แลกเปลี่ยนหัวใจกับนายตัวร้ายสุดฮอต

“ฉันเกลียดมันๆๆๆๆ” ฉันทุบโต๊ะรัวอย่างแค้นเมื่อนึกถึงไอ้ผู้ชายบ้าคนนั้น ฉันเริ่มรู้สึกตัวว่ามีเพื่อนๆหันมามองอย่างงงๆว่าฉันเป็นอะไร      ทำไมฉันต้องไปรักไอ้คนเลวๆอย่างไอ้หมอนั่นด้วย T^T                                                                                                                                                                         
“ยัยแอปแกยังไม่เลิกคิดถึงไอ้บ้านั่นอีกเหรอ อย่าคิดมากดิผู้ชายอย่างนั้นอ่ะไม่มีค่าพอที่จะทำให้ผู้หญิงอย่างเราจะไปเสียใจให้กับมันหรอก”ยัยมิกซ์เดินเข้ามาบอกฉัน ยัยมิกซ์คือเพื่อนสนิทของฉัน รูปร่าง ขาวสูง ตาโต จมูกโด่ง หน้าเรียวๆเข้ากับผมซอยสไลด์สั้นระดับคางดูห้าวๆเท่ๆ จนสาวๆในโรงเรียนพากันติดยัยนี่ตรึมเพราะหน้าหวานๆและท่าทางห้าวๆของยัยมิกซ์นี่แหละที่ทำให้พวกผู้หญิงคิดว่าเป็นทอมแต่ฉันยืนยันได้เลยว่ายัยมิกซ์เป็นผู้หญิงแท้ 100%                                                                                                                                    
“ทำหน้าเศร้าอีกแล้วยัยนี่นิ”ยัยมิกซ์พูดพลางพลักหัวฉัน นั่นมันรักแรกของฉันนี่ เป็นใครๆก็ต้องเสียความรู้สึกจริงไหม!!                                                                                                                        
“ก็ไม่ได้เศร้าแค่เสียความรู้สึกเฉยๆน่า”แค่นั้นจริงๆใช่ไหม  =_=;;                                                                                        
“อาจารย์มาแล้ว”เสียงเพื่อนผู้ชายในห้องตะโกนบอก ยัยมิกซ์ลากเก้าอี้กลับไปที่โต๊ะอย่างเรียบร้อย เพียงไม่กี่นาที ทุกอย่างก็อยู่ในความสงบ                                                                                                                                                                                      
“นั่นมันใช่หนึ่งในหนุมฮอตเซนต์เทรสนิรึป่าวอะ0()0”                                                                                                                                   
“ช่ายๆจริงๆด้วยไม่คิดเลยว่าจะได้เจอตัวจริงเห็นพวกผู้หญิงในโรงเรียนคลั่งกันนักหนา ได้เจอตัวจริงเค้าหล่อมากๆ”                                                          
“เค้ายิ้มให้ฉันด้วยอะยัยครีม เห็นไหมน่ะเค้าต้องชอบฉันแน่ๆเลย>0<”                                                                                                        
“ยัยบ้าเค้ายิ้มให้ฉันต่างหากย่ะ^^”
“ตัวจริงหล่ออ่า เค้ามองฉันด้วยแก><”
“หน้าคุ้นๆเหมือนเขาจะเคยมาหน้าโรงเรียนเราเลยนะแกว่าป่ะ0oO”
