แผนรักแผนร้ายมัดหัวใจนายเย็นชา

กรี๊งงงงง ~
เสียงออดดัง เป็นสัญญาณบ่งบอกว่าเลิกเรียนแล้ว ไชโย ^________^
“ยัยครีมแกเก็บของเร็วๆหน่อยสิ พี่ชายฉันรออยู่นะวันนี้เดี๋ยวฉันไปส่งจะได้ถามเรื่องพี่เวกัสให้แกด้วยเลย”
“แกลงไปรอข้างล่างเลยเดี๋ยวฉันเก็บของเสร็จจะรีบตามลงไป”ฉันบอกยัยเนยที่ยืนรออยู่พลางรีบเก็บหนังสือเข้ากระเป๋า
“ได้ๆรีบๆนะ”
“จ้า”
“เธอน่ะชื่อไรนะ”อาจาร์ยประภัสสรอาจารย์สอนคณิตศาสตร์เดินเข้ามาหาฉันที่กำลังสะพายกระเป๋าเตรียมตัวออกจากห้อง
“อ่อ วิภาภัสค่ะ”
“ช่วยครูถือสมุดพวกนี้ตามไปที่ห้องพักครูหน่อยสิ”
“ได้ค่ะๆ”ฉันพยักหน้ารับคำก่อนจะเดินเข้าไปถือสมุดแล้วเดินตามอาจารย์ออกไป
“เอาวางไว้ตรงนี้แหละขอบใจมาก”เมื่อถึงห้องฉันเดินเอาสมุดไปวางบนโต๊ะตามที่อาจารย์บอก
“ค่ะอาจาร์ยสวัสดีค่ะ”ฉันยกมือลาตามมารยาท
ตืด..ตืด…ตืด ฉันหยิบไอโฟนที่สั่นในกระเป๋าขึ้นมา ยัยเนยโทรมาตามแล้วฉันลืมไปเลยว่ายัยนั่นรออยู่ *0*
“ฮัลโหลฉันอยู่ห้องพักครูอ่ะ”
(แกทำอะไรผิดทำไมไปอยู่ห้องพักครูอ่ะ)ยัยเนยถามด้วยน้ำเสียงตกใจ
“เปล่าๆอาจารย์ประภัสสรให้ฉันช่วยถือสมุดมาไว้ที่ห้องน่ะรอแปปนะฉันกำลังจะลงไป”
(เคๆมาให้ไวนะ)
“จ้า”ฉันเก็บไอโฟนเข้ากระเป๋าตามเดิมก่อนจะรีบวิ่งออก
ตุ๊บ!
เวรกรรมอะไรของฉันเนี่ย!-__- ยิ่งรีบยิ่งช้าชนใครก็ไม่รู้
ฉันก้มหยิบหนังสือที่ตกอยู่ที่พื้นก่อนจะยื่นให้คนที่ฉันชนเมื่อกี้
-0- ฉันเงยหน้ามองผู้ชายตรงหน้าก็ถึงกับอึ้งกิมกี่ เพราะผู้ชายตรงหน้าฉันหล่อโฮกๆอ่ะ หน้าเรียวคิ้วเข้ม จมูกโด่ง ริมฝีปากบางรูปกระจับ ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนๆที่มองมาแล้วบาดลึกเข้าไปถึงข้างในหัวใจ ผมสีน้ำตาลอ่อนๆถึงอ่อนมากจนออกส้มๆผู้ชายคนนี้เป็นลูกครึ่งแน่นอน ฉันรู้สึกว่าฉันเหมือนเคยเจอผู้ชายคนนี้มาก่อนทั้งๆที่ฉันว่าฉันเจอเขาครั้งแรกที่นี่ตอนนี้นะ ><
ฉันขยี้ตามองดูอีกครั้ง ผู้ชายคนนั้นก็ไม่ได้อยู่ตรงหน้าฉันซะแล้ว เขาไปแล้วเหรอ นี่ฉันเหม่อนานขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย -_-
อดถามชื่อเลยอ่า T^T ทำไมนะฉันได้รู้สึกเหมือนเคยเจอเค้ามาก่อน ><
“หวัดดีค่ะพี่นิก”ฉันทักทายพี่นิกหลังจากที่ขึ้นรถแล้ว
“หวัดดีครับน้องวิปครีม”พี่นิกทักทายกลับด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ฉันจะบอกว่าพี่นิกหล่อไม่ใช่เล่นเลยนะ สาวๆในโรงเรียนติดกันให้ตรึมเลย ก็ทั้งขาวทั้งน่ารักนิสัยก็ดี เล่นกีฬาก็เก่ง บ้านก็รวย มีใครบ้างจะไม่ชอบจริงไหม
“สาวๆวันนี้พี่รับสาวของพี่กลับด้วยนะ”
“เด็กที่ไหนอ่ะพี่นิก”ยัยเนยถามอย่างสงสัย
“เด็กเซ็นแมรี่น่ะ เพิ่งจะคุยกันเมื่อวานตอนเย็น”พี่นิกตอบก่อนจะขับรถออกจากหน้าโรงเรียน
“แล้วยัยมากี้อะไรนั่นอ่ะ ไปไหนแล้วค่ะพี่ชายสุดหล่อเปลี่ยนปล่อยจังนะ”
“เลิกไปแล้วครับน้องสาวสุดสวย”
“คนนี้กี่วันดีน๊า 3 วันถึงป่ะฮ่าๆ”ยัยเนยล้อพี่ชายตัวเองพลางหัวเราะชอบใจ
“นานกว่านั้นดิ คนนี้พี่ชอบจริงๆนะ”
