ความลับ(ไม่ลับ)ฉบับ love love

          ตึก ตึก
 
          "นี้พวกเธอ ผู้หญิงคนนั้นน่ะ ใครก็บอกว่าเธอชอบพูดคนเดียวในห้องที่ไม่มีใคร แถมพูดกับสัตว์ได้ด้วยแหละพวกเธอ"
          ตึก ตึก
 
          "ว้าย!จริงอ่ะ"
          "จริงสิ!แล้ว..."
     ซุบซิบ ซุบซิบ
         
          ตึก ตึก ปัง!
 
          "เฮ้อออ หน้อย!! เอาเข้าไปซุบซิบแต่งเติมกันเข้าไปวันๆพวกนี้ไม่มีอะไรทำกันรึไงน่ะ ให้ตายสิ" 
     ฉันชื่อ น้ำตาล รูปร่างภายนอก นั้นน่ารักอ่อนหวานแต่มันขัดกับนิสัยของฉันโดยสิ่งเชิงนะสิ แถมที่โรงเรียนยังมีข่าวไม่ดีอีก ชีวิตนางเอกนี้น่าเศร้า T^T  แย่ที่สุดเพราะข่าวบ้าๆนี้แหล่ะที่ทำให้ฉันไม่มีเพื่อน คนอื่นๆมองฉันเป็นตัวประหลาดไม่น่าเข้าใกล้อย่างยิ่ง ทั้งที่ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย อ่า ออกนอกเรื่องแล้วกลับเข้าเรื่องหลักได้แล้วมั่ง ตอนนี้ฉันอยู่ในห้องเรียนที่ทุกๆ เวลา 16.30 น. เป็นเวลาที่ไม่มีคนอยู่ ฉันชอบที่นี้มากและเป็นที่เก็บความลับของฉันได้เป็นอย่างดีเลยล่ะ
          "ไหนดูสิ เพลงใหม่ที่ต้องซ่อมก่อนขึ้นแสดง ร้องไม่ได้ตายแน่ๆ   ยัยน้าแก่แต่อายุต้องเอาฉันตายแน่ๆ><"
ใช้แล้วๆ ความลับของฉันคือ การร้องเพลงแสดงเรียกลูกค่าเข้าร้านอาหารของน้าสาวที่หน้าเด็กแก่แต่อายุ น้าคิตตี้นั้นเอง
          "เอาล่ะ 1 2 3 บางครั่งหนทางของคนมันช่างยากเย็น
          ฉันไม่อาจเห็นว่าวันข้างหน้าเป็นอย่างไร..."
     
     เพลงนี้เป็นเพลงช้าทั่งทำนองเนื้อร้องเข้ากันได้อย่างลงตัว             
         
          "ไม่ว่าวันพรุ่งนี้จะเปลี่ยนไป โลกจะเปลี่ยนแปลง
          ฟ้าจะเปลี่ยนสี แต่ความรักฉันที่มีมันจะไม่มีเปลี่ยน
          ไม่มีเปลี่ยนแปลงตางวันเวลา..."
     
          แชะ แชะ
         
          "นั้นใคร! ออกมาน่ะ!!"
     อะไรกัน! ไม่น่าจะมีคนอื่นนอกจากฉันสิ ในขณะที่ฉันกังวลความลับของฉันอยู่ ก็มีเสียงผู้ชาย ยืนถ่ายรูป มองฉันจากหน้าห้องเรียน ผู้ชายน่าตาดี ตัวสูง ผิวขาวตาโตสีดำเรียงคม ดูภายนอนเป็นคนเข็มเอาจริงเอาจังเขามองฉันด้วยความประหลาดใจแล้วยิ้มน่ากลัว ไม่ได้ๆต้องใจเย็นไว้ น่ะน้ำตาล
         
          "  อัยย่ะ!!! ไม่น่าเชื่อว่าวันนี้จะได้เจอบุคคลประหลาดที่ทั่ง ร.ร ต่างก็สร้างข่าวเด่นดังข้ามโลกให้ได้ทุกวี่วันอย่างเธอในวันนี้ อิอิอิ โชคดีจริงๆ"
     
     ห่ะ! อะไรน่ะ!! มากไปแล้วไม่ได้ๆต้องใจเย็นไวสิ น้ำตาล เย็นๆถ้องไว้
          "แต่ก็ขอชมน่ะยังประหลาดเธอร้องเพลงได้เพราะมาก ว่างๆก็มาร้องเพลงให้ฉันฟังบ่างสิ"
 
          เพล้ง!
          
