รักใสใสของยายเฉิ่มเบ๊อะ

      ฉันรู้สึกไม่อยากลืมตาขึ้นมาเพราะในความฝันฉันยังมีพัตเตอร์อยู่ข้างๆ แต่เมื่อฉันตื่นไม่มีแม้กระทั่งความทรงจำที่ผ่านมา มันรู้สึกเจ็บที่ใจในขณะที่หลับๆตื่นจนรู้สึกว่าไม่อยากจะตื่นมารับรู้อะไรทั้งนั้น ฉันไม่อยากจะเชื่อว่ามัน...จบลงแล้วจริงๆ

     "เอลิน่ามันเกิดอะไรขึ้นลูก"  แม่ถามฉันเพราะฉันกลับมากับเจมส์ในสภาพที่โทรมจัด

     "หนูอยากพักผ่อนค่ะแม่ ไว้ดีขึ้นหนูจะมาหาแม่นะคะ"

     "เอ่อ คือเอลิน่าทะเลาะกับพัตเตอร์ครับ แล้วเค้าก็ไล่เธอกลับมา"  เจมส์บอกแม่ฉันทำไมเนี่ย - .-

     "ไม่เป็นไรนะลูก ผ่านมันไปให้นะคนดีของแม่"  แม่ TT หนูเจ็บปวดเหลือเกิน

     "แม่คะ ฮือออๆๆๆ"  ฉันปล่อยโฮใส่แม่เต็มที่

     "งั้นฉันกลับก่อนนะ สวัสดีครับแม่"  เจมส์บอกลาเพราะเห็นว่าฉันต้องการแค่แม่ในตอนนี้

     "ขอบคุณนะเจมส์"

     "อื้ม ไว้ฉันจะโทรมานะ"  สิ้นสุดเสียงนั้นเจมส์ก็เดินออกไป

     "เข้มแข็งนะลูก ถ้าเค้าไม่ใช่คู่เรายังไงสักวันลูกกับเค้าก็จะต้องจากกัน แต่ถ้าเค้ากับลูกคู่กันสักวันลูกกับเค้าจะได้มีความสุข"  แม่ปลอบฉันมันทำให้ฉันคิดได้แต่ ไม่อยากยอมรับหากว่าเค้าไม่ใช่คู่ฉัน

     "คะแม่ หนูขึ้นห้องก่อนนะคะ"

     "จ้าลูก"

                                                 เจมส์ ตอนพิเศษ

     เอลิน่าที่เธอต้องถูกไล่ออกมาเพราะหมอนั่นหึงแน่ๆ ผมเห็นเอลิน่าลืมมือถือไว้ในรถนี่ทำให้ผมรู้ถึงสาเหตุ ก็ข้อความทีผมส่งหาเธอเค้าต้องคิดว่าผมกับเธอจะแต่งงานกันแน่ๆ ถ้าเป็นอย่างนั้นแสดงว่าหมอนั่นก็รักเอลิน่าเหมือนกัน

                                                จบตอนพิเศษ เจมส์

     ที่โรงเรียนของฉัน

     "เบอร์รี่ฉันไม่กล้าเจอหน้าเขาอ่ะ"  ฉันพูดกับยัยเบอร์รี่ เห้ออออวันนี้เค้ามาโรงเรียนแน่นอน และอีกแค่ 3 วันเราจะสอบปิดภาคเรียน

     "เอาหน่าแก อีก 3 วันแกอดทนนะ"

     "อืม ฉันจะพยายาม"  ฉันไม่รู้ว่าถ้าเจอหน้าเค้าฉันควรทำยังไง ควรจะทักหรืออยู่เฉยๆดีนะ

     "เอลิน่า เธอลืมมือถือไว้กับฉันอ่ะฉันเอามาคืนให้"  เจมส์นี่เอง

     "ขอบคุณมากเลยนะ"

     "เธอเป็นยังไงบ้าง" ถามทำมายยยยยยยยยยยยย 

     "ฉันก็แค่ยังทำตัวไม่ถูกเวลาเจอเค้านะ" (_ _)

     "เอ้อ เอลิน่าพักและไปกินข้าวกัน นายเองก็มาสิเจมส์"

     "ก็ดีเหมือนกันนะ ฉันก็คิดถึงที่นี่เหมือนกัน" 

    ณ โรงอาหาร

     ฉันกับเจมส์และเบอร์รี่กำลังเดินเข้าไปซื้อข้าว แต่แล้ว

     "โอ้โห เมื่อวานยังทำหน้าเศร้าสลด วันนี้ร่าเริ่งเชียว" ไม่ต้องสงสัยนายพัตเตอร์นั้นแหละ หึนายเริ่มเกมเองนะ -...-

     "ก็แน่นอน ฉันมีคนที่ฉันรักอยู่ข้างๆมันก็ต้องมีความสุขเป็นธรรมดา"  ฉันพูดจาให้ดูยียวนที่สุด นายนั่นสีหน้าเปลี่ยนไปเลย หึ คราวนี้ฉันไม่ยอมไปเป็นของเล่นของนายหรอก!

