รักน่ะยัยโง่

 
 zZZ
 
"หนูจ็ะ...หมอวางยาไว้นี่น่ะจ็ะ"
 
"หืม... ค่ะขอบคุณค่ะ"นางพยาบาลมาให้ยาฉัน
 
"เออ...หนูมีคนนอนหน้าห้องน่ะ ตั้งแต่เมื่อวานแล้วให้เขากลับบ้านก็ไม่กลับ ตอนนี้หลับพิงกำแพงอยู่"ฉัน...อย่าใจอ่อนสิใจแข็งไว้
 
"ค่ะ อีกกี่วันจะได้ออกจากโรงพยาบาลค่ะ"
 
"พรุ่งนี้จ็ะ"นางพยาบาลบอกฉันก่อนออกไป
 
ฉันนอนตะแคงข้างร้องไห้ออกมา อย่าใจอ่อนน่ะ กิน่ะ
 
ฉันต้องให้เข้ารู้สำนึกว่าฉันรู้สึกยังไง...
 
ไคร์
 
"คุณพยาบาลครับเธอเป็นยังไงบาง"ผมถามนางพยาบาลที่เดินออกมาจากห้อง
 
"สบายดีจ็ะพรุ่งนี้ก็ออกจากโรงพยาบาลแล้ว"นางพยาบาลยิ้มให้ผม
 
"ครับ"ผมตอบ
นางพยาบาลเดินจากไป
 
"ฉันต้องทำให้เธอหายโกรธให้ได้"ผมตั้งใจไว้
 
วันต่อมา...
 
ฉันเดินออกจากโรงพยาบาลมา วันนี้ไม่เห็นเขา แต่ฉันรู้สึกเหมือนเขาอยู่ใกล้ฉัน บ้านฉันอยู่ใกล้โรงพยาบาล ฉันจึงเดินกลับ
 
ระหว่างทางฉันเจอกลุ่มนักเลง มองอยู่ฉันพยามเดินผ่านไปโดยไม่มอง
 
"ว่า ไงน้องสาวมาคนเดียวหรอจ็ะ"นักเลงเดินมาล้อมฉันไว้
 
ฉันไม่ตอบพยายามเดินไป
 
"จะรีบไปไหน"พวกมันมาขวางฉันไว้
 
"ถอยไปคะ จะกลับบ้านค่ะ"
 
พวกมันมาจับฉันไว้มีนักเลงคนหนึ่งจะทำร้ายฉัน
 
ผลัก!
 
มีคนๆหนึ่งมาต่อยนักเลงคนที่จะทำร้ายฉัน
 
เขาคือ ไคร์
 
"อย่าทำร้ายผู้หญิงคนนั้น"
 
"เก่งมาจากไหนว่ะ ลุยเลยพวกเรา"พวกมันตรงเข้าไปทำร้ายไคร์
 
ไคร์มาเจ็บตัวเพราะฉัน ใจอ่อนแล้วเรา
 
พวกมันทำร้ายไคร์ไม่หยุด ก็แน่ล่ะเขาคนเดียวพวกมัน สาม
 
"หยุด!เถอะพวกแกต้องการอะไร เงินหรอเอาไป"ฉันโยนเงินให้พวกมันพวกมันหยุดทำร้ายไคร์ มาหยิบเงินแล้วจากไป เลวจริงไอ้พวกนี้ ฉันพยุงไคร์มาที่บ้านฉัน
 
เขาน่าสงสารมากตอนนี้ ฉันเอาผ้าชุบน้ำเย็นเช็ดให้เขา
 
"หืม ที่นี้ที่ไหนเนี่ย อ้าว...เธอหายโกรธฉันยัง กิน่ะ"ไคร์จับมือฉัน
 
"อืม....หายแล้วมั้ง"ฉันบอกกวนๆไป
 
"หายเจ็บยัง"ฉันถาม
 
"หายแล้ว"ไคร์ตอบฉัน
 
"แน่น่ะ"ฉันย่ำ
 
"อืม"ไคร์ลุกขึ้นนั้ง
 
:xจุ็บ
 
ฉันจูบไคร์ไปเบาๆ
 
"เธอนี้ก็ร้ายเหมือนกันน่ะ"ไคร์มองหน้าฉัน
 
"มันก็มีบาง ก็อยากขอบคุณน่ะ"
 
:x จุ็บ
ฉันประทับริมฝีปากลงไปจับหน้าเขาไว้ ฉันขึ้นไปนั้นบนตักเขา เขาดูดปากฉันอย่างกระหาย ฉันก็ดูดปากเขาเบาๆ น้ำลายไหลแล้ว
 
"จูบเก่งเหมือนกันนิ"ไคร์ผละออกจากฉัน
 
>//////<
 
ฉันหน้าแดงมาก ฉันทำไปได้ยังไง
 
เขายิ้มให้ฉันนิดๆ
 
อร็ายอายจังเลย
 
(แก่น/เรดไปป่าว ขอโทดที่หายไปนานเลย จัดให้)