รักใสใสของยายเฉิ่มเบ๊อะ

                                               พัตเตอร์ ตอนพิเศษ

     ผมรู้นะว่าเธอคิดจะทำอะไร น้ำส้มนั่นผมรู้ว่ามียานอนหลับอยู่แล้วแต่ที่ผมไม่พูดเพราะอยากรู้ว่าเธอจะไปไหน ไปหาใคร เลยแอบตามเธอไปจู่ๆก็มีไอบ้าที่ไหนไม่รู้มาอุ้มเธอต่อหน้าต่อตา ผมยังไม่สามารถจะบุ่มบ่ามเข้าไปได้ในตอนนั้น ผมตามมันไปดูสักพักผมแทบบ้าแต่ยังพอทนได้ แแต่แล้วไอบ้านั้นมันก็กระชากเสื้อของเอลิน่าเท่านั้นแหละหัวใจของผมมันไม่ฟังอะไรอีกแล้ว ถ้าเธอเป็นของไอบ้านั่นผมคงไม่มีวันอภัยให้ตัวเอง ความรู้สึกตอนนั้นคือต่อให้มันจะฆ่าผมผมก็จะช่วยเธอให้ได้เพราะเธอสำคัญกับชีวิตของผมมาก แต่แล้วไอบ้านั่นมันฟันแขนผมเอลิน่าเห็นว่าผมเริ่มไม่ไหวเมื่อมันวิ่งหนีไปผมจึงเอาเสื้อนอกของผมให้เธอใส่เพราะเสื้อของเธอมันขาดและก็ให้เธอพาผมกลับบ้าน เมื่อถึงบ้านเธอก็เอาข้าวต้มขึ้นมาให้ผม ผมไม่อยากให้เธอป้อนเพราะอยากให้เธอพักผ่อนแต่เธอก็ไม่ยอมดึงไปดึงมาถ้วยก็หล่นซะงั้น พอเธอเก็บเธอก็ลื่นผมไปรับไว้ไม่อยากจะเชื่อว่าตอนนี้เธออยู่ภายในตัวผมอะไรไม่รู้สั่งให้ผมค่อยๆโน้มตัวลงไปจูบเธอ และที่มากกว่านั้นคือเธอจูบตอบผม ผมอยากหยุดเวลาไว้แค่นี้ หยุดไปตลอด แต่แล้วก็ไม่สามารถทำเช่นนั้นได้เมื่อแม่บ้านของผมเค้ามาถามถึงเสียงที่หล่น ผมทำตัวไม่ถูกเขินแบบไม่เคยเป็นมาก่อน เธอก็คงเขินเหมือนกับผมนั่นแหละ และก่อนเธอจะไปผมบอกกับเธอว่า ถ้าอยากไปไหนให้บอกผมจะพาเธอไป จะไม่ยอมปล่อยให้เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีก

จบตอนพิเศษ พัตเตอร์

ก็อกๆๆๆๆๆๆ     

     "พัตเอร์นายตื่นหรือยัง"   ฉันเอาข้าวมาให้เค้าน่ะหวังว่าคงไม่เป็นแบบเมื่อคืนหรอกนะแต่เรียกตั้งนานแล้วเค้ายังไม่ตอบฉันเลย

     "ฉันเข้าไปนะ"  ฉันเลยถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไป แล้วก็เห็นว่าเค้านอนสั่นอยู่ อย่าบอกนะว่าเค้าไม่สบาย

     "อูย ตัวร้อนจี๋เลยอ่ะเป็นเพราะฉันสินะ"  เค้าไม่สบายเพราะเธอนะเอลิน่าเพราะฉะนั้นเธอต้องดูแลเค้านะ

    ฉันเอาผ้ามาเช็ดตัวให้เค้า เวลาเค้าหลับเค้าดูน่ารักจังดูอ่อนโยน อบอุ่น ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเค้าจะเป็นคนที่เย็นชา 

     "ฉันจะทำให้เธอลืมเค้าคนนั้นนให้ได้ เชื่อฉันนะ" คะเค้าละเมอเค้าหมายถึงใครกัน ฉันหรอ หรือใคร ทำไมนายถึงพูดคำๆนั้นออกมา

     ฉันเช็ดตัวเค้าเสร็จล่ะกำลังจะเอาไปเก็บ

   หมับ! 

     0_0 เค้าดึงฉันเข้าไปกอดเฉยเลย นายนี่ทำอะไรของเค้าเนี่ยย ><

     "หนาว ฉันหนาว"  เพราะเป็นไข้สินะ ฉันก็เลยกอดตอบเค้า และเค้าก็ดันลืมตาขึ้น

    พลัก! 

    ฉันรีบลุกออกจากอ้อมกอดเค้า ว้ายยทำไงดีฉันเผลอไปกอดเค้าตอบและเค้าก็รู้ ไปดีกว่า

     "เธอจะไปไหน เอลิน่า อยู่ดูแลฉันก่อน...จะได้ไหม"  อะอะไรกันน้ำเสียงนั่น มีบางอย่างบอกฉันว่าทิ้งเค้าไปไม่ได้ 

     "อืม ฉันป้อนข้าวให้นะ"  ฉันก็ป้อนข้าวให้เค้า สิ่งที่ฉันคาใจหลายๆอย่างมันก็ทำให้ฉันพูดขึ้นมา

     "นายมาช่วยฉันได้ยังไง ทั้งที่ฉัน ว"

     "วางยาฉันน่ะเหรอ" 0_0 เค้ารู้จริงๆด้วย -0-

     "ฉะฉันไม่ได้อยากทำ แต่ถ้าไม่ทำนายก็ไม่ให้ฉันไปนะสิ"  

