รักเธอสุดใจ ให้ไปหมดตัว

"ใอ้เบน! แกมาทำอะไรที่ห้องของฉันวะ! ออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้!!"ด้วยความตกใจของผม ผมเผลอถีบมันตกลงจากเตียง

ตุ้บ! (เสียงก้นของใอ้เบนตอนตกจากเตียง)

"อูยยยยย..." มันครางเสียงดังก่อนจะคลำที่ก้นตัวเองป้อยๆและมันก็ค่อยๆลุกขึ้นมานั่งบนเตียงและมองผม

"รุนแรงนะใอ้พาร์ส แบบนี้...ต้องสั่งสอน!!"

หมับ! เฮ้ย! ใอ้เบนมันตรงดิ่งเข้ามาหาผมที่ทำหน้าตาเหวออยู่ ก่อนที่จะล็อคแขนของผมไว้ทั้งสองข้างแล้วมันก็นอนทับตัวผมด้วย ใอ้เบน!!

"ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะเว้ย! แกจะทำอะไรน่ะ เกรงใจฉันบ้างนะเว้ย ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!!"ผมพยายามดิ้นไปมา แต่ก็ยังสู้แรงของใอ้เบนไม่ได้ มันล็อคแขนผมไว้แน่น และยังคงนอนค่อมตัวผมและจ้องหน้าผมนิ่ง

"ใอ้พาร์ส ฉันรักแก"หลังจากจบประโยคนั้น เราทั้งสองก็มองหน้ากันนิ่ง ก่อนที่หน้าของใอ้เบนจะเริ่มใกล้เข้ามาเรื่อยๆ มันเริ่มใกล้เข้ามา ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ จนผมได้ยินเสียงการหายใจของใอ้เบน มันกำลังจะประกบปากลงบนปากนุ่มๆของผม ผมรีบเบือนหน้าหนีเสียก่อน มันชะงักก่อนจะซอกไซ้ที่คอผมด้วยปากของมัน

"ปะ...ปล่อยฉัน..."ผมเสียวซาบซ่านและหลับตาปี๋พร้อมกับร้องออกมาด้วยความกลัว

"นี่คือบทลงโทษ ถ้าหากนายทำให้ฉันเจ็บอีก นายต้องโดนฉันทำแบบนี้แน่ และถ้าหากนายทำให้ฉันเจ็บเท่าไร นายก็จะต้องโดนฉันทำเท่านั้น"หลังจากจบประโยคของมัน มันก็ปล่อยตัวผมโดยเร็ว ผมมองมันด้วยสายตาที่เคียดแค้น

เหอะ! ทีแรกผมก็ไม่เกลียดมันเท่าไรหรอก แต่ยิ่งใอ้เบนมาทำแบบนี้กับผม มันยิ่งทำให้ผมเกลียดมันขึ้น ผมรีบลุกขึ้นจากเตียงและกำลังจะเดินออกจากห้องไปเพราะไม่อยากเจอมันเลยที่สุด

"จะไปไหน?"มันถาม

"เรื่องของฉัน!!"ผมหันมาตวาดใส่มัน ก่อนจะเดินมาเปิดประตู

กึก! อ้าวเฮ้ย! ประตูเปิดไม่ออก

กึกๆๆๆ เฮ้ยๆๆๆ ประตูล็อค ผมพยายามดึงพยายามเปิด สิ้น ประตูโดนล็อคจากข้างนอก แล้วใครเป็นคนล็อควะ! คนที่อยู่ข้างนอกก็มีแต่พ่อกับแม่ เอ๊ะ! นี่อย่าบอกนะว่าคนที่ล็อคประตูห้องของผมก็คือ...พ่อกับแม่!!!

"หึๆ"มันหัวเราะเสียงดังในลำคอ ผมรู้สึกว่าตัวเองอารมณ์เดือดปุดๆมากขึ้นกว่าเดิม

ปัง! ผมรีบเดินเข้าไปในห้องน้ำก่อนจะปิดประตูเสียงดังและนั่งคุกเข่าลงบนพื้น

"โถ่เว้ย! ฮือ...ฮือ..."ในเมื่อน้ำตาผมไม่สามารถให้มันหยุดไหลได้ ดังนั้น...ผมก็สมควรปล่อยมันให้ออกมาแล้วก็ร้องมันให้เต็มที่

ผมรู้สึกสมเพชตัวเองเหลือเกิน เหมือนตัวเองโดนฟ้ากลั่นแกล้งเกินไป เหมือนว่าผมโดนเสียเปรียบ หากผมออกจากห้องน้ำไป ผมต้องโดนข่มขืนเป็นแน่ ประตูห้องก็ล็อค ผมไม่สามารถหนีไปไหนได้ แบบนี้...ผมรู้สึกทรมานใจมากเหลือเกิน... หลังจากที่ตนเองคิด ผมก็เอาหน้าที่เปื้อนน้ำตาซุกลงไปที่เข่า ผมรู้สึกเหมือนตัวเองน่าสงสารเหลือเกิน หลังจากออกจากห้องน้ำไปผมต้องโดนข่มขืนเป็นแน่ ผมจะไม่เหลือความบริสุทธิ์อีกแล้วสินะ!!

ไม่มีทางไหนเลยที่ผมจะรอดออกไปได้ ไม่มีทางไหนเลยที่จะช่วยผมได้ นอกจาก...ฆ่าตัวตาย!!

แต่...ผมจะไม่ทำแบบนั้นเด็ดขาด นั่นไม่ใช่หนทางที่ดีสำหรับผมเลย นั่นไม่ใช่หนทางที่ผมสมควรจะเอาเป็นหนทางในการรอด

สรุปก็คือ...ผมไม่มีทางไหนที่จะรอด!!

จะให้ผมรอเวลาโดยการนอนอยู่ในห้องน้ำนี้นานๆไม่ได้หรอกนะ ผมว่าผมทนอยู่ในนี้ไม่ได้หรอก และถ้าให้ผมเดินออกจากห้องนี้ไปแล้วให้ใอ้เบนข่มขืน แล้วความบริสุทธิ์ในตัวผมล่ะ...แบบนี้ขอบีบคอตัวเองตายดีกว่ามั้ง...