อลวนรักของหนุ่มน้อยหน้ามึน [Yaoi]

ผมเดินออกจากห้องน้ำพร้อมกับชุดนอนแสนธรรมดา เสื้อยืดสีขาวกับกางเกงสั้นประมาณเข่าสีคาราเมล ผมชอบใส่อะไรง่ายๆ แล้วแต่อารมณ์ พอออกมาผมก็หยิบโทรศัพท์เครื่องโปรดเก็บใส่กระเป๋ากางเกง เหมือนผมได้ยินเสียงไอดีฟคุยกับใครบางคน

 

 

“ เมย์แค่อยากชวนดีฟมาที่ร้าน XL Pub หน่อยน่ะคะ “ เสียงผู้หญิง

“ ไม่ไป “

“ นะคะ พวกเพื่อนดีฟก็อยู่ด้วย “

“ ก็ได้ “ ดีฟตอบตกลง

 

 

พอตอบเสร็จก็ไม่ได้ยินเสียงอีกเลย มันคิดจะไปเที่ยวงั้นเหรอ หึหึ ผมคิดอะไรบางอย่างออกแล้วล่ะ แผนแกล้งยังไงล่ะ มึงไปคราวนี้ไม่สุขแน่นอน ผมได้ยินเสียงเปิดประตูข้างห้องจึงรีบเปิดประตูออกตาม

“ นี่จะไปไหน “ ผมแกล้งถาม แอบยิ้มเล็กน้อย มันไม่ตอบ แล้วมองมาทางผม ขนลุกว่ะ

“ ออกไปข้างนอก เดี๋ยวดึกจะกลับนะ “ ว่าแล้วมันก็เดินออกไป ผมรีบจับข้อมือมันไว้ ดีฟทำหน้าตกใจแต่ก็กลับมาเป็นสายตาเย็นชาเหมือนเดิม

“ ไปด้วย “ ผมมมรีบบอก แล้วทำหน้าใสซื่อ

“ ไม่ได้ “ ผมชักสีหน้าทันที ยังไงซะผมก็จะไปให้ได้

“ ไปด้วย >[ ]< “

“ เอ่อ อืม “ ดีฟตอบตกลง ผมยิ้ม 5555 มารยาผมใช้ได้ ยิปปี้ เยส เยส เยส ดีฟตอบแล้วเดินนำผม ผมเดินตามไป ลงมาก็เจอป้าเพ็ญ ป้าเพ็ญมองมาทางพวกเรา

“ อ้าว คุณหนู คุณดีฟ จะไปไหนกันค่ะ “ ป้าแกถามพวกเรา ผมกำลังจะบอก แต่ถูกไอคนข้างหน้าผมพูดแทรกซะก่อน

“ เอ่อ ผมจะออกไปข้างนอกซะหน่อยน่ะครับ จะกลับมาตอนดึกๆหน่อยนะครับ “

“ ค่ะ แล้วนี่คุณหนูไปด้วยเหรอครับ “

“ ครับ บายนะป้า นี่ รีบเดินไปเร็วสิ “ ผมตอบป้าก่อนจะดันหลังกว้างของไอร่างสูงใหญ่กว่าผมเป็นสองเท่าให้เดินไปสักที ชักช้าอยู่ได้ ผมตามร่างสูงไปยังรถ แล้วรีบขึ้นรถทันที ไอดีฟมองมาทางผมอย่างแปลกใจ ผมมองกลับ

“ นี่ นายคิดไงถึงตามฉันมา “ ไอดีฟถาม ผมขำในลำคอก่อนจะตอบกลับ

“ ฉันก็แค่เบื่อๆก็เท่านั้น “ สายตาเรียวเล็กจ้องมาทางผมเหมือนกำลังจับมองหาอะไรอยู่

 

ตึกตัก หัวใจผมเต้นแรง ผมจะไปตื่นเต้นทำไมเนี่ย >[ ]<

 

