14 DAY-รักของเรา

พักกลางวัน.....

   เฮ้อ...น่าเบื่อ  น่าเบื่อจริงๆ  วันๆเจอแต่ผู้คนน่าตาเดิมๆเดินไป เดินมาเบื่อจริงๆ  โดยเฉพาะยัยตะกะที่อยู่ตรงหน้าฉันนี้  พิกเลส  ยัยนี้หน้าตาก็ดีน่ะแต่กินเหมือนหมูจนฉันเปลี่ยนชื่อให้เป็นหมูไปแล้วล่ะ

     "เนเนไม่กินหรอให้ฉันกินแทนไหม^^,, "

     "เอาไปเลย  ไม่หิว"   ไม่ใช่ไม่หิวหรอกแต่กินไม่ลงต่างหาก เฮ้อ... 

     "นี้เนเน  เห็นคนเค้าลือกันว่าทีร์ เอิม... แบบว่า..."

     "แบบว่าอะไรพูดให้จบสิ  แบบว่าอะไร"

     "แบบว่าทีร์กำลังนัวเนียกับผู้หญิงอยู่น่ะ"

     "ที่ไหนบอกมาสิ  ที่ไหน!!!"

     "ห้องนํ้าหญิง  แล้วเธอจะตื่นเต้นมทำไมล่ะหมอนั้นก็เป็นแบบนี้บ่อยๆ  อีกอย่างเธอกับหมอนั้นไม่เป็นอะไรกันแล้วไม่ใช่หรอ"  ฉันชะงักเล็กน้อยกับคำที่ยัยนั้นพูด  มันก็จริงอย่างที่ยัยนั้นบอกฉันกับทีร์ไม่เป็นอะไรกันแล้ว   แต่ทำไมฉันยังรู้สึกหึง  หวง  ห่วง  เค้าแบบนี้อยู่   "เนเนเธอจะไปไหน  เดี๋ยวรอฉันก่อน  เนเน  เนเน!!"

ห้องนํ้าหญิง...

ปัง....

     "ทีร์!!!  นายอยู่ไหนออกมาน่ะ  ออกมาเดี๋ยวนี้เลย"  ฉันตะโกนเสียงดังเพื่อบางที่เข้าอาจจะอยู่ที่นี้จริงๆอย่างที่คนอื่นลือกัน 

แอ๊ดดดดดดดด

   แล้วมันก็คือเรื่องจริง  ทีร์ออกมาในสภาพเสื้อผ้าหลุดออกนอกกางเกง  กระดุมแทบจะไม่ได้ติดสักเม็ด  สีหน้าเค้าดูอารมณ์ไม่ดีอย่างบอกไม่ถูก  แล้วก็ตามมาด้วยผู้หญิงที่น่าตาน่ารักเหมือนตุ๊กตาบ้าบี้ กลับชาติมาเกิดเดินออกมาติดๆ  นี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่เกิดเรื่องนี้ขึ้น  ทีร์เคยทำแบบนี้หลายครั้งหลายคราจนเกือบจะโดนไล่ออก  โชคดีที่แม่ฉันช่วยอนุเคราะห์เอาไว้   เพราะเห็นว่าบ้านอยู่ใกล้กัน

   เอ่อ...ฉันลืมเล่าไปสิน่ะ  แม่ของฉันเป็นเจ้าของโรงเรียนที่ฉันกำลังเรียนอยู่จึงอนุเคราะห์ไม่ไล่ทีร์ออก  แต่เค้ากับมาทำเรื่องแบบนี้อีกครั้ง ไม่ห่วงว่าจะถูกไล่ออกบางหรือยังไงกัน

     "เธอยังมีหน้ามายืนอยู่ตรงนี้อีกหรอ  กลับไปซะถ้าไม่อยากถูกไล่ออก"  ฉันหันไปตะคอกใส่ผู้หญิงหน้าไม่อายที่ยืนอยู่หลังทีร์

     "ไว้เจอกันใหม่น่ะทีร์"

     "นี้เธอ...."

     "ไม่เอาน่าเนเน"

     "นายคิดจะปกป้องยัยนั้นอีกหรอ  เอาตัวเองให้รอดก่อนดีไหม  ถ้าเกิดนายถูกไล่ออกจากโรงเรียนนายจะทำยังไง  นายอย่าคิดน่ะว่าครั้งนี้แม่ฉันจะช่วยนายได้"

     "ไล่  ก็ไล่ไปสิใครจะไปสน  เธอก็ด้วยมาสนใจฉันทำไมล่ะ  เธอเองไม่ใช่หรอที่ขอออกจากชีวิตฉันแล้วจะกลับมาอีกทำไมล่ะ"  ทีร์  ฉันไม่คิดเลยว่าเค้าจะพูดแบบนี้กับฉัน  แต่ก่อนเราไม่เคยออกห่างจากกัน  มีอะไรเราก็ปรึกษากัน  ฉันเจ็บเค้าก็เจ็บด้วยแต่ทำไมเค้าถึงได้พูดแบบนั้นออกมา  "อย่ามายุ่งเรื่องของฉันอีก"

เย็นวันนั้น....

