risky รักอันตรายขยี้หัวใจนายมาเฟีย

          "ไหนอะรถผมไม่เอานะไอ้รถตู้ซักกะบ้วยนี้หรอกนะ" เสียงโวยวายดังมาแต่ไกลฉันมาก่อนเวลานั้ดสามสิบนาทีเพื่อที่จะได้เตรียมอะไรอีกหลายๆอย่าง รถก็เหมือนกันฉันก็ไม่เอาเหมือนกันแหละไอ้รถตู้เก่าๆนี้นะ

          "ฉันก็ไม่เอานะพี่ไอ้รถตู้คนเนี๊ยขอคนน้อยๆ ขอรายละเอียดด้วยขอปืนสองกระบอกมีดด้วย = ="

          "โหนี้ให้ไปขายส่งปืนนะเว้ยไม่ได้ไปสู้กับใคร" พิคโคโร่บ่นเมื่อเห็นฉัน ไม่ใช้อะไรหรอกชุดนี้มันลุยได้อะจะได้หนีทั้น

          "เค้าเตรียมพร้อมมาดีไงไอ้เบือก"ฉันพูดพร้อมตบหัวมันหนึ่งที

          "โอ๊ย ไอ้บ้า"

          "แล้วพวกแกเรื่องมากขนาดนี้จะเอาไงห๊า"พี่มิกพูดอย่าไม่สบอารมณ์เค้าคงรู้แหละว่าฉันต้องการอะไร

          "รู้ดีอยู่แล้วนิน่า พี่มิกเซอร์ ^ ^" ฉันพูดพร้อมกับเดินไปที่โรงรถเพราะฉันชอบมาเล่นที่นี้บ่อยนะสิถึงได้รู้ทุกอย่างภายในบ้านหลังนี้ 

          "ไม่เอานะเว้ยคลาวก่อนไอ้พิคโคโร่เอาฮายาฉันไปถากถนน หัวใจฉันเกิบวาย"

          "ไอ้ฮายารุ่นลิมิเต็ดที่พี่ไปประมูลมาเกิบหมดตัวนะหรอ 55" เอาเเล้วไง

          "เอางัลเดี่ยวเบทเอาอาร์วันคนนี้แล้วกัน พี่ไม่ค่อยได้ใช้มันอยู่แล้วนินะ"ฉันพูดพลงชี้ไปที่อาร์วันรถที่ถือได้ว่าเร็วเเละเเรงเป้นอันดับต้นๆสีดำด้านเเต่ทำให้เงา นั้นสวย T^T อยากได้เเง้

           "แกอยากได้มานานอยู่แล้วนิ จะเอามั้ยละ ถ้างานนี้สำเร็จพี่ยกคันนี้ให้แกเลย"พี่มิกพูดพร้อมกับโยนกุณแจรถมาให้ฉัน "ไอ้พิคโคโร่แกเอาพอสคันนี้ไปอะ"พี่มิกไม่พูดเปล่าพูดพร้อมกับโยนกุญเเจรถพอทสีดำคันหรูของครอบครัวเค้า "ข้างในมีกาดอยู่สองคนนะกับปินสี่กระบอกให้ลูกค้าดูของก่อนถ้าลูกค้าต้องการอย่างไหนก็ให้เค้าสั่งขอที่อยู่ขอเช็คครึ่งหนึ่งก่อนแ้วก็กลบมานะรวังด้วยละรายนี้ถึงเค้าจะอายุน้อยแต่ร้ายกาจใช้เล่น"พี่มิกสั่งเสียด้วยความเป็นห่วง

          "ร้ายกาจอนดไหนก็สู้ยัยอสรพิษนี้ไม่ได้หรอกพี่"

          "ไอ้ปากหมา"

          "ไปได้แล้วทั้งสองคนอย่าสายละ ต้องไปให้ทันเวลานะอย่าให้ลูกค้ารอ "

          "คร้าไปแล้วน้าพี่ชาย" ฉันพูดพร้อมกับเร่งรถออกนำหน้า รถพอสสีดำสวยนั้น

     โกดังร้าง

          "เฮ้อนี้มันสามทุ่มแล้วนะ ไหนไม่มีใครมาเลยอะ"ฉันโวยวายพร้อมกับเตะก้อนหินที่อยู่แถวนั้น

