ่งที่เธอจะพูดต่อไป

“ก่อนอื่นเลยนะค่ะ ดิฉันขอแนะนำตัวเองก่อนเลย ตัวดิฉันเองเป็นเจ้าหน้าที่พิเศษของหน่วยCTSOแผนกสืบสวนชื่อเรนโบว์ ได้รับหน้าที่มอบหมายให้มาชี้แจงและทำความเข้าใจกับทุกคนที่อยู่ในที่นี้ ทุกคนคงจะรู้จักพลังของผลึกกันดีแล้วใช่มั้ยค่ะ มีใครที่ยังไม่เข้าใจพลังของผลึกอีกบ้างค่ะ” ทันทีที่เรนโบว์ถามคำถามกับทุกคนในห้อง แต่ไม่มีใครเลยที่จะตอบคำถามเธอแม้แต่คนเดียวทุกคนได้แต่นิ่งเงียบกันหมดแม้แต่ไคเอง

“โฮ่ง โฮ่ง”ทั้งที่ทั้งห้องต่างเงียบกันหมดมีแต่เสียงเจ้าโจเซฟที่เห่าดังขึ้นมาโดยไม่รู้สาเหตุ เรนโบว์จึงหันมามองในทิศทางของต้นเสียง ซึ่งไคได้แต่นั่งนิ่งทำท่าทางลุกลี้ลุกลน ตอนที่เรนโบว์ก้มหน้าลงนิดนิดแล้วมองผ่านแว่นตาสีดำของเธอ เรนโบว์ยิ้มมุมปากเล็กน้อยแล้วจึงหันหน้ากลับไปเพื่ออธิบายกฎระเบียบข้อบังคับต่างต่างของหน่วยCTSOต่อ

“จากที่ทุกคนน่าจะรู้จักหน่วยCTSOกันแล้ว แต่ดิฉันเชื่อว่ายังมีอีกหลายคนที่ยังไม่รู้ว่าหน่วยCTSOมีหน้าที่อะไร ทางหน่วยของเรามีหน้าที่ควบคุมและดูแลผู้มีพลังพิเศษที่เหมือนกับพวกคุณทุกคน สำหรับคนที่ลงทะเบียนกับทางหน่วยก็จะถูกส่งเข้ามารับการฝึกเพื่อที่จะได้ใช้พลังพิเศษในทางที่ถูกต้อง แต่ยังมีผู้ที่มีพลังพิเศษอีกมากมายที่ยังไม่ได้ลงทะเบียนกับทางหน่วยและอาจะทำเรื่องผิดกฎหมายขึ้นมา เพราะเหตุนี้ทางรัฐบาลของประเทศไทยจึงได้ร่วมมือกับอีกหลายหลายรัฐบาลทั่วโลก ได้สร้างหน่วยงานคล้ายคล้ายกันกับหน่วยCTSOของเราแต่จะมีชื่อเรียกที่แตกต่างกันไปค่ะ และได้ทำการฝึกฝนผู้มีพลังอักขระเหล่านี้เพื่อควบคุมและต่อกรกับผู้ที่ใช้พลังของอักขระในทางที่ผิด และเพื่อควบคุมผู้มีพลังให้อยู่ในกฎระเบียบ ทางหน่วยของเราจึงจำเป็นต้องคัดสรรบุคลากรที่มีคุณภาพและมีคุณธรรมเพื่อที่จะมาร่วมงานกับทางหน่วยของเรา ทางหน่วยCTSOได้สร้างโรงเรียนฝึกฝนเหล่าผู้มีพลังอักขระขึ้นมา ตั้งอยู่ใจกลางหมู่บ้านแห่งนี้ประกอบไปด้วยตัวอาคารเรียนทั้งหมดห้าอาคารเรียนค่ะประกอบด้วยตึกZ(zebra) ตึกO(octopus) ตึกN(narwhal)ตึกT(tiger)และตึกA(ant) ซึ่งผู้ที่เข้ามาฝึกฝนสามารถเลือกที่จะเข้าเรียนรู้และพักอาคารใดอาคารหนึ่งก็ได้ค่ะ ซึ่งจะมีเจ้าหน้าที่ของเราจะพาไปให้ทุกท่านที่ผ่านการคัดเลือกมาแล้วสามารถเลือกอาคารเรียนพร้อมที่พักได้ด้วยตัวเองเลย มีใครมีคำถามอะไรมั้ยค่ะ”เรนโบว์หยุดอธิบายครู่หนึ่งแล้วถามคำถามต่อคนที่ผ่านการคัดเลือกในห้อง