ฉันเก็บไอไฟนเข้ากระเป๋า หนึ่งในหนุ่มฮอตของเซนต์เทรสงั้นเหรอ!! ขอดูหน้าหน่อยละกันว่าจะเป็นใคร                                                    O_O  O ()O ฉันถึงกับช๊อกเมื่อมองไปที่หน้าห้อง ร่างสูงเพียว หุ่นนักกีฬา ใบหน้าเรียวคมขาวใส จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากบาง ทรงผมซอยสไลด์ลากไทรสีน้ำตาลเข้ม แววตาที่แฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์ใบหน้าที่ฉันคุ้นเคย หมอนั่นมองมาสบตาฉันก่อนจะหันไปมองที่อื่นราวกับฉันไม่มีตัวตน     มะหมอนั่น!!! O_0                                                                                                                                                                                  
“แอป ไอ้หมอนั่นไอ้หมอนั่นมันใช่แฟนเก่าแกป่าววะ หน้าคุ้นๆเหมือนเคยเห็นหน้า”ยัยมิกซ์เดินเข้ามากระซิบถามฉัน                                          
“มะไม่ใช่หรอกจะไปใช่ได้ไง ไม่มีทางแกจำคนผิดแล้วล่ะ”คนที่จะมาแลกเปลี่ยนได้ก็ต้องเรียนเก่งสิ คนอย่างหมอนั่นวันๆ          นึงไม่อยากจะเข้าเรียนจะเป็นหมอนั่นไปได้ยังไง ต้องเป็นแฝด เอ….หมอนั่นไม่มีพี่น้องนิ งั้นก็ต้องเป็นคนหน้าเหมือน ขอให้เป็นอย่างนั้นจริงๆเถอะ T-Tฉันเริ่มใจคอไม่ค่อยดีแล้วนะ ความรู้สึกฉันมันกำลังจะบอกว่าใช่ ใช่แน่ๆงั้นเหรอ!!คนอย่างหมอนั่นนี่นะ จะมาแลกเปลี่ยนได้ หรือว่าตอนนี้ฉันฝันอยู่ ตื่นๆๆๆๆๆสักที!!><
“กนกวรรณ ถึงตาเธอแล้ว เธอได้ฟังที่ครูพูดรึป่าว”ฉันรีบลุกขึ้นยืนเมื่อได้ยินเสียงอาจารย์เรียก                                                                           
“อะอาจารย์มีอะไรรึป่าวค่ะ”ฉันถามอาจารย์อย่างงๆ เพื่อนๆในห้องมองมาที่ฉันเป็นตาเดียว ฉันทำอะไรผิดเหรอแค่แอบเหม่อนิดเดียวนี่นะ 0-0
 “อาจารย์ให้เธอแนะนำชื่อน่ะถึงตาเธอแล้ว”เนยเพื่อนในห้องที่นั่งข้างๆกระซิบบอกฉัน  อ้อ!!นี่จิตใจฉันไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลยสินะมัวไปคิดถึงไอ้บ้านั่นอีกแล้ว บ้าจริง!! (*_*)
“ผม ปริ้นซ์ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนนะครับ”ชัดเลย!! ปริ้นซ์หมอนั่นพูดพลางโปรยยิ้มหวานให้พวกผู้หญิงในห้อง อย่าได้มีใครไปตกหลุมพลางหมอนี่เลยไม่งั้นจะโดนหลอกเหมือนฉัน แค้นๆๆๆ
“ปริ้นซ์นั่งข้างๆเราก็ได้นะ ที่เราตรงข้างๆเราว่างพอดี”เมลอนที่ทุกคนโหวตว่าน่ารักที่สุดในห้องพูดพลางมองหมอนั่นด้วยสายตาหวาดเยิ้ม เธออยู่ห่างๆหมอนี่ไว้น่ะดียัยเม หมอนี่มันเลวมากเป็นบุคคลอันตรายที่ห้ามเข้าใกล้ –o-
“ปริ้นซ์นั่งในใจเราก็ได้นะ”แต่ละคนต่างหยอดคำหวานใส่หมอนี่ราวกับว่าเป็นดาราดังมาจากไหนงั้นแหละแต่ก่อนฉันก็ปลื้มหมอนี่อยู่เหมือนกันนะ ใครจะไม่ชอบละหน้าตาดีขนาดนี้มันก็ต้องชอบเป็นธรรมดาแต่พอหักอกฉันๆโครตเกลียดบอกเลยและจะไม่มีวันญาติดีกับหมอนี่เด็ดขาด ต่างคนต่างอยู่