“ อืม แล้วถ้าใครให้อะไรนายห้ามรับเชียวนะ “ ดีฟบอกเสียงเรียบก่อนจะออกรถเดินทาง เรื่องนั้นใครเขาก็รู้อยู่แล้ว ฉันก็ถูกสอนมาแล้วนะ ผมก็ไม่ใช่เด็กๆแล้วด้วย

 

 

XL Pub

 

รถคันสีขาวถูกจอดที่ลานจอดรถกว้างเต็มไปด้วยรถยนต์หลากหลายประเภท เครื่องยนต์ดับลงก่อนที่ผมจะออกตามดีฟไป ที่นี่มันที่ไหน ห้างก็ไม่ใช่ โรงแรมก็ไม่น่าใช้ หรือว่าจะเป็น ตอนนี้ผมอยู่หน้าตึกอะไรซักอย่าง ที่มีแสงไปสีเหลืองนีออนเล็ดลอดออกมา รูปหน้าตึกกว้างมาก ผมมองไปข้างบนเห็นป้ายอะไรซักย่าง ชื่อว่า XL Pub เอ่อ.....

“ นี่ นายมาผับ ? “ ผมถามร่างที่เดินนำผมเข้าไปข้างใน แต่ไม่ได้เสียงตอบรับ กลับได้ยินเสียงดนตรีดังกังวานทั่วผับ แสงสี แสบตาผมสุดๆ มีผู้คนนั่งดื่มเครื่องดื่มอะไรซักอย่าง มีทั้งหญิงและชาย ดีฟยื่นบัตรให้การ์ดที่ดูแล เขายอมให้พวกเราเข้าไป แต่ตอนแรกเขาไม่ยอมให้ผมเข้า แต่ผมก็เถียงน่ะครับโดยมีตัวข้ออ้างเป็นไอดีฟ 5555 ดีฟเดินเข้าไปที่ห้อง VIPไปยังโต๊ะที่มีกลุ่มคนนั่งอยู่ มีทั้งผู้ชายและผู้หญิงอีกหนึ่งคน ผมกวาดสายตามองจนไปเจอใครบางคนที่แสนคุ้นตา

“ เฮ้ย กูไม่ แดก ไอ้เหี้ยดิว “ เสียงใสเอ่ยย ผมจ้อง เห็นร่างไอตุล เพื่อนผมกำลังดันแก้วใสที่ร่างของผู้ชายคนนึง ค่อนข้างหน้าตาดี กำลังดันแก้วเข้าไปหาให้มันดื่ม แต่มันไม่ยอม

“ ไอ้ตุล !! “ ผมเรียกมัน มันเงยหน้ามองผมอย่างตกใจ ไอคนข้างๆก็หันมา

“ อ่ะ เอ่อ ไอเมษ คือว่า....”ตุลพูดอ้ำๆอึ้ง ผมมองตามันหวังจะจำผิดมัน มันทำตาล่อกแล่ก

“ นี่ พวกนายรู้จักกันเหรอ “ พี่ที่นั่งข้างไปตุลถามพวกเรา ผมนี่เริ่มหมั่นไส้พี่คนนี้และ ออกตัวเหลือเกิน ถ้าไม่ติดว่าใบหน้าหล่อและสูงกว่าผม ผมก็อยากจะซัดมัน มานัวเนียเพื่อนผม

“ เอ่อ ครับ พวกเราเป็นเพื่อนกัน แล้วไอตุล มรึงมานี่ได้ไง “

“ คือว่ากรู กรูมีเรื่องนิดหน่อย “ ไม่ยอมบอก ตุลก้มหน้า มันต้องมีเรื่องปิดบังอะไรผมแน่ๆเลย มันทำให้ผมห่วงขึ้นมาถึงตอนนี้คิดจะทำอะไรตอนนี้

“ ดีฟค่ะ “ หญิงคนหนึ่งทักไอดีฟ ผมหันไปหาต้นเสียงใสนั่น ผู้หญิงคนหนึ่งใสชุดน่ารักๆผมยาวสลวยสีบรอนน์ แต่หน้าเธอแก่กว่าผมนิดนึง เธอกวักมือเรียกดีฟ

