ความรักของตุ๊กตา

      ณ หน้าทางเข้าหัวกระโหลกในถ้ำใต้น้ำของบ่อน้ำศักสิทธิ์
             ‘’เอาละทีนี้แขนนายก็ไม่เป็นอะไรแล้วละเกียร์ นายเนี้ยสุดยอดๆที่กล้าเข้าไปรับมีดแทนเอมี่สมกับเป็นเพื่อนของฉันจริงๆ’’เรนนั่งทำแผลที่แขนให้เกียร์อยู่ตรงหน้าทาง2ทางและพอทำแผลเสร็จเรนก็เพลอตบไหล่เกียร์แรงไปนิด
             ‘’โอ้ย!!!!เรนฉันยังเจ็บแขนอยู่นะเฟ้ย!!!!!’’เกียร์ร้องตะโกนเพราะเจ็บที่เรนมาตีไหล่ซะแรง
             ‘’แฮะๆโทษทีๆฉันเพลอไปนะ’’เรนกล่าวขอโทษเกียร์ทันที
             ‘’ขอโทษแล้วมันหายไหมครับ!!!=_=+’’เกียร์ลุกขึ้นและพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูโกรธ
             ‘’อาว!ฉันอุสาขอโทษนายแท้ๆ อย่างโดนตบไหล่อีกสักรอบไหม=_=+’’เรนก็ลุกขึ้นและพูดด้วยน้ำเสียงโมโห
             ‘’นายกล้าทำฉันก็ลองดู!!!’’เกียร์ตะคอกใส่เรน
             ‘’นายว่าฉันไม่รึไงฮ้ะ!!!’’
             ‘’เอาน่าๆ ทั้ง2คนใจเย็นๆก่อนอย่าทะเลาะกันสิ’’เอมี่เดินไปขวางระหว่างเรนกับเกียร์ที่กำลังะเลาะกันพร้อมกับพูดห้าม
             ‘’พวกนาย2คนนี้มันทะเลาะยังกับเด็กเลยนะ~~~’’เอเลนเดินไปหาเรนกับเกียร์และพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูเหมือนจะล้อเลียนทั้ง2
             ‘’อะไรของนาย!!!เอเลนหรือนายอยากโดนด้วยฮ้ะ!’’เรนกับเกียร์หันไปหาเอเลนและพูดพร้อมกัน
             ‘’ผมก็แค่พูดเปรียบเทียบเฉยๆเอง พวกนายจริงจังมากไปละเดี๋ยวก็ชกซะหรอก=_=+’’เอเลนเริ่มจะหงุดหงิด
             ‘’กล้าก็ลอง!!!!’’เรนกับเกียร์ก็พูดพร้อมกัน
             ‘’นี้…..หยุดทะเลาะเถอะทั้ง3คน’’เอมี่พยายามห้ามทั้ง3แต่เรนกับเกียร์และเอเลนก็ไม่สนใจทำให้เอมี่หมดความอดทนจนต้องตะโกนออกไปว่า
             ‘’นี้!!!!!บอกว่าให้หยุดทะเลาะกันไงทั้ง3คน เดี่ยวแม่ก็ชกให้กระเด็นไปพร้อมๆกันซะเลยนี่= =+’’เอมี่ตะโกนพร้อมกับกำหมัด
             ‘’ขอโทษครับ!!!’’ทั้งเรนและเกียร์หยุดจะทะเลาะกันทันที
             ‘’เฮ้อ...หยุดก็ได้’’เอเลนเดินไปกลับไปหาแบล็คกับแมร์รี่พร้อมกับถอนหายใจ
             ‘’ฮ่าๆ พวกหนุ่มๆนี้ทะเลาะกันได้ทุกเรื่องจริงๆ โอ้ะ!เดี๋ยวฉันมานะ’’แบล็คแอบขำเล็กน้อย แล้วจู่ๆแบล็คก็ได้ยินเสียงของวาลฮาฟที่เบามากซึ่งคนธรรมดาไม่ได้ยินนอกจากคนในหน่วยblack risจากล๊อคเก็ตรูปนาฬิกาสีดำลายหัวสิงโตแบล็คเลยขอตัวแยกกับพวกเรน
               ‘’จะไปไหนรึคุณอันดับ4 ไม่สิคุณแบล็ค’’เอเลนมองแบล็คและเหลือบไปเห็นล็อคเก็ตรูปนาฬิกาสีดำลายหัวสิงโตของแบล็คที่ถือในมือของแบล็ค
               ‘’พอดีไปนึกขึ้นได้ว่ามีธุระที่ทำงานนะ’’
               ‘’พ่อจะไปทำงานหรอค่ะ แล้วพ่อจะกลับมาไหม’’เอมี่เดินไปกอดแบล็คด้วยความเป็นห่วง
               ‘’พ่อจะกลับมาแน่จ้ะแต่ไม่รู้ว่าจะกลับมาตอนไหนนี้สิ’’แบล็คกอดเอมี่กลับและลูบหัวพร้อมกับหันไปมองตาเอเลนและคุยทางโทรจิตว่า(หัวหน้าเรียกฉันกลับไปเพื่อเตรียมการแผนนั้นนะ)
