หนี้รัก.....หนี้แค้น (Y)

พรรษา Part
 
ตอนนี้ผมหายป่วยแล้วครับหลังจากวันนั้นพี่ทามก็จานอนค้างกับผมที่คอนโดทุกวันซึ้งมันก็ทำให้ผมคลายความเหงาได้บ้างพี่ทามจัดการเรื่องที่เรียนให้ผมแล้วผมเลือกที่จะเรียนการขนมเค้กและเบอรเกอรี่เพราะเคยฝันเอาไว้ว่าอยากเปิดร้านขนมเค้กเล็ก ๆ มีผม เจ๊ดอนนี่และพี่หรรษา อีกไม่นานฝันของผมก็จะเป็นจริงแล้วช่วงนี้อาการของพี่หรรษาดีขึ้นเลื่อย ๆ คงไม่นานนักที่พี่ของผมจาตื่นนอนสักที มัวแต่คิดเรื่องอื่นจนเพลินเกือบจะเลยสถาบันสอนการทำอาหารซะแล้ว
 
ปึก!!
 
ตุ๊บ!!
 
“ โอ๊ย!!..เจ็บ ”เจ็บครับเจ็บผมมัวแต่เดินเหม่อไม่ทันระวังชนเขากับใครก็ไม่รู้แรงจากการชนส่งผลให้ผมต้องมานั่งลูบสะโพกตัวเองอยู่กับพื้นเจ็บจากพี่ทามกระแทกยังไม่พอยังต้องมาเจ็บเพราะล้มก้นกระแทกอีกเจ็บคูณสองเลยฮึก...
 
“ โอ๊ย!!..ขะ...โทษนะเราไม่ทันได้มอง เป็นอะไรหรือเปล่า ”คู่กรณีของผมเอ่ยขอโทษน้ำเสียงตะกุกสงสัยคงจะจุกก็แน่ละทั้งผมและเขาตัวก็ไม่ต่างทำให้เราสองคนต้องมานั่งนับเศษหินกันอยู่ตรงนี้
 
“ อ่อย..ไม่เป็นไรครับ ผมซุ่มซ่ามเองต้องขอโทษด้วยนะครับซี๊ดด... ”ผมบอกกับเขาขณะที่พยุงร่างกายที่ไม่ค่อยสมประกอบของตัวเองลุกขึ้น
 
“ เอ่อ..ให้ผมช่วยนะครับ ”ผมหันไปมองผู้ชายที่เข้ามาช่วยพยุงผม...น่ารักจัง...คำเดียวที่ผมนึกออกแทบไม่น่าเชื่อว่าคน ๆ นี้จะเป็นผู้ชาย
 
“ เอ่อ...ขอบคุณครับ ”ผมแทบจะหาเสียงตัวเองไม่เจอมัวแต่อึ้ง ทำไมผู้ชายสมัยนี้ถึงได้ดูสวยราวกับผู้หญิงแบบนี้นะ
 
“ มีอะไรรึเปล่าครับ ”ร่างบางถามพรรษาอย่างข้องใจเพราะเห็นว่าพรรษาจ้องมองตนนานแล้ว
 
“ อ๊ะ...ขอโทษครับที่ผมเสียมารยาทจ้องหน้าคุณคือผมคิดว่าคุณเป็น... ”ผมได้แต่เอ่ยคำขอโทษไม่กล้าที่จะบอกความคิดของตนเองออกไปเพราะเกรงว่าคนตรงหน้าจะไม่ชอบใจ
 
“ ผู้หญิง ผมไม่ถือเหรอครับใคร ๆ ที่เห็นผมครั้งแรกก็คิดเหมือนคุณทั้งนั้น ”อ๋อเหรอน่าอิจฉาจังถ้าพี่ทามเห็นแล้วจะอยากได้ไหมนะน่ารักขนาดนี้ ฮึ่ย! นี่เราคิดอะไรของเราเนี่ยเราไม่ใช้เจ้าของเขาสักหน่อยจำเอาไว้ซิ
 