“ ไปนั่งกับเพื่อนนายก่อน “ ไอดีฟ ดันผม ผมยอมนั่งแต่โดยดี ดีฟเดินไปหาผู้หญิงคนนั้น พวกเขารู้จักกันเหรอ ๆ ไอดีฟดูเหมือนคนที่ไม่ค่อยเข้าหากลุ่มเพื่อน ไม่เป็นมิตรสักเท่าไหร่ ผมนั่งลง ไอตุลลุกจากที่นั่งใกล้พี่คนนั้นเริ่มขยับเข้ามาหาผมแล้วใช้มือสอดเข้ามากอดแขนผม ผมสะดุ้ง ขนผมลุกตั้งโด่เลย มรึง ไอตุล กรูอยากบอกว่า มรึงกอดได้ขนลุกมากกกกกกกกก

“ มรึงเป็นอะไรวะ “ผมถาม

“ กรูมีเรื่องนิดหน่อย “ ตุลใช้คำตอบเดิม มันแปลก ๆ ถามกี่ครั้งก็บอกอย่างนี้

“ แล้วมรึงมากับพี่คนนี้ได้ไง มรึงบอกกรูมาให้หมดเลยนะไอสั ส “

“ มรึงจำพี่ที่กรูเล่าเมื่อเช้าได้มั้ย “ ตุลพูดเสียงเบา กลัวว่าคนข้างๆจะได้ยิน ปกติไอ่นี่ไม่เคยกลัวใครนี่หว่า ผมลองย้อนนึกดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อเช้า ไอตุลเล่าว่าเรื่องเกี่ยวกับพี่ที่มันชน แล้วทะเลาะกัน แต่มันไม่ได้บอกชื่อว่ะ แต่มันโครตโง่เลยวะ ไปบอกชื่อพี่เขา

“ พี่คนนั้นที่จำมรึงเข้าเป็น กน. น่ะนะ “ ผมถามมันเสียงเรียบ ตุลพยักหน้าหงิกๆ

“ เออ พี่คนนั้นคือคนที่นั่งข้างๆกรูเนี่ยแล่ะ ไอเหี้ยเอ๊ย กรูขยะแขยงว่ะ “ มันบอกผมโดยเน้นเสียงคำว่า “ ขยะแขยง “ จนพี่เขาหันมามองไอตุล มรึงทำตัวเองแท้ๆ พี่เขามองไอตุลแบบ ไม่พอใจอย่างมาก พี่เขาวางแก้วเสียงดังจนคนในโต๊ะหันมามองพี่เขา

“ ไอดิว มึงเป็นไร “ พี่ผมน้ำตาลใส่ในชุดนักเรียนถาม พี่ที่นั่งข้างๆคงชื่อ “ ดิว “ สินะ พี่ที่ชื่อดิวจับข้อมือไอตุลให้ลุกขึ้น มันมองหน้าผม จะมองมาทางกรูทำไม กรูช่วยมึงไม่ได้หรอก พี่ดิวกระตุกแขนมัน มันยอมลุก

“ เฮ้ย ดีฟ กรูกลับก่อนนะ ส่วนนาย มานี่ “ พี่ดิวเรียกมันอย่างสุภาพ แล้วจูงไอตุลเพื่อนผมออกจากที่นี่แล้วออกไปยังผับ ผมมองภาพนั้น ดูคล้ายกับคู่รักเขาทะเลาะกันยังไงก็ไม่รู้สิ แต่แมร่งเป็นผู้ชายทั้งคู่นะเว้ย ผมสะบัดหัวเอาความคิดในสมองออก คราวนี้เหลือผมที่นั่งคนเดียว ไอดีฟมันไปนั่งกับพี่สาวคนนั้นอ่ะ T[ ]T

” น้องครับ ชื่อไรครับ “ พี่ที่นั่งโซฟาเดียวกับผมฝั่งซ้ายเขยิบเข้ามาใกล้ผม หน้าตาแต่ละคนแมร่งหล่อกันจริง ไอดีฟ เพื่อนมรึงอย่างกับ...เทพบุตรเลย

