อลวนรักของหนุ่มน้อยหน้ามึน [Yaoi]

ท่ามกลางบรรยากาศเงียบสงบในรถ ได้ยินเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศ ทั้งผมและไอดีฟที่ขับนั่งขับรถข้างๆไม่ได้พูดเอ่ยอะไรออกมา ผมนั่งนิ่งไม่ขยับหรือบ่นอะไร ผมรู้สึกว่า แววตาของไอดีฟมันโกรธๆยังก็ไม่รู้ ผมทำอะไรไม่ถูกเลย

“ ทำไมถึงไม่เชื่อฟัง “ เสียงเย็นชาเอ่ยถามผม ผมหันไป ใบหน้าเรียบเฉยจดจ่อกับการมองเส้นทาง เฮ้อ ทำไงดี

“ ไม่ใช่เรื่องของนาย “ ผมตอบแล้วสะบัดหน้าหันข้างไปทางกระจกรถ

เอี๊ยด !!!

รถเบรกเมื่อผมพูดคำนั้นออกไป ไอดีฟมองผมอย่างไม่พอใจ แล้วตามด้วยคำด่าทอจนผมทนไม่ได้

“ นี่นาย หัดเชื่อฟังคนอื่นบ้าง “ ดีฟชี้หน้าด่าผม มันทำให้ผมโกรธสุดขีด คนอะไร ขี้วีนจริงๆ จะเอาอะไรกับผมนักหนา

“ ทำไมจะต้องเชื่อนายด้วย !!! “ ผมขึ้นเสียง ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมกัน

“ เพราะพี่นายสั่งมาให้ฉันดูแลนายอย่างใกล้ชิด พี่นายเป็นห่วงนายมากเลยนะ หัดเห็นใจพี่นายซะบ้าง “ ไอดีฟว่าเป็นผมรวดเดียว ผมถึงกลับเถียงไม่ออก สิ่งที่ไอดีฟพูดออกมาเป็นเรื่องจริงทั้งหมด ผมรู้ว่าผมมันเป็นตัวปัญหา ถ้าไม่มีผมสักคนพี่คงสบายไปมากกว่านี้ พี่คงต้องไม่มานั่งลำบาก ส่งค่าเล่าเรียนให้ผม ผมก้มหน้าคิดกับความคิดอันแสนฟุ่งซ่านของผม

“............”ผมก้มหน้าเงียบ เหมือนมีอะไรจุกในลำคอ เหมือนมีภูเขาอยู่ในอก ผมอยากจะร้องไห้เหลือเกิน แต่ผมสัญญากับตัวเองมาตลอดว่าจะไม่ร้องไห้ต่อหน้าคนอื่นเด็ดขาด เพราะมันจะแสดงถึงความอ่อนแอในตัวผมเอง

ดีฟถอนหายใจก่อนจะออกรถอีกครั้ง คราวนี้บรรยากาศเงียบลงทุกที ไม่มีใครเอ่ยปากพูด หลังจากเหตุการณ์เมื่อครู่ รถคันสีขาวเลี้ยวไปตามซอยจนมาถึงหน้าคฤหาสน์ ประตูถูกเปิดอัตโนมัติ รถคันสีขาวขับเข้าไปเมื่อประตูเปิดกว้างพอแล้วจึงเลี้ยวไปยังโรงรถ

“ ครื้น “ เครื่องยนต์รถดับลงเมื่อเจ้าของรถบิดกุญแจรถออก

ผมได้สติกลับมา ผมรีบออกไปก่อนเจ้าของรถแล้วเดินออกจากที่นี่เข้าบ้านไป อย่างแรกที่ผมเจอเมื่อตอนกลับบ้านจะได้ยินเสียงป้าเพ็ญที่เปรียบเสมือนแม่นมตอนเด็กๆของผมทัก วันนี้ก็เช่นกัน ป้าแกออกมาทักผมโดยไม่คิดจะเบื่อเด็กอย่างผมที่เอาแต่ใจอย่างนี้ทุกวัน