“ เป็นอะไรรึเปล่าครับหรือว่าเจ็บตรงไหน ”ร่างบางถามพรรษาด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นร่างทำหน้านิ่วคิ้วขมวด
 
“ มะ...ไม่เป็นอะไรมากหรอกครับแค่เจ็บสะโพกนิดหน่อย ”โอ๊ยอยากจะบ้าตายดันนึกถึงสาเหุตที่ต้องมาเจ็บก้นอยู่ตอนนี้ไม่ได้พี่ทามนะพี่ทามหื่นไม่มีวันหมดอายุจริงเลยถ้าไม่ใช่เพราะว่าก่อนมาพี่ทามทำเรื่องอย่างว่ากับผม ผมคงไม่เจ็บเท่านี้หรอก
 
“ ผมชื่อเทวินเรียกผมว่า..ทาย..ก็ได้ครับ ว่าแต่ว่าคุณมาเรียนทำอาหารที่นี้เหรอครับ ”ร่างบางแนะนำตัวกับผม
 
“ ครับ..ผมชื่อพรรษาครับ ”ผมแนะนำตัวกลับบ้าง
 
“ เหรออย่างนั้นเราก็มีเพื่อนแล้วสิ ^^ ”เหวอ!!ท่าทางแบบนี้มันอะไรกัน ผมมองเพื่อนใหม่แบบงงที่อยู่ ๆ ก็เปลี่ยนลุคที่นิ่งเรียบร้อยมาร่าเริงออกแนวตุ้งติ๋งแบบเจ๊ดอนนี่ไม่มีผิด
 
“ เราเข้าไปข้างในกันเถอะ ยืนคุยตรงนี้จนรากจะงอกแล้วเนี่ย ”ทายบ่งอุบอิบท่าทางคงจะร้อน
“ แล้วพรรษามาเรียนเกี่ยวกับอะไรล่ะ เราเรียนเกี่ยวกับการทำขนม พวกขนมเค้า คุกกี้ ขนมปัง เราชอบทานนะก็เลยอยากทำเป็นจะได้เอาไปทำให้คนพิเศษทานบ้าง พรรษาว่าดีไหม ”มาเต็มเลยครับผมอยากจะถามเหมือนกันว่าเราสนิทกันขนาดนั้นเลยเหรอได้ข่าวว่าเราพึ่งจะเดินชนกันมาตะกี้นี้เองนะ  แต่ก็นะทำไมเวลาเราอยู่ใกล้ ๆ แล้วรู้ผ่อนคลายจังเลย เขาช่างเหมือนแสงแดดยามเช้าจังอยู่ใก้ล ๆ แล้วรู้สึกสดชื่น
 
“ ผมก็เรียนเหมือนกันครับ ”ผมตอบเขาไปแบบสั้น ๆ ผมไม่อยากให้ความสนิทสนมกับใครมากนักโดยเฉพาะคนที่แต่งตัวดีแบบทายเขาดูมีฐานะจนผมไม่แน่ใจว่าเขามาคบกับผมเพราะคิดว่าผมมีฐานะเหมือนเขารึเปล่าในสังคมของคนรวยผมคิดว่าคนที่ถือตัวไม่อยากยุ่งกับคนเดินดินอย่างเราก็มีอยู่ไม่น้อยอย่าเข้าไปยุ่งเกี่ยวน่าจะดีกว่า
 
“ ไม่เอาสิ...พรรษาต้องแทนตัวเองด้วยชื่อของตัวเองนะไม่เอาผมเรามาเป็นเพื่อนกันนะ ”ผมมองมือของทายที่ยื้นมาหาผม ผมลังเลใจก่อนจะยื้นมือไปจับลองดูคงไม่เสียหายอะไรหรอกมั้งคนรวยที่เป็นคนดีก็มีถมไปอย่างพี่ทาม
 
