รักใสใสของยายเฉิ่มเบ๊อะ

     ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมาก็พบว่าเช้าแล้ว ไม่อยากจะเชื่อว่าเมื่อคืนฉันกับพัตเตอร์เรานอนกอดกันทั้งคืน ฉันรู้สึกดีมากกว่าทุกครั้ง ฉันคิดว่าฉันงคงรักเค้าไปแล้วละแต่ฉันก็ยังไม่สามารถรู้ได้ว่าเค้าคิดยังไงกับฉัน 

     "เธอตื่นแล้วหรอ"

     "อืม" ฉันตอบอย่างง่วงๆ

     "หิวหรือยัง"  ฉันพยักหน้าตอบเค้า

     "เดี๋ยวฉันมาละกัน จะไปดูหาผลไม้"

     "ฉันไปด้วยสิ นะๆๆๆนะนะนะ"  ฉันขอร้องแบบอ้อนสุด ก็ฉันอยากไปนิ

    "ตามมาสิ"

     ระหว่างนั้นฉันก็เหลือบไปเห็นต้นมะพร้าว

     "พัตเตอร์ฉันอยากได้ลูกนั้นๆๆๆอ่ะ"  เค้าจะไปเก็บให้เธอไหมเนี่ย -//-

     "หรอ เดี๋ยวฉันไปเอาให้"  

     "ไม่ต้อง ฉันเก็บเองดีกว่า ฉันทำบ่อย นะๆๆ"

     "แต่ ว่า..."

     "น้าาาาาา ฉันขอทำเองบ้าง"

     "อืมม ระวังๆนะ"

     ฉันเริ่มปืนขึ้นไปเรื่อยๆจนสูงพอสมควร สนุกจุงเบยยยยยไม่ได้เล่นแบบนี้มานานแค่ไหนแล้วนะ ^_^

    เปาะ!!

     0_0 กะกิ่งไม้จะหละหล่นแล้ว ว้ายยยยยยยยยย!!!

      "ว้ายยยยยยยยยยยยยยยยย"  

     "เอลิน่า เห้ยยย"

  ตุ้บบบบ!!!

     0.0 ฉะฉันล้มทับเค้าเลยกลายเป็นฉันหอมแก้มเค้าอยู่ตอนนี้ บ้าเอ้ยยยยย เขินชะมัด >0<

     "เหวอออออออออออออ เอลิน่า พัตเตอร์!!!!"  เห้ยพวกเทจิกับเบอร์รี่

     "อะเอ่อ ฉะฉันตกลงมาจากต้นมะพร้าวเลยทับพัตเตอร์นะ"  ฉันอธิบายแบบร้อนรน ก็ยัยเบอร์รี่เล่นทำสายตาสงสัยใส่ฉันน่ะสิ

     "ชะใช่ มันไม่ได้มีอะไรอย่างที่พวกเธอคิดนะ"  พัตเตอร์ช่วยฉันอธิบาย

     "เรามารับพวกเธอกลับ"  เทจิบอก

     "ยัยฝ้ายฝากมาขอโทษตอนนี้นางเผ่นไปต่างประเทศแบบถาวรล้ะ"  หน็อยยัยฝ้าย แสบนนักนะ หึ 

     พอเรากลับถึงทะเลเราก็เลยพากันกลับไปยังบ้านของแต่ละคน

     ที่บ้านของพัตเตอร์

     "พัตเตอร์ ขอบคุณนะที่พาฉันไปเที่ยวและยังช่วยฉันไว้อีก นายช่วยฉันตลอดเลย ฉันขอบคุณนายมากนะ"  

     "อืม ไม่เป็นไร ฉัน ทำ ตาม หัวใจ"  พัตเตอร์นายรู้ไหมว่าฉันรู้สึกดีกับนายจนมันจะกลายเป็นความรักแล้วนะ ><

     "อื้ม :) ฉัไปพักผ่อนก่อนนะ" เค้าพยักหน้าแทนการตอบ ฉันเลยเดินขึ้นไปนอนที่ห้อง

   ติงตะละลิงติงติ่งติ่งติงติ้งงง ฮือฮาเห้ = =

     ฉันต้องสะดุ้งตื่นเพราะเสียงโทรศัพท์

     "ฮัลโหลสวัสดีค่ะ เอลิน่าพูดค่ะ"

     "เอลิน่า ฉันเองนะ เจมส์" 0_0 เค้าโทรหาฉันนนน ทั้งๆที่ฉันลืมเค้าแล้ว เค้าจะกลับมาทำไม

     "วะว่าไงง"

     "ตอนนี้ฉันอยู่เมืองไทย พรุ่งนี้เธอมาหาฉันหน่อยนะๆ ฉันขอร้อง"

     "อืม ได้สิ ที่เดิมนะ"  