          "นั้นไงมาแล้วไง"พิคโคโร่พูดพร้อมเอามือเกาะไหล่ฉันข้างหนึ่งส่วนอีกข้างชี้ไปที่รถเเรมเบอร์กินี้สามกันที่กำลังเคลื่อนตัวเข้ามา

          "แม่งช้าชิบ" ฉันบ่นพร้อมกลับเหลือบมองคนในรถ ข้างในรถมีชายสวมแว่นดำอยู่ห้าคนส่วนอีกคน สวมชุดลำลองใส่แว่นเลเเบนสีดำ เอออ= =มันจะอะไรขนาดนั้น "เห็นแล้วหมั่นใส้วะ"ฉันบ่นออกมาอีกที

          "เฮ้ยหมั่นใส้แล้วอย่าก่อเรื่องนะเว้ยฉันเห็นแกพุดคำนี้ทีไร ไม่ไอซียูก็ต้องมีนองเลือด ฉันไม่อยากเสียลูกค้านะ" พิคโคโร่พูดห้ามเพราะถ้าฉันพูดคำนี้เมื่อไหร่ได้เกิดเรื่องเเน่ ^ ^

          "โทดนะครับที่ผมมาสายพอดีติดธุระกับ เอเย้ยค้าปืนท่านอื่น" ฮึ้ยยย ท่าทางหยิ่งยโส จองหองแบบนั้นมันน่าจัดให้หนักๆ แต่ก็ทำได้แค่คิดในใจง้า T^T

        "อ๋อไม่เป็นไรครับ พวกผมสำหรับลูกค้า เรารอได้เสมอครับ จะดูของก่อนเลยมั้ยครับ"

        "พิคโคโร่ฉันว่าไอ้กาดพวนนี้นี้มันแปลกๆนะ" ฉันกระสิบข้างหูพิคโคโร่เนื่องจากเห็นรอยสักอะไรซักอย่างอยุ่ที่คอแต่มันไม่ชัดซักเท่าไหร่นะ เห็นฉันเคยเห็นที่ไหนซักแห่ง

        "เออช่างมันเหอะเรามาขายของนะไม่ได้มาจับผิดคน" พิคโคโร่กระซิบตอบ

        "พึ่งรุ้นะเนี๊ยว่าเดี่ยวนี้เค้ามีการ์ดผู้หญิงด้วยหรอ สวยดีนะ น่า..." อีตาเอออะไรนะ ฉันเห็นลูกน้องมันเรียกเอออะไรมอพๆๆนี้แหละ ฮึ้ยพูดมาแบบนี้มันน่าจัดซักดอกกกกก

        "ไอ่ที่ว่าน้านี้มันน่าอะไรหรอคะ!! นายจะสนใจปืน M92ที่อยู่ในมือฉัน" ฉันชักยั๊วแล้วนะอะไรของอีตานี้เนี๊ย  หาเรื่องเก่งชมัด

        "เฮ้ๆ ในเย็นๆเชอร์เบทเดี่ยวก็ตายกันทั้งหมดนี้หรอก"

        "เเต่มัน.." ฉันยอมสงบศึกเมือเห็นรอยสักรูปมันกรเพลิง เอะหรือว่า แก๊งมังกรเพลิงที่มันฆ่าพ่อฉัน ก็อาจใช้ถ้าไม่ติดที่ว่าอีตามอพนี้มันไม่ได้อยู่แก๊งนี้นิเเต่ที่รุ้ๆตือสองแก๊งนี้เป็นปรปักกันแล้วไอ้พวกนั้นเอามือคลำเอ็วตลอดนี้หมายความว่าไง "แล้วพ่อนานไปไหนซะละ ทำไมนายถึงได้มาซื้อเอง แล้วทำไมถึงได้เปลี่ยนชุดกาดของนาย" ลองเชิงดูซักหน่อยสิ

        "พ่อท่านไปทำงานต่างประเทศ แล้วเธอจะอยากรู้ไปทำไม กาดพวกนี้เป็นพวกเข้าใหม่ฉันพึ่งรับมาเลยเอามาลองงาน" ตรงล๊อค

        "อ๋อหรอคะฉันเชอร์เบทนะคะ ยินดีที่ได้ร่วมธุรกิจด้วยกันนะคะฉันเป้นหุ้นส่วนของพ่อพิคโคโร่คะ ต้องขอโทดด้วยนะคะที่เสียมรยาท" ฉันพูดพร้อมกับยื่นมือหวังยาทดกับเค้า

        "อ่อหรอครับ ผมมอคค่าครับ อ่าวเฮ้ย!!"

