[KuroAbell] เจ้าชายแสนดี&นินจาสาวแสนเย็นชา

ตอนที่ 4 นี้ เป็นเนื้อความที่ไม่เหมาะสมกับผู้ชมที่มีอายุต่ำกว่า 15 ปี(?) เนื้อหาใจความค่อนข้างที่จะติดเรทไม่เหมาะสมต่อพวกโลกสวย(?) ผู้ที่มีอายุต่ำกว่า 15 ปีหรืออายุใดๆ ก็ตาม ควรอย่าให้ผู้ปกครองดู (อีฟยังไม่อยากโดนด่าค่าาาาาาาาา TOT!)
-----------------------------------------------------------------------------
อาเบล:ฉันไม่ปล่อย เธอเป็นอะไร หลบฉันทำไม จะบอกได้รึยังคุโระ!!?
คุโระ:ไม่! ฉันไม่บอก ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลย!!
อาเบล:ได้! ไม่บอกใช่มั้ย!!?
คุโระ:ใช่!!
อาเบลก้มลงไปสไล้คอคุโระอย่างดูดดื่มและเลื่อนลงไปที่หน้าอกคุโระ อาเบลรวมมือของคุโระไว้ในมือข้างซ้ายของอาเบล ส่วนมาข้างขวาก็ล่วงไปปลดตะขอเสื้อ..ของคุโระ (เรทเกินไปอีฟขอโทษนะคะ TT^TT)
คุโระ:หยุดนะอาเบล!
อาเบล:ไม่!
คุโระ:หยุดเดี๋ยวนะอาเบล!!
อาเบล:ไม่หยุด!
คุโระ:อาเบล! หยุดเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นฉันฆ่านายแน่!
อาเบล:ก่อนถึงตอนนั้นเธอก็คงกลายเป็นผุ้หญิงของฉันแล้วล่ะคุโระ!!
คุโระ:ปล่อยนะ!!!!
อาเบลไม่สนใจคำพูดของคุโระเมื่ออาเบลปลดตะขอเสื้อในของคุโระได้อาเบลก็จัดการสไล้หน้าอกของคุโระ และไม่นานเนสสึ (เพื่อนของคุโระรู้จักกันเพราะเดินชนกัน) ก็เดินผ่านมาพอดี เพื่อคุโระเนสสึจึงตะโกนขอความช่วยเหลือ
คุโระ:เนสสึ! ช่วยฉันด้วย!!
เนสสึ:ห หา! คุโระ!! (เนสสึวิ่งเข้าไปกระชากอาเบลออกจากคุโระทันที)
เนสสึ:หน็อยแก! คิดว่าหล่อแล้วจะทำได้ทุกอย่างรึไง!! (พูดเสร็จเนสสึก็ต่อยอาเบลแรงๆ หนึ่งทีทำให้อาเบลล้มลง)
เนสสึ:คุโระ ใส่ชุดผ้าเร็ว
คุโระ:อ อืม ขอบใจนายมากนะเนสสึ ^^ (คุโระยิ้มบางๆ)
เนสสึ:ไม่เป็นไร เรียกฉันเนสเฉยๆ ก็ได้
คุโระ:อืม เนส (และคุโระก็ใส่เสื้อผ้าจนเสร็จ)
อาเบล:ฉันไม่ให้เธอไปหรอกคุโระ! เรายังคุยกันไม่จบเลยนะ!
คุโระ:แล้วไง! ฉันไม่อยู่ให้นายทำมิดีมิร้ายหรอก!
อาเบล:คุโระ!!
เนสสึ:ไปกันเถอะคุโระ
คุโระ:อืม ..
และทั้งสองคนก็เดินออกไปจากห้องเรียนทิ้งให้อาเบลอยู่ในห้องเพียงคนเดียว
อาเบล:หน็อย! เจ้าเนสสึ ฝากไว้ก่อนเถอะ! (อาเบลพูดพร้อมกับต่อยกำแพงแรงๆ หนึ่งที)
ณ บ้านคุโระ
คุโระ:ขอบใจนะเนสที่มาส่ง และก็ขอบใจที่ช่วยฉันไว้ด้วยนะ
เนสสึ:ไม่เป้ฯไรก็เราเป็นเพื่อนกัน ว่าแต่ว่าเธอไม่เจ็บตรงไหนใช่มั้ย?