เหมือนโชคชะตากำลังจะเล่นตลกกับฉัน หมอนั่นคือแฟนเก่าฉันที่เพิ่งเลิกกันมาไม่ถึงอาทิตย์ พี่มิ้วพี่สาวข้างๆบ้านฉันเป็นคนติดต่อให้เพราะพี่เค้าเป็นเพื่อนกับพวกนั้น ตลอดเวลาที่คบกับหมอนั่นฉันมีความสุขมากนะ หมอนั่นซื้อของให้ฉันไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้า รองเท้า กระเป๋า ตุ๊กตา บลาๆอีกเยอะแยะ แถมยังพาฉันไปเดินห้างดูหนัง ฉันรู้ว่าหมอนั่นไม่เต็มใจเลยสักนิดเป็นเพราะพี่มิ้วขอร้องหมอนั่นถึงยอม พี่มิ้วเค้าอยากให้ฉันมีคนดูแล แต่ดูเหมือนว่าฉันจะน่าเบื่อมากในสายตาของหมอนั่น แต่ยอมรับนะว่าฉันมีความสุขมากที่หมอนั่นเข้ามาในชีวิตของฉัน ตอนที่หมอนั่นมารับฉันที่โรงเรียนทุกเย็นนะพวกผู้หญิงโรงเรียนฉันต่างพากันอิจฉาฉันกันยกใหญ่ บางคนก็หาว่าฉันเล่นของ หาว่าฉันทำของใส่หมอนั่น บางคนก็หาว่าหมอนั่นสมองเบลอ หรือไม่ก็หาว่าหมอนั่นอยากลองเปลี่ยนรสนิยมดู  คนเราก็คิดกันไปทั่วนะ ฉันไม่ได้หน้าตาแย่ขนาดนั้นซะหน่อย แต่ฉันก็คบกับหมอนั่นไม่นานสุดท้ายก็ต้องเลิกกัน เหตุมันเกิดเมื่อเย็นวันอาทิตย์ ฉันโทรไปหาหมอนั่นไม่ยอมรับสายฉันเลย จนฉันออกไปเดินห้างกับยัยมิกซ์ก่อนแยกกับยัยมิกซ์ถึงได้เจอหมอนั่นอยู่กับผู้หญิงคนอื่น หมอนั่นบอกเลิกฉันต่อหน้าผู้หญิงคนนั้นโดยไม่คิดถึงความรู้สึกของฉันเลยสักนิดฉันยอมรับว่าฉันเสียใจมากที่หมอนั่นบอกเลิกฉัน มันเป็นธรรมดาที่ฉันจะชอบผู้ชายหล่อๆแถมยังฮอตอีกถึงแม้ว่าจะคบกันไม่กี่อาทิตย์ ฉันก็ชอบเค้ามากถึงครั้งแรกฉันจะไม่ได้ชอบหมอนั่นก็เหอะนะ  ฉันพยายามตัดใจและเลิกคิดถึงหมอนั่นฉันจะทำได้แล้วแต่ทำไม…..ทำไมถึงต้องเจอกันอีก  T-----------T ทุกอย่างมันกำลังจะเป็นไปได้ด้วยดี ซึ่งฉันไมคิดอะไรกับหมอนั่นแล้ว ฉันรู้สึกว่าฉันทำใจได้แล้วนะ พระเจ้ากำลังเล่นตลกอะไรกับฉัน T()T 
“เฮ้อออออออออ T_T “ฉันถอนหายใจอีกครั้ง
“วันนี้แกถอนหายใจกี่รอบแล้วเนี่ย!! ”ยัยมิกซ์ถามระหว่างที่เดินออกมาจากห้องเรียนนั่นสินะฉันถอนหายใจกี่รอบกันแล้วตั้งแต่เจอหมอนั่นยันเลิกเรียนฉันก็ยังคงถอนหายใจ
“ไม่รู้อ่ะ ฉันเซ็งมากเลยอ่ะมิกซ์”เห็นอะไรๆมันก็เซ็งไปหมด  =_=
“แกบอกฉันเองไม่ใช่เหรอ ว่าแกลืมได้แล้วอ่ะ หมอนั่นกลับมาก็เรื่องของมันสิ แกอย่าให้ผู้ชายเลวๆคนนึงมาทำให้แกรู้สึกแย่ๆอีกเลยกลับบ้านดีๆนะแอปแล้วก็เลิกคิดถึงไอ้หมอนั่นได้แล้ว”ยัยมิกซ์พูดจบก็พลักหัวฉันแล้วเดินออกไปขึ้นรถที่จอดรออยู่หน้าโรงเรียน
ฉันเดินแยกออกมาจากรอน้องชายที่หน้าโรงเรียน ฉันอยู่กับน้องชายวัย 17 ปี 2 คนเพราะพ่อแม่ฉันไปทำงานต่างประเทศนานๆก็จะกลับมาที เราอยู่ด้วยกัน 2 คนมาตั้งแต่ฉันอายุได้ 15 ปีแล้วที่พ่อกับแม่ฉันปล่อยให้อยู่กับน้องชาย 2 คน แต่ฉันก็ไม่เคยน้อยใจพ่อกับแม่นะ เพราะยังไงท่านก็ทำเพื่อเรา ซึ่งน้องชายฉันก็คงเข้าใจเหมือนฉันนี่แหละ แต่ฉันก็อยู่ได้แค่นี้สบายๆอยู่แล้วฉันกับน้องชายเราจึงสนิทกันมากถึงแม้ว่าจะคนละเพศกันก็เถอะคงจะเป็นเพราะเรามีกันแค่นี้มั้ง
ตืด…..ตืด… ฉันหยิบไอโฟนในกระเป๋าขึ้นมา  โอมน้องชายฉันโทรเข้ามา ตายยากจริงๆแฮะ ^^                                                                 