“ คุณหนู กลับมาแล้วเหรอค่ะ “ ป้าแกทัก ผมก้มหน้าเพราะรู้ว่าเริ่มทนไม่ไหว

“...........” ผมเงียบไม่พูดอะไร ผมเดินผ่านร่างของป้าเพ็ญแล้วเดินขึ้นห้องทันที

ตึก ตึก

ผมเดินเท้าเสียงดังเข้าห้อง ปิดประตูอย่างแรก แล้วเดินไปที่เตียงโยนกระเป๋านั่งเรียนอย่างไม่ใยดี มันหงุดหงิดจนทนไม่ไหว

“ กูทำอะไรก็ผิดไปหมด ไม่เคยดีในสายตาใครสักอย่างใช่มั้ย !!!“ ผมตะแผดเสียงลั่นห้อง เผื่อความอัดอั้นในอกผมมันจะระบายออกไปบ้าง ผมเดินเข้าไปอาบน้ำ

“ซ่าส์ “ เสียงน้ำไหลลงสัมผัสร่างบางผิวขาวเนียนอย่างกับผิวของผู้หญิง ร่างบางเงยหน้ารับสายน้ำจากฝักบัว ดวงตาสีน้ำตาลคู่สวยพร่ามัวเต็มไปสายน้ำอุ่นๆไหลลงมาไม่ขาดสาย ในชีวิตไม่เคยเจอใครมาด่าทอเขาเท่าดีฟมาก่อน เขาแค้นสุดๆ มือเล็กกำหมัดแน่น

“ หึ คอยดู ไอดีฟ กูจะจองเวรมึง “ เมษพูดอย่างสะใจด้วยความคิดที่เด็กๆ ไม่สิ้นคิด ไม่คิดให้ตริตรองว่าสิ่งที่ตนเองคิดจะทำนั้นมันไม่ดี

ทางด้านดีฟ : DeeF

ผมเดินเข้าบ้านหลังจากไอ้เด็กบ้านั่น ให้ตายสิ น้องไอเบสโครตไร้มารยาทที่สุด และ ไม่มีสัมมาคารวะ ผมขมวดคิ้ว ไม่เคยมีใครทำให้ผมหงุดหงิดเท่านี้มาก่อน แต่ผมก็ไม่ได้สนใจไอ้เด็กบ้านั่นหรอก ใครจะไปชอบได้ลงคอ นิสัยอย่างนั้นไม่มีใครเอาหรอก แล้วผมจะไปสนใจทำไมวะ ผมสะบัดเอาความคิดในหัวออก ผมเดินเข้าไปก็กวาดสายตามองเด็กนั่น แต่ไม่พบ คงจะขึ้นไปแล้วล่ะมั้ง ร่างหญิงวัยกลางคนสวมชุดแม่บ้านเดินมาหาผม เธอคือคนที่ผมค่อนข้างรู้จักเป็นอย่างดี

“ คุณเบสค่ะ กลับมาพร้อมกับเบสเหรอค่ะ “ ป้าเพ็ญแกถาม ผมรู้จักกับป้าก็เมื่อตอนที่ผมมาที่บ้านหลังนี้เมื่อไอเบสมันยังอยู่ ผมกับเบสเรารู้จักกันตอนถ่ายละครด้วยกันครับ ผมกับเบสอายุห่างกันมาก แต่มันบังคับให้ผมเรียกแบบเป็นกันเอง=_=

“ อ่า ครับ เมษไปไหนหรอครับ “ ผมถามเพื่อความแน่ใจ

“ ขึ้นห้องไปแล้วค่ะ “ ป้าแกตอบด้วยสีหน้ากังวล

“ มีอะไรรึเปล่าครับ “

“ ไม่รู้ป้าตาฝาดรึเปล่า แต่เพียงแค่แวบนึงป้าเห็นแววตาของคุณหนูดูเศร้าๆยังไงก็ไม่รู้ค่ะ “ ป้าแกบอก ผมลองคิดทบทวน หรือผมพูดกับเด็กนั่นแรงไป แต่ที่ผมทำเพราะไอเบสมันสั่งผมให้ดูแลน้องของมันอย่างใกล้ชิด ผมเลยบอกเมษอย่างนั้น ผมไม่คิดว่าไอ้เด็กนั่นมันจะโกรธ( รึเปล่า )นะ เหมือนมีอะไรจุกที่คอ ทำไมผมรู้สึกกังวลไอ้เด็กนั่น ผมไม่ควรจะมีความรู้สึกนั้น