               ‘’งั้นขอให้โชคดีนะคุณแบล็ค’’เอเลนก็มองตาแบล็คกลับพร้อมกับคุยโทรจิตกลับว่า(แผนนั้นหรอ....งานนี้คงจะสนุกแน่)แต่ในขณะที่เอเลนคุยโทรจิตกับแบล็คแมร์รี่ก็แอบอ่านใจทั้ง2และแอบทำหน้าเครียดนิดๆ
               ‘’ขอให้โชคดีนะครับพ่อ’’เกียร์ยิ้มให้แบล็ค
               ‘’ขอให้โชคดีเหมือนกันนะครับคุณแบล็ค’’เรนก็หันไปบอกลาเช่นกัน
               ‘’อื้มขอบใจนะ....เกียร์ฝากดูแลลูกสาวฉันด้วย งั้นฉันไปละ’’แบล็คเดินกลับไปทางเดิมที่เดิมมาจนสุดสายตาของพวกเรนแล้วก็หายตัวไปทันที
               ‘’ถ้างั้นรีบไปต่อกันเถอะค่ะทุกคน’’แมร์รี่หันไปบอกทุกคน
                ‘’นั้นสินะ งั้นไปกันๆ’’เอมี่เดินนำทุกๆคน พวกเรนก็เดินตามเอมี่ไปในระหว่างที่แมร์รี่กำลังเดินตามไปแมร์รี่ก็แอบคิดว่าเรื่องที่เอเลนคุยกับแบล็คทางโทรจิตนั้นมันน่าจะเกี่ยวกับแพนโดร่า(หรือเอเรียส)รึป่าวนะ
                ‘’เธอแอบอ่านใจฉันสินะแมร์รี่....’’เอเลนเดินไปพร้อมกับพูด
                ‘’อะ เอ๋!!รู้ได้ไงค่ะ’’แมร์รี่ตกใจนิดๆที่เอเลนพูดเมื่อกี้
                 ‘’เฮอะๆ= =ฉันต้องรู้สิเพราะฉันเป็นเจ้านายเธอนิ’’
                 ‘’แล้วไอแผนนั้นที่ว่านี้เกี่ยวกับอะไรหรอค่ะ?’’แมร์รี่หันไปถามเอเลน
                 ‘’แผนนั้นนะ.....เธอไม่จำเป็นต้องรู้หรอกเพราะมันไม่เกี่ยวอะไรกับเธอเลยสักนิด’’เอเลนหยุดเดินและทำหน้านิ่ง
                 ‘’เอ๋! ทำไมละ ฉันก็อยากรู้เหมือนนะค่ะ’’แมร์รี่ก็หยุดเดินเช่นกันและหันไปประจัญหน้ากับเอเลน
                 ‘’ก็บอกว่าไม่เกี่ยวกับเธอไงละไม่ฟังรึไงยัยวิญญาณไร้ประโยชน์!!!!!!  อะ....’’เอเลนเพลอตะคอกใส่แมร์รี่ทำให้แมร์รี่ตกใจและถึงกับน้ำคลอเบ้าเมื่อได้ยินคำว่าวิญญาณไร้ประโยชน์
                 ‘’ฉะ ฉะ ฉันมันไร้ประโยชน์งั้นหรอ.......’’แมร์รี่ยืนกำมือและก้มหน้าพร้อมกับน้ำตาไหลลงมาเรื่อยๆ
                 ‘’ใช่แล้ว....เธอมันไร้ประโยชน์......’’เอเลนยืนหันหลังให้แมร์รี่และก้มหน้า
                 ‘’หึ.....ถ้าคุณเอเลนคิดว่าฉันไร้ประโชน์ฉันก็จะไปค่ะ......ลาก่อนค่ะ.....’’แมร์รี่พูดด้วยน้ำเสียงสะอื้นและวิ่งเข้าไปในทางหัวกระโหลกเรื่อยๆโดยไม่หยุดเรนพยายามจะคว้ามือแมร์รี่เพื่อจะห้ามแต่ก็ห้ามไม่ทันซะแล้ว
                 ‘’นายทำอะไรของนายกันฮ้ะ!!!!เอเลน ครอส!!!’’เรนจับเอเลนให้หันมาแล้วดึงคอเสื้อเอเลนที่ทำหน้านิ่งใส่เรน
                 ‘’กระผมไม่ได้อะไรเลยสักนิด.....ยัยนั้นอยากเซ้าซี้ผมเองมันน่ารำคาญ ยัยนั้นอยากไปจากกระผมก็ปล่อยให้ไป.......แถมยัยนั้นก็พอมีพลังอยู่คงไม่เป็นอะไร........’’เอเลนด้วยสีหน้าที่นิ่งมากเหมือนคนไร้ความรู้สึก
                 ‘’นาย.....มันบ้ารึไงฮ้ะ!!!! คิดว่ามีพลังแค่นั้นจะพอปกป้องตัวเองได้นะ!!!!’’เรนชกเข้าที่หน้าของเอเลนไปเต็มแรงจนเอเลนกระเด็นไปกระแทกกับกำแพงของถ้ำ