“แต่ละตึกแตกต่างกันยังไงบ้างครับ”ชายสวมแว่นตาสวมหมวกไหมพรมที่นั่งถัดไปจากจัมพ์ยกมือขึ้นถาม

“ความแตกต่างกันของตึกทั้งห้าตึกนั้นไม่แตกต่างกันมาก หากต่างกันก็ตรงที่คนที่อาศัยอยู่ในแต่ละตึกเท่านั้นเองค่ะ”เรนโบว์ตอบแล้วชายตัวอ้วนหน้าตาเต็มไปด้วยสิวที่นั่งอยู่หลังห้องก็ยกมือถาม

“แล้วพวกเราต้องเรียนอะไรบ้างครับ เจ้าหน้าที่คนสวย”เจ้าอ้วนสิวเยอะถามเรนโบว์

“การเรียนการสอนของที่นี่ไม่มีหลักสูตรอะไรแน่ชัดค่ะ นั่นก็คือเราจะมีสถานที่ฝึกฝนทักษะต่างต่าง มีห้องสมุด มีโรงยิม โรงเรือน โรงอาหารและอีกหลายหลายอย่างที่อำนวยความสะดวกแก่ทุกคนค่ะ”เรนโบว์กล่าว

“มีคอมพิวเตอร์เล่นมั้ยครับ”เจ้าอ้วนคนเดิมถามอีก

“ทางโรงเรียนมีศูนย์คอมพิวเตอร์ที่เตรียมไว้ให้อย่างเพียงพอค่ะ แต่เทคโนโลยีอื่นอื่นอย่างเช่น โทรศัพท์lineกับfacebookและTwitterหรือแม้แต่Instagramต่างต่างจะใช้ไม่ได้ค่ะ”เรนโบว์

“ง่ายง่ายก็คือห้ามใช้โทรศัพท์เลยว่างั้นเถอะ”ชายสวมหมวกไหมพรมกล่าว

“แบบนี้ไม่ไหวนะพวกผมไม่เอาด้วยหรอก อะไรกันนี่มันริดรอนสิทธกันเกินไปแล้วผมขอถอนตัวไม่เอาด้วยคนนึงล่ะ”เด็กหนุ่มใส่ชุดสูทสีขาวที่หน้าอกติดเข็มกลัดสีทองตัวอักษรCลุกขึ้นยืนโวยวาย พร้อมกับชายอีกคนที่แต่งชุดคล้ายกันเหมือนเป็นพี่น้องกันฝาแฝด ทำท่าทางไม่พอใจอย่างมาก

“ถ้าหากผู้มีพลังอักขระที่มาลงทะเบียนกับเราแล้ว ไม่เข้าฝึกฝนเพื่อที่จะอบรมเป็นเจ้าหน้าที่CTSOนั่นก็แสดงว่าผู้มีพลังยอมที่จะเป็นพลเรือนเพื่อเป็นการปกป้องพลเรือน เราจึงต้องขอให้คุณมารายงานตัวต่อเจ้าหน้าที่CTSOในทุกวันที่สิบห้าของทุกเดือน

“นี่คุณ จะบ้ารึไงใครมันจะมารายงานตัวทุกทุกสิบห้าวันกัน ผมไม่ใช่นักโทษนะที่ต้องมารายงานตัวตลอดถ้าเป็นแบบนั้นก็ไม่ต้องทำอะไรกันพอดี”หนึ่งในฝาแฝดกล่าว