“ อื้อ เราเป็นกัน ”ผมตอบกับทายยิ้ม ๆ
 
ณ ห้องเรียนสอนทำขนม
 
“ เอ๋...อยู่ไหนนะเราเอาวางไว้ตรงนี้นี่น่า ”เรากำลังเตรียมของที่จะทำคุกกี้กันครับหลังจากที่ฟังอาจารย์ที่สอนบรรยายมาสักพักแล้วและก็เป็นไปตามคาดผมกับทายเราเรียนห้องเดียวกันครับแต่ตอนนี้ร่างบางหันซ้ายหันขวาเหมือนกำลังหาอะไรบางอยู่
 
“ ทายหาอะไรอยู่เหรอให้เราช่วยไหม ”ผมถามร่าบางที่ยืนหันซ้ายทีขวาที
 
“ ไม้พายน่ะแต่ไม่เป็นไรเราว่าเราเอาวางไว้ตรงนี้....   อ๊ะ..เจอแล้ว ”เสียงของทายร้องอย่างดีใจเมื่อเจอของที่ต้องการที่ถูกกะละมังทับเอาไว้
 
เคร้ง!! เสียงของตกลงพื้นเรียกสายตาทุกคู่มองมาที่เราสองคน
 
“ ขะ...ขอโทษครับ/ขะ...ขอโทษครับ ”ผมกับทายบอกกับทุกคนในห้องที่ทำเสียงดัง
 
ทุกอย่างดำเนินต่อไปแต่ก็มีบ้างที่สะดุดและทายก็มักจะเป็นเป้าสายตาของทุกคนผมเข้าใจนะทายเหมือนไม่เคยจับของพวกนี้มาก่อนเลยมันก็ต้องมีผิดพลาดกันบ้างล่ะตอนนี้ก็ถึงขั้นตอนการอบแล้วจะออกมาหน้าตอเป็นอย่างไงน่ะ
 
“ อี๋...ทำไมมันดำแบบนี้อ่ะ อันนี้ก็ไม่สุก  ”ผมหันไปมองทายที่ส่งเสียงโอดครวญ
 
“ เอ่อ..ไม่เป็นไรนะทาย ครั้งหน้าลองปรับไฟตอนเข้าอบนะเราว่ามันต้องออกมาดีแน่ ๆ  ”ผมได้แต่ปลอบร่างบางที่ทำท่าจะร้องไห้ออกมา
 
“ พรรษาก็พูดได้สิ ก็ของพรรษาอ่ะ ง่ำๆๆๆ อะอ่อยอี่(อร่อยนี่) ”ทามพูดพร้อมกับหยิบคุกกี้ของผมไปกิน
 
“ งั้นเดี๋ยวเราแบ่งให้ทายเอาบ้านดีไหม ”ผมบอกกับทายอย่างเอาใจไม่อยากให้เขาร้องไห้เลยเห็นแล้วมันหดหู่
 
“ จริงเหรอ พรรษาจะแบ่งให้เราจริงนะ ”ตาเป็นประการเชียวนะทีเนี่ยไม่ให้ก็ดูจะใจร้ายเกินไป
 
“ จริงสิเดี๋ยวเราแพ็คของก่อนนะ ”ผมยืนยันคำตอบออกไป
 
“ แล้วนี่พรรษาจะกลับอย่างไงอ่ะ ให้เราไปส่งไหม ”ทายถามขึ้นหลังจากที่เราเลกคลาสแล้ว
 
“ อ๋อ เดี๋ยวมีคนมารับ แต่ยังก็ขอบคุณนะ  งั้นเดี๋ยวเราขอไปเข้าห้องน้ำก่อน ”ผมบอกกับทายแล้วเดินแยกออกมา
 
“ ได้เสร็จแล้วก็เรียบมานะ เดี๋ยวเรานั่งเมาส์เป็นเพื่อนระหว่างที่พรรษารอคนมารับ ”ทายบอกกกับผม
เทวา Part
 
