หนี้รัก.....หนี้แค้น (Y)
8.0
เขียนโดย nara
วันที่ 10 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 เวลา 14.40 น.
24 ตอน
1 วิจารณ์
33.81K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 19 มิถุนายน พ.ศ. 2558 19.16 น. โดย เจ้าของนิยาย
4) บทที่4:เส้นทางสู่การเป็นหนี้รัก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความพรรษา Part
หลังจากออกจากโรงพยาบาลแล้วเจ๊ดอนนี่ก็ชวนผมมาเดินซื้อของที่ห้างแต่ว่าเกิดปวดท้องซะก่อนเลยต้องพาเจ๊แกไปเข้าห้องน้ำสงสัยความสุขจะทำพิษซะแล้ว จะว่าไปแล้วผมไม่ค่อยได้เห็นเจ๊ดอนนี่ในมุมนี้เหมือนกันสงสัยจะรักจริงหวังแต่งเพราะปกติแล้วเจ๊ดอนนี่จะหวงเนื้อหวงตัวจะตายไปใครแตะเจ๊แกด่าแหลก นี่พึ่งเคยเห็นเจ๊แกทอดสะพานให้ผู้ชาย จะว่าไปเรื่องที่เจ๊ดอนี่ชอบพี่หมอก็ดีเหมือนกัน เจ๊ดอนนี่จะได้มีคนค่อยดูแล ถ้าพี่หมอเขามีใจตรงกับเจ๊อ่ะนะ ถ้าเป็นแบบนั้นจริง ๆ มันจะทำให้ผมมีความสุขมาก ๆ เลยล่ะ
“ อ๊ะ! ขอโทษครับ” ผมเดินคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยเลยไม่ทันระวังเดินชนเข้ากับใครคนหนึ่งจนล้มไปกองกับพื้น
“ นายนี่ไม่ค่อยระวังตัวเลยนะ เจอทีไรเป็นเรื่องทุกทีเลย ” ผู้ชายคนนั้นพูดในขณะที่กำลังช่วยพยุงผมให้ยืนขึ้น
“ ขอบคุณครับ อ๊ะ! คุณเทวา ...สวัสดีครับ” ผมเงยหน้าขึ้นมามองหน้าของคนที่ช่วยพยุงผมถึงว่าทำไมเสียงถึงได้คุ้น ๆ
“ อือ ไม่เป็นไรใช่มั้ย” เขาถามผมพร้อมกับมองสำรวจร่ายกายของผมไปด้วย
“ ผมไม่เป็นไรครับ ผมต้องขอโทษคุณเทวาด้วยนะครับที่เดินไม่ระวังเลยไปชนคุณเข้า”ผมขอโทษเขาอีกครั้ง ที่ตัวเองเดินซุ่มซ่ามชนเขาเข้า ในขณะที่ผมกำลังยืนคุยอยู่กับคุณเทวาอยู่นั้นผมก็ได้ยินเสียงโวยวายของเจ๊ดอนนี่ที่ดังมาจากทางห้องน้ำผมเลยหันไปมองก็เห็นเจ๊ดอนนี่กำลังยืนชี้มือชี้ไม้ด่าอยู่กับผู้ชายคนหนึ่งอยู่ ผมรีบเดินเข้าไปห้ามเจ๊ดอนนี่ไม่อย่างนั้นคงได้มีมวยกลางห้างแน่ ๆ กว่าจะลากเจ๊แกออกมาได้เล่นเอาเหงื่อตกเลยล่ะครับก็เจ๊แกบอกไม่ยอมจะเอาเรื่องท่าเดียว ผมเลยพาเจ๊ดอนนี่กลับบ้านขืนอยู่ต่อมีหวังห้างพังแน่ ๆ ครับ
:::
::
:
1 อาทิตย์ต่อมา
นี่ก็ผ่านมาอาทิตย์นึงแล้วที่พี่หรรษาย้ายมารักษาที่โรงพยาบาลแห่งใหม่หมอได้ลองเปลี่ยนตัวยาที่รักษาพี่หรรษาดูซึ่งพี่หรรษาก็ตอบสนองกับยาตัวนี้เป็นอย่างดี แต่ว่ายาที่ใช้รักษาพี่หรรษาจะต้องสั่งจากต่างประเทศทำให้มีราคาสูงและนี่ก็ใกล้ที่จะจ่ายค่ายาที่ผมขอผัดผ่อนมาเป็นวันเสาร์ที่จะถึงนี้ ซึ่งก็เหลืออีก 2 วันข้างหน้า