(ฮัลโหล พี่แอปโอมไปรับพี่ไม่ได้อ่ะ พอดีว่าต้องอยู่ซ้อมดนตรีกับเพื่อนใกล้จะถึงงานโรงเรียนแล้วพี่แอปกลับบ้านเองนะ            แล้วโอมจะรีบกลับ กลับบ้านดีๆนะครับพี่สาวสุดสวย) ติ๊ด!พูดจบก็วางกะจะไม่ให้ฉันพูดอะไรเลยรึไงนะ = =  
“ฉันต้องขึ้นรถเมล์กลับใช่ไหมเนี่ย!! ”นานเท่าไหร่แล้วนะที่ไม่ได้ขึ้นรถเมล์ฉันเคยขึ้นนะตอนอยู่มอต้น กว่าจะได้กลับบ้านเกือบ ทุ่มหนึ่งอ่ะ เพราะอะไรน่ะเหรอ เพราะว่าฉันเบียดคนอื่นขึ้นไม่ทันอ่ะดิรถเมล์คนเยอะชะมัด  -_-;;และวันนี้ก็คงจะเช่นกัน รถมากี่คันๆก็เต็มเมื่อกี้จะแย่งขึ้นก็ไม่ทัน เฮ้อออ!!! นั่งรอมันมาอีกคันดีกว่าทีนี้จะรีบวิ่งขึ้นเลย                      
“น้องชายเธอไม่มารับรึไงถึงได้ทำหน้าเป็นหมาหงอยแบบนี้”น้ำเสียงแบบนี้ คุ้นหูชะมัด ฉันเงยหน้ามองไปก็เห็นหมอนั่นอยู่บนรถช๊อปเปอร์คันหรูที่ฉันเคยนั่ง แล้วฉันจะไปนึกถึงอีกทำไม  ---___----                                                                                              
“มันไม่เกี่ยวกับนาย”ฉันพูดก่อนจะมองไปที่อื่นทีอยู่ในห้องทำอย่างกับฉันไม่มีตัวตนที่นี้จะมาทำเป็นพูดด้วยงั้นเหรอ!!L      
“ไมไม่ให้ไอ้เรย์เพื่อนฉันมารับล่ะ เห็นสนิทกันนี่”หมอนั่นยังคงหาเรื่องฉันไม่เลิก นิ่งไว้นะแอป
“ฉันไม่อยากรบกวนเขา ”ฉันตอบสั้นๆก่อนจะลุกขึ้นเดินไปรอที่อื่นดีกว่าอยู่ตรงนี้นานๆและอยากจะต่อยหน้าคน
“เอ นี่เธอยังใช้กระเป๋าฉันอยู่อีกเหรอ นึกว่าเธอจะทิ้งไปแล้วซะอีก รู้สึกว่านาฬิกานั่นก็ใช่นะ เธอคงจะชอบฉันมากจริงๆสินะ”หมอนั่นพูดพลางแสยะยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์                                                                                                                                           
“อยากได้นักก็ได้ฉันจะคืนให้ของที่คนซื้อให้ไม่เต็มใจซื้อให้น่ะ ฉันก็ไม่อยากเก็บมันไว้นักหรอกเอาคืนไป!!”ฉันเอาของในกระเป๋าออกพร้อมทั้งแกะนาฬิกาข้อมือแล้วเดินไปวางที่เบาะรถของหมอนั่นก่อนจะเดินออกมา บ้าจริง!  L  มาเพื่อจะทวงของคืน ทำไมฉันถึงได้รู้สึกเกลียดหมอนี่มากขนาดนี้นะ                                                   
“ฉันให้ไปแล้วไม่ต้องการเอาคืน ถ้าไม่ต้องการก็ทิ้งมันไปก็จบ” หมอนั่นพูดขึ้นก่อนจะมองหน้าฉัน                                                                                                                
“นายมันชอบทิ้งอยู่แล้วนิ ของพวกนี้มันไม่เคยมีค่ากับนายเลยสักนิดถึงได้พูดแบบนี้” ฉันพูดอย่างไม่พอใจแล้วเดินออกมา ขืนอยู่ตรงนั้นนานๆฉันได้ต่อยปากหมอนั่นแน่ จะมายุ่งกับฉันอีกทำไม!! >0<                                                                                     