     "ผู้หญิงอย่างเธอนี่ก็เก่งเนอะ ตอนอยู่กับฉันก็ทำเป็นดี แต่พอของเก่ากลับมา หึ มันคงทำให้เธอถึงใจละสิ ถึงได้เปลี่ยนสีเร็วขนาดนี้"  ปากนายนี่ทำด้วยอะไร มันจะมากไปแล้วนะ! 

     "แล้วทำไมละ อย่างน้อยฉันก็ได้ขึ้นชื่อว่าเก่ง ;)" 

     "เก่งในเรื่องที่%$#%^^$^$% นะหรอ"

  เพี้ยะ!

    "เธอกล้าตบฉันหรอห้ะ! มานี่เดี๋ยวนี้!"  อีตาบ้านี่จู่ๆก็มากระชากฉันไป

    "ปล่อยฉันนะ ปล่อย!!!" 

    "ทำไมหะ กลัวฉันสู้ไอหมอนั่นไม่ได้หรือไง"

    "มะไม อี่ อายยยย" หมอนี่พูดจบเค้าเอาริมฝีปากทาบลงมาที่ปากฉัน ซึ่งคราวนี้มันไม่เหมือนครั้งก่อน มันรุนแรง ป่าเถื่อน และฉันไม่อยากได้ น้ำใสใสค่อยๆไหลรินอาบมาที่แก้มของฉัน 

    พลั้ก!! 

    "นายไม่มีสิทธิ์มาทำกับฉันแบบนี้!"  ฉันตะหวาดเค้าแบบไม่เคยทำมาก่อน

     "ทำไม ไม่ถึงใจเธอหรอ"

     "นี่! นายเห็นฉันเป็นคนยังไงห้ะ!"

     "เป็นคนที่ฉันไม่อยากเห็นหน้าไงล่ะ"  นะนายย TT ฮือ น้ำตาของฉันมันไหลหนักขึ้นเมื่อได้ยินประโยคนั้น

     "นายไม่ต้องห่วงหรอกนะ นายจะได้เห็นฉันอีกแค่ 3 วันเท่านั้นแหละ เมื่อปิดเทอมฉันจะลาออกแล้วไปอยู่กับพ่อที่เมืองนอก"  น้ำตายิ่งไหลออกมาเรื่อยๆ จากนั้นฉันก็หันหลังเดินจากเค้าไป ฮือออออ ทำไมมันเจ็บปวดขนาดนี้ ฮือออออ TT

     "พัตเตอร์ฉันมีเรื่องต้องคุยกับนาย"  เจมส์กำลังจะทำอะไรน่ะ

     "แกอย่ามายุ่งกับฉัน ไปอยู่ดูแลเจ้าสาวแกเถอะ"

     "ฉันอยู่เมืองไทย แต่เจ้าสาวฉันอยู่เมืองนอกแกจะให้ฉันดูแลใคร"

     "นี่แกหลอกเอลิน่าหรอ ไอ้เลว!"

     "แกฟังฉัน ไม่มีใครหลอกใคร วันนั้นฉันพาเอลิน่าไปกินข้าว ดูหนังตามประสาเพื่อน ฉันเชิญเค้ามางานแต่งของฉัน ส่วนข้อความนั่นก็เอลิน่าเป็นเพื่อนสนิทของฉันเค้าก็ย่อมสำคัญ ตาสว่างหรือยังง"

     "อะอะไรกัน หมายความว่าเอลิน่าก็ไม่ได้รักแกแล้วนะสิ"

    "ใช่ แต่เค้ารักใครแกต้องไปถามเค้าเอง พรุ่งนี้เอลิน่าจะไปเมืองนอกแล้ว"

     "ขอบใจ และฉันก็ขอโทษแกด้วย"

     "ฉันรู้ว่าแกคิดยังไงกับเอลิน่า ทำตามหัวใจแกส่ะ"

   ตอนหน้าก็จบเรื่องนี้แย้วววน้า ขอบคุณทุกคนที่อ่านนะค้าาา