“ พรรษาเดี๋ยวเราไปดูแลแขกที่ห้อง 309 นะส่วนแขกที่จองเราไว้เดี่ยวพี่จะคนอื่นไปแทน ” เสียงผู้จัดการร้านดังขณะที่ผมกำลังเดินขึ้นมายังชั้น VIP
“ อ่อ แล้วดูแลเขาให้ดีล่ะคุณคนนี้เขาเป็นเพื่อนกับคุณกรเจ้าของร้านเรา ส่วนคืนนี้ก็ไม่ต้องไปรับแขกรายอื่นแล้วนะดูแลเพื่อนของคุณกรก็พอ ” ผู้จัดการร้านหันมาบอกกับผมเพิ่มเติมก่อนจะเดินไปดูแลลูกค้าท่านอื่น ๆ ต่อ
เอ… เพื่อนของคุณกรเหรอ??แต่ว่าปกติแล้วคุณกรไม่เคยล็อกคิวลูกค้านี่นา แต่ทำไมถึงได้น๊าชั่งมันเถอะอย่าไปสนใจเลยดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องเหนื่อยดูแลแค่คนเดียวเดี๋ยวก็เมาสบายมากจะได้กลับบ้านไปนอนเร็ว ๆ
“ ก๊อก ก๊อก ก๊อก ขออนุญาตคัรบ ” ผมเคาะประตูห้องก่อนที่เข้าไปด้านใน ก่อนที่จะทำให้ผมอึ้ง ตลึงงันอยู่กับที่ คำถามมากมายวิ่งเข้ามาในหัวจนแทบตั้งรับไม่ทัน นี่เขาเองเหรอ? แล้วทำไมถึงเรียกใช้เด็กผู้ชาย? หรือว่าเขาจะเป็น...?
“ นี่นาย ที่นี้เขารับแขกกันแบบนี้นะเหรอ ” ยังไม่ทันที่ผมจะคิดไปไกลกว่านี้ “คุณเทวา” ก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงออกจะหงุดหงิด
“ เอ่อ ...ขอโทษครับ ไม่ทราบว่าคุณลูกค้าจะรับเป็นอะไรดีครับทางระ / พอ ๆ ไม่ต้องพูดมากฉันจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว นายมานั่งนี่มา ” ยังไม่ทันที่ผมจะแนะนำสินค้าของทางร้านคุณเทวาก็พูดขัดขึ้นมาพร้อมกับเรียกให้ผมไปนั่งด้วย
“ คะ..ครับ ” ผมตอบรับเขาอย่างหวั่น ๆ เขาไปหงุดหงิดอะไรมานะ
พอผมเดินเข้าไปนั่งข้างเขาซักพัก บริกรก็นำของที่เขาสั่งเข้ามาผมเลยรีบจัดการชงเหล้าให้กับเขาก่อนที่เขาจะอารมณ์เสียไปมากว่านี้เขาเองก็ไม่ได้สนใจอะไรผมเลยได้แต่นั่งดื่ม เขาดื่มเอาดื่มเอาย่างกับดื่มน้ำเปล่าไปไม่ได้บ่นทั้งที่ผมชงเหล้าค่อนข้างเข้มเพราะคิดว่าเขาน่าจะเป็นนักดื่มพอตัว
“ นี่..นายเลิกทำหน้าสงสัยแบบนั้นได้แล้ว ฉันก็แค่อย่ากจะรู้ว่าทำไมใคร ๆ ก็ชอบมาที่นี่และก็ชอบเรียกใช้เด็กผู้ชายแบบนายกันก็เท่านั้นเอง เลิกมองฉันแบบนั้นได้แล้ว ”หลังจากที่เขานั่งดื่มไปซักพักเขาก็หันมาพูดกับผม ดูเหมือนว่าเขาจะอ่านความคิดผมออกเลยชี้แจงให้ผมฟัง
“ เอ่อ...ครับ ”ผมได้แต่ตอบรับด้วยน้ำเสียงแผ่ว ๆ
“ ว่าแต่ นายมีหน้าที่ทำอะไรให้แขกบ้างล่ะ ”เขาเริ่มชวนผมคุยระหว่างที่ยกแก้วขึ้นดื่ม
