risky รักอันตรายขยี้หัวใจนายมาเฟีย

     ณ บ้านหลังหนึ่ง

         ท้องฟ้าที่มืดสนิท ประดับประดาไปด้วยดวงดาวที่แสนสวยนั้นแตกต่างกลับบนพื้นดินที่ตอนนี้ได้อาบไปด้วยเลือดสีเเดงสด เบื่องหน้าสาวน้อยวันสิบห้ามีร่างชายหนุ่มตัวตัวนับสิบนอนจมกองเลอดเป็นภาพที่ไม่น่าดูสักเท่าไหร่นักเด็กสาวทำได้เเต่ยืนร้องไห้พร้ำเเต่คำว่า "เอาพ่อของหนูคืนมา"

          "โอ้ยยยยเนื่อยไม่เอาแล้วอะมาสเตอร์ เค้าไม่ไหวแง้ๆ"

        "ไม่ไหวก็ต้องทำเชอร์เบท พี่ไม่ยอมให้แกเเบมือเเบเท้าหรอกนะเเกต้องมาช่วยงานพี่"

          "แต่มาสเตอร์ เค้าทั้งโดนรวนลามด้วยสายตา แตะอั๊งด้วยปากไม่เอาๆเค้าไม่ชอบ"

          "ถ้างัลพี่ปล่อยวันแกนะพี่อุตส่ารับเลี้ยงแกนะ ช่วยงานพี่เเค่นี้ไม่ได้รึไง"

          "ก็ได้วะ เห็นแก่ที่พี่เลี้ยงเค้ามานะเนี๊ยเเต่เค้าขอเปลี่ยนหน้าที่เป็นบาร์เทนเดอร์ได้มิ ><"

          "งัลพี่ให้แกเป็นวันเว้นวัน เคนะ ไปงานที่ต้องเครียมีเยอะ"

          "คร้าๆ มาสเตอร์"

          มาสเตอร์คือพี่ชายอุปถัมฉันเองคะเค้ารับเลี้ยงฉันมาได้สองปีแล้วเค้าทั้งส่งฉันเรียน ให้งานฉันทำและเป็นผู้ปกครองให้ด้วยดีใช้ไหมล่า 555 ฉันชื่อเชอร์เบทคะตัวคนเดียวคุณพ่อของฉันเสียไปเมื่อสามปี่ที่แล้วเองคะ มันไม่ใช่เรื่องที่น่าจดจำเท่าไหร่ของคุณพ่อและมันก็ยังเป็นอดีตที่ฉันไม่อยากจะจดจำไปทั้งชีวิตและเหตุผลนี้เป็นเหตุผลที่ทำให้ฉันคนนี้เกรียดพวกมาเฟียมากที่สุด ส่วนคุณแม่ของฉันเสียไปตั้งเเต่ตอนที่ฉันเกิดแล้วแหละคะ ท่านคลอดฉันได้ไม่นานท่านก็เสียด้วยอาการเสียเลือดมากนับจากนั้นคุณพ่อท่านกเป้นคนเลี้ยงฉันมาจนโต พ่อเลี้ยงฉันด้วยกิจการที่คนอื่นเค้าไม่ได้อยากทำกันเลยเพราะมันเป้นงานที่อันตรายมากและเสี่ยงมากเลยทีเดียว กิจการนั้นก็คืออาชีบขายปืนและนั้นก็เป็นเหตุผลที่ทำให้คุณพ่อตาย

          "อ๋อได้คะพี่เปลี่ยนเสื้อผ่าใกล้เสรจแล้ว" ฉันตะโกนกลับไปพร้อมกันใส่เสื้อกันหนาวแล้วเดินออกมาจากห้อง

          "ทำงานดึกแบบนี้เอาเวลาไหนไปนอนอะ" มาสเตอร์ถามพร้อมกับกดเปิดรถแรมโบกินี่สีดำสวยของเค้า (ฉันเคยแอบหมั่นใส้เค้าแล้าเอามีกไปกรีดรถเค้าด้วยแหละโวยวายแทบตาย เกิบฆ่าฉันแหนะ =.,=)

          "ก็ไม่รู้สิชอบงานนี้อะ ได้ทิปเยอะดีฮี่ๆ" ฉันตอบพร้อมกับยิ้มยีฟันสามสิบสองซี่ให้เค้า

          "แหม่ไอ้เด็กคนนี้ มันน่าหมั่นเขี้ยวจิงดีฉันเลือกไม่ผิดจิงๆที่เอาเเกมาเป็นน้องสาว" มาสเตอร์พูดพร้อมกับขยี้หัวฉัน

          "อะถึงละ ฝันดีนะน้องสาว ตั้งใจเรียนนะเว้ยอย่าทำให้พี่ผิดหวังพี่รักแกนะ" หลังจาที่ขับรถออกจากร้านมาไม่นานรถคันหรูของมาสเตอรืก็จอดอยู่ที่หน้าบ้านของฉันบ้านที่รั้วสุงร้อมรอบไปด้วยไม่เถารกทึบพันปิดร่องของรั้วจนมิดชิดเหลือเพียงประตูไม้บานไม่ใหญ่มากนักเพื่อนให้คนในบ้านเข้าไปได้

          "คร้มาสเตอร์เค้าจะเรียนให้จบตามที่เตงฝันไว้ ไฟว์ติ้ง ฝันดีนะเฮียบายๆ" ฉันพูดพร้อมกลับโบกไม้โบกมือให้เฮียหรือมาสเตอร์นั้นเอง หลังจากที่รถคันหรุของเค้าได้เคลื่อนตัวเออกจากเอเรียบ้านฉันไปช้าๆ ฉันจึงเดินเข้าบ้านบ้านที่เเสนสงบ เงียบงันเนื่องจากตอนนี้เป็นเวลาตีสามแล้วฉันมีเวลาไม่นานในการอาบน้ำเเต่งตัวแล้วเข้านอนเนื่องจากพรุ่งนี้ฉันมีเรียนตั้งเเต่เช้าแล้วนี้คือกิจวัตรประวำวันอขงฉันเชอร์เบตคนนี้

          ฉันเดินเข้ามาในบ้าน ทิงของไว้ที่ตู้รองเท้า แล้วเดนมาที่ห้องครัวเพื่อหาอะไรลงท้องซักหน่อย เฮ้อ ตู้เย็นไม่มีอะไรกินเลย T^T ลืมซื้อมาใส่อะตู้เย็งว่างมากมีเเต่น้ำเปล่า รู้งี้กินมาจากร้านดีกว่าว่าเเล้วฉันก็เดินเข้ขึ้นไปห้องนอน 'gun' ป้ายเล็กๆที่ตอนเด็กฉันเคยเอามาติดไว้ สิ่งของที่อยู่หลังประตูบานนั้นคือคลังอาวุทย่อมๆที่พ่อของฉันได้เก็นมันเอาไว้เป็นอย่าดีมันไม่ได้มีเเค่ปืนเพียงอย่างเดียว มันมีทั้งมีดชั้นดี ระเบิดบอม ธนู ทอนฟา และอะไรอีกหลายๆอย่างฉันไม่เข้าไปยิ่งหรอเพราะนั้นคือสิ่งเดียวที่ทำให้ฉันคิดถึงพ่อ

          "เฮ้อ ตีสี่แล้วหรอเนี๊ย นอนดีกว่าไม่ไหวแล้วง่วง" หลังจากที่ฉันอาบน้ำเสร็จฉันก็มานอนที่เตียงแล้วบ่นกับตัวเองเฮ้อ นอนแล้วคะฝันดีนะคะคนอ่านทั้งหลาย