Crazy Love รักบ้าๆของนายสุดแสบ (Yaoi)
7.7
เขียนโดย 
Pudding_Tsu
วันที่ 10 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 เวลา 22.30 น.
5 chapter
1 วิจารณ์
9,243 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 12 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 18.17 น. โดย เจ้าของนิยาย
แชร์นิยาย
3)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความหลังจากเมื่อวานข่าวเรื่องที่ผมจูบกับไอ้บ้าฮาจิก็กระจายไปทั่วคณะทำให้วันนี้มีแต่คนมองผม บางคนพอเห็นผมถึงกับหันไปซุบซิบกับเพื่อน ให้ตายถ้าผมจะดังขนาดนี้ พอผมเดินมาถึงเลมอนกับเมลอนก็นั่งรออยู่แล้ว ผมเลยจัดการด่าใส่ไอ้ตัวที่สร้างปัญหาให้พอด่าไปด่ามาทำให้ผมได้รู้ว่าไอ้บ้าฮาจิมันมีดีกรีเป็นถึงเดือนคณะทำให้ข่าวเป็นที่สนใจ คุยกันไปได้สักพักก็ถึงเวลาที่พวกรุ่นพี่นัด "เอาละทุกคนวันนี้เราจะมาจับพี่รหัสกันใครได้คำใบ้อะไรก็ทำตามนั้นพวกพี่ให้เวลาจนถึงเที่ยงครึ่งให้มารายงานตัวพร้อมพี่รหัส ถ้าถึงเที่ยงแล้วใครยังหาไม่เจอคนนั้นโดนทำโทษทราบมั้ย"
"ทราบ" พอทุกคนได้คำใบแล้วทึกคนก็แยกย้ายกันไป ผมตื่นเต้นจังจะได้พี่รหัสแบบไหนน้า
"พวกมึงได้คำใบ้อะไรวะ" ผมถามพวกมันเพราะพอผมเปิดกระดาษคำใบ้ออกสิ่งที่เขียนอยู่ในนั้นทำผมขมวดคิ้ว
"กูได้เบอร์โทรเหลือเลขตัวสุดท้ายให้สุ่มเอา" ไอ้เมลอนบอก
"ส่วนกูเค้าบอกให้เดินไปที่หน้าคณะแล้วหันไปทางขวา" ไอ้เลมอนบอก
"ทำไมไม่มีใครได้อะไรแปลกๆเหมือนกูวะ"
"มึงได้ไรวะ" พอผมยื่นให้มันสองคนดู มันมีอาการเหมือนผมเลยมันจะไม่เป็นแบบนั้นได้ไงในเมื่อคำใบ้ของผมคือ ‘เบอร์รองเท้า = 50’
"แล้วมึงจะทำไงต่อ"
"กูกะว่าจะถามจากพี่รหัสพวกมึงอะ"
"งั้นพวกเราไปหาพี่รหัสของเลมก่อนละกัน" เมลอนพูดก่อนเดินไปเป็นคนแรก
พอเดินมาถึงหน้าคณะพวกผมก็หันไปทางขวาแต่ก็ไม่เห็นใครเลยพวกผมเลยเดินไปนั้งที่ม้านั้งทางขวา
"ขะ ขอโทษนะ!!! พอดีพี่ไปเข้าห้องน้ำมา" พวกผมหันไปตามเสียงเรียกปนหอบ
"พี่ช้อนชา หรือว่าพี่ช้อนชาเป็นพี่รหัสของผม" ไอ้เลมอนถามพี่เค้า
"น้องเลมอนได้คำใบ้ให้เดินไปที่หน้าคณะแล้วหันไปทางขวาใช่มะ"
"ใช่ครับพี่"
"แล้วน้องอีกสองคนได้คำใบ้อะไรไหนๆเอามาดูสิ" พี่ช้อนชาบอกพร้อมหยิบคำใบ้ผมกับเมลอนมาดู