                 ‘’............’’เอเลนนั่งลงและเงียบและเช็ดเลือดที่ปาก
                 ‘’ทำไมนายไม่พูดอะไรเลยฮ้ะ!!! ไม่รีบไปขอโทษแมร์รี่รึไง!!!’’เรนเดินไปยกคอเสื้อเอเลนอีกทีและจ้องหน้าเอเลนด้วยสีหน้าที่โกรธจัด
                 ‘’แล้วนายจะมาโกรธแทนอะไรกับเรื่องแค่นี้ละ......เรื่องกระผมกับแมร์รี่นายไม่เกี่ยว.....แล้วทีนายละ...นายไม่เห็นมีพลังอะไรสักอย่างแล้วอย่างงี้จะไปช่วยแพนโดร่ายังไงละฮ้ะ!!!’’เอเลนคิ้วขมวดใส่เรนและพูดด้วยน้ำเสียงเริ่มจะโมโหและชกไปที่หน้าเรนกลับเต็มแรงด้วยความโมโหจนเรนล้มลงไป
                ‘’หน่อย!!....ถึงฉันจะไม่มีพลังแต่ฉันก็ยังอยากจะไปช่วยแพนโดร่าอยู่ดี!!! แต่นายนะทั้งๆที่เป็นความผิดนายที่ทำให้เพื่อนในสมัยเด็กของฉันร้องไห้แถมนายยังไม่รู้สึกอะไรเลย!! นายมันคนไร้หัวใจ!!!’’เรนรีบเช็ดเลือดที่ปากและตะคอกใส่เอเลน
                ‘’กระผมมันเป็นคนไร้หัวใจแล้วไงละ!!!!!’’เอเลนตะคอกใส่เรนกลับพร้อมน้ำตาและกระชากคอเสื้อเรนพร้อมกับจะชกเรนอีกรอบแต่เกียร์ดึงข้อมือเอเลนไว้ทัน
                ‘’ทั้ง2คนใจเย็นๆก่อนสิครับ’’เกียร์ดึงข้อมือเอเลนเอาไว้และให้เอมี่พยุงเรนขึ้นมา
                ‘’นั้นสิเรนกับเอเลนใจเย็นกันก่อนนะ’’เอมี่พยุงเรนขึ้นพร้อมกับพูดไปด้วย
                ‘’โอเค.......กระผมผิดเอง ขอโทษ....... ขอโทษ........’’เอเลนก้มหน้าพร้อมกับขอโทษเรน
                ‘’คนที่นายควรจะขอโทษไม่ใช่เรน..... แต่เป็นแมร์รี่ต่างหากละ’’เอมี่หันไปมองเอเลนแล้วยิ้มให้
                ‘’หึ......ครั้งนี้ฉันจะให้อภัยนายละกันแต่ถ้าคราวหน้านายทำนิสัยแบบนี้ใส่ฉันอีกฉันจะชกหน้านายให้ใครจำไม่ได้แน่’’โดนเอมี่พยุ่งขึ้นมาพลางมองเอเลนที่กำลังก้มหน้า
                 ‘’ผมว่ารีบไปหาแมร์รี่เถอะเพื่อเธออาจจะเกิดอันตรายนะ’’เกียร์ปล่อยเอเลนและเดินกลับไปหาเอมี่ ทันใดนั้นก็มีเสียงกรี๊ดของผู้หญิงดังลั่นมาจากทางเข้าหัวกระโหลก
                 ‘’หรือว่า.....จะเป็นแมร์รี่!!!! ไม่ได้การละต้องรีบ’’เอเลนรีบไปตามเสียงอย่างไม่คิดชีวิตพวกเรน เกียร์และเอมี่ก็วิ่งตามเอเลนแทบไม่ทัน ภาพที่เอเลนเห็นคือแมร์รี่นอนสลบในสภาพที่มีแผลเต็มตัว
                 ‘’แมร์รี่! แมร์รี่! แมร์รี่! ตื่นสิแมร์รี่!!’’เอเลนประคองแมร์รี่พร้อมกับเขย่าตัวแมร์รี่เบาๆ
                 ‘’เฮ้อ~เอเลนนายวิ่งไม่รอพวกเราเลยนะ อะ..เอ๋!!แมร์รี่เป็นอะไรรึป่าวนะแผลเต็มตัวเชียว!!’’เอมี่วิ่งมาจนถึงเอเลนพริอมๆกับพวกเรนและเกียร์และพูดด้วยน้ำเสียงที่หอบ และก็ตกใจกับสภาพของแมร์รี่ที่มีแผลเต็มตัว
                 ‘’กะ เกิดอะไรขึ้นเนี้ย!!!’’เรนพูดด้วยน้ำเสียงที่ตกใจ
                 ‘’คะ คุณเอเลน......’’แมร์รี่ค่อยๆลืมตามามองเอเลนที่ประคองคองตน
                 ‘’มะ แมร์รี่!!! ดีใจจังที่ยังไม่ตาย’’เอเลนทำหน้าดีใจสุดๆพร้อมกับน้ำตาไหลแล้วก็กอดแมร์รี่แน่น