“ เอ่อ...ก็ดูแลเรื่องเครื่องดื่มให้แขก ค่อยแนะนำรายการหรือโปรโมชั่นของทางร้าน บ้างทีก็นั่งดื่มเป็นเพื่อนแขก นั่งคุย อะไรประมาณนี้อ่ะครับ ” ผมอธิบายหน้าที่การทำงานของผมให้เขาฟังแต่ก็ไม่ทั้งหมด...ก็จะให้บอกเขาไปได้อย่างไงว่าบางที่ก็โดนลูกค้ากอด จูบ ผมรู้ว่างานนี้เสี่ยงถ้าเกิดว่าเราพลาด... แต่จะหางานที่ได้เงินเยอะจากที่ไหนล่ะก็ในเมื่อผมหาเงินมารักษาพี่ชายของผม
“ เหรอ แค่นี้เองนะเหรอ ไม่เห็นจะมีอะไรน่าสนใจเลย หรือว่ามีอะไรมากกว่านี้ที่นายไม่ได้บอกฉัน ”เขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเนิบ ติดจะเยาะ ๆ ดูจากอาการแล้วผมว่าเขาคงเมาแล้วแน่ ๆ
“ นั่นมันก็แล้วแต่คุณจะคิด แต่ที่ผมบอกไปทั้งหมดมันคือความจริง ส่วนที่คุณสงสัยว่าทำไมถึงมีคนเรียกใช้บริการเด็กผู้ชายนั้น ผมคิดว่ามันความชอบส่วนตัวนะครับคุณไม่ชอบก็เลยมองว่าไม่น่าสนใจ ” ผมตอบกับเขาไปด้วยน้ำเสียงความหงุดหงิด สุดท้ายก็เป็นแบบนี้ทุกที สุดท้ายก็โดนดูถูก โดนกล่าวหาว่าเป็นไอ้ตัว ผมไม่เผลอคิดว่าคุณจะต่างจากคนอื่นเลย
“ อะไรกันฉันพูดแค่นี้ทำเป็นหงุดหงิดไปได้ ฉันก็แค่สงสัย ทีนายยังแอบคิดว่าฉันเป็นเกย์ฉันยังไม่ว่าอะไรเลย..ฮืม ” ผมว่าเขาเมาแล้วล่ะมือไม้เริ่มอยู่ไม่สุขมันเริ่มเลื้อยมาคล้องเอวผมแล้วตอนนี้
“ ปล่อยครับ ผมว่าคุณเมาแล้วนะผมว่าคุณเข้าไปพักที่รับรองดีกว่าเดี๋ยวผมเรียกบริกรให้ นะครับ ” ผมบอกกับเขาให้ไปนอนพักที่ห้องรับรองซึ่งอยู่ด้านใน นี่ก็เป็นอีกเหุตผลนึงที่แขกส่วนใหญ่ชอบ เพราะชั้น VIP จะมีห้องนอนสำหรับแขกที่เมามากจนกลับบ้านไม่ได้ ซึ่งจะอยู่ภายในห้องเดียวกันกับห้องสังสรร
“ ไม่ อาวววว ฉันเรียกนายมาดูแลฉานนน นายก็ต้องดูแลฉานนสิ อึก ” เขาไม่ยอมแถมยังโวยวายใส่ผมอีก เฮ้อ! ก็ได้ ๆ แค่พาไปนอนก็จบงานแล้วเอาก็เอาว่ะอีกนิดเดียวทำให้มันเสร็จ ๆ จะได้กับบ้าน
ผมพาคุณเทวาเข้ามาในห้องนอนอย่างทุลักทุเรผู้ชายอะไรก็ไม่รู้ตัวหนักชะมัดเลย กว่าจะถึงเตียงได้เล่นเอาหอบเลยครับ ทีนี้ผมก็กลับบ้านได้แล้วซิไว้กว่าที่คิดแฮะ ความจริงผมไม่คิดว่าเขาจะเมาง่ายขนาดนี้นะ แต่ก็ชั่งเถอะกลับบ้านดีกว่าพึ่งจะ 5 ทุ่มเอง
“ อ๊ะ ! ตุบ ปล่อยนะ ” ยังไม่ทันที่ผมจะเดินพ้นเตียงคุณเทวาก็ดึงผมล้มลงไปนอนบนเตียงกว้าง
“ จะรีบไปไหนล่ะ หือ ฉันยังไม่ได้บริการเสริมจากนายเลยนะ ” เขาพูดขึ้นขณะที่กำลังคร่อมตัวของผมอยู่นี่เขาไม่ได้เมานี่เขาหลอกผม!