          "กริ็ด เย็นไม่ไหวแล้ว!! ประหลาดสองคำก็ประหลาดนายดีตายล่ะ ในปากคงเล้ี้ยงสุนัขไว้เยอะล่ะซี้ ถึงได้ออกมาจากปากเสียๆของนายได้น่ะห่ะ แล้วอีกอย่างน่ะย่ะ ฉันชื่อ น้ำตาล ไม่ใช้ยัยประหลาดช้วยจำไว้ด้วย นายปากสุนัข"
     ไม่ไหวแล้วเจ้าค่าาา แก้วน้ำที่เคยอยู่บนโต็ะแตกเสียงดังด้วยมือแสนสวยของฉันเองค่ะ นายนี้ปากเสียที่สุด เรียกคนอื่นแต่ล่ะคำใช้ไม่ได้เลย สาธุอย่าได้พบเจอกันอีกเลย เพี้ยงงง
         
          "Oo ใจร้ายจุงเบย ไม่เคยมีใครด่าฉันได้ขนาดนี้ เฮ่!ยัยประหลาดรู้ไว้สะ ความลับของเธออยู่กับฉันหมดแล้วทุกถ้อยคำ ทำนอนเสียง ถ้าไม่ยากให้ฉันเผยแพร่เป็นไวรัสล่ะก็เรามาแลกเปลี่ยนกัน"
     
     ตายล่ะ ตานี้รู้ความลับของฉันจริงๆด้วย แล้วนั้นอะไรคลิปเสียง ทำไงดีฆ่าหมกโรงเรียนดีไหม ไม่ได้ฉันได้ติดคุกแง ไม่มีทางเลือกคงต้องเจรจาเท่านั้น
         
          "ในพูดมาสิ สิ่งที่จะแรกกันคืออะไร?"
          "อิอิอิ ก็ไม่มีอะไรมาก ฉันเก็บความลับของเธอ แลกกับ เธอก็แกล้งเป็นแฟนฉัน ถ้าไม่ได้ก็คงต้องแพร่ความลับ เธอแย่แน่ แล้วต้องซวยเพราะโดนไรออกจาก ร.ร. เธอก็รู้เขามีกฎว่ายังไงจริงไหม ยัง-ประ-หลาด  "
     
     ชายคนนี้เจ้าเล่ห์ ขี้โกงเป็นที่หนึ่ง ประมาทไม่ได้เลยแต่สิ่งที่แลกมันไม่บ้าไปหน่อยเลอให้แกล้งเป็นแฟนเนี้ยน่ะ
          "ไม่แลกดีฉันแพร่"
          "ตกลง!!! ฉันตกลง นายปากสุนัข"
     คงไม่มีทางเลือกแล้ว เอ้าน่าอดทนกะอีแค่แกล้งเป็นแฟนมันจะเท่าไรกัน น้ำตาล สะอย่าง
         
"นี้ต่อไปนี้ฉันจะเรียกเธอว่าน้ำตาล แล้วเธอต้องเลี้ยกฉันว่า ตาร์สุดหล่อ O-K "
          "ตัดทิ่งไปเถอะย่ะ สุดหล่อ ต้องใช้กะคนหล่อเท่านั้นแหล่ะ"
         
          ติดตอก ติกตอก
     ได้เวลากลับแล้วเราสองคนเดินลงมาจากห้องเรียน ตาร์อาสาไปส่งฉันที่อพาร์เม้นท์แต่ฉันประติเสธเขาซึ่งก็คงรู้ว่าเป็นไรไม่ได้อย่างยิ่ง เมื่อถึงที่ฉันก็ขอร้องให้เขากลับจนต้องใช้น้ำตาช้วยถึงจะยอม เฮ้ออออ เหนื่อยยวันนี้มีแต่เรื่องนอนก่อนน่ะ ฝันดีเจ้าค่าาา