แผนรักแผนร้ายมัดหัวใจนายเย็นชา

กรี๊งงงงง ~

เสียงออดดัง เป็นสัญญาณบ่งบอกว่าเลิกเรียนแล้ว ไชโย ^________^

“ยัยครีมแกเก็บของเร็วๆหน่อยสิ พี่ชายฉันรออยู่นะวันนี้เดี๋ยวฉันไปส่งจะได้ถามเรื่องพี่เวกัสให้แกด้วยเลย”

“แกลงไปรอข้างล่างเลยเดี๋ยวฉันเก็บของเสร็จจะรีบตามลงไป”ฉันบอกยัยเนยที่ยืนรออยู่พลางรีบเก็บหนังสือเข้ากระเป๋า

“ได้ๆรีบๆนะ”

“จ้า”

“เธอน่ะชื่อไรนะ”อาจาร์ยประภัสสรอาจารย์สอนคณิตศาสตร์เดินเข้ามาหาฉันที่กำลังสะพายกระเป๋าเตรียมตัวออกจากห้อง

“อ่อ วิภาภัสค่ะ”

“ช่วยครูถือสมุดพวกนี้ตามไปที่ห้องพักครูหน่อยสิ”

“ได้ค่ะๆ”ฉันพยักหน้ารับคำก่อนจะเดินเข้าไปถือสมุดแล้วเดินตามอาจารย์ออกไป

“เอาวางไว้ตรงนี้แหละขอบใจมาก”เมื่อถึงห้องฉันเดินเอาสมุดไปวางบนโต๊ะตามที่อาจารย์บอก

“ค่ะอาจาร์ยสวัสดีค่ะ”ฉันยกมือลาตามมารยาท

ตืด..ตืด…ตืด ฉันหยิบไอโฟนที่สั่นในกระเป๋าขึ้นมา ยัยเนยโทรมาตามแล้วฉันลืมไปเลยว่ายัยนั่นรออยู่ *0*

“ฮัลโหลฉันอยู่ห้องพักครูอ่ะ”

(แกทำอะไรผิดทำไมไปอยู่ห้องพักครูอ่ะ)ยัยเนยถามด้วยน้ำเสียงตกใจ

“เปล่าๆอาจารย์ประภัสสรให้ฉันช่วยถือสมุดมาไว้ที่ห้องน่ะรอแปปนะฉันกำลังจะลงไป”

(เคๆมาให้ไวนะ)

“จ้า”ฉันเก็บไอโฟนเข้ากระเป๋าตามเดิมก่อนจะรีบวิ่งออก

ตุ๊บ!

เวรกรรมอะไรของฉันเนี่ย!-__- ยิ่งรีบยิ่งช้าชนใครก็ไม่รู้

ฉันก้มหยิบหนังสือที่ตกอยู่ที่พื้นก่อนจะยื่นให้คนที่ฉันชนเมื่อกี้

-0- ฉันเงยหน้ามองผู้ชายตรงหน้าก็ถึงกับอึ้งกิมกี่ เพราะผู้ชายตรงหน้าฉันหล่อโฮกๆอ่ะ หน้าเรียวคิ้วเข้ม จมูกโด่ง ริมฝีปากบางรูปกระจับ ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนๆที่มองมาแล้วบาดลึกเข้าไปถึงข้างในหัวใจ ผมสีน้ำตาลอ่อนๆถึงอ่อนมากจนออกส้มๆผู้ชายคนนี้เป็นลูกครึ่งแน่นอน ฉันรู้สึกว่าฉันเหมือนเคยเจอผู้ชายคนนี้มาก่อนทั้งๆที่ฉันว่าฉันเจอเขาครั้งแรกที่นี่ตอนนี้นะ ><

ฉันขยี้ตามองดูอีกครั้ง ผู้ชายคนนั้นก็ไม่ได้อยู่ตรงหน้าฉันซะแล้ว เขาไปแล้วเหรอ นี่ฉันเหม่อนานขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย -_-

อดถามชื่อเลยอ่า T^T ทำไมนะฉันได้รู้สึกเหมือนเคยเจอเค้ามาก่อน ><

“หวัดดีค่ะพี่นิก”ฉันทักทายพี่นิกหลังจากที่ขึ้นรถแล้ว

“หวัดดีครับน้องวิปครีม”พี่นิกทักทายกลับด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ฉันจะบอกว่าพี่นิกหล่อไม่ใช่เล่นเลยนะ สาวๆในโรงเรียนติดกันให้ตรึมเลย ก็ทั้งขาวทั้งน่ารักนิสัยก็ดี เล่นกีฬาก็เก่ง บ้านก็รวย มีใครบ้างจะไม่ชอบจริงไหม

“สาวๆวันนี้พี่รับสาวของพี่กลับด้วยนะ”

“เด็กที่ไหนอ่ะพี่นิก”ยัยเนยถามอย่างสงสัย

“เด็กเซ็นแมรี่น่ะ เพิ่งจะคุยกันเมื่อวานตอนเย็น”พี่นิกตอบก่อนจะขับรถออกจากหน้าโรงเรียน

“แล้วยัยมากี้อะไรนั่นอ่ะ ไปไหนแล้วค่ะพี่ชายสุดหล่อเปลี่ยนปล่อยจังนะ”

“เลิกไปแล้วครับน้องสาวสุดสวย”

“คนนี้กี่วันดีน๊า 3 วันถึงป่ะฮ่าๆ”ยัยเนยล้อพี่ชายตัวเองพลางหัวเราะชอบใจ

“นานกว่านั้นดิ คนนี้พี่ชอบจริงๆนะ”

“เนยเห็นพี่ก็ชอบจริงๆทุกคนอ่ะ”

