สะดุดรักยัยโลว์ โซ

               "เดี๋ยวช่วยจอด ตรงหน้า ห้องหัวมุมนั้นด้วยนะครับ"
"ขอบคุณครับ" ทรงวุฒิ กล่าวขอบคุณ เมื่อคนขับลงมาช่วยเขาขนสัมภาระ ลงมาจากรถ เขารอจนแท็กซี่ที่หายไปจนลับตา จึงหันมอง บ้านหลังคุ้นตาที่เขาเคยมาบ่อยๆก่อนที่จะไปเรียนต่อที่อเมริกา ทุกอย่างยังคงเหมือนเว้นซะแต่ สิ่งของและเฟอร์นิเจอร์บางอย่างที่ดูแปลกตาไปบ้าง
~ออดดด~~ ~~~ ออดดด~~~~~ ทรงวุฒิขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจเมื่อทุกสิ่งทุกอย่างยังคงเงียบสงบ นี่เขาคงไม่ได้มาเสียเที่ยวหรอกนะ
~ออดดด ออดด~~~~~~~~~~~~~~ ทรงวุฒิยังคงกระหน่ำกดต่อไป ด้วยสัณชาตญาณ ที่ยังเชื่อว่ายังคงมีสิ่งมีชีวิตอยู่ในบ้านหลังนี้
" โอ๊ย!!!!!! หยุดกด สักที ขอเวลาเดินหน่อยได้ไม๊ " เสียงงัวเงีย ดังมาจากภายในบ้าน ทำให้ผู้มาเยือนที่เตรียมจะจิ้มรัวไปที่ออด ต้องชะงัก
"ใครว่ะเนี่ย มาแต่เช้าเลย" คำบ่นที่ดูไม่เป็นจัง ดังขึ้นพร้อมกับเสียง ไขกุญแจ แต่ก็ทำให้ผู้มาเยือนต้องก้มมองนาฬิกาข้อมือของตัวเอง นี่เช้าเหรอ นี่เขาเรียกว่า จะมืดต่างหาก
~ครืดดดด~~~~~~ เสียงประตูสแตนเลส เลื่อนฉก พร้อมกับเผยให้เห็นหน้าผู้มาเยือน ที่ทำให้เจ้าของบ้านต้องตกใจ จนหายง่วง
"บ้านแกไม่มีนาฬิกาเหรอ ไอแมทธิว"
" เฮ้ย!!!!! ไอ้วุฒิ"
 
"นี่แก กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย "แมทธิวถามขึ้นเมื่ออัญเชิญเพื่อนรักเข้าบ้าน แล้ว ประเคนน้ำให้เป็นที่เรียบร้อย
"นี่พ่อ แม่ แกไม่อยู่เหรอ"แมทธิวขมวดคิ้วเป็นปมเมื่อได้ยินคำตอบที่ไม่น่า พอใจ
"ฉันถามว่าแก กลับมาเมื่อไหร่" ทรงวุฒิถอนหายใจเฮือก อย่างเซ็งๆ
"ก็เพิ่งมาถึงนี่แหละ ถึงปุ๊บ ก็มาหาแกปั๊บ เลยไง" ทรงวุฒิตอบเพื่อนรักพลางยักไหล่
"แต่ถ้าแกจะถามว่าทำไมฉันถึงยอมกลับมาละก็ น่าจะรู้ดีอยู่แล้ว" ทรงวุฒิรีบพูดแทรกขึ้นเมื่อเห็นว่า เพื่อนรักของเขาเตรียมจะตั้งคำถามซึ่งไม่พ้นเรื่องนี้อย่างแน่นอน
"แล้วที่แกมาเนี่ย อยากบอกนะว่าแกจะมาอยู่บ้านฉันหน่ะ" แมทธิวถามเพื่อนรักด้วยน้ำเสียงหวาดระแวง
" เฮ้ย! ฉันขี้เกียจเคลียร์กับแม่แกนะ เว้ย!!" แมทธิวโวยขึ้นเมื่อเห็นว่าเพื่อนยังคงเงียบ แล้วเอาแต่ยิ้มลูกเดียว
" โหยย! นี่ฉันยังไม่ได้บอกเลยนะ ว่าจะมาอยู่บ้านแกหน่ะ แกก็รู้นี่ว่าถ้าแม่ฉัน จะตามหาฉัน ต้องมาที่นี่เป็นที่แรกอยู่แล้ว แล้วฉันจะโง่มาอยู่ให้เค้าจับได้รึไงกัน" ทรงวุฒิพูดพลางส่ายหน้าอย่างเซ็งๆ เพราะรู้อยู่แล้วว่า ถ้าแม่บังเกิดเกล้าจะออกตามหาเขา ที่นี่ต้องเป็นที่แรกอยู่แล้วที่ เขาจะส่งคนมาหา
"ที่ฉันมาเนี่ย เพราะมีเรื่องอยากให้แกช่วยหน่อย"
"เรื่องไรว่ะ" ทรงวุฒิยิ้มอย่างมีเลศนัย ทำให้เพื่อนรักอย่างเขาต้องร้อนๆ หนาวๆ เพราะรู้อยู่แก่ใจแล้วว่าต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่
" เฮ้ย!!! เอาจริงเหรอว่ะ ไอวุฒิ ฉันไม่ชอบโกหกเลยนะเว้ย!" เสียงแมทธิวที่บ่งบอกถึงความลำบากใจ ทำให้ ทรงวุฒิรู้สึกผิดอยู่บ้าง แต่นี่ก็เป็นทางเดียว ที่ เขาจะสามารถ ถ่วงเวลาเพื่อหาที่พักที่ปลอดภัยที่สุดในความคิดเขา
"ฉันก็ไม่ได้อยาก โกหกหรอกนะ โกหกแม่นี่มันก็ต้องบาปอยู่แล้วแต่นี่ก็เป็นทางเดียวในตอนนี้ที่ฉันคิดออก" ทรงวุฒิพูดกับเพื่อนรักด้วยน้ำเสียงที่
รู้สึกผิดจริงๆ ทำให้เพื่อนรักอย่างแมทธิวต้องถอนหายใจ และพยักหน้ายอมรับแผนการที่เพื่อนมอบหมายให้
"ฉันจะ พยายามละกัน"