14 DAY-รักของเรา

เขียนโดย Transvestite

วันที่ 13 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 เวลา 17.01 น.

2 บท

0 วิจารณ์

4,867 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 15.27 น. โดย เจ้าของนิยาย

1)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก

   สวัสดีค่ะฉันเนเนฉันเป็นนักเรียน ม.5 จากโรงเรียนแห่งหนึ่ง วันนี้ฉันถูกเรียกให้มาดูตัวคู่หมั้นของฉัน พูดก็พูดเถอะฉันเกลียดที่สุดเลยกับการหาคู่ให้ลูกแบบนี้ แต่ก็ขัดอะไรผู้ใหญ่ไม่ได้อยู่แล้วนี้น่ะ แต่ทำไมเค้ามาช้าจังน่ะ
   ชายคนหนึ้งเดินครงมาทางฉันรูปร่างก็ดูดี ใส่สูตสีดำ น่าตาก็จัดว่าหล่อเลยล่ะ แต่ดูๆแล้วอายุเยอะอยู่น่ะเนี่ย จะใช่คู่หมั้นฉันหรอ
     "สวัสดีครับ" เค้าทักฉันอ่ะ เค้าทักฉันกรี๊ดดดด "ผมเทจิอายุ 30 ปีผมเป็นคู่หมั้นของคุณ" เค้าเป็นคู่หมั้นของฉันหรอเนี่ยไม่จริงอ่ะ อายุตั้ง30ปีส่วนฉัน17ห่างกันเป็นวาเลยจะเป็นคู่หมั้นฉันได้ไง "อย่าทำหน้าแบบนั้นสิครับ ตอนที่ผมรู้ว่าคุณอายุเท่าไหร่ผมเองก็ตกใจเหมือนกัน แต่ถ้าคุณไม่ต้อองการหมั้นกับผมเอาเป็นว่าเดี๋ยวผมจะยกเลิกให้เอง"
     "ไม่เป็นไรค่ะ" อะไรเนี่ยพูดอะไรออกไป มันหน้าตบปากให้พูดไม่ได้ไหมล่ะเนี่ย
     "หรอครับ" ฉันเกาหัวด้วยความเขิน ปนความเจ็บใจที่พูดออกไปได้ "แต่หน้าคุณดูขัดแย้งกับคำพูดจังเลยน่ะครับ งั้นภาย14วันนี้เราไปเดตกัน ถ้าคุณไม่ชอบผม ผมไม่ชอบคุณเราก็ยกเลิกงานหมั้นกัน ตกลงตามนี้น่ะครับ" อะไรเนี่ยเอ่อ ออ หอหมกเองเลย
     "ตกลงค่ะ" เอาไงเอากันไหนๆก็ไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้วนี้ โสดไม่มีใครเอาคำนี้จะไม่มีในชีวิตฉันอีกแล้วย่ะ
     "ยินดีที่ได้รู้จักน่ะครับคุณ..."
     "เนเนค่ะ เรียกเนเนก็ได้ค่ะไม่ต้องเรียกคุณหรอกน่ะค่ะ" เรียกคุณฉันดูแก่ไปเลยอ่ะ กรี๊ดดดหน้าฉันเริ่มเหี่ยวเลยอ่ะ ต้องไปฉีดกรูต้าไหมเนี่ย (มากไปน่ะย่ะคุณน้องขาคนเขียนขอตักเตือน)
     "ครับเนเน ก็เนเนครับ เอ่อ...เกือบลืมไปเลย นี้ครับเป็นแหวนคู่พอดีคุณแม่สั่งทำมาเป็นพิเศษ มันอาจจะดูอลังการไปหน่อยน่ะครับ" ไม่อลังการเล้ยยยยย แหวนเพชรใหญ่เท่าหัวแม่มือ    "ถ้าเนเนไม่กล้าใส่ไม่ต้องใส่ก็ได้น่ะครับ พอดีผมก็ไม่กล้าใส่เหมือนกัน"
     "กล้าค่ะ เนเนกล้าใส่อยู่แล้ว เทจิใส่ไว้ด้วยสิมันเป็นแหวนคู่นี้น่ะ"
     "ครับ"
     "เทจิ เนเนขอเบอร์หน่อยได้ไหม"
     "ไม่ได้น่ะครับเราเพิ่งรู้จักกันไม่ควรให้เบอร์" มีงี้ด้วยหรอเนี่ยคนที่เพิ่งรู้จักห้ามให้เบอร์ บรื๋ออแปลกๆน่ะ
    "งั้นขอไลน์ก็ได้"
    "ผมไม่เล่นไลน์ครับ" อะไรกันเนี่ยเบอร์ก็ไม่ให้ ไลน์ก็ไม่เล่น
    "เอ่อขอเฟสก็ได้ค่ะ"
    "้เฟสบุ๊คผมก็ไม่เล่นครับ ผมว่าไร้สาระออกน่ะครับ" อะไรเฟสก็ไม่เล่นแถมยังมาว่า ว่าไร้สาระอีกอยากะบ้า คนอะไรแปลกชะมัด
    "แล้วเนเนจะติดต่อคุณยังไงละค่ะ"
    "ส่งเมลล์มาหาผมแล้วกันน่ะครับ"
    "มะ..เมลล์หรอค่ะ คุณเล่นเมลล์หรอค่ะ" ยุคนี้แล้วยังเล่นเมลล็อีกหรอเนี่ยให้ตายเถอะ
"ครับเอาตามนั้นแล้วกัน เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมไปรับเนเนที่โรเรียนน่ะ"
    "ค่ะ"
   จะรอดไหมเนี่ย ฉันจะอยู่กับคนแปลกๆแบบนี้ได้ไงเนี่ยให้ตายเถอะ

ตัวละคร

สารบัญ

บท 2