สัญญาที่ให้ไว้ ณ ทะเลช่วงฤดูใบไม้ร่วง

 
Go to Past at the Beach
 
หลังจากกลับมาจากการดูพระอาทิตย์ขึ้นฉันและแตงโมก็แยกย้ายกันเพื่อที่จะกลับบ้าน วันนี้คุณแม่จะทำอะไรให้เราทานนะกลิ่นห้อมหอม โฉยออกมาจากบ้านเลย กลิ่นของ...เมล่อน >_<
ฉันทายว่ามันคือเมล่อนปัง...และก็บิงโกอย่างที่คิดเอาไว้เลยล่ะ เมล่อนปัง ขนมแสนอร่อยที่ฉันชอบกิน แม่ฉันเป็นปาติชิแอร์ล่ะ ขนมที่ท่านทำแต่ล่ะอย่างอร่อยมากเลย อย่างกับมือมีเวทมนต์ที่สร้างสรรค์ขนมได้หลายรูปแบบ
“คุณแม่ค่า~ ขอหนูชิมชิ้นหนึ่งสิคะ >W<” ฉันเข้าไปสวมกอดคุณแม่จากด้านหลังฝังจมูกที่หลังของท่าน ฉันชอบกลิ่นของคุณแม่มากเลยนะ (‘ ‘) กลิ่นอ่อนๆของขนมหวาน...
“มาพอดีเลยลูกหมาน้อยของแม่ เอ้า อ้าม~” คุณแม่ผู้ใจดีหยิบขนมปังเมล่อนขึ้นมาป้อนฉัน ฉันก็อ่าปากอย่างว่าง่าย อื้มมม...อร่อยจัง
“คุณแม่จ๋า เอาอีก” หลังจากที่คุณแม่ป้อนขนมปังเมล่อนหมดไปสี่ห้าชิ้น ฉันก็เริ่มช่วยงานคุณแม่ สนุกมากเลยล่ะการทำขนม >_<


วันนี้ทำ ปังเมล่อน แอแคลร์ มาการอง ทาร์ตทาทัน บันนอฟฟี่และก็คัพเค้กล่ะ
     
ร้านคาเฟ่เล็กๆที่มีคอนเซปเป็นขนมหวานที่ถือกินได้และอร่อยไปกับความหวานละมุนของมัน น่ารักดีเนอะว่ามั้ย ^^ ทำไปฉันก็หยิบกินไปด้วยจนโดนคุณแม่ไล่ให้ไปชงชา แง้~ อดกินเลย QWQ ชาที่ฉันชงก็คือชามะลิ กลิ่นหอมมากเลยล่ะ หอมจนแอบเอามือไปจุ่มแล้วชิม แฮะๆ ^^;;
“กลับมาแล้วจ้า” เสียงคุณพ่อนี่ กลับมาขากการทำงานที่บริษัทแล้วสินะ
“กลับมาแล้วหรอคะ” ไม่ต้องแปลกใจนะที่บ้านเราพูดคุยกันแบบนี้เพราะว่าคุณแม่ฉันเป็นคนญี่ปุ่นท่านกับคุณพ่อพบรักกันที่ญี่ปุ่นแหละ ตอนนั้นคุณแม่ยังเป็นฝึกงานที่ร้านเบอเกอรี่ในโตเกี่ยวอยู่เลย ส่วนคุณพ่อท่านเป็นลูกค้าประจำของที่ร้านน่ะ อา...โรแมนติดีจัง
“ไหนมีอะไรให้คุณพ่อทานมั้งเนี่ย” คุณพ่อทำเหมือนฉันเลยล่ะ สวมกอดคุณแม่จากทางด้านหลังแต่ท่านเอาคางเกยไว้ที่ไหล่ ไม่รู้เป็นอะไรแต่เราเขินอ่ะ >///<
“วันนี้ก็มี ปังเมล่อน มาการอง ทาร์ตทาทัน แอแคลร์ บันนอฟฟี่และก็คัพเค้กค่ะ คุณอยากทานอันไหนล่ะ”
“ปังเมล่อนครับที่รัก อืมมม...ถ้าได้ชามะลิหอมๆจากฝีมือลูกสาวตัวเองก็คงจะดีไม่น้อยเลยล่ะ” ฉันยิ้มน้อยๆให้กับคุณพ่อก่อนจะรินชามะลิเสริฟ์ใส่ถ้วยสีใสลายลูกไม้น่ารัก
“นี่ค่ะ ชามะลิหอมๆจากฝีมือลูกสาว”
“ขอบคุณจ้า จุ๊บ” คุณพ่อจุ๊บที่หน้าผากฉันอย่างอ่อนโยน อบอุ่นไปในห้องที่มีกลิ่นหอมของขนมหวานต่างชนิดอบอวลไปทั่ว มีความสุขจัง
“ลูกสาวของพ่อ พรุ่งนี้เราจะไปเที่ยวกันนะ”
“เที่ยว? ที่ไหนหรอคะ” ฉันถามอย่างสงสัย แต่เอ๊ะ ทำไมคุณพ่อถึงพึ่งมาบอกเอาตอนใกล้จะไปล่ะ ปกติท่านมักจะบอกก่อนหน้าหนึ่งอาทิตย์นี่นา
“กระบี่จ้ะ” ฉันถึงกับเบิกตากว้าง ไม่ใช่เพราะที่บ้านเราก็ติดทะเลอยู่แล้วหรอกนะ แต่ว่าที่นั้นมัน...ฉันจะได้เจอยูโตะอีกครั้งนึงรึเปล่านะ กระบี่เป็นที่ๆฉันอาศัยอยู่ก่อนจะมาที่ภูเก็ตน่ะ คิดถึงจังเลยน้า...
“ทำไมพ่อถึงมาบอกอะไรกระชันชิดแบบนี้ล่ะ นี่ยังไม่ได้เตรียมตัวเลยนะ” แม่เอ็ดใส่พ่อเสียงขุ่น
“ใจเย็นๆสิที่รัก คือผมได้พึ่งได้ตั๋วเครื่องบินสามที่นั่งไปกระบี่เมื่อกี้แบบสดๆร้อนๆเองนะ” พ่อปรามอารมณืขุ่นเคืองของแม่ไว้ได้ทันก่อนจะเปลี่ยนจากโอบเอวมาโอบไหล่คุณแม่แทน
“แล้วไปทำอีท่าไหนมาละคะถึงได้ตั๋วมา”
“เพื่อนร่วมงานเขาให้พ่อมาน่ะ ส่วนเรื่องที่พักกับเสื้อผ้าน่ะไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอก เราก็จะได้โอกาสไปอยู่บ้านหลังนั้นอีกครั้งหนึ่งไง”
“งั้นหรอคะ ดีจังเลย”
ฉันฟังบทสนทนาระหว่างคุณพ่อกับคุณแม่แล้วอมยิ้ม จะได้เจอกันแล้วสินะ...ยูคุง ^^

 
จะไปเจอยูคุงแล้ว >_< ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ ^O^
Kuro Usagi