แอ็ดดดดด

   รถสปอตคันสีดำมาจอดอยู่ตรงหน้าฉัน  มันคือรถที่มารับฉันเป็นประจำทุกวัน  วันนี้ฉันรู้สึกอ่อนล้าไปทั้งตัว  'อย่ามายุ่งเรื่องของฉันอีก'  มันวนเวียนอยู่ไหนหัวฉันเต็มไปหมด  คำพูดของทีร์มันมีอิธิพลกับฉันมากจริงๆ

     "นี้จะยืนอีกนานไหมพี่ได้เป็นคนขับรถของเนเนน่ะ"  เอ๊ะ..เสียงนี้มัน  เทจิ!!  เกือบลืมไปซะสนิทเลยเค้าบอกว่าจะมารับฉันนี้น่า

     "ค่ะๆ"  ฉันรีบขึ้นรถทันที  และทันทีที่ฉันขึ้นรถเทจิก็ขับรถออกไปทันที 

     "วันนี้ทำไมไม่ร่าเริงเลยล่ะ  เป็นอะไรรึเปล่าบอกพี่ได้น่ะ"   เค้าหันมาพูดด้วยนํ้าเสียงอ่อนโยน  พร้อมลูบหวฉันอย่างแผวเบาดีน่ะที่รถติดไฟแดง  ไม่อย่างนั้นฉันคงไม่รอดที่จะมาซึ้งกับเค้าหรอก

     "เทจิไม่มีวันเข้าาใจหรอก!!"  มันทำให้ภาพเมื่อตอนกลางวันผุดขึ้นในหัวสมองฉันอีกครั้ง  มันทำให้นํ้าที่ฉันอัดอั่นมานานก็พรั่งพรูออกมาอย่างกับใครเทนํ้าที่ตาฉัน   นํ้าตาของฉันทำให้เทจิตกใจมากจึงรีบจอดรถข้างทางทันที

     "โอเค ไม่เข้าใจก็ไม่เข้าใจ  แต่อย่าร้องแบบนี้สิคนอื่นมองพี่ไม่ดีหมดแล้วเห็นไหม"  ไม่เห็น  จะให้เห็นได้ยังไงนํ้าตามันเต็มอยู่บนใบหน้าฉันขนาดนี้TT_TT   "อย่าร้องน่ะเดี๋ยวพี่พาไปกินไอติม"

     "-_-!!!"  ไอติมเนี่นน่ะ 

     "อา  หยุดรอสักทีได้ผลแฮะวิธีนี้"

     "เทจิ!!  ฉันไม่ใช่เด็กๆน่ะที่เอะอะจะพาไปกินไอติมน่ะ"  ฉันทุบหน้าอกเค้าด้วยความโกรธ

     "โอ๊ย...เจ็บๆ  ก็ดูสิร้องไห้อย่างกับเด็ก  แถมพอพูดความจริงยังรับไม่ได้แล้วมาทำร้ายร่างกายคนอื่นแบบนี้น่ะ   ไม่เด็กแล้วให้เรียกว่าอะไร"

     "เทจิ!!!!" 

     "เดี๋ยวจะไปไหนอีกล่ะ" 

     "ไม่กลับกับเทจิแล้ว"  ฉันตัดสินใจเดินด้วยเท้ากลับบ้าน  แต่เทจิก็ขับรถตามฉันมาติดๆ  แถมยังบีบแตรเป็นระยะ  ระยะอีก 

ปี๊นๆๆ...

   เสียงรถจากด้านหลังบีบแตรใส่เทจิ  สมนํ้าหน้าอยากตามมาดีนัก

     "ขึ้นรถเถอะเดี๋ยวพี่ก็ถูกรถด้านหลังด่าแน่ๆ  พี่สัญญาว่าจะไม่พูดไม่ถามเนเนแล้ว"  หวังไปเหอะ  มาถึงขนาดนี้แล้วฉันไม่ยอมเสียหน้าหรอกย่ะ

     "ไม่!!!"

     "แน่ใจน่ะ"

     "แน่ใจร้อยเปอร์เซ็น"

     "งั้นพี่ไปน่ะ"

บรื๋นนนนนนนนนน

   อะไรกันทิ้งกันแบบนี้เลยหรอ  ใจร้ายชะมัดคอยดูน่ะถ้าเกิดฉันโดนฉุด  หรือเดินตกท้อระบายนํ้าละก็  ฉันไม่เอานายไว้แน่ ชิ

     "กรี๊ดดดดดดดดดดดด"   ใครบางคนอุ้มฉันขึ้น  เฮ้ย...ฉันพูดเล่นน่ะฉันไม่ได้อยากโดนฉุดจริงๆสักหน่อย  ใครก็ได้วยด้วยค่าาา  สาวน้อยไม่มีทางสู้ถูกฉุดไปขาย