Crazy Love รักบ้าๆของนายสุดแสบ (Yaoi)

       ให้ตายเถอะผมอยากจะบ้าตายจริงๆเลยดันไปรับคำท้าไอ้พี่บ้านั้น    สุดท้ายก็ตกหลุมมันต้องเป็นแฟนกันแม่-ง2เดือน แค่2วันยังไม่อยากเลยนี่ตั้ง2เดือน ม้ายยยยยยยจริงงงงงงงงงง~~~~~~

                          "ไอ้เยลลลลลล~~~~" ผมได้ยินเสียงเรียกชื่อผมมาแต่ไกล

                       "เยลหาพี่รหัสเจอยัง" ไอ้เลมอนถามผม

                         "เจอแล้ว"

                   "เจอแล้วก็ดีดิ" 

                   "อื่อ"

                       "เยลเป็นอะไร ไมสีหน้าไม่ดีเลย" เมลอนถามเมื่อเห็นสีหน้าไม่ดีของผม

                      "ป่าว" ผมตอบหน้าเซ็งๆ

                           "เออ  เยลนี่พี่เกรย์เป็นพี่รหัสของเมลอนเอง" เมลอนแนะนำพี่ของตัวเอง

                         "หวัดดีฮะพี่" ผมยกมือไหว้พี่มัน

                     "ดีๆ" พี่มันตอบแบบสั้นๆ

                         "น้องเยลโล่ตกลงใครเป็นพี่รหัสเราเอ๋ย?" พี่ช้อนชาเอียงคอถามอย่างน่ารัก

                       "อะ เอออออ ผมก็จำชื่อพี่เค้าไม่ได้ด้วยสิ"

                       "ให้ตายเถอะ ไอ้เยลแกมันเอ๋อจริงๆ" ไอ้เลมอนมันด่าผมอะ

             "ก็คนมันมีเรื่องให้คิดนิเลยไม่ทันได้ฟังนี่ว้าาา"

                         "ตกลงจำไม่ได้หรือได้ฟังกันแน่ห้ะ" มันจับผิดผม

           "แล้วยุ่งอะไรด้วยวะ" 

                       "หยุดๆๆๆ พอทั้งคู่" เมลอนห้ามศึกก่อนที่จะมากกว่านี้

                         "แล้วน้องเยลโล่จะทำไงในเมื่อเค้าให้ไปรายงานตัวพร้อมพี่รหัส" พี่ช้อนชาถามผม

          "ผมนัดกับพี่เขาไว้แล้ว"

                       "อย่าลืมไปถามชื่อพี่เขามาด้วยละกัน" เมลอนเตือน

          "เออๆ"

          เมื่อใก้ลถึงเวลานัดผมก็รีบไปหาพี่มันแต่พอไปถึงพี่มันก็ยังไม่มา

                         "ไหนพี่รหัสมึงวะไอ้เยล" ไอ้เลมอนพูดพร้อมมองไปรอบๆ

                          "สงสัยยังไม่มาวะ" พวกผมรอซักพัก(ใหญ่ๆ)พี่มันก็มาแต่พี่มันดันมาพร้อมพี่อีกคนที่ผมไม่รู้จัก

          "น้องเยลโล่โทษทีนะ ที่พี่มาช้า" พี่นายน์เดินมาหาผมแล้วขอโทษขอโพยใส่ผมแล้วหันไปตอบคำถามพี่ช้อนชาต่อ          "อ่าว นายน์เป็นพี่รหัสของน้องเยลโล่เองหรอ" พี่ช้อนชาถามพี่นายน์(ผมก็พึ่งรู้ชื่อพี่มันตอนที่พี่ช้อนชาเรียก)

                  "ใช่ๆ" พี่นายน์ตอบพี่ช้อนชาก่อนจะหันมาพูดกับผมอีกครั้ง 

              "น้องเยลโล่นี่เพื่อนพี่ มันชื่อไฮไลท์" 

                    "หวัดดีๆ" พี่ไฮไลท์ทักทายอย่างอารมณ์ดี

                    "หวัดดีฮะ" ผมตอบกลับไปแบบสุภาพๆ

                    "เออนี่ น้องเลมอนน้องรหัสเราส่วนนี่น้องรหัสเกรย์ชื่อน้องเมลอน" พี่ช้อนชาแนะนำไอ้2แฝด

                    "หวัดดีฮะ/ดีฮะ" ไอ้2แฝดตอบพร้อมกัน

          "อ่า ดีๆ/หวัดดี" 

                       "แล้วช้อนไปรู้จักกับน้องรหัสเราได้ไง" พี่นายน์ถามพี่ช้อนชา

                       "ใครๆเค้าก็รู้จังน้องรหัสมึงทั้งนั้น" พี่ไฮไลท์มันแทรกขึ้นมา ทำเอาผมถลึงตา

           "แล้วทำไมกูไม่รู้จักวะ" พี่นายน์ถามกลับ

                      "เพราะมึงมาสายไง" คนที่ตอบคำถามนี้กลับไม่ใช่พี่ช้อนชาหรือพี่ไฮไลท์แต่ดันเป็นคนที่ผมไม่อยากเจอมากที่สุด

                          "เพราะกูมาสาย?  หมายความว่าไงวะไอ้ฮาจิ" 

                        "สาดนายน์มึงอย่ามาเอ๋อเหมือนน้องรหัสมึงได้มะ" มันว่าผมเอ๋ออะ ผมไม่ได้เอ๋อนะ (ไรท์:หรอ?) เยลโล่ยอมไม่ได้

                   "ผมไม่ได้เอ๋อนะ!!!" ผมแว้ดใส่พี่มัน

                       "ว่าไงนะครับที่รักของผม" ประโยคนี้ทำทุกคนถึงกับช็อคยกเว้นพี่นายน์ที่รู้เรื่องนี้แล้วส่วนผมสตั้น 3 วิก่อนจะแว้ดใส่

          "ใครที่รักของนายกันไอ้พี่บ้า!!!" 

                       "น้องเยลโล่คนสวยไงครับ" 

                     "ไอ้...." ผมกำลังจะด่าพี่มันแต่โดนขัดก่อน

                        "ที่รัก? คนสวย? นี่มันเรื่องไรกันวะไอ้ฮาจิ" พี่เกรย์ที่เหมือนจะตั้งสติได้เป็นคนแรกถามขึ้น

                              "อยากรู้อะไรเดี๋ยวก็ถามน้องมันเองละกัน แต่ตอนนี้กูว่าพวกมึงกับน้องๆไปรายงานตัวก่อนจะดีกว่ามันจะเที่ยงละ" ไอ้พี่บ้าพูดจบทุกคนพร้อมใจกันมองไปที่นาฬิกา ฉิบหายแล้วอีก3นาทีเที่ยง ทุกคนพร้อมใจกันรีบวิ่งไปที่นัดแบบไม่ได้นัดหมายกันโชคดีที่ที่นี่ไม่ได้ไกลจากที่นัดเท่าไรทำให้พวกผมมาทันเวลาเรียกได้ว่าเส้นยาแดงผ่าแปดกันเลยทีเดียว