“ ผมไม่ขาย ถ้าคุณอยากได้ก็ไปหาจากที่อื่น ”ผมบอกเขาพร้อมกับดิ้นให้หลุดจากอ้อมแขนแกร่ง
“ เดี๋ยวก็รู้ว่านายจะให้ฉันหรือเปล่า ”พอพูดจบเขาก็เริ่มซุกไซร้ซอกคอผม
น่าแปลกที่ผมไม่รู้สึกรังเกียจมันเลยตรงกันข้ามมันทำให้ผมเกิดอารมณ์ แต่ใครจะยอมล่ะแค่นี้เขาก็ดูถูกอาชีพที่ผมทำ ถ้าผมยอมเขา ก็เท่ากับว่าผมยอมรับว่าไม่ได้ขายแค่เหล้าแต่ขายตัวด้วยเขาเริ่มเลื้อยจูบขึ้นมาที่แก้มไล่มาถึงมุมปากแล้วจบลงที่ริมฝีปากสีสดของผมเขาพยายามที่จะสอดลิ้นเข้ามาแต่ผมไม่ยอมเปิดปาก
“ อ๊ะ อืม ”ผมสะดุ้งปล่อยเสียงครางออกมาเมื่อมือของคุณเทวาที่ควานอยู่ภายใต้เสื้อตัวบางสะกิดเข้าที่ยอดอก ทำให้เขาสอดลิ้นเข้ามาควานความหวานได้อย่างง่ายดาย
ฉับ
****************************************************************************************************************************************************************************************************
เอ ตอนหน้าจะมี nc ไหมน้อ อิอิ พยายามอยู่ค่ะที่จะทำให้มันสนุก ยังไงก็ขอขอบคุณนะค่ะที่ติดตาม
หลังจากออกจากโรงพยาบาลแล้วเจ๊ดอนนี่ก็ชวนผมมาเดินซื้อของที่ห้างแต่ว่าเกิดปวดท้องซะก่อนเลยต้องพาเจ๊แกไปเข้าห้องน้ำสงสัยความสุขจะทำพิษซะแล้ว จะว่าไปแล้วผมไม่ค่อยได้เห็นเจ๊ดอนนี่ในมุมนี้เหมือนกันสงสัยจะรักจริงหวังแต่งเพราะปกติแล้วเจ๊ดอนนี่จะหวงเนื้อหวงตัวจะตายไปใครแตะเจ๊แกด่าแหลก นี่พึ่งเคยเห็นเจ๊แกทอดสะพานให้ผู้ชาย จะว่าไปเรื่องที่เจ๊ดอนี่ชอบพี่หมอก็ดีเหมือนกัน เจ๊ดอนนี่จะได้มีคนค่อยดูแล ถ้าพี่หมอเขามีใจตรงกับเจ๊อ่ะนะ ถ้าเป็นแบบนั้นจริง ๆ มันจะทำให้ผมมีความสุขมาก ๆ เลยล่ะ
“ อ๊ะ! ขอโทษครับ” ผมเดินคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยเลยไม่ทันระวังเดินชนเข้ากับใครคนหนึ่งจนล้มไปกองกับพื้น
“ นายนี่ไม่ค่อยระวังตัวเลยนะ เจอทีไรเป็นเรื่องทุกทีเลย ” ผู้ชายคนนั้นพูดในขณะที่กำลังช่วยพยุงผมให้ยืนขึ้น
“ ขอบคุณครับ อ๊ะ! คุณเทวา ...สวัสดีครับ” ผมเงยหน้าขึ้นมามองหน้าของคนที่ช่วยพยุงผมถึงว่าทำไมเสียงถึงได้คุ้น ๆ
