risky รักอันตรายขยี้หัวใจนายมาเฟีย

          "เบทตื่น เบทตื่นได้เเล้ว"

          "อื่อนอนอีกแปบน้า พิคเล็ทขอนอนต่เเปบบบ"ฉันตอบเพื่อนสาวไปอย่างงัวเงียก็คนมันง่วงนิน่า = 3=

          "ไม่ได้นะเบท นี้มันคาบฟิสิกนะแก แกจะมานอนอุตุอยุ่อย่างงี้ไม่ได้แกต้องไปเรียนนน" พิคเล็ทโวยวายไม่พอเขย่าเตัวฉันใหญ่เลย ไม่อาไม่อยากตื่นนนแง้

          "เบท อ้าปากดิวะมีไรให้กิน" เสียงผู้ชายที่เข้ามาในโสทประสาทฉันต้องเป็นใครไปไม่ได้นอกจากไอ้ พิคโคโร่ เพื่อนผุ้ชายที่ฉันสนิทที่สุด แล้วบ้านของเราก็อยู่ใกล้กันอีกด้วย ไม่รู้อะอ้าก็อ้าวะ หิวอยู่ด้วย แล้วฉันก็อ่าปากทั้งๆที่หลับตานั้นแหละ

          "เฮ้ยย!! อะไรวะเนี๊ย ไอ้พิค ก็บอกแล้วไงว่าไม่ชอบมิ้น แกกล้ามากนะเอามิ้นมายัดใส่ปากฉันนะ แกตายย" ได้ยินไม่ผิดหรอกคะฉันเป็นคนที่เกรียจลูกอมอิ้นมาก มันเผ็ดๆ เย็นๆ ยังไงไม่รู้่า ไม่ชอบ ฉันไม่ตะโกนเปล่าฉันพูดพร้อมกับลุกขึ้นมาไล่เเตะไอ้พิครอบห้องรียน ในห้องไม่มีใครหรอก เพรานี้เป้นคาบสุดท้ายคาบฟิสิกเค้าไปเรียนกันที่ห้องคะ ซึ่งโรงเรียนของเรานั้นเป็นแบบเดินเรียนคะ

          "นี้เลิกเล่นกันได้เเล้วแก ไปเรียนกันเถอะ ปีสุดท้ายแล้วนะ ตั้งใจเรียนๆ เข้าใจมั้ยยย" พิคเล็ทพูดลากเสียงพร้อมกลับคล้องเเขนฉันกับพิคโคโร่ไปห้องเรียน เอาจิงๆนะฉันเป้นคนที่เกรียจวิชานี้มากที่ลุดเลยแหละ

          "เฮ้ย เลิกเรียนแล้วไปหาไรกันกันเหอะวะ แม่งหิวน้าๆๆ เนี๊ยไปกินที่โรงอาหารก็ได้ พี่มิกก็น่าจะเลิกเรียนเเล้วแหละ ฉันนักไว้ที่โรงอาหารนะ" พี่มิกเซอร์ พี่ชายของพิคโคโร่เองคะ พี่มันหล่อมากป๊อปในหมู่สาวๆฉันเคยแอบชอบพี่เค้าด้วยแหละ 55 โรงเรียนเราเป็นโรงเรียนที่มีมหาลัยอยู่ในเครือเดียวกันใครที่จบม.ปลายจากที่นี้ก็จะมีโควต้าเข้าที่นี้ได้โดยไม่ต้องสอบ หนึ่งคณะ เเต่ในการที่จะสอบเข้าม.ปลายที่นี้ไม่ได้ง่ายเลยนะจะบอกให้

         "เออแกฉันไปไม่ได้อะ แม่มารับแล้วอะ ขอโทดด้วยนะ เออเบทนี้ชีทคณิตแกหลับไปนะฉันเลยจดไว้เผื่อ" พิคเล็ทพุดพร้อมกับเดินจากไป เป็นประจำละยัยนี้เลิกเรียนทีไรกลับบ้านตลอด ไม่เคยเที่ยวไหนเลย เด็กเรียนมากๆ

         "เฮ้พี่มิก" พิคโคโร่ทักทายคนที่กำลังเดินมาข้างหน้า

         "เออเป็นไงบ้างทั้งสองคนเรียนวันนี้" พี่มิกเซอร์ถามพร้อมกับขยี้หัวฉัน

          "ไอ้เบทมันนอนตลอบเลยพี่"