                 ‘’อะ โอ้ย!!! ฉันเจ็บนะค่ะคุณเอเลน’’แมร์รี่โดนกอด เอเลนกอดแน่นซะจนเจ็บแผลตามตัวของเธอ
                 ‘’เฮ้ยๆ~~~เอเลนร้องไห้ด้วย~~~’’เกียร์กับเรนพูดด้วยน้ำเสียงเหมือนล้อเลียน
                 ‘’กระผมป่าวร้องไห้นะ.....แค่ฝุ่นเข้าตาเฉยๆ’’เอเลนรีบเช็ดน้ำตาทันที
        ''นี้พวกนาย2คนนี้ก็อย่าไปล้อเอเลนสิฉันว่ามาดูอาการแมร์รี่ดีกว่านะ''เอมี่รีบเดินไปปบกแมร์รี่ไปหาเรนเพื่อให้เรนปฐมพยาบาลให้
                 ''อืม....ดูท่าแผลจะไม่ลึกนะ แต่ก็อย่าหักโหมมากละแมร์รี่''เรนปฐมพยาบาลเสร็จแล้วยิ้มให้แมร์รี่อย่างอบอุ่น
                 ''ว่าแต่แล้วเธอจำได้ไหมว่าใครทำร้ายเธอนะ''เกียร์เดินไปถามแมร์รี่
                 ''ฉันจำได้แค่ว่าฉันไปเจอเด็กที่กำลังนั่งกอดเข่าและร้องไห้ พอฉันจะเข้าไปถามจู่ๆเด็กคนนั้นก็กลายเป็นปีศาจและพุ่งเข้ามาทำร้ายฉันโดยที่ฉันไม่ได้ตั้งตัว พอฉันล้มลงฉันก็เหลือบไปเห็นผู้หญิงผมสีดำยาวถึงข้อพับเข่าสีตากับใบหน้าเหมือนคุณแพนโดร่าแต่ต่างที่ว่าดวงตาของผู้หญิงคนนั้นเหมือนดวงตาของมังกรมีหูและหางเป็นแมวเข้ามาช่วยฉันแล้วก็หายตัวไป......''
                 ''เหมือนกับแพนโดร่างั้นหรอ......''เรนยืนคิดอยู่นานจู่ๆเอเลนก็พูดขึ้นว่า
                 ''อาจจะเป็นพี่สาวฝาแฝดของแพนโดร่าที่ถูกฆ่าไปก็ได้นะ''
                 ''แล้วรู้ได้ยังไงว่าอาจจะเป็นแฝดพี่ที่ถูกฆ่านะ''เรนหันไปมอง
                 ''ก็รู้นะสิเพราะกระผมเป็นคนฆ่าพี่สาวฝาแฝดของแพนโดร่า จริงๆกระผมไม่อยากฆ่าแต่ตอนนั้นผมรู้ตัวว่ากระผมโดนวาลฮาร์ฟหรือหัวหน้าควบคุมผมแต่ผมก็พยายามฝืนแต่ก็ทำไม่ได้''เอเลนก้มหน้า
                 ''อย่างงั้นเองหรอกหรอ อื้มๆ ฉันว่ารีบไปเดินทางกันต่อเถอะ''เรนพยักหน้า
                 ''อื้ม!''ทุกคนพยักหน้าพร้อมกัน เอเลนเดินไปอุ้มแมร์รี่เพราะอยากจะไถ่โทษที่ทำให้แมร์รี่ร้องไห้ แต่ทันใดนั้นระหว่างที่ทุกๆคนกำลังเดินไปตามทางเรื่อยๆก็มีปีศาจรูปร่างคล้ายหมาป่าแต่มีหางเป็นสิงโตมีดวงตาสีแดงเดินมาทางพวกเรนและจ้องมองไปที่แมร์รี
                 ''คราวนี้ฉันไม่ให้ทำร้ายแมร์รี่แน่!!!''เอมี่เรียกอาวุธมาจากมือที่มีสัญลักษณ์ลูกหยินหยางซึ่งพลังของเอมี่ที่ได้รับมาก็คือพลังศาสตราวุธ อาวุธที่เอมี่เรียกออกมาก็คือทอนฟา
                 ''ทุกๆคนระวังตัวด้วยนะครับ''เกียร์เดินไปอยู่ข้างๆเอมี่และเรียกฉลาม2ตัวออกมาที่ทั้งตัวทำมาจากน้ทั้งหมดำแต่การโจมตีเหมือนฉลามของจริงโดยใช้มือข้างที่มีรูปหยดน้ำสีน้ำเงิน พลังของเกียร์ก็คือสร้างสิ่งมีชีวิตด้วยน้ำที่มีพลังเหมือนของจริง ปีศาจตนนั้นพุ่งเข้ามาโจมตีด้วยกรงเล็บของมันใส่เอมี่และเกียร์ แต่เพราะพึ่งใช้พลังครั้งแรกเลยควบคุมพลังไม่ค่อยได้เท่าไรเลยเสียเปรียบในการโจมตีนิดหน่อย
                 ''เรน! เอเลน! แมร์รี่! ใช้โอกาสนี้รีบวิ่งไปเร็วเข้าพวกฉัน2คนจะคอยยื้อเจ้าปีศาจนี้เอง''เอมี่หันไปบอกเรน เอเลน และแมร์รี่ แล้วหันไปโจมตีปีศาจพร้อมกบเกียร์ต่อเพื่อยื้อเวลาให้หนีไปได้