“ อือ ไม่เป็นไรใช่มั้ย” เขาถามผมพร้อมกับมองสำรวจร่ายกายของผมไปด้วย
“ ผมไม่เป็นไรครับ ผมต้องขอโทษคุณเทวาด้วยนะครับที่เดินไม่ระวังเลยไปชนคุณเข้า”ผมขอโทษเขาอีกครั้ง ที่ตัวเองเดินซุ่มซ่ามชนเขาเข้า ในขณะที่ผมกำลังยืนคุยอยู่กับคุณเทวาอยู่นั้นผมก็ได้ยินเสียงโวยวายของเจ๊ดอนนี่ที่ดังมาจากทางห้องน้ำผมเลยหันไปมองก็เห็นเจ๊ดอนนี่กำลังยืนชี้มือชี้ไม้ด่าอยู่กับผู้ชายคนหนึ่งอยู่ ผมรีบเดินเข้าไปห้ามเจ๊ดอนนี่ไม่อย่างนั้นคงได้มีมวยกลางห้างแน่ ๆ กว่าจะลากเจ๊แกออกมาได้เล่นเอาเหงื่อตกเลยล่ะครับก็เจ๊แกบอกไม่ยอมจะเอาเรื่องท่าเดียว ผมเลยพาเจ๊ดอนนี่กลับบ้านขืนอยู่ต่อมีหวังห้างพังแน่ ๆ ครับ
:::
::
:
1 อาทิตย์ต่อมา
นี่ก็ผ่านมาอาทิตย์นึงแล้วที่พี่หรรษาย้ายมารักษาที่โรงพยาบาลแห่งใหม่หมอได้ลองเปลี่ยนตัวยาที่รักษาพี่หรรษาดูซึ่งพี่หรรษาก็ตอบสนองกับยาตัวนี้เป็นอย่างดี แต่ว่ายาที่ใช้รักษาพี่หรรษาจะต้องสั่งจากต่างประเทศทำให้มีราคาสูงและนี่ก็ใกล้ที่จะจ่ายค่ายาที่ผมขอผัดผ่อนมาเป็นวันเสาร์ที่จะถึงนี้ ซึ่งก็เหลืออีก 2 วันข้างหน้า
“ พรรษาเดี๋ยวเราไปดูแลแขกที่ห้อง 309 นะส่วนแขกที่จองเราไว้เดี่ยวพี่จะคนอื่นไปแทน ” เสียงผู้จัดการร้านดังขณะที่ผมกำลังเดินขึ้นมายังชั้น VIP
“ อ่อ แล้วดูแลเขาให้ดีล่ะคุณคนนี้เขาเป็นเพื่อนกับคุณกรเจ้าของร้านเรา ส่วนคืนนี้ก็ไม่ต้องไปรับแขกรายอื่นแล้วนะดูแลเพื่อนของคุณกรก็พอ ” ผู้จัดการร้านหันมาบอกกับผมเพิ่มเติมก่อนจะเดินไปดูแลลูกค้าท่านอื่น ๆ ต่อ
เอ… เพื่อนของคุณกรเหรอ??แต่ว่าปกติแล้วคุณกรไม่เคยล็อกคิวลูกค้านี่นา แต่ทำไมถึงได้น๊าชั่งมันเถอะอย่าไปสนใจเลยดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องเหนื่อยดูแลแค่คนเดียวเดี๋ยวก็เมาสบายมากจะได้กลับบ้านไปนอนเร็ว ๆ
“ ก๊อก ก๊อก ก๊อก ขออนุญาตคัรบ ” ผมเคาะประตูห้องก่อนที่เข้าไปด้านใน ก่อนที่จะทำให้ผมอึ้ง ตลึงงันอยู่กับที่ คำถามมากมายวิ่งเข้ามาในหัวจนแทบตั้งรับไม่ทัน นี่เขาเองเหรอ? แล้วทำไมถึงเรียกใช้เด็กผู้ชาย? หรือว่าเขาจะเป็น...?