“ เอ่อ........ เมษครับ” ผมตอบพลางมองไอดีฟที่นั่งอีกฝั่ง ตอนนี้เขากำลังคุยกับพี่สาวคนนั้น

“ พี่ชื่อ ต้าครับ “ ครับพี่ ผมไม่ได้ถามครับ ผมพยักหน้า ผมมองไปที่ไอดีฟอีกครั้ง พี่สาวคนนั้นลูบไล้ที่ใบหน้าดีฟ แต่มันไม่สะทกสะท้านอะไรเลย เหลือเชื่อ

“ แล้วนี่มากับใครครับ ? “ พี่ต้าถามผม ผมเริ่มรำคาญแล้วอ่ะ แต่ช่วยไม่ได้

“ ดีฟครับ เพื่อนพี่ชายผม “ ผมบอกพี่ต้า พี่ต้ามองไปทางไอดีฟ ก่อนจะพูดอะไรสักอย่างกีบไอดีฟ ผมไม่ได้ยินหรอกผมเลิกสนใจแล้วก้มมองดูเครื่องดื่มที่ตั้งอยู่บนโต๊ะกระจกใส มีทั้งแก้วใสๆบางๆใส่น้ำสีแดง ขาว และก็มีแก้วเบียร์ คือแต่ละคนที่กินนี่ คอแข็งกันใช่มั้ย ในชีวิตผมไม่เคยดื่มเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์มาก่อน ไม่เคยแม้แต่จะกินเข้าไป เพราะรู้ว่าไอน้ำพวกนี้มันไม่ดีต่อร่างกาย มันทำให้สติหลุด

 

 

 

 

 

ทางด้านดีฟ : DeeF

 

ผมเดินไปนั่งกับเมย์ เธอยังคงยิ้มให้ผม เธอต้องการอะไร ผมนั่งลงผมไม่คิดจะพูดอะไรกับเธอ ผมจับจ้องสายตาไปทางเมษเพียงเท่านั้น แค่ห่วงเท่านั้น ไม่ใช่น้องตัวเองซะด้วย ไอต้ามันเริ่มเข้าใกล้ไอเมษ แล้วคุยอะไรกับเมษซักอย่าง มันคุยอะไรกับเมษ

“ ดีฟ ดีฟ “ ผมสะดุ้งเมื่อเมย์ที่นั่งข้างๆผมเรียก เธอดูไม่พอใจ ผมถอนหายใจ ผมอึดอัด เธอเล่นกอดผมขนาดนี้ หน้าอกของเธอดันเข้ามาสัมผัสแขนผม แต่แปลกที่ผมไม่รู้สึกอะไร ความรู้สึกที่ผมให้กับเธอมันหมดไปแล้ว

“ อะไร เมย์ “ ผมถาม เธอทำแก้มป่องเหมือนอยากให้ผมสนใจ

“ ทำไมไม่สนใจเมย์ล่ะคะ มัวแต่มองเด็กนั่น “ เธอมองเมษอย่างไม่พอใจ แล้วทำเสียงจิ๊จ๊ะในลำคออย่างไม่สบอารมณ์ ผมไม่ตอบเธอ ผมคอยจับตามองไอต้าเพื่อนผมอีกคน ไอนี่แม่งชอบไอหน้าสวยๆอ่อนๆอยู่ด้วย ผมหยิบไวน์ขึ้นมาจิบ เมย์ปล่อยแขนผม ทำให้ผมโล่งใจขึ้นมาทันที

 

 

จนกระทั่ง ไอ้ต้ามัน.....