     ปังๆๆๆๆๆ เสียงปืนลูกซองสั้นยิงรัวใส่ฝั่งเรา ฉันว่าแล้วไม่มีผิดนายนั้นต้องโดนหลอกมาแน่เฮ้อนะ หล่อแต่โง่ ฉันดึงนามอคค่าให้ลบลงมาที่พื้นหลังโต๊ะที่เราตั้งดชว์ปืนจะว่าดึกก็ไม่เชิง เหวี่ยงมาดีกว่า 

        "อะไรวะเนี๊ย พวกแกยิงฉันทำไมวะ" มอคค่าตะโกนออกไป

        "ไอ้โง้นั้นใช้ลูกน้องนายที่ไหนเล่าตามมานี้ถ้าไม่อยากตาย" ฉันพูดพลางลากนายมอคค่ามาหลบที่หลังรถพอสดีดำของเรา รวมถึงลุกน้องของพิคโค่โร่เเละตัวมันเองด้วย "พิคโคโร่เอาไอ้นี้ขึ้นรถ แล้วขับออกไปซะ"

        "เฮ้ยแล้วแกจะสู้กับพวกมันเนี๊ยนะ"

        "เออน่า พาไอ้นี้หนีไปแล้วกักตัวไว้นะฉันมีเรื่องต้องเครียกับไอ้พวกสวะนี้แล้วก็ไอ้นี้ด้วย เคนะ" ฉันพูดพร้อมกับดันตัวอีตามอคค่าขึ้นรถไปซิ่งมันก้เเน่อยู่เเล้วอาร์วันของฉันก็จอดอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากตัวฉันเหมือนกันเเต่ฉันมีเรื่องที่จะต้องเครียกับไอ้พวกนี้ก่อนเหอะ

        "ก็ได้วะดูแลตัวเองด้วยนะเว้ย แล้วเจอกันที่บ้าน" พิคโคโร่พูดพร้อมสตาทรถบึ่งออกไปทันที

        "พวกแกกับฉันมีเรื่องต้องเครียกัน" ฉันไม่พูดเปล่ารยิงรัว m29 ทังสองกระบอกของฉันไปยังเป้าหมายทันที (เกิดให้มันได้โอกาศยิงก่อนก็ตายห่าสิคะ 5ต่อหนึ่งนะเออ =.,=) เอาใช้วะต้องเหลือไว้คนดิพร้อมยิงไปที่ขาของไอ้ถึกคนสุดท้ายหลังจากยิงกระบาลมาแล้วสี่คน

        "กะๆๆ  แกเป็นใครวะ"

        "อ๊ะๆ อย่าลั้นเชียวน้าเดี๋ยวก็ตายหรอก เจ้านายแกคือใครบอกฉันมาเดี๋ยวนี้" ฉันไม่พูดเปล่าฉันเอาเท้าเตะให้กระบอกปืนมันหลุดออกจากมือแล้วก้มลงถามมันดีๆอีกครั้ง "บอกมาเจ้านายแกเป็นใคร"

        "โอ้ยฉันบอกไปเเกก็ไม่รู้จักหรอกเว้ย โอ๊ยๆๆ บอกแล้วๆ" ในเมื่อไม่ยอมตอบจับงัลคอแมร่ง "ท่านคิริว แอ๊ก" เฮ้อบอกเเค่เนีียก็จะเป็นจะตายโด๋วตายเลยเห็นมะหลังจากที่มันพูดจบฉันก็ทำการหักคอมันทันที (= [] =นางเอกกูโหดเฟอร์)(พึ่งรู้หรอเว้ย)

        "กลับดีกว่า" ฉันพูดพร้อมกันสตาทอาร์วันออกมาจากโกดังนั้นทันที