          "ไอ้นี้เดี่ยวเหอะ" ฉันไม่พูดเปล่าเอื่อมมือไปผลักหัวมัน     

         "พอเลยทั้งสองคน เออ เชอร์เบทเปลี่ยนมาทำงานกับพี่มั้ยงานสบายนะ ไม่ต้องทำไรมาก

          "ไม่เอาอ่าเค้าไม่อยากกลับไปทำงานแบบพ่อ"

          "แต่แกก็เก่งด้านนี้นิ ไม่อยากสานต่อพ่อหรอ"งานที่ว่าก้งานขอยปีนนั้นแหละคะ บ้านพี่มิกเซอร์เปิดกิจการขายอาวุทร่วมกับพ่อของฉันแต่หลังจากที่พ่อเสียไปพ่อของพี่มิกก็ได้ทำการซื้อหุ้นส่วนขอพอไปทั้งหมด เเต่เป็นชื่อขอฉัน ฉันก็ไม่รู้เหตุผลว่าทำไง

          "พี่ก็รู้ว่าจุดจบของ พ่อเป็นยังไง"

          "เออ พี่รู้ แต่ทันเป็นงานที่พ่อแกรักนะ แกยังเก็บของๆพ่อไว้อยู่ไม่ใช้หรอ"

          "ก็ใช้"

          "งัลวันนี้พี่มีงานให้แกช่วยหน่อย ไปกับไอ้พิคโคโร่นี้แหละ"

          "งานไรอะ ถ้าไม่น่าสนชัลไม่ไปหรอกนะ เงินต้องดีด้วย = 3=" อาการงกกำเริบ

          "งานแกมันก้ต้องแน่อยู่เเล้วว่างัลต้องหนัก"

          "วันนี้แกหยุดงานใช้มั้ย งัลวันนี้ตอนสามทุ่มมาหาพี่ที่บ้านนะ แต่งตัวให้มันลุยๆ ได้นะ" งานไรฟระ

          "งานไรอะ = =" อย่าบอกนะว่า"

          "เอออย่างที่แกคิดแหละ เอเย่นรายใหญ่ พี่ไม่ว่างต้องไปเช็ตสตีอก พอก้ไปดูของที่ต่างประเทสเเม่ก็ไปดูของเหมือนกันเลยไม่มีใครว่างจะให้ไอพิคไปคนเดียวก็ไม่มั้ยใจมัน แกเคยไปกะบพ่อบ่อยตั้งแต่เด็กๆ อยู่เเล้ว พี่ฝากมันหน่อยละกัน"

          "เฮ้ยพี่พูดอย่างกับผมไม่เอาไหนอย่างงัลแหละ ผมทำได้นะคนเดียวสบายมากไม่ต้องเอาไอ้ถึกนี้ไปก็ได้โด๋ว" อะๆๆ อะไรนะ ไอ้ถึกงัลหรอ อยากตายใช้มั้ยพิคโคโร่น้อยยย

           "ว่าใครถึกวะ อย่านะเว้ยเดี่ยวแม่ถีบติดผนังง" (นางเอกของขึ้น 0-0?)

           "เฮ้ยๆๆ เชอร์เบทใจเย็นๆ" พี่มิกเซอร์พูดพร้อมฉุดแขนฉันให้นั้งลง

           "เฮ้อ ห้าโมงแล้วกลับกันเหอะ ง่วงนอน เดี่ยวไปนอนเก็บเเรงไปทำงาน" ฉันพูดพร้อมกับดึงหูไอ้พิคโคโร่ให้ลุกจากโต๊ะ โดยมีพี่มิกเซอร์เดินมาตามหลัง พอถึงโรงรถเราก็เจอรถพอทอย่างหรูเปิดประทุนของพี่มิกเซอร์ ใช้แล้วคะ ฉันยังไม่มีรถเป็นของตัวเองหรอกได้เเต่อาสัยรถพี่มิกเซอร์นี้เเหละ มาโรงเรียน ส่วนตอนไปทำงานก้ให้มาสเตอร์มารับ ไม่ก็เดินไปเพราะร้านไม่ได้อยุ่ไกลอะไรนักจากบ้านของฉัน 

            "แล้วสามทุใเจอกันนะเว้ย" เสียงไอ้พิคโคโร่ตะโกนมาจากข้างบ้านหลังจาที่รถจอดเทียบที่โรงรถฉันก็เดินออกมาทันที ก็คนมันง่วงอะ เเล้วฉันก็เดินเข้าบ้าน ไม่องไม่อาบมันหรอกน้ำไม่ไหวแล้วขอนอนก่อนแล้วคะ เนื่อยมาก เดี๋ยวตื่นมาค่อยอาบตอนไปส่งของทีเดียวเลย ขอซกมกซักวันเหอะน่า