 

ไอ่ต้ามันหันมาทางผมแล้วพูดอะไรสักอย่างกับผม มันได้ยินเสียงไม่ชัดเพราะเสียงดนตรีในผับมันกลบเสียงไอ้ต้า แต่ผมอ่านรูปปากมันได้ว่ามันบอกอะไร

“ เด็กนี่ กรูขอ “ ไอต้าบอกก่อนจะหันกลับไปหาไอเมษ ผมหวังว่ามันคงจะไม่ทำอะไรเมษถึงขั้นนั้นหรอกนะ คงแค่จีบล่ะมั้ง

“ ดีฟ เมย์ขอกลับมาคบกับดีฟได้มั้ย “ เสียงใสถามผม ผมถึงกับหันไป เมย์เธอทำหน้าเศร้า ผมเคยคิดจะกลับไปคบแต่ผมเป็นคนเจ็บแล้วจำครับ

 

จบ DeeF Part

 

 

 

ผมมองไปที่แก้วใสที่มีน้ำสีแดงบรรจุอยู่ ผมรู้สึกหิวน้ำขึ้นมา ผมกลืนน้ำลายไปหนึ่งอึก หิวน้ำอ่ะ ผมมองไปที่น้ำแดงนั่นดวงตาผมจับจ้องแต่น้ำนั่น เหมือนกับถูกน้ำแดงสะกดเอาไว้ มือหนาแตะลงบนบ่าผม ทำให้ผมหลุดจากภวังค์ของน้ำแดง ^_^ ผมมองไอคนที่จับไหล่ผม ....... พี่ต้า ?

“ เมษ พี่เห็นนายจ้องแต่ไวน์แดง “

“ ไวน์แดงหรอ “

“ ไม่รู้จักหรอ “ พี่ต้าถามผมกลับ ใครจะไปรู้จัก ผมโตในกรอบที่พี่เบสวางให้ไว้ ไวน์ดงไวน์แดงไม่เคยรู้จักหรอก ไม่รู้ผมเกิดมาเป็นผู้ชายได้ยังไง

“ ลองดูมั้ยล่ะ อร่อยนะ “ พี่ต้ายิ้มบนมุมปากอย่างมีเลศนัย คำพูดของไอดีฟที่บอกผมแล่นเข้ามาในสมอง

 

“แล้วถ้าใครให้อะไรนายห้ามรับเชียวนะ “

 

แต่ว่าเจ้าตัวของคำพูดนี้กำลังนั่งจิบแก้วไวน์แล้วนั่งคุยกับพี่สาวคนนั้นอยู่ ทั้งๆที่ตัวเองบอกกับคนอื่นแต่ตัวเองกลับกินเอากินเอา น่าโมโหจริงๆ ผมเลยหยิบแก้วที่ใส่ไวน์แดงขึ้นมาแล้วดื่มรวดเดียว พี่ต้าทำหน้าตกใจ เพราะไม่คิดว่าผมจะทำจริงๆ ผมพูดจริงทำจริงครับ

“ แหวะ “ ทันทีดื่มเข้าไปมันขม แสบคออ่ะ

“ เฮ้ย เมษ นายทำจริงหรอ “ ผมมองหน้าพี่ต้า อ่ะ ทำใบพี่ต้ามีสองคน มึนๆอ่ะ นี่หรอ ฤทธิ์ของไวน์แดง ?

“ จริงดิ ฮาๆ พี่ ผมพูดจริงทำจริง 555 “ เมษพูดไปหัวเราะไป ตอนนี้เขาเป็นคนเมาแอลกอฮอล์เต็มตัวแล้วล่ะ ในแก้วนั้นที่เมษดื่มไปไม่เพียงแต่ใส่ไวน์แดงเท่านั้น แต่มีเหล้าชนิดอื่นผสมอยู่ด้วย ซึ่งก็คือ วอดก้า สาเก ทำให้เมษที่ไม่เคยรับเครื่องดื่มแบบนี้ถึงกับเมาทันที ดีฟที่นั่งอยู่ปลีกตัวออกมาดู จ้องตาไอต้าเพื่อนสุดแสบของเขา

“ ไอต้า มรึง มรึงทำไรเมษ !! “ ดีฟขึ้นเสียงใส่ต้า ต้าตกใจ

“ คือกรูไม่นึกว่าน้องเขาจะทำจริงๆว่ะ กรูขอโทษว่ะ “ ต้ายกมือไหว้ เขาไม่ได้ว่าอะไร แล้วหันไปทางร่างบางที่นั่งหัวเราะ ให้ตายสิ เขาจับแขนเมษให้ลุกขึ้น ใบหน้าของเมษที่แดงระเรื่อที่แก้มชนกับอกแกร่งของร่างสูง เขามองตาพริ้ม