“ นี่นาย ที่นี้เขารับแขกกันแบบนี้นะเหรอ ” ยังไม่ทันที่ผมจะคิดไปไกลกว่านี้ “คุณเทวา” ก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงออกจะหงุดหงิด
“ เอ่อ ...ขอโทษครับ ไม่ทราบว่าคุณลูกค้าจะรับเป็นอะไรดีครับทางระ / พอ ๆ ไม่ต้องพูดมากฉันจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว นายมานั่งนี่มา ” ยังไม่ทันที่ผมจะแนะนำสินค้าของทางร้านคุณเทวาก็พูดขัดขึ้นมาพร้อมกับเรียกให้ผมไปนั่งด้วย
“ คะ..ครับ ” ผมตอบรับเขาอย่างหวั่น ๆ เขาไปหงุดหงิดอะไรมานะ
พอผมเดินเข้าไปนั่งข้างเขาซักพัก บริกรก็นำของที่เขาสั่งเข้ามาผมเลยรีบจัดการชงเหล้าให้กับเขาก่อนที่เขาจะอารมณ์เสียไปมากว่านี้เขาเองก็ไม่ได้สนใจอะไรผมเลยได้แต่นั่งดื่ม เขาดื่มเอาดื่มเอาย่างกับดื่มน้ำเปล่าไปไม่ได้บ่นทั้งที่ผมชงเหล้าค่อนข้างเข้มเพราะคิดว่าเขาน่าจะเป็นนักดื่มพอตัว
“ นี่..นายเลิกทำหน้าสงสัยแบบนั้นได้แล้ว ฉันก็แค่อย่ากจะรู้ว่าทำไมใคร ๆ ก็ชอบมาที่นี่และก็ชอบเรียกใช้เด็กผู้ชายแบบนายกันก็เท่านั้นเอง เลิกมองฉันแบบนั้นได้แล้ว ”หลังจากที่เขานั่งดื่มไปซักพักเขาก็หันมาพูดกับผม ดูเหมือนว่าเขาจะอ่านความคิดผมออกเลยชี้แจงให้ผมฟัง
“ เอ่อ...ครับ ”ผมได้แต่ตอบรับด้วยน้ำเสียงแผ่ว ๆ
“ ว่าแต่ นายมีหน้าที่ทำอะไรให้แขกบ้างล่ะ ”เขาเริ่มชวนผมคุยระหว่างที่ยกแก้วขึ้นดื่ม
“ เอ่อ...ก็ดูแลเรื่องเครื่องดื่มให้แขก ค่อยแนะนำรายการหรือโปรโมชั่นของทางร้าน บ้างทีก็นั่งดื่มเป็นเพื่อนแขก นั่งคุย อะไรประมาณนี้อ่ะครับ ” ผมอธิบายหน้าที่การทำงานของผมให้เขาฟังแต่ก็ไม่ทั้งหมด...ก็จะให้บอกเขาไปได้อย่างไงว่าบางที่ก็โดนลูกค้ากอด จูบ ผมรู้ว่างานนี้เสี่ยงถ้าเกิดว่าเราพลาด... แต่จะหางานที่ได้เงินเยอะจากที่ไหนล่ะก็ในเมื่อผมหาเงินมารักษาพี่ชายของผม
“ เหรอ แค่นี้เองนะเหรอ ไม่เห็นจะมีอะไรน่าสนใจเลย หรือว่ามีอะไรมากกว่านี้ที่นายไม่ได้บอกฉัน ”เขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเนิบ ติดจะเยาะ ๆ ดูจากอาการแล้วผมว่าเขาคงเมาแล้วแน่ ๆ
“ นั่นมันก็แล้วแต่คุณจะคิด แต่ที่ผมบอกไปทั้งหมดมันคือความจริง ส่วนที่คุณสงสัยว่าทำไมถึงมีคนเรียกใช้บริการเด็กผู้ชายนั้น ผมคิดว่ามันความชอบส่วนตัวนะครับคุณไม่ชอบก็เลยมองว่าไม่น่าสนใจ ” ผมตอบกับเขาไปด้วยน้ำเสียงความหงุดหงิด สุดท้ายก็เป็นแบบนี้ทุกที สุดท้ายก็โดนดูถูก โดนกล่าวหาว่าเป็นไอ้ตัว ผมไม่เผลอคิดว่าคุณจะต่างจากคนอื่นเลย