“เนยเห็นพี่ก็ชอบจริงๆทุกคนอ่ะ”
“เห็นพี่แบบนี้พี่ก็คบคนเดียวนะเดี๋ยวเถอะ”
“จ้าพี่ชายสุดหล่อ น้องสาวคนนี้เชื่อพี่ค่ะ”
“นั่งเงียบเลยครีม”พี่นิกหันมาถามฉันที่นั่งเงียบ
“นั่งฟังพี่นิกคุยกับยัยเนยก็สนุกแล้วค่ะ” จะว่าไปฉันก็อยากมีพี่ชายหรือน้องชายบ้างเหมือนกันนะ แต่คุณแม่มีไม่ได้ตั้งแต่คลอดฉันออกมาท่านก็มีปัญหาเกี่ยวกับมดลูกไม่สามารถมีลูกได้อีก หลังจากที่คุณแม่เสียไม่นานคุณพ่อฉันก็ไปทำงานต่างประเทศทิ้งให้ฉันอยู่กับป้าพริมที่คุณพ่อจ้างให้มาดูแลฉันหลังจากที่คุณแม่จากไป ชีวิตฉันโดดเดี่ยวมาโดยตลอด ไม่เคยได้รับความอบอุ่นจากคุณพ่อเลยสักนิด เพราะท่านทำแต่งานไม่ค่อยกลับมาหาฉันสักเท่าไหร่อาจจะเป็นเพราะว่าคุณพ่อรักคุณแม่มากเลยไม่อยากกลับมาเห็นอะไรที่ทำให้คิดถึงคุณแม่ แต่คุณพ่อไม่คิดเลยว่าฉันก็ต้องการคุณพ่อเหมือนกัน
ชีวิตมันเศร้าเล่าไปก็เท่านั้น T()T
พี่นิกขับรถมาจอดหน้าโรงเรียนเซ้นแมรี่ที่ห่างจากโรงเรียนฉันพอสมควรไม่นานก็มีหญิงสาวรุ่นราวคราวเดียวกับพวกฉันเปิดประตูเข้ามานั่ง
0()0 หน้าเรียวขาวใสกิ้ง จมูกโด่งเป็นสัน ตาโตๆแก้มป่องๆอมชมพู ริมฝีปากบางชมพูอ่อนๆดูมีสุขภาพดี ผมสีน้ำตาลเป็นลอนถูกมัดรวบตึง ตัวเล็กๆผิวขาวอย่างหยวกกล้วย เธอหันมาทักทายพลางยิ้มให้ฉันกับยัยเนยอย่างเป็นมิตร ฉันกับยัยเนยมองหน้ากันอย่างอึ่งๆ เธอน่ารักมากอ่ะ >0<
“เรา 2 คนจ้องมิกกี้ขนาดนั้นเขาก็เขินแย่ดิ”พี่นิกหันมาบอกฉันกับยัยเนย
“ก็น่ารักนี่หน่า”ยัยเนยพูดพลางส่งยิ้มให้มิกกี้
“ขอบคุณนะค่ะ น้องสาวพี่นิกทั้ง 2 คนเลยเหรอค่ะ”
“ผู้หญิงหน้าแหลมๆคางยาวๆเหมือนแม่มดนั่นน่ะ ชื่อเนยน้องสาวพี่”พี่นิกแนะนำอย่างยิ้มๆ
“พี่นิกทำไมว่าเนยอย่างงั้นอ่ะ แม่มดเหรอจะฟ้องคุณพ่อT^T”
“ฮ่าๆก็มันจริงนิหน้าก็ยาวอยู่แล้วดันจะไปใช้อะไรไม่รู้รัดคางให้มันยาวก็กว่าเดิมอีก”
“นั่นมันที่ทำให้หน้าเรียวมั่งเหอะ ไม่คุยกับพี่แล้วไอ้พี่ชายหน้าไม่หล่อชิ”ยัยเนยพูดพลางเบะปากใส่พี่ชายอย่างเคืองๆ
“งอนเหรอฮ่าๆ”พี่นิกถามพลางหันมามองยัยเนยที่นั่งกอดอกพิงเบาะด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจ
“ไม่ต้องมาง้อเลย”
“เดี๋ยวพี่เอาไอศกรีมสตอเบอรี่มาง้อสัก 5 กล่องเราก็หายแล้วฮ่าๆ”
“ต่อให้เอามาสัก 100 กล่องเนยก็ไม่หายจะฟ้องคุณพ่อจริงๆด้วย”
“พอๆพี่ไม่คุยกับเราแล้วปวดหัว”
“เนยก็ไม่คุยกับพี่แล้วเซ็ง”
“คู่นี้ทะเลาะกันทุกวันเลยป่ะค่ะเนี่ย”มิกกี้ถามอย่างยิ้มๆ
“ประจำฮ่าๆเป็นเรื่องปกติไปแล้ว”
“ครีมว่าส่วนมากพี่นิกจะเป็นคนหาเรื่องยัยเนยก่อนแน่ๆเลยใช่ไหมค่ะ”
“พี่ก็แซวเล่นกลัวบรรยากาศบนรถมันเงียบอ่ะ อ่อมิกกี้ส่วนอีกคนหน้าตาน่ารักๆหน่อยชื่อวิปครีมเป็นเพื่อนของแม่มดน้องสาวพี่”พี่นิกตอบพร้อมกับแนะนำฉัน ยังดีนะที่ไม่ลืมฉัน ><
อร๊ายยยยย เขินอ่ะเมื่อกี้พี่นิกชมฉันว่าน่ารักด้วย >//////<
“ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนนะ”
“ยินดีค่ะ”ฉันตอบส่วนยัยเนยนอนพิงเบาะหลับไปแล้วมั้ง