                 ''อย่าแพ้นะเกียร์เอมี่''เอเลนพูดจบก็รีบรีบวิ่งหนีพร้อมกับเรนไปทางข้างหน้าต่อพร้อมกับอุ้มแมร์รี่ไปด้วย  แต่พอวิ่งไปได้สักพักจู่ๆก็มีมีดสั้นถูกปามาอย่างแรงใส่เรนแต่เอเลนใช้หลังของตัวเองป้องกันเรนจากมีดที่ขวางมา
                 ''อั๊ก!....''เอเลนกระอักเลือดเล็กน้อยหลังจากที่โดนมีดสั้นปักไปที่กลางหลัง
                 ''คุณเอเลนค่ะ!!!''แมร์รี่พูดด้วยน้ำเสียงที่ตกใจมาก
                 ''อะ เอเลน..นาย...''เรนอึ้งกับเอเลนที่ใช้ตัวเองมาบังมีดให้ตน
                 ''กระผมไม่เป็นอะไรหรอก''เอเลนยิ้มนิดพร้อมกับวางแมร์รี่ลงและดึงมีดสั้นออกจากกลางหลังของตน
                 ''ตึก....ตึก.....ตึก....แหม่ๆ~~~กะว่าตั้งใจจะปาใส่หัวของหมอนะเนี้ย อาว! แล้วยัยวิญญาณนั้นยังไม่ตายอีกงั้นหรอ เสียดายแหะ~~''มีเสียงพูดของใครสักคนดังมาจากข้างหน้าและกำลังเดินมาทางพวกเรน
                 ''ใครนะ!!!!''แมร์รี่หันไปตะโกนถาม
                 ''ทำไมฉันต้องบอกชื่อข้าให้กับมนุษย์แล้วก็วิญญาณธรรมดาๆด้วยละ แต่จะบอกให้เอาบุญก่อนที่พวกนายละกันนะ ข้านะชื่อคิลเลอร์ เป็นทาสผู้ซื่อสัตย์ของท่านวิโนน่า''
                   
                
                 ''อาว! สวัสดีครับคุณเอเลน~~แล้วไหงท่านเอเลนถึงมาอยู่กับพวกมนุษย์กับวิญญาณธรรมดาชั้นต่ำละครับเนี้ย~ไม่กลับไปหาท่านพระราชาเหมือนท่านแบล็คงั้นหรอ~~''คิลเลอร์พูดด้วยน้ำเสียงตกใจแต่เหมือนจะล้อเลียนซะมากกว่า
                 ''มันเรื่องของกระผม......นายไม่เกี่ยว แล้วก็แมร์รี่นะเป็นสิ่งสำคัญกับคนไร้หัวใจอย่างกระผมและไม่ใช่วิญญาณชั้นต่ำด้วย.....นายบังอาจมากที่มาทำร้ายแมร์รี่ของกระผม กระผมจะไม่ให้อภัยคนอย่างนายและก็จะฆ่านายด้วยคิลเลอร์!''เอเลนหันไปพูดด้วยน้ำเสียงที่โกรธจัดและนัยย์ตาของเอเลนเปลี่ยนเป็นสีแดงเพลิงของมังกรแห่งความพิโรธ พลังของเอเลนก็คือพลังของมังกรพิโรธที่เป็น1ในพลังของมังกรทั้ง7ซึ่งจะมีมังกรแห่งความพิโรธ มังกรแห่งน้ำเกล็ดน้ำแข็ง มังกรแห่งสายฟ้า มังกรแห่งสายลม มังกรแห่งแสงสว่าง มังกรแห่งความชั่วร้าย และมังกรดำแห่งความมืด ซึ่งพลังของมังกรแห่งความพิโรธคือไฟจากนรกที่ร้อนถึงขนาดละลายเกือบทุกสิ่งได้ยกเว้นจะไม่สามรถใช้พลังนี้ได้จนกว่าจะเกิดความโมโหหรือโกรธจัดเท่านั้นถึงจะใช้ได้
                  
                *เครดิตภาพคุราปิก้าจากเรื่องHunterxHunter 2011*
                ''แหม่ๆ~สงสัยเราจะเพลอไปปลุกพลังของคุณเอเลนซะแล้วสิ~แต่ข้าก็แค่อยากจะกำจัดวิญญาณอย่างยัยนั้นเพื่อเอามาเป็นพลังให้กับท่านพระราชานะสิแผนการนั้นจะได้สำเร็จโดยไม่มีใครมาขว้างและแล้วท่านวิโนน่าก็จะชมข้า เอาละๆป่าเนี้ยเพื่อของพวกนาย2คนนั้นโดนสัตว์อสูรของข้ากินไปแล้วละมั้งนะนั้น~~ ต่อไปก็ถึงเวลาตาพวกนายที่จะตายกันแล้วละ''คิลเลอร์แสยะยิ้มกว้างและเลียมีดที่ถืออยู่