“เห็นพี่แบบนี้พี่ก็คบคนเดียวนะเดี๋ยวเถอะ”

“จ้าพี่ชายสุดหล่อ น้องสาวคนนี้เชื่อพี่ค่ะ”

“นั่งเงียบเลยครีม”พี่นิกหันมาถามฉันที่นั่งเงียบ

“นั่งฟังพี่นิกคุยกับยัยเนยก็สนุกแล้วค่ะ” จะว่าไปฉันก็อยากมีพี่ชายหรือน้องชายบ้างเหมือนกันนะ แต่คุณแม่มีไม่ได้ตั้งแต่คลอดฉันออกมาท่านก็มีปัญหาเกี่ยวกับมดลูกไม่สามารถมีลูกได้อีก หลังจากที่คุณแม่เสียไม่นานคุณพ่อฉันก็ไปทำงานต่างประเทศทิ้งให้ฉันอยู่กับป้าพริมที่คุณพ่อจ้างให้มาดูแลฉันหลังจากที่คุณแม่จากไป ชีวิตฉันโดดเดี่ยวมาโดยตลอด ไม่เคยได้รับความอบอุ่นจากคุณพ่อเลยสักนิด เพราะท่านทำแต่งานไม่ค่อยกลับมาหาฉันสักเท่าไหร่อาจจะเป็นเพราะว่าคุณพ่อรักคุณแม่มากเลยไม่อยากกลับมาเห็นอะไรที่ทำให้คิดถึงคุณแม่ แต่คุณพ่อไม่คิดเลยว่าฉันก็ต้องการคุณพ่อเหมือนกัน

ชีวิตมันเศร้าเล่าไปก็เท่านั้น T()T

พี่นิกขับรถมาจอดหน้าโรงเรียนเซ้นแมรี่ที่ห่างจากโรงเรียนฉันพอสมควรไม่นานก็มีหญิงสาวรุ่นราวคราวเดียวกับพวกฉันเปิดประตูเข้ามานั่ง

0()0 หน้าเรียวขาวใสกิ้ง จมูกโด่งเป็นสัน ตาโตๆแก้มป่องๆอมชมพู ริมฝีปากบางชมพูอ่อนๆดูมีสุขภาพดี ผมสีน้ำตาลเป็นลอนถูกมัดรวบตึง ตัวเล็กๆผิวขาวอย่างหยวกกล้วย เธอหันมาทักทายพลางยิ้มให้ฉันกับยัยเนยอย่างเป็นมิตร ฉันกับยัยเนยมองหน้ากันอย่างอึ่งๆ เธอน่ารักมากอ่ะ >0<

“เรา 2 คนจ้องมิกกี้ขนาดนั้นเขาก็เขินแย่ดิ”พี่นิกหันมาบอกฉันกับยัยเนย

“ก็น่ารักนี่หน่า”ยัยเนยพูดพลางส่งยิ้มให้มิกกี้

“ขอบคุณนะค่ะ น้องสาวพี่นิกทั้ง 2 คนเลยเหรอค่ะ”

“ผู้หญิงหน้าแหลมๆคางยาวๆเหมือนแม่มดนั่นน่ะ ชื่อเนยน้องสาวพี่”พี่นิกแนะนำอย่างยิ้มๆ

“พี่นิกทำไมว่าเนยอย่างงั้นอ่ะ แม่มดเหรอจะฟ้องคุณพ่อT^T”

“ฮ่าๆก็มันจริงนิหน้าก็ยาวอยู่แล้วดันจะไปใช้อะไรไม่รู้รัดคางให้มันยาวก็กว่าเดิมอีก”

“นั่นมันที่ทำให้หน้าเรียวมั่งเหอะ ไม่คุยกับพี่แล้วไอ้พี่ชายหน้าไม่หล่อชิ”ยัยเนยพูดพลางเบะปากใส่พี่ชายอย่างเคืองๆ

“งอนเหรอฮ่าๆ”พี่นิกถามพลางหันมามองยัยเนยที่นั่งกอดอกพิงเบาะด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจ

“ไม่ต้องมาง้อเลย”

“เดี๋ยวพี่เอาไอศกรีมสตอเบอรี่มาง้อสัก 5 กล่องเราก็หายแล้วฮ่าๆ”

“ต่อให้เอามาสัก 100 กล่องเนยก็ไม่หายจะฟ้องคุณพ่อจริงๆด้วย”

“พอๆพี่ไม่คุยกับเราแล้วปวดหัว”

“เนยก็ไม่คุยกับพี่แล้วเซ็ง”

“คู่นี้ทะเลาะกันทุกวันเลยป่ะค่ะเนี่ย”มิกกี้ถามอย่างยิ้มๆ

“ประจำฮ่าๆเป็นเรื่องปกติไปแล้ว”

“ครีมว่าส่วนมากพี่นิกจะเป็นคนหาเรื่องยัยเนยก่อนแน่ๆเลยใช่ไหมค่ะ”

“พี่ก็แซวเล่นกลัวบรรยากาศบนรถมันเงียบอ่ะ อ่อมิกกี้ส่วนอีกคนหน้าตาน่ารักๆหน่อยชื่อวิปครีมเป็นเพื่อนของแม่มดน้องสาวพี่”พี่นิกตอบพร้อมกับแนะนำฉัน ยังดีนะที่ไม่ลืมฉัน ><

อร๊ายยยยย เขินอ่ะเมื่อกี้พี่นิกชมฉันว่าน่ารักด้วย >//////<

“ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนนะ”

“ยินดีค่ะ”ฉันตอบส่วนยัยเนยนอนพิงเบาะหลับไปแล้วมั้ง