“ เอ่ คุณเบสค่ะ เป็นอะไรคะ ทำหน้าเครียดเชียว “ ป้าถามผม

“ ไม่มีอะไรครับ “ ผมตอบป้า ป้าแกก็ไม่สนอะไรแล้วเดินเข้าไปในหัวครัว   จากนั้นผมจึงเดินก้าวเท้าขึ้นบันไดไป

ผมรู้สึกชอบบ้านนี้มากว่าบ้านตนเอง บ้านผมก็สวยไม่แพ้กันหรอก แต่รู้สึกบ้านนี้มันดูมีบรรยากาศอบอุ่น ดูเป็นธรรมชาติ ผมเดินเข้าห้องไปวางกระเป๋าลง ผมเดินเข้าไปห้องน้ำ อากาศสมัยนี้มันช่างร้อนซะจริงๆจนผมทนไม่ไหว

“ แอ๊ด “ ร่างสูงเดินออกมาจากห้องน้ำ ร่างกายอันแข็งแรงเต็มไปด้วยเม็ดน้ำเล็กๆหยดตามผิว ร่างสูงเจ้าของเรือนผมสีดำเดินไปหยิบเสื้อผ้าออกมาใส่ ชุดที่ร่างสูงใส่ยิ่งดูทำให้เจ้าของร่างดูเท่ห์เข้าไปอีก เสื้อยืดสีดำที่เป็นเสื้อใน มีเสื้อแขนยาวเนื้อผ้าบางๆสีเทาคลุมด้านนอก  ประกอบกับกางเกงยีนเกาหลีสีดำที่ดูเข้ากับชุด

“ กริ๊ง กริ๊ง “ เสียงโทรศัพท์คู่โปรดของดีฟดังขึ้น ดีฟเดินไปหยิบโทรศัพท์บนโต๊ะข้างเตียง เขาเงยหน้าจอโทรศัพท์

เบอร์ของคนที่เขาเคยรักมาก “ เมย์ “ ดีฟเลื่อนมือปลดล็อคหน้าจอกดรับสาย

ทันทีที่รับเสียงใสในสายรีบเอ่ยปากทันที

“ ดีฟค่ะ “

“ โทรมาทำไม “ ดีฟกดเสียงต่ำ

“ ทำไมถามเมย์อย่างนั้นล่ะคะ เราเคยเป็นแฟนกันนะ” แฟนกันเหรอ ดีฟขมวดคิ้ว ผู้หญิงคนนี้ต้องการอะไรจากผม

“ มีอะไร เมย์ “

“ เมย์แค่อยากชวนดีฟมาที่ร้าน XL Pub หน่อยน่ะคะ “

“ ไม่ไป “

“ นะคะ พวกเพื่อนดีฟก็อยู่ด้วย “ ดีฟได้ยินเสียงพวกเพื่อนกำลังเฮฮากันอยู่ ดีฟตอบตกลง แล้ววางสายลง

ดีฟตรวจทานความเรียบร้อยหน้ากระจกโต๊ะเครื่องแป้ง เขาต้องเนี๊ยบ เรียบร้อยตลอดเวลาเป็นนิสัยก่อนจะเดินออกจากห้องไป............

____________________________________________________

อ่ะ คราวนี้น้องเมษสุดแสนน่ารักวีนลั่นห้อง สติหลุดไปเลยทีเดียว คุณดีฟก็พูดแรงเกินไปเนอะ

และก็พอดีไรท์ลงอีกสองเว็บน่ะคะ

- http://www.niyay.com/story/story.php?story_id=71429