“ ไอต้า กรูไม่ก่อนนะ “ ดีฟพาเมษออกจากที่นี่ โดยทิ้งเมย์ให้อยู่กับต้า เมย์รู้สึกโกรธที่ดีฟไม่สนใจเธอ เธอโทษเมษ และริษยาเมษถึงเขาจะไม่เกี่ยว

ร่างสูงจูงร่างบางออกมาจากผับ พอถึงรถดีฟดันให้เมษเข้าไปนั่ง ตอนเมษเมาทำตัวอย่างกับหมึกทะเล ชอบเอาแขนมาเกาะ ตอนนี้เมษหมดฤทธิ์ไปแล้ว ทำให้เขาสามารถทำอะไรได้สะดวกหน่อย ดีฟสตาร์ทรถแล้วจึงหรี่แอร์ให้เบาลงเพราะกลัวเมษจะหนาว แล้วออกรถทันที

“ ไอเด็กบ้าเอ๊ย ฉันบอกว่าไม่ให้ดื่มอะไรในผับไงเล่า “ ดีฟสบถเบาๆระหว่างขับ รถ

 

 

 

ที่บ้าน เมษ

 

เขาจอดรถแล้วอุ้มเมษออกจากรถเพราะพยายามปลุกแล้วก็ไม่ยอมตื่น เลยต้องอุ้มเข้าบ้าน ร่างบางที่ถูกอุ้มทำท่าจะลุกแต่ถูกอุ้มจึงดิ้นเล็กน้อยก่อนจะสงบลง เขาจึงพาเมษขึ้นห้อง

 

ฟุบ

ร่างบางถูกวางลงบนเตียงอย่างเบามือ ดีฟหยิบกะละมังที่ใส่น้ำมากับผ้าขนหนูผืนหนึ่งชุบน้าแล้วเช็ดใบหน้าที่มีแก้มแดงระเรื่ออย่างกับลูกมะเขือเทศ เช็ดตามแขนทั้งสองข้าง ตามลำคอ แต่มีสิ่งหนึ่งที่เขาลืมทำไป เช็ดแต่ข้างนอกลืมเช็ดข้างใน

“ จะเป็นอะไรป่าววะ ถ้าไม่เช็ดข้างใน ไม่เป็นไรมั้งง” ดีฟตัดสินใจไม่เช็ด เขาทำการจัดการเก็บกะละมังกับผ้าให้เรียบร้อย แล้วออกจากห้อง แต่ต้องหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงหวานเอ่ย

“ แม่....แม่ ฮึก แม่ “ เสียงหวานละเมอออกมา ดีฟหันไป เห็นใบหน้าเจ็บปวดของเมษ น้ำตาใสๆค่อยๆไหลออกจากเปลือกตาที่หลับสนิท ดีฟรู้สึกสงสารขึ้นมาจึงเดินเข้าหานั่งลงข้างๆร่างบางที่กำลังร้องไห้แล้วลูบเส้นผมเงาสีน้ำตาล แต่เมษกลับดิ้นและปัดมือออกไป

“ ไม่ !! พ่อแม่ อย่าไป ฮือ ฮือ “ ยิ่งปลอบยิ่งร้องหนัก  =_= ดีฟไม่รู้จะทำอย่างไรจึงค่อยๆช้อนตัวร่างบางเข้ากอด แล้วค่อยๆลูบหัวเบา จนร่างบางสงบลง ดีฟที่ปลอบเสร็จรู้สึกง่วงเหมือนกันจึงค่อยๆปล่อยตัวให้นอนลงเพราะความเหนื่อยล้าที่ปลอบเมษ...........

 

 

จบแล้วคระ ท่านรีดเดอร์ทั้งหลาย หนุกกันบอกกันด้วยนะคะ นิยายตอนนี้กว่าจะจบพิมพ์จบปาไปตั้ง 7 หน้า ใน MS Wordเลยล่ะคะ ขอบคุณค่ะที่ติดตาม