เกมส์ปริศนานัยย์ตาปีศาจ

บทที่ 4

ณ ห้องหน่วยรักษาของเมืองเชสไวท์

   เสียงนกร้องและโบยบินบนท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยแดดตอนสายๆ ผู้คนและทหารมากมายต่างก็เดินขวักไขว่หางานทำกันเป็นปกติ เหล่าเด็กน้อยก็วิ่งเล่นกันตามประสาจนบางครั้งก็โดนตำหนิด่าว่ากันต่างนาๆ ทุกอย่างดูเหมือนจะปกติทุกอย่างถึงแม้กาลเวลาจะเปลี่ยนไปก็ตาม สิ่งที่ดับไปก็จะเกิดขึ้นใหม่ไปตามวัฎจักรของมัน...

          “ทุกคนเอลริคฟื้นแล้วนะ!!”เสียงรีเวียร์ตะโกนลั่นห้องจนน่ารำคาญทำให้คนแถวนั้นต้องหันมามอง

           “.......รีเวียร์”เอลริคพึมพำเบาๆราวกับบอกตัวเอง

            “เอลริค ไม่เป็นไรใช่มั๊ย?”จัสมินโผล่มาอีกข้างของเตียงเอลริคที่นอนอยู่ หน้าตาของจัสมินดูตื่นเต้นมากมายเหลือเกิน

          “อืม...”เอลริคตอบในลำคอเบาๆ

            “รู้มั๊ยเอลริค เจ้าสลบไปตั้ง 2 วันเชียวนะ”เสียงห้วนๆของผู้ที่ไม่ค่อยชอบหน้าของเอลริคก็ดังแทรกขึ้นมา

          “งั้นหรอ”

          “ไปกินแอปเปิ้ลของตัวก็อปลิ้งค์มาหรือไงถึงได้หลับนานเหลือเกิน?ถ้าวันนี้ไม่ตื่นจะได้ไปตามเจ้าชายมาให้นะ.......”ฟรานซิสขำในลำคอเบาๆ

          “เจ้าชายหรอ?”ทุกคนหันมาถามฟรานซิสทั้งหมด

          “ก็องครักษ์โทนี่ยังไงล่ะ......คิกๆๆ”ฟรานซิสหัวเราะเบาๆ

          “เจ้าบาทหลวงโรคจิต!!!!!!”เอลริคตะโกนลั่นพร้อมปาข้าวของรอบตัวใส่ฟรานซิส ทำให้คนแถวนั้นต้องวิ่งกันมาดูสงครามปราสาทภายในห้อง

                 ----------------------------------------------------------------------

ณ สวนแอ็ปเปิ้ลหลังพระราชวังเชสไวท์

              “ฮัดชิ่ว!!”โทนี่จามแรงๆเล็กน้อย อยู่ตรงสถานที่เมื่อวันก่อน

           “ไม่สบายหรอ?”ควีนอลิซาเบธเดินมาดามโทนี่จากด้านหลัง

          “ก็ประมาณนั้นล่ะพะย่ะค่ะ เพราะฤดูหนาวใกล้มาถึงแล้วล่ะมั้งนะ?”โทนี่หันไปทำความเคารพหนึ่งครั้งแล้วตอบ

          “ท่านพักบ้างก็ได้นะ ถ้าเกิดท่านเป็นอะไรไปคิงแบล็คคงไม่สบายใจแน่ องครักษ์ที่มีฝีมือยอดเยี่ยมที่สุดในเชสแบล็ค........”

          “แต่เรื่องข่าวโจรสลัดมาออกอาละวาตามหมู่เกาะที่อยู่ในเขตเชสไวท์ดูแล้วก็คดีก่อนที่มีชาวบ้านนอนเสียชีวิตอย่างปริศนานี่สิ”โทนี่พูดพลางถอนหายใจ

          “งั้นหรอ......”ควีนอลิซาเบธพูดเบาๆ

---------------------------------------------------------------------------------

เมื่อ 2 วันก่อน......