"เออ....ของน้องคนนี้พี่ช่วยได้แต่ของเราพี่ไม่รู้จริงๆ" พี่ช้อนชาหันไปบอกกับเมลอนก่อนหันมาบอกกับผม สงสัยผมคงต้องถามที่ละคนให้ตายเถอะคนในคณะใส่รองเท้าเบอร์นี้ตั้งหลายคนแล้วผมจะหาเจอมั้ยเนี่ย พอพี่ช้อนชาบอกเลขตัวสุดท้ายให้เมลอนมันก็โทรคุยกับพี่รหัสของมันทันที สุดท้ายก็เหลือแต่ผมสินะที่ยังหาพี่รหัสไม่เจอ ผมตัดสินใจออกมาตามหาพี่รหัสเองคนเดียว
"ขอโทษนะครับ พี่ใส่รองเท้าเบอร์อะไรครับ"
"ขอโทษนะครับ พี่ใส่รองเท้าเบอร์อะไรครับ"
"ขอโทษนะครับ พี่ใส่รองเท้าเบอร์อะไรครับ"
"ขอโทษนะครับ พี่ใส่รองเท้าเบอร์อะไรครับ" "ขอโทษนะครับ พี่ใส่รองเท้าเบอร์อะไรครับ"
"ขอโทษนะครับ พี่ใส่รองเท้าเบอร์อะไรครับ" ผมถามรุ่นพี่หลายคนจนเหมือนผมเป็นพวกโรคจิตแต่ก็ไม่มีใครเป็นพี่รหัสผมเลย ผมเดินไปหารุ่นคนพี่หนึ่งแล้วถามว่า
"ขอโทษนะครับ พี่ใส่รองเท้าเบอร์อะไรครับ" ผมถามรุ่นพี่คนหนึ่ง
"แล้วน้องอยากจะรู้ไปทำไม"
"คือพี่รหัสของผมให้คำใบ้มาเป็นเบอร์รองเท้าครับ" ผมตอบ
"งั้นขึ้นไปเต้นบนโต๊ะนั้นก่อนแล้วพี่จะบอกให้"หาอะไรนะ!!! เสียงคุ้นๆดังมาจากข้างหลังผม เมื่อผมหันไปมองก็เจอกับไอ้บ้าฮาจิ มันจะตามหลอกหลอนผมไปถึงไหนกัน
"มันเกี่ยวอะไรกันพี่ ผมไม่ได้ถามพี่สักหน่อย" ผมแว๊ดเสียงแหลมใส่มัน
"ถ้ามึงทำตามที่กูบอก...กูจะบอกว่าใครเป็นพี่รหัสมึง" มันพูดแล้วทำหน้ากวนตีนใส่ผม
"แล้วผมจะแน่ใจได้ไงว่าพี่จะไม่โกหกผม"
"ถ้ากูโกหกมึงกูจะเป็นคนใช้ให้มึง2เดือน แต่ถ้ากูพูดจริงมึงต้อง....." อยู่ๆแม่-งก็เงียบไป จะพูดอะไรก็รีบพูดดิวะ
"มึงต้องมาเป็นแฟนกู2เดือน" คำพูดของแม่-งทำผมเอ๋อแดก
"ว่าไงละ" ถ้าไม่ทำแล้วหาพี่รหัสเจอก็ดีแต่ถ้าไม่เจอจะโดนทำโทษ เอาวะเป็นไงเป็นกันยังไงก็ไม่มีทางเลือกอยู่แล้ว
"ก็ได้แต่ตรงนี้คนมันเยอะเปลี่ยนที่ได้ไหม" ผมต่อลอง
"คนเยอะแล้วไง" แม่-งกวนตีนผมอีกละ
"เร็วๆดิ จะเที่ยงแล้ว" แม่-งยังจะมาเร่งอีก
"บนโต๊ะใช่มะ"
"ใช่เอาเพลงด้วยมั้ย" ผมหันไปค้อนใส่มันแต่มันกลับหัวเราะอย่างสนุก
[Haji Talk]
"ไอ้ฮาจิมึงเอาจริงหรอวะ" ไอ้นายน์ถามผม
"เอาจริงดิ" ผมตอบทั้งที่ตายังมองไปที่เด็กนั้นอยู่ ให้ตายเหอะมันจะรู้ตัวมั้ยว่าทั้งลีลาและท่าทางของมันโคตรยั่วเลยโดยเฉพาะเวลาที่มันส่ายก้นไปมาทำผมใจสั่น
"แลัวมึงรู้หรอว่าใครเป็นพี่รหัสน้องเขา"
"ทำไมกูจะไม่รู้ว่าใคร" ผมหันไปมองหน้ามันแล้วยักคิ้วให้
"หรือว่า..............." มันยังพูดไม่จบก็มีเสียงตะโกนดังขึ้น