“เรื่องนั้นทางหน่วยงานเราก็เข้าใจนะค่ะ แต่เนื่องจากกฎหมายภายในประเทศระบุไว้อย่างชัดเจนว่า ผู้ที่มีอำนาจพลังของผลึกหรือพลังอักขระชนิดพิเศษนับว่าเป็นบุคคลอันตรายต่อสังคม จึงจำเป็นต้องควบคุมเพราะเหตุนี้หากบุคคลหรือใครก็ตามที่มีพลังพิเศษเหนือมนุษย์ปรกติ จึงถือว่าเป็นสมบัติของชาติทั้งหมด จึงต้องอยู่ภายใต้กฎข้อบังคับเดียวกันทั้งสิ้นตามมาตราที่สองร้อยสิบหกวรรคที่สามจุดสองห้าค่ะ

แต่หากไม่ทำตามกฎระเบียบที่วางไว้จะถือว่าเป็นบุคคลอันตรายและจะถูกควบคุมตัวได้ทันที เพื่อป้องกันไม่ให้มีการทำร้ายผู้อื่นหรือแม้แต่ผู้มีพลังด้วยกันเอง เพื่อความปลอดภัยของสังคม”เรนโบว์กล่าว พอเจ้าคู่แฝดได้ยินดังนั้นถึงกับทรุดตัวลงนั่งกับเก้าอี้นิ่งเงียบไปทันที

“ด้วยเหตุนี่ ทางหน่วยงานของเราจึงขอความร่วมมือจากทุกคนและอยากให้ทุกคนเข้าใจหน่วยงานของเราด้วยนะค่ะ มีใครมีคำถามเพิ่มเติมอีกมั้ยค่ะ”พอเรนโบว์พูดจบก็มีชายคนหนึ่งยกมือขึ้นถามเธอ

“ผมอยากรู้ว่าเจ้าหน้าที่เรนโบว์มีความสามารถอยู่ในระดับไหนครับ ไม่เห็นมีเข็มกลัดติดที่หน้าอกเสื้อเลย”ชายคนที่ยกมือก็คือจัมพ์นั่นเอง หลังจากที่ได้ยินคำถามเรนโบว์จึงหันไปมองทางจัมพ์เล็กน้อย แล้วจึงล้วงเข้าไปในกระเป๋าที่เป็นถุงผ้าสีเขียวใบเล็กเล็กข้างตัวเธอ แล้วหยิบเข็มกลัดสีทองขึ้นมาติดแนบที่อกเสื้อของเธอ จัมพ์มองเห็นถึงกลับตกตะลึงเพราะระดับของเธอคือระดับคลาสSเลยทีเดียว ไม่ใช่แค่เพียงจัมพ์เท่านั้นที่ต้องตกตะลึง รวมไปถึงทุกคนในห้องที่สอบผ่านด้วยเช่นกัน

“มีใครจะถามอะไรอีกมั้ยค่ะ ถ้าไม่มีดิฉันจะอธิบายเกี่ยวกับกฎระเบียบของที่นี่ให้ทุกคนได้ฟังนะค่ะที่โรงเรียนฝึกฝนหน่วยCTSOนั้นก็มีกฎข้อบังคับเช่นกันและขอให้ทุกคนจงปฎิบัติตามอย่างเคร่งครัดด้วยนะค่ะ ขอเชิญเจ้าหน้าที่แจกคู่มือกับเอกสารให้ผู้ที่ผ่านการคัดเลือกทุกคนด้วยคะ”หลังจากที่เรนโบว์พูดจบเจ้าหน้าที่วากัซก็นำเอกสารมาแจกจ่ายให้กับทุกคนจนครบ

“รายละเอียดทั้งหมดอยู่ในเอกสารที่แจกไปแล้วนะค่ะ ดิฉันแนะนำว่าขอให้เปิดอ่านให้เข้าใจจะดีที่สุดคะก่อนที่จะเซ็นเอกสารยอมรับการฝึกอบรมของทางหน่วยCTSO ต่อไปดิฉันจะอธิบายถึงกฎระเบียบแบบคร่าวคร่าวให้ฟังก่อนนะค่ะ