วันนี้เป็นวันแรกที่พรรษาได้ไปเรียนทำขนมดูเจ้าตัวจะตื่นเต้นใหญ่เห็นแบบนี้แล้วผมอดรู้สึกดีไม่นานแค่ไหนนะที่เด็กคนนั้นต้องทนทุกข์ทรมาน รอยยิ้มของเขาคือสิ่งที่ผมอยากจะเห็นมากที่สุดจากเด็กคนนั้นไม่ว่าจะต้องจ่ายเงินมากสักเท่าไหร่มันก็คุ้มที่ได้เห็นรอยยิ้มนั้นและมีผมคนเดียวที่จะได้เห็น นับวันผมยิ่งรู้สึกหวงร่างเล็กมากขึ้นทุกทีจนผมเริ่มไม่แน่ใจว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไรแต่ที่แน่ ๆ ผมจะไม่ยอมให้ใครหรืออะไรมาพรากเขาไปจากผมแน่ ๆ นี่ก็ใกล้เวลาที่ร่างเล็กจะเลิกเรียนแล้วผมมารอรับโดยที่ไม่ได้โทรบอกถ้าโทรบอกพรรษาก็คงไม่ยอมแน่ขนาดเมื่อเช้าผมบอกจะมาส่งเขายังไม่ยอมเลย ขณะที่ผมนั่งรอพรรษาอยู่นั้น
 
“ อ๊ะ!! พี่ทามมาทำอะไรที่นี้ครับ ”ผมเงยหน้าจากหนังสือพิมพ์ขึ้มมามองคนที่เข้ามาทัก
 
“ พี่มารอรับคนนะ แล้วเรามาทำอะไรที่นี้ล่ะ อย่าบอกนะว่าจะมาทำลายห้องครัวของที่นี้ ”ผมเลี่ยงที่จะตอบน้องชายใช่แล้วครับเทวินหรือทายเป็นลูกพี่ลูกน้องของผมอุปนิสัยชอบกินขนมหวานมากแต่ทำอาหารหรือขนมไม่ได้เรื่องเลยถ้าอยากให้ครัวปลอดภัยอย่าทายเข้าไปข้องเกี่ยวเป็นดีที่สุดครับ
 
“ โฮ...พี่ทามอ่ะพูดไม่ให้กำลังใจผมมั้งเลยอ่ะ ผมเป็นน้องพี่นะแล้ววันนี้ผมก็ไม่ได้ทำครัวระเบิดด้วยแค่ทำคุกกี้ไหม้เท่านั้นเอง ”ทายพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงงอน ๆ ผมอดที่จะใช้มือขยี้หัวร่างบางอย่างเอ็นดูไม่ได้ทายมีนิสัยที่ร่าเริงใตรอยู่ใกล้ก็มีความสุขถ้าพรรษาได้รู้จักกับทายก็น่าจะดีเพราะอย่างน้อย ๆ ร่างเล็กจะได้มีเพื่อนเวลาที่ผมยุ่ง ๆ เรื่องงาน
“ ฮึ่ย...ไม่ต้องมายุ่งกับหัวเขาเลยนะ แล้วนี้พี่ทามมารอรับสาวที่ไหนเหรอรึว่าคนนี้ตัวจริงถึงได้มาคอยตามเฝ้าแบบเนี่ย เอ่อ...จริงสิวันนี้ทายได้เพื่อนใหม่ด้วยนะน่ารักมาก ๆ เลยไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นผู้ชายตอนแรกผมนึกว่าผู้หญิงซะอีกเดี๋ยวถ้าเขามาผมจะแนะนำให้รู้จัก ”เจ้าตัวแสบทำท่าปัดมือผมออกก่อนจะเมาส์ถึงเพื่อนใหม่ที่ได้เจอกันให้ผมฟังบรรยายสรรพคุณซะจนอยากเห็นหน้าเลย
ขณะที่ทั้งสองนั่งคุยกันอย่างออกรสโดยไม่ทันสังเกตว่ามีคนบางคนยืนแอบมองคนทั้งคู่เสียงหัวเราะของทั้งคู่ดังบาดลึกมาถึงใจของคนที่มองภาพเบื้องหน้าสิ่งที่ได้เห็นมันช่างเหมือนสิ่งที่เขาเคยแอบคิดเอาไม่มีผิด
 
******************************************************************************************************************************************************************************************************************************************************************************************************