"สุดยอดเลยน้อง" ตามด้วยเสียงอีกมากมายทำให้มันหยุดเต้นหันมามองทางผม
"ลงมา!!!" ผมสั่งมันเสียงดัง
"อ่าวไม่เต้นแล้วหรอน้องพวกพี่กำลังได้ฟีลเลย" ฟีลเหี้-ยไรสาด ไปฟีลต่อที่บ้านมึงไป
"ไม่เต้นแล้วโว้ย!! พวกมึงจะไปไหนก็ไป" ผมตะโกนใส่พวกแม่-ง แล้วผมจะโมโหมันทำไมวะ
"ตกลงใครเป็นพี่รหัสผม"
"แล้วมึงคิดว่าใครละ" ผมกวนตีนใส่มัน
"พี่อย่ากวนตีนดิ ผมรีบนะโว้ย!!!" ดูเหมือนไอ้เด็กนั้นมันจะเริ่มโกธรผมละ
"เออๆ" ผมพูดแล้วเหล่ตาไปทางนายน์
"พี่รหัสมึงก็คนที่อยู่ข้างๆกูไง"
"พี่คนนี้?" มันพูดแล้วชี้ไปที่ไอ้นายน์
"กูจริงด้วยสินะ" คำพูดของไอ้นายน์ทำเอาไอ้เด็กนั้นมันงง
"พี่หมายความว่ายังไงกัน ผมงงไปหมดแล้ว" มันถาม
[Yellow Talk]
"พี่หมายความว่ายังไงกัน ผมงงไปหมดแล้ว" นี่มันอะไรกันวะ ผมงงไปหมดแล้วบ้าบอที่สุด
"อ๋อ พอดีเมื่อเช้ามันต้องเขียนใบคำใบ้ตามหาพี่รหัสแต่พี่ตื่นสายมาไม่ทันพี่เห็นไอ้ฮาจิมันไม่ได้ร่วมกิจกรรมเลยวานให้มันเขียนคำใบ้แทนพี่" อะไรนะ? ตื่นสาย? มาสาย? เขียนแทน? อะไรเนี้ยผมงงไปหมดแล้ว (ไรท์:อย่าเอ๋อได้มะเยโล่)
"สรุปง่ายๆ กูเป็นคนเขียนคำใบ้แทนไอ้นายน์พี่รหัสมึงจบ" ไอ้พี่บ้าสรุปให้เพราะเห็นสีหน้า(เอ๋อๆ)ของผม
"มึงเข้าใจแล้วช่ะ" ไอ้พี่บ้ามันถาม
"อ๋ออออ" ผมลากเสียงยาวก่อนจะถามต่อว่า
"แล้วตกลงพี่รหัสผมเป็นใครอะ" คำถามของผมทำเอาพี่นายน์กับไอ้บ้านั้นถึงกับกุมขมับ อะไรกันถามแค่นี้เองทำไมต้องทำท่าทางอย่างงั้นกันด้วย
"ไอ้เด็กเอ๋อ!!! มึงโง่หรือแกล้งโง่กันแน่" ไอ้พี่บ้ามันตะคอกใส่ผม
"ถามแค่นี้ทำไมต้องตะคอกด้วย" นิสัย
"ก็มึง..." แม่-งยังพูดไม่จบพี่นายน์ก็พูดขึ้นมาว่า
"พอๆๆ ทั้ง2คนพอได้แล้วน้องฟังพี่นะส่วนมึงไอ้ฮาจิเงียบไปซะ"
"ก็อย่างที่ไอ้ฮาจิบอกนั้นแหลาะพี่เป็นพี่รหัสของเรา"
"พี่เป็นพี่่รหัสของผม?" ผมพูดแล้วชี้ที่พี่เข้าและชี้ที่ตัวเอง
"ใช่ครับ พี่ชื่อนายน์นะครับ" พี่นายน์พูดและยิ้มให้ผมแต่เดี๋ยวก่อนนะ พี่นายน์ = พี่รหัส = ไอ้พี่บ้านั้นพูดถูก = มันชนะพนัน = ผมต้องเป็นกับมันแฟน2เดือน เป็นแฟนกับมัน2เดือน 2เดือน 2เดือน
'มึงต้องมาเป็นแฟนกู2เดือน'
"อย่าลืมข้อตกลงของเรานะครับน้องเยโล่ ตามนั้นนะพี่ไปก่อนนะครับ จุ๊บๆ" ไอ้บ้าฮาจิมันส่งจูบให้ผมก่อนเดินไป จุ๊บบ้าพ่-อมึงดิไอ้เหี้-ยยยยยยยยย
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