          “เอลริคยังไม่ฟื้นเลย จะเป็นอะไรหรือเปล่านะ”รีเวียร์เดินไปเดินมาทั่วห้องด้วยสีหน้าที่ตึงเครียด

          “เดี๋ยวก็ฟื้นเองล่ะน่า..........”ฟรานซิสที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ที่เก้าอี้ริมหน้าต่างตอบ

          “แล้วตอนไหนล่ะ เพราะไอ้ตัวงี่เง่านั่นแท้ๆ”รีเวียร์พูดดังลั่น

          “มาอยู่กันที่นี่เองหรอ มีเรื่องใหญ่แล้วนะ”โทนี่เปิดประตูแล้วเดินเข้ามาในห้องแล้วบ่น

          “เรื่องอะไรอีกล่ะ”จัสมินที่นั่งอยู่ข้างๆเตียงถาม

          “โจรสลัดออกอาละวาดน่ะสิ ควีนอลิซาเบธเรียกตัวเจ้าไปพบน่ะจัสมิน”โทนี่ตอบ

          “อืม ฝากเอลริคด้วยนะทุกคน”จัสมินพูดแล้วเดินนำโทนี่ออกไปนอกห้อง

ณ ห้องโถงของพระราชวังเชสไวท์

          “มาแล้วหรอ จัสมิน”ควีนอลิซาเบธที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวสีทองเงาวับพูดขึ้นทันทีที่เห็นหน้าของจัสมิน

          “เพคะ ท่านควีนอลิธซาเบธ”จัสมินตอบ

          “เจ้าคงจะรู้เรื่องมาจากโทนี่แล้วสินะ?”

           “เพคะ  ขออภัยที่หม่อมฉันห่วงเอลริคมากเกินไปจนไม่ได้ออกมาทำหน้าที่อะไรเลย”

             “ไม่เป็นไร ส่วนเรื่องการตายปริศนาของชาวบ้านน่ะ พักไว้ก่อนตอนนี้เกาะใกล้เคียงที่อยู่ภายใต้การปกครองของเชสไวท์และเชสแบล็คถูกโจรสลัดบุกเข้าโจมตีจนได้รับความเสียหายมาก ข้าจึงอยากให้เจ้ากลับไปที่เมืองเชสแบล็คเพื่อคุ้มครองที่นั่นกับโทนี่ก่อน”

           “แต่เอลริคล่ะเพคะ..?”

           “จัสมินยังคอยดูแลอยู่ ไปทำหน้าที่ของเจ้าซะเถอะ”

            “เพคะ งั้นหม่อมฉันขอตัวนะเพคะ”รีเวียร์ทำความเคารพแล้วเดินออกมาจากตรงนั้น

 ----------------------------------------------------------------------------------

ณ ท่าเรือของเชสไวท์

              “เอลริค เจ้าจะรีบออกมาทำไม เจ้าพึ่งฟื้นเองนะ”จัสมินเดินจ้ำอ้าวตามเอลริคที่ก้าวขาฉับๆนำหน้าจัสมินอยู่

            “ข้าหลับไปนานมากแล้ว ทุกคนกำลังเดือดร้อนอยู่นะ ข้าจะมานอนสบายใจอยู่ได้ไงล่ะ”เอลริคหยุดเดินแล้วยืนมองแม่น้ำที่ใสสะอาดของท่าเรือ

             “เจ้าคิดว่าเจ้าจะจัดการเรื่องนี้คนเดียวได้หรือไง? ถึงเจ้าจะฟื้นขึ้นมาแต่ยังไม่มีคำสั่งของควีนอลิซาเบธ เจ้าก็ยังทำอะไรไม่ได้อยู่ดี ต่อให้มีคำสั่งแต่ตัวเจ้าคนเดียวก็ทำอะไรไม่ได้”

          “จัสมิน ข้าไม่อยากให้มันสายเกินไปเหมือนคราวที่แล้ว.......”เอลริคพูดเบาๆแล้วก้มหน้ามองภาพตัวเองที่สะท้อนกับพื้นผิวน้ำอยู่

          “แต่เจ้าก็ไม่สมควรที่จะยึดติดกับอดีตมากเกินไป อดีตกับอนาคตมันไม่มีทางเหมือนกันหรอกนะ”จัสมินถอนหายใจ

          “ข้ารู้.......”