                ''พูดผิดพูดใหม่ได้นะจ้ะ~~~''เสียงของเอมี่ที่พูดพร้อมกับโยนหัวของปีศาจตนนั้นใส่คิลเลอร์
                ''ไม่จริงนะ....เป็นไปไม่ได้ปีศาจสุดรักของข้าถูกกำจัดไปแล้วหรอ''คิลเลอร์เห็นหัวของปีศาจของตัวเองก็ถึงกับอึ้งตาค้างไปสักพัก
                ''เอาละทีนี่ก็ตานายแล้วละนะ^^+''เอเลนเดินไปหาคิลเลอร์พร้อมกับเปลี่ยนมือให้กลายเป็นกรงเล็บสีดำแล้วแสยะยิ้มและมีออร่ารังสีอำมหิตพุ่งออกมาจากตัวเอเลน พลังของเอเลนก็คือการเปลี่ยนมือหรือเท้าให้กลายเป็นอาวุธหรือกรงเล็บของออกไรก็ได้ตามใจนึก ซึ่งข้อเสียก็คือต้องค่อยรวบรวมสมาธิกับพลังที่ใส่ลงไปในกรงเเล็บหรืออาวุธไม่งั้นอาจจะทำให้คนอื่นหรือตนเองบาดเจ็บได้
                ''ยะ ยะ อย่า...อย่าทำอะไรหน้าข้าเลยข้าขอโทษที่ทำร้ายวิญญาณของเจ้านะ ขอร้องละอย่าทำหน้าข้าเลยนะ^^''คิลเลอร์พูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นๆและรีบทิ้งมีดทันทีพร้อมกับเดินถอยหลังทีละก้าวแต่ก็โดนเอเลนดึงคอเสื้อไว้
                ''เอเลนเดี๋ยวก่อน! ปล่อยคิลเลอร์ไปเถอะ''เสียงของแมร์รี่พูดห้ามเอเลนที่กำลังทำท่าจะต่อยหน้าคิลเลอร์
                ''จะห้ามฉันทำไมแมร์รี่''เอเลนหันไปมองพร้อมกับปล่อยมือจากคอเสื้อคิลเลอร์
                ''โอ้~~~คุณแมร์รี่นี้เหมือนแม่พระมาโปรดจริงๆขอบคุณครับ!*0*''เมื่อคิลเลอร์หลุดจากเอเลนก็วิ่งไปกุมมือทั้ง2ของแมร์รี่
                ''เฮ้ยๆ!!!แกอย่ามาจับมือของแมร์รี่นะเฟ้ย= =+''เอเลนเปลี่ยนมือให้กลายเป็นกรงเล็ลสีดำเตรียมที่จะไปจัดการคิลเลอร์อีกรอบแต่เรนดึงแขนเอเลนเอาไว้และกระซิบบอกเอเลนว่า
                ''ฉันว่าดูอยู่เฉยๆเถอะ''
                ''ทำไมละ''เอเลนกระซิบตอบ
                ''สังเกตที่เท้าของแมร์รี่ให้ดีๆสิ''เรนกระซิบพร้อมกับชี้ไปที่เท้าของแมร์รี่ที่เริ่มมีออร่าสีเพลิงปรากฏออกมา
                ''อยากรู้ไหมว่าฉันทำไมถึงบอกให้เอเลนปล่อยคุณนะ^^''แมร์รี่สะบัดมืออกจากคิลเลอร์
                ''ทำไมหรอครับคุณแมร์รี่'w' ''คิลเลอร์มองด้วยสีหน้าอยากรู้
                ''ก็เพราะว่าคุณเอเลนไม่เหมาะสมที่จะจัดการนายแต่ควรเป็นฉันมากกว่านะสิจ้ะ^^+ เพราะฉะนั้นลาก่อนนะคิลเลอร์คุง~ แล้วก็นะนายนะหน้าตาก็งั้นๆเทียบไม่ติดกับคุณเอเลนหรอกนะ''แมร์รี่ยิ้มแบบสาวยันเดเระ(ง่ายๆคือยิ้มแบบโรคจิตนั้นแหละ)แล้วกระโดดเตะเสยคางด้วยเท้าที่มีออร่าสีเพลิงลุกโชนอยู่พร้อมกับปรากฏสัญญาลักษณ์รูปไฟตรงหน้าผาก ซึ่งพลังของแมร์รี่ก็คือการควบคุมอุณหภูมิของวัตถุหรือส่วนต่างๆร่างกายของตนยกตัวอย่างเช่นปล่อยออร่าไปที่เท้าหรือมือในรูปแบบของไฟซึ่งจะเพิ่มอุณภูมิได้ดั่งใจแต่ข้อเสียงคือใช้ออร่าไฟมาเป็นตัวแรงส่งให้บินไม่ได้ แต่ก็มี่ข้อดีคือสามารถผสานพลังกับที่อยู่ใก้ลๆได้แค่2คนเท่านั้น
 
 