คุโระ:อืม ฉันไม่เป็นไร ขอบใจนะที่เป็นห่วง ^^
เนสสึ:ไม่เป็นไรๆ งั้นฉันไปก่อนนะ บาย ^^
คุโระ:อืม บาย กลับบ้านดีๆ นะ ^^ (หลังจากส่งเนสสึเสร็จคุโระก็เดินเข้ามาในบ้านมานั่งที่โทฟาสักพักเพื่อให้หายเหนื่อย)
 ก็อกๆๆ...
คุโระ(คิด):เอ๋ใครน่ะ เนสรึเปล่านะ
คุโระ:ค่าๆ จะไปเดี๋ยวนี้ล่ะค่ะ (แล้วคุโระก็เดินไปเปิดประตูพร้อมพูดว่า) มีอะไรหรอเนส ... อ .. อาเบล O_O
อาเบล:ใช่! ฉันเอง เรายังคุยกันไม่จบนะ ...
คุโระ:ฉันไม่อยากคุยกับอีก!
 ตึ่บ!!
คุโระจะปิดประตูแต่อาเบลเอามือดันไว้ไม่ให้ปิด
คุโระ:ปล่อยมือเดี๋ยวนี้
อาเบล:ไม่ปล่อย!
คุโระ:ได้!! (คุโระปล่อยมือทำให้อาเบลหน้าทิ่มและคุโระก็วิ่งหนีขึ้นไปบนชั้นสองแล้วอาเบลก็ตามมาติดๆ)
อาเบล:คุโระหยุดนะ!
คุโระ:ไม่! อ๊ะ! (คุโระสะดุดขาตัวเองแล้วเผลอไปเหยียบปุ่มกันขโมยทำให้พื้นเปิดออกและมีหลามแหลมอยู่ด้านล่าง)
คุโระ:ว๊ายยยยยยยยย! >[]<!
อาเบล:คุโระ! ฮึบ! (อาเบลกระโดดไปอุ้มคุโระและข้ามไปอีกฝั่ง) ไม่เป็นไรนะคุโระ!
คุโระ:ม ไม่ ... ไม่เป็น .. ไร ___ ___ //สลบ
อาเบล:อ่าว! สลบไปซะล่ะ ห้องคุโระอยู่ไหนนะ . . . ห้องนี้ไง! (อาเบลเข้าไปในห้องของคุโระและวางคุโระลงบนเตียงช้าๆ)
อาเบล(คิด):เวลานอนหลับก็น่ารักดีแฮะ ... เฮ้อออ~ ยัยนี้จะใจแข็งอะไรปานนี้นะ หัวแข็งจริงๆเลยนะยัยบ๊อง! (อาเบลเอาจิ้มหน้าผากคุโระ ... และค่อยๆเลื่อนต่ำลงมาที่ปากของคุโระ และอาเบลก็จูบคุโระช้าๆ อย่างอ่อนโยนและถนุนถนอม และอาเบลก็ขึ้นไปบนเตียงและนอนกอดคุโระเบาๆ แล้วก็หลับไปในที่สุด)
ตกเย็น
คุโระ:อื้อออ ... อืมมมม
อาเบล:ตื่นแล้วหรอ?
คุโระ:อืมมมม ... อ๊ะ! นายมากอดฉันทำไม และฉันมาอยู่ที่นี่ได้ไง?
อาเบล:เธอสลบไปฉันเลยพามาที่ห้องของเธอ
คุโระ:งั้นก็ปล่อยเลย
อาเบล:ก็ได้ (อาเบลปล่อยคุโระและไปนั่งที่เก้าอี้แทน)
คุโระ:ทำไมนายยังไม่กลับไปอีก?
อาเบล:เรายังคุยกันไม่จบ
คุโระ:ฉันไม่อยากคุยกับนาย
อาเบล:คุโระ เธอเป็นอะไร?
คุโระ: เปล่า ...
อาเบล: คุโระ ... บอกมาเถอะ ขอร้องล่ะ
คุโระ: ฉ ฉัน .. คือ ... แบบว่า ... คือว่านะ ..
 
 
(ถ้าตอนนี้มันเรทไปหนูขอประธานโทษค่ะ TT^TT)