“ อะไรกันฉันพูดแค่นี้ทำเป็นหงุดหงิดไปได้ ฉันก็แค่สงสัย ทีนายยังแอบคิดว่าฉันเป็นเกย์ฉันยังไม่ว่าอะไรเลย..ฮืม ” ผมว่าเขาเมาแล้วล่ะมือไม้เริ่มอยู่ไม่สุขมันเริ่มเลื้อยมาคล้องเอวผมแล้วตอนนี้
“ ปล่อยครับ ผมว่าคุณเมาแล้วนะผมว่าคุณเข้าไปพักที่รับรองดีกว่าเดี๋ยวผมเรียกบริกรให้ นะครับ ” ผมบอกกับเขาให้ไปนอนพักที่ห้องรับรองซึ่งอยู่ด้านใน นี่ก็เป็นอีกเหุตผลนึงที่แขกส่วนใหญ่ชอบ เพราะชั้น VIP จะมีห้องนอนสำหรับแขกที่เมามากจนกลับบ้านไม่ได้ ซึ่งจะอยู่ภายในห้องเดียวกันกับห้องสังสรร
“ ไม่ อาวววว ฉันเรียกนายมาดูแลฉานนน นายก็ต้องดูแลฉานนสิ อึก ” เขาไม่ยอมแถมยังโวยวายใส่ผมอีก เฮ้อ! ก็ได้ ๆ แค่พาไปนอนก็จบงานแล้วเอาก็เอาว่ะอีกนิดเดียวทำให้มันเสร็จ ๆ จะได้กับบ้าน
ผมพาคุณเทวาเข้ามาในห้องนอนอย่างทุลักทุเรผู้ชายอะไรก็ไม่รู้ตัวหนักชะมัดเลย กว่าจะถึงเตียงได้เล่นเอาหอบเลยครับ ทีนี้ผมก็กลับบ้านได้แล้วซิไว้กว่าที่คิดแฮะ ความจริงผมไม่คิดว่าเขาจะเมาง่ายขนาดนี้นะ แต่ก็ชั่งเถอะกลับบ้านดีกว่าพึ่งจะ 5 ทุ่มเอง
“ อ๊ะ ! ตุบ ปล่อยนะ ” ยังไม่ทันที่ผมจะเดินพ้นเตียงคุณเทวาก็ดึงผมล้มลงไปนอนบนเตียงกว้าง
“ จะรีบไปไหนล่ะ หือ ฉันยังไม่ได้บริการเสริมจากนายเลยนะ ” เขาพูดขึ้นขณะที่กำลังคร่อมตัวของผมอยู่นี่เขาไม่ได้เมานี่เขาหลอกผม!
“ ผมไม่ขาย ถ้าคุณอยากได้ก็ไปหาจากที่อื่น ”ผมบอกเขาพร้อมกับดิ้นให้หลุดจากอ้อมแขนแกร่ง
“ เดี๋ยวก็รู้ว่านายจะให้ฉันหรือเปล่า ”พอพูดจบเขาก็เริ่มซุกไซร้ซอกคอผม
น่าแปลกที่ผมไม่รู้สึกรังเกียจมันเลยตรงกันข้ามมันทำให้ผมเกิดอารมณ์ แต่ใครจะยอมล่ะแค่นี้เขาก็ดูถูกอาชีพที่ผมทำ ถ้าผมยอมเขา ก็เท่ากับว่าผมยอมรับว่าไม่ได้ขายแค่เหล้าแต่ขายตัวด้วยเขาเริ่มเลื้อยจูบขึ้นมาที่แก้มไล่มาถึงมุมปากแล้วจบลงที่ริมฝีปากสีสดของผมเขาพยายามที่จะสอดลิ้นเข้ามาแต่ผมไม่ยอมเปิดปาก
“ อ๊ะ อืม ”ผมสะดุ้งปล่อยเสียงครางออกมาเมื่อมือของคุณเทวาที่ควานอยู่ภายใต้เสื้อตัวบางสะกิดเข้าที่ยอดอก ทำให้เขาสอดลิ้นเข้ามาควานความหวานได้อย่างง่ายดาย
ฉับ
****************************************************************************************************************************************************************************************************
เอ ตอนหน้าจะมี nc ไหมน้อ อิอิ พยายามอยู่ค่ะที่จะทำให้มันสนุก ยังไงก็ขอขอบคุณนะค่ะที่ติดตาม
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