                *เกร็ดความรู้ของคำว่ายันเดเระ 病ンデレ  Yandere ( ยัน - เด - เระ )   病ンデレ yandere ยันเดเระ เป็นแสลงที่เกิดจากการนำคำว่า 病 (yamai - ยาไม )แปลว่า เจ็บป่วย ไม่สบาย โรคภัย  มารวมกับ  デレデレ (deredere เดเระเดเระ ) ที่เป็นเสียงแสดงความรู้สึกเขินอายที่เห็นได้บ่อยๆอนิเมะ  ( คิดว่าคำว่า デレデレเป็นการนำคำว่า 照れる( tereru - เทเรรุ ) แปลว่า อาการเขินอาย มากร่อนเสียงมั้ง)   หลายคนคงคุ้นเคยกับคำว่า " ツンデレ ( ซึนเดเระ ) " อยู่แล้วและ่น่าจะเข้าใจความหมายของมันดี นั่นคือ "รักนะแต่ไม่แสดงออก.. หรือ รักนะอีตาบ้า "  แต่.... ยันเดเระนั้น..... ความหมายของมันคือ...       "อาการแสดงออกทางความรักประเภทหนึ่ง.. ซึ่งมากเกินปกติ ทำให้เกิดความเครียดสะสมจนกลายเป็นโรคจิตอ่อนๆถึงรุนแรง  เกิดจากความกลัวหรือกังวลว่าใครจะมาแย่งคนรัก หรือกลัวว่าจะต้องแยกจากคนที่ตนรักก็ได้ [ ยันเดเระไม่ใช่อาการหึงจัดนะคะ.. แต่อาการหึงอาจกลายเป็นอาการเริ่มแรกของยันเดเระได้ ตามแต่สถานการณ์จะพาไป^^ ]  ผู้ที่มีอาการยันเดเระอาจทำร้ายตัวเอง,คนรอบ ข้าง หรือแม้กระทั่งคนที่ตัวเองรักเอาได้ง่ายๆ  และแน่นอนว่าหากความรักของตนไม่ได้รับการตอบสนอง.  คนที่เป็นยันเดเระก็จะดิ้นรนหาทางทำลายทุกสิ่งทุกอย่างอันที่เป็นอุปสรรค ต่อความรัก  ไม่ว่าสิ่งนั้นจะเป็นคนที่ชอบคนที่ตนรัก หรือแม้แต่คนรักของตนเอง"   หรือจะพูดง่ายๆก็คือ " ยันเดเระคือวิถีแห่งความรักที่จะต้องทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ความรักดั่งที่ตนหวัง สิ่งใดขวางทาง มันต้องถูกทำลาย. "(ขอขอบคุณข้อมูลจากบล็อกตามเว็บนี้จ้ะ http://2th.me/blog-55674-1346.html  ถ้าใครขี้เกียจอ่านสาระอันนี้ก็เลื่อนข้ามได้เลยนะจ้ะ*)
 
 
               ''อะเฮือก!!!หน้าอันหล่อเหลาของข้า!!!!''คิลเลอร์โดนแมร์รี่กระโดดเตะเสยคางด้วยแรงมหาสารที่เพิ่มจากออร่าสีเพลิงจนร่างสลายกลายเป็นผงธุลีและลอยไปตามลม
               ''เฮ้อ~~~สำเร็จละ โอ้ย!!''แมร์รี่ปาดเหงื่อบนหน้าผากตัวเองแล้วก็ทรุดลงกับพื้นเพราะอาการบาดแผลตามตัวที่เจ็บจี๊ดขึ้นมา
               ''เป็นอะไรรึป่าวแมร์รี่!''เรนรีบวิ่งไปพยุงตัวแมร์รี่ที่ทรุดลงกับพื้น
               ''มะ แมร์รี่ชมกระผมหรือนี้-///-''เอเลนบ่นพึมพำเบาๆซ้ำไปซ้ำมาเพราะเขินอย่างหนักพร้อมกับนั่งเขี่ยพื้นแก้เขิน
               ''ฉันไม่เป็นอะไรหรอกค่ะคุณเรน ว่าแต่คุณเอเลนเขาเป็นอะไรไปนะค่ะ''แมร์รี่พูดพลางหันไปมองเอเลนที่กำลังนั่งเขี่ยพื้น
               ''สงสัยเอเลนคงจะเขินละมั้งครับที่คุณพูดกับคิลเลอร์ว่า'นายนะหน้าตาก็งั้นๆเทียบไม่ติดกับคุณเอเลนหรอก' ''เกียร์พูดพร้อมกับหันไปมองเอเลน
               ''กระผมปะ ปะ ป่าวเขินนะแค่อากาศมันร้อนจนทำให้ผมหน้าแดงเฉยๆเอง''เอเลนรีบลุกขึ้นพร้อมกับกอดอกและพูดตะกุกตะกักนิดหน่อย
               ''จริง~หรือ~เปล่า~~''เรนกับเอมี่และเกียร์พูดน้ำเสียงที่ล้อเลียนนิดๆใส่เอเลน
               ''จะ จะ จริงสิ!!!''