     "จ้ะ"  ถึงฉันจะลืมเจมส์ได้แล้วแต่ฉันก็ไม่ตัดความสัมพันธ์กับเค้าหรอกนะและฉันจะไปแบบไม่ให้พัตเตอร์รู้ด้วย 

     อ่ะพัตเตอร์หลับอยู่ที่โซฟา

     ตื้อดึ่ง 

    เจมส์ : ออกมาได้เลยนะ

    ฉัน : อื้ม กำลังออกไป เท่านี้นะ

     ฉันวางโทรศัพท์แล้วค่อยๆย่องออกไป ในที่สุดฉันก็ย่องออกมาได้ แต่ฉันไม่กลัวหลงหรอกเพราะครั้งเจมส์มารับ-ส่งฉัน  

     เจมส์พาฉันไปกินข้าว ดูหนัง ตามประสาเพื่อน ฉันปรึกษาเจมส์เรื่องพัตเตอร์ด้วยแหละเค้าก็ให้คำตอบดีมาก เจมส์เอาการ์ดแต่งงานของเค้ามาให้ฉันเชิญฉันไปงานแต่งของเค้าและแฟน  เจมส์กดโทรศัพท์ฉันไม่รู้ว่าเค้าจะส่งอะไรมาให้ หึ่ย ฉันลืมเอามือถือมานิ แต่ไม่เป็นไรหรอก

                                                พัตเตอร์ตอนพิเศษ

    ตื้อดึ่ง

    ผมได้ยินเสียงข้อความจากมือถือของเอลิน่าผมไม่รู้ว่าเธอออกไปหาหมอนั้น และที่น่าช็อคไปกว่านั้นคือข้อความนั่น 

    เจมส์ : อย่าลืมมาเป็นคนสำคัญในงานแต่งนะ <3

    ผมไม่อยากจะเชื่อเธอออกไปกับเค้าเพราะสิ่งนี้หรอ ที่ผ่านมาล่ะเธอไม่เคยลืมเค้าเลยหรอที่ผมทำไปทั้งหมด และสิ่งที่ทำตอบผม มันไร้ซึ่งความหมายสำหรับเธอ แต่มันมีค่ากับผมมากที่สุด ทำไมกันนน

    เจมส์ขับรถมาส่งฉันถึงบ้านเลยยย แต่พอฉันลงจากรถ

 กระเป๋าเสื้อผ้าของฉันก็มากองอยู่หน้าบ้าน นี่มันอะไรกัน! - -

     "ทำบ้าอะไรของนายพัตเตอร์!" นายนี่

     "ฉันหายดีแล้ว เธอกลับไปมีควาสุขกับคนอื่นได้แล้ว"  เค้าทำหน้าเย็นชาที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมาก่อน มันบ่งบอกว่าเค้าแค่ทำเพื่อความสนุกสินะ เค้าไม่ได้รู้สึกแบบฉันจริงๆ

     "นายพูดอะไรของนาย!"

     "ไปซะ เอลิน่าฉันไม่อยากเห็นหน้าเธอ!!" จึ้ก TT เค้าพูดแบบนั้นกับฉันได้ยังไง น้ำใสใสที่มันหลั่งออกมาจากความเจ็บปวดค่อยๆไหลลงมาอาบที่แก้มของฉัน เค้าพูดแบบนี้หมายความว่าไง 

     "มีอะไรหรอเอลิน่า" เจมส์ถามฉัน

     "ไม่มีอะไรหรอก เจมส์พาฉันกลับบ้านที ฉันขอไปพักบ้านนายก่อนนะฉันคิดถึงนายเหลือเกิน"  ฉันเดินไปหอมแก้มเจมส์เพื่อกวนนายพัตเตอร์ 

     "ได้! จำคำพูดของนายไว้นะ รู้ไว้ด้วย ฉัน! เกลียด! นาย!"  ฉันก็หยิบกระเป๋าแล้วเดินขึ้นรถไปกับเจมส์ 

     "เค้าต้องหึงที่เธอมากับฉันแน่เลยเอลิน่า"  

     "ไม่หรอก ฮือ เค้าแค่เห็นฉันเป็นของเล่น ฮือซึกๆ" 

     "เห้อ เอลิน่าเอ้ย"  เจมส์ก็เอามือมาลูบหัวฉัน

   ฉันไม่เข้าใจเค้าเลยจริงๆ ทั้งๆที่ฉันรักเค้าแต่เค้ากลับไล่ฉันอย่างกับเค้าเกลียดฉันฮืออออออออออออ ทำไมทำไมทำไมมมมมมม เมื่อนายทำขนาดนี้ฉันจะไม่ไปให้นายเห็นหน้าอีก 

 ใกล้จบแย้ววน้า ฝากติดตามด้วยนะคะว่าทั้งสองจะลงเอยกันอย่างไร พบกันใหม่ตอนหน้าจ้า ถ้าพิมผิดขออภัยด้วยนะคะ