     "ฉันน่ะ ไม่ใจร้ายกับเธอขนาดนั้นหรอกนะ" ยึ้ยหมอนี่ กระซิบซะใกล้เชียว ><

  0_0 คะเค้าหอมแก้มช้านนนนนนนนนน >//< อะไรของเค้าเนี่ยยยยยฉันเขินนะ

     "เขินฉันหรอ หื้อ" พูดจบเค้าก็หอมแก้มฉันต่อ ฉันจะละลายอยู่แล้วน้าาา -//-

     "ปะ เปล่า(ซะที่ไหนล้ะ)"  ใจฉันเต้นแรงจนจะเด้งออกมากระแทกหน้านายอยู่แล้ววว -0-

     "ฉันอิ่มละ เธอไปได้ พรุ่งนี้เราจะไปทะเลกัน"

     "หื้ม ทะเลหรอ"  เย้ เค้าจะพาฉันไปเที่ยว เย้ +.+

     "อืม เตรียมตัวด้วยนะเพราะงานนี้ เทจิเพื่อนของฉันจะไปด้วย"  0_0 ฉันต้องเบิกตากว้างเมื่อรู้ว่าเพื่อนของเค้าคือเทจิแฟนของยัยเบอร์รี่ และแน่นอนยัยนั่นต้องไปด้วยแน่เลยทำไงดีน้ะเนี่ย

     "ฉันไปล่ะ ทานยาและก็พักผ่อนน่ะนายน่ะ"

     "รู้แล้วน่า" -__-

    ฉันจะทำยังไงละเนี่ยยยย ยัยเบอร์รี่ต้องรู้เรื่องนี้แน่เลยยยยยยยย เอ๊ะ หรือฉันควรต้องบอก ใช่ฉันควรต้องบอก

     วันรุ่งขึ้น เทจิขับรถมาหาพัตเตอร์ก่อนที่บ้านและแน่นอนยัยเบอร์รี่ก็มาด้วย

     "เอลิน่า!!!!"  ยัยนั่นพอเห็นฉันก็เรียกสะดังเชียว

     "แกมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง"

     "เอลิน่าทำให้ฉันไปเรียนไม่ได้ เค้าต้องมารับผิดชอบดูแลฉัน"  พัตเตอร์ตอบแทนฉันไปแล้ว

     "อ้าว สวัสดีเอลิน่า" เทจิทักทายฉัน

     "สวัสดีเทจิ"

     "แกรู้จักเอิลน่าหรอวะ"  พัตเตอร์ถามเทจิ

     "เออดิ ก็เค้าเป็นเพื่อนสนิทแฟนฉัน"  พัตเตอร์พยักหน้าแทนคำตอบ พอหายและก็กลับมาเย็นชาเหมือนเดิมเลยนะ -.-

     "รอนานไหมค้าาาาาาาาาาาา"  เฮือก! พัตเตอร์ชวนยัยฝ้ายไปด้วยหรอเนี่ย

     "ไม่หรอก เราไปกันเถอะ"  พัตเตอร์บอก จู่ๆยัยนั่นก็เดินไปควงพัตเตอร์หน้าตาเฉย แล้วยังหันหน้ามาล้อเลียนฉันอีก หน็อยยัยนี่ กล้ามากนะ! 

     ฉันนั่งรถมาเรื่อยๆใกล้ถึงทะเลแล้ว รอบๆที่นี่มีแต่ภูเขาท้องฟ้าสีฟ้าสว่างสดใส บรรยากาศดูน่าสดชื่อดีจัง

     "ถึงแล้ว" เทจิบอก 

     เราทุกคนลงจากรถเดินเข้าไปในรีสร์อทเพื่อจองห้องพัก 

     "สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับสู่แกรนเมอร์รีสร์อทค่ะ"

     "ขอจอง 3 ห้องครับ" พัตเตอร์บอก

     "ค่ะ นี่คือคีย์การ์ดของทั้ง 3 ห้องค่ะ"

     "เทจิแกนอนกับฉัน เอลิน่าเธอนอนกับเบอร์รี่ ส่วนฝ้ายอ่ะห้องเดี่ยวของเธอ" พัตเตอร์แบ่งห้องว่าใครนอนกับใคร

     "ขอบคุณนะคะ พัตเตอร์คุณรู้ใจฉันตลอดเลย ก็แน่ล่ะน้ะค้ะ เราไปพักด้วย บ่อย!"  ยัยนี่พูดอย่างเดียวไม่พอยังหันหน้ามาเยาะเย้ยฉันอีก ฉันจะไม่ยอมล้ะน้ะไม่รู้ทำไมแต่ฉันรู้สึกว่าฉันไม่พอใจที่ยัยนั่นมาพูดเรื่องหล่อนกับพัตเตอร์ บอกตรงๆ ฉัน! ไม่! ยอม!

     "พัตเตอร์ นายยังไม่ลืมใช่ไหมเรื่องของเราเมื่อคืนก่อน"  ฉันพูดบ้างและทำหน้าเยาะเย้ยยัยฝ้าย หึ ยัยนั่นไม่พอใจน่าดูเดินตุ่ยๆๆไปเลย

     "จูบนั้นน่ะเหรอ"  0_0 เฮือกกกกกกกก นายนั่นพูดออกมาทำมายยยยยยยยย 

     "ห้ะ!!! จูบ!!"  นั่นไงเทจิกับเบอร์รี่อุทานมาพร้อมกัน ฮือออออซวยแว้วววววววว