oo baby ยัยซเล็บท์ที่รัก

                                                                   บทที่ 2
ฉันมองสภาพภาพนอกก็ไม่เคยเห็น พวกนั้นก็เปิดเข้าไป.เมื่อฉันมอง้ห็นสภาพภายในก็หว๋อทันที
 ไทไฟส์ ก็มองฉัน "เข้ามาสิ อยากรู้ไม่ใช่หรอ" ฉันถูกฉุดเข้าไป ก็แบบ.กึ่งลากกึ่งเดินอะคะ ฉันก็เดินเข้าไปเอ๋!!มีร้านแบบนี้แยู่ด้วยหรอ ประมาณว่าจะเป็นแบบร้านอาหารหรือแบบร้านกาแฟ คาเฟ่อะไรแบบนั้นเอ๋!!มีร้านแบบนี้อยู่แถวนี้ด้วยเพิ่งรู้นะเนี่ย"ทีนี้ก็รู้แล้วเธอจะไปได้ยัง " ฉันก็มองรอบๆมีเหล้าด้วย อะไรกันพวกนี้ดื่มด้วยหรอ "ไปได้แล้ว" ฉันก็เดินออกไปอย่างงงๆ ถึงไงก็รู้ก็มีข้อมูลเกี่ยวกับพวกนี้อยู่บ้างหละ
เอาหละหลังจากกลับมาจาก ร้านอะไรก็ไม่รู้ ฉันก็เดินกลับไปที่ร้านเดิมร้านที่ฉันกินข้าวก็ซุ่มอยู่อย่างนั้นจนหมดเวลาที่ฉันจะต้องเดินตรวด ไปหละ ฉันก็กลับมาที่โรงเรียนแล้วเรียนต่อ "ติ็ดๆๆๆๆๆๆ"แอ็ะ..ใครโทร ฉันก็ควักออกมาดีนะที่โทรมาตอนชั่วโมงโฮมรูม ไม่งั้นไม่ว่างรับหรอก เอ๋..ฉันขมวดคิ้วทันที เบอร์ใครนะ ฉันกระพริบตาปริบๆ เบอร์แปลกรับดีมั้ยนะ "เซๆๆ" ฉันหันไปทางประตู พี่แทนก็กวักมือเรียกอยู่หน้าประตู
ฉันก็เดินออกไปหาพี่เค้า "เย็นนี้เจอกันหน่อยนะ พี่หมายถึงกิจกรรมของเราอะ" อ๋อคะได้ เกมไล่จับผู้ร้ายสินะ ฉันยิ้มเหยียดไห้พี่เค้า "ได้สิคะ" คราวนี้เป็นใครนะอยากรู้จริงหลังจากเรียนคราบบ่ายเสร็ด ฉันก็รีบออกจากห้อง...เอาหละด้านหลังโรงเรียน.ตรงประตูทางออก..เลี้ยวซ้าย..เดินไปอีกสามก้าว.แล้วจะเห็นทางโล่งๆมันเป็นพื้นที่ของสนามฟุตซอนะ มันกว้างนะเราชอบมาเล่นเป็นประจำถ้าวันไหนจับนักเรียนที่โดดออกจากโรงเรียนได้หละก็เป็นอันสนุกหละ เพราะท่านักเรียนพวกนั้นไม่อยากไห้เรื่องถึงครูฝ่ายปกครองละก็ ก็ต้องเล่นเกมกับพวกเรา เอ๋!! ฉันมองเหยี่อยในวันนี้คือพวกห้อง4 อืมสนุกแร้วสิ เพราะพวกนี้คือนักเลงดังในชั้นม.3ฉันก็เดินไปข้างหน้า
               "ไปไหนกันมา" ฉันมองทุกคนตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าพวกนั้นก็มองอย่างตื่นๆและตอบกลับมาอย่างกล้าๆกลัวๆแต่ก็ทนงความเป็นนักเลงไว้
                "ออกไปซื้อของ" ท่าทางจะเป็นจ่าฝูงสิน่ะ ออกไปซื่อของงั้นหรอ ฉันหัวเราะในลำคอ "พวกเธอก็น่ารู้นะ..ว่าเกมนี้เล่นยังไง ฉันคง..ไม่ต้องอธิบายอะไรมากใช่มั้ย" ฉันหันไปทางพี่แทนที่พึ่งโทรไปเรียกสมาชิกที่เหลือมา
                       "รออีกแปบ พวกมันมีแก้งานกันนิดหน่อย" ฉันพยักหน้าแล้วฉีกยิ้มไห้ อีกแปบสิน่ะปต่ฉนไม่อยากลงเลยมันมวนในท้องแปลกๆ
สักพักไหญ่ๆ
มากันครบแล้วสินะ พี่แทนก็หันมา"เล่นป่าว" ฉันก็ส่ายหัวช้าๆ
                           "เดี๋ยวจะเป็นกรรมการละกัน"พร่แทนยิ้มร้ายแล้วงไปที่สนาม    
ฉันก็ลงไปกลางสนามละหว่างสองกลุ่ม  "พร้อมนะ" แล้วฉันก็เป่านกหวีด สิ้นเสียงนกหวีดฉันก็ขึ้นไผยี่งข้างบนรอดูเกมมี่กำละงเกิดต่อไปนี้หละ