               ''แน่ใจหรอค่ะคุณเอเลน'^' ''แมร์รี่เอียงคอนิดๆพร้อมกับทำหน้าสงสัยแบบน่ารักๆ
               ''อะเฮือก!!!''เอเลนถึงกับยืนนิ่งเพราะดาเมจของแมร์รี่ที่ทำหน้าสงสัย
               ''ยะ ยอมรับก็ได้ว่ากระผมเขินจบไหม!!!''เอเลนกอดอกพร้อมกับขมวดคิ้วและหน้าแดงนิดๆ
               ''จบจ้ะจบ=0=''ทุกคนพูดพร้อมกัน
                         ''พรึ่บๆ! เจ้านาย!เจ้านาย!เดินตรงไปอีก20นาทีก็ถึงทางออกแล้ว''เสียงของนกบลูเบิร์ดที่ทั้งตัวเป็นน้ำบินมาเกาะไหล่เกียร์
               ''งั้นหรอเทล ขอบใจมากเจ้ากลับไปได้แล้ว''เกียร์ลูบหัวนกบลเบิร์ดที่ทั้งตัวเป็นน้ำที่ชื่อเทลทำให้เทลกลายสภาพกลับเป็นบอลน้ำและลอยเข้าสัญลักษณ์รูปหยดน้ำที่มือของเกียร์
               ''เกียร์นายเรียกเจ้านกตัวนั้นออกมาได้ยังไงนะ?''เรนหันไปถามเกียร์
               ''อ๋อ ก็พลังของผมคือการสร้างสิ่งมีชีวิตด้วยน้ำที่มีพลังเหมือนของจริงนะก็เลยสร้างเจ้าเทลขึ้นมาเพื่อไว้ส่องลาดลาวทางนะ''
               ''แล้วของเอมี่ละเป็นพลังแบบไหนหรอ''
               ''ของฉันเป็นพลังศาสตราวุธสามารถเรียกอาวุธแบบใดก็ได้ออกมานะ''
               ''งั้นหรอ แล้วเมื่อไรฉันจะได้พลังกับเขาบางเนี้ย เอเลนก็มีพลังของอะไรก็ไม่รู้ แมร์รี่ก็มีพลังควบคุมอุณหภูมิของวัตถุหรือส่วนต่างๆร่างกายของตัวเอง แล้วฉันละT^T''เรนพูดพลางนั่งเขี่ยพื้นเพราะน้อยใจ
               ''พลังของมังกรแห่งความพิโรธต่างหากขอรับ=_=+''
               ''เอาน่าๆ ถ้าคุณเรนค้นหาสิ่งที่จิตใจต้องการพลังก็จะปรากฏเองนะค่ะ''แมร์รี่เดินไปจับบ่าของเรนพร้อมกับยิ้ม
               ''นั้นสินะ ฉันจะต้องค้นหาสิ่งที่จิตใจต้องการให้ได้เพื่อที่จะช่วยแพนโดร่ากลับมา งั้นรีบไปกันเถอะ!!!!''เรนลุกพรวดขึ้นและเดินนำทุกๆคนไป พวกเอเลน แมร์รี่ เอมี่และเกียร์รีบเดินตามเรนไปอย่างไว
                    *=w=ช่วงนี้อาจจะลงช้า(อีกแล้ว)นะจ้ะเพราะงานมันเยอะมากแถมมีกิจกรรมบ่อยด้วยที่ร.รเรา ยังไงก็ขอบคุณที่อ่านนะจ้ะทุกคน*