“จะเดินกลับบ้านรึไง อ่อนต่อโลกแบบเธอระวังจะโดนฉุดไปข่มขืน”ฉันแกล้งทำหูทวนลมไม่สนใจเสียงพูดของหมอนั่น หมอนั่นจะขับรถตามฉันทำไมนะ อุตส่าห์เดินหนีออกมาแล้วนะ o()O  ใครก็ได้เอาไปเก็บที!!                                                                                                                                                       
“หรือถ้าโชคร้ายกว่านั้นก็โดนข่มขืนแล้วฆ่าหมกป่า เธออยากโดนรึไง เฮ้!! เธอคิดว่าเธอเป็นใครถึงได้เดินหนีฉันแบบนี้ฮะ”                           
“นายจะมายุ่งอะไรกับฉันอีกฉันกับนายมันไม่มีอะไรต้องยุ่งเกี่ยวกันอยู่แล้วนิ”ฉันหันไปต่อว่าหมอนั่นอย่างโมโห                                     
“ทำเป็นพูดดี กลับบ้านไปอย่านอนร้องไห้คิดถึงฉันอีกละกัน ได้ข่าวว่าเธอเสียใจมากเลยไม่ใช่เหรอ”พี่มิ้วต้องเอาไปบอกหมอนั่นแน่ๆ น่าอายชะมัดแต่ใครจะไปยอมรับละ เราต้องทำให้หมอนี่รู้ว่าเราไม่ได้อ่อนแอ                                                                                                                                    
“ไม่เลยสักนิด ทำไมฉันต้องเสียใจฉันไม่เคยรักนายเลยสักนิดเดียว สำหรับนายแค่คนเคยรู้จักก็พอแล้ว”   เสียใจครั้งนั้นมันก็เกินพอแล้วสำหรับฉัน ฉันจะไม่เสียใจเพราะผู้ชายเลวๆอย่างหมอนี่อีกเป็นรอบที่สองแน่ๆ                                      
“เอาของๆเธอคืนไป ฉันไม่ต้องการอย่าเข้าใจผิดว่าฉันมาง้อเธอ ฉันแค่เอามาคืนให้”หมอนั่นยัดกระเป๋าและนาฬิกาข้อมือใส่มือฉันก่อนจะขับรถออกไป ฉันก็ไม่ได้คิดว่านายจะมาง้อฉันหรอก!!อารมณ์เสีย (-o-)
“แอ๊บแบ๊ว นั่นเธอใช่ไหมอะ”รถเก๋งสีขาวขับมาข้างๆฉันพลางเปิดกระจกถาม เรียกฉันแบบนี้มีคนเดียว เรย์เพื่อนของหมอนั่นไม่เจอกันเกือบอาทิตย์ทำไมเรย์หล่อขึ้นเยอะเลยอ่า ><  จะว่าไปเรย์ก็ดีกับฉันมาตลอดนะตอนที่ฉันเสียใจเพราะไอ้หมอนั่นก็มีเรย์นี่แหละที่ไปนั่งอยู่เป็นเพื่อนฉันตั้งหลายชั่วโมงถือว่าฉันยังโชคดีที่เพื่อนๆของหมอนั่นดีกับฉัน พี่มิ้วไม่น่าติดต่อหมอนั่นให้ฉันเลยพี่มิ้วคิดยังไงกันนะถึงติดต่อหมอนั่นให้ฉัน ไม่เข้าใจเลย (><)                                                                                                                                                                                                   
“ทำไมไอ้ปริ้นซ์มันถึงปล่อยให้เธอเดินกลับแบบนี้ละเดี๋ยวฉันไปส่งเป็นผู้หญิงเดินกลับแบบนี้มันอันตราย”ฉันไม่ได้เดินกลับสักหน่อยแค่เดินหนีหมอนั่นมาต่างหากล่ะ ฉันเปิดประตูรถอย่างไวใครจะไปกล้าเดินกลับล่ะ สมัยนี้ยิ่งน่ากลัวอยู่ด้วย                                                                                                                         
“ฉันกับหมอนั่นเลิกกันแล้ว นายก็รู้นิ”  ฉันบอกเรย์                                                                                                                                                    
“เลิกกันก็ใช่ว่าจะไปส่งกันไม่ได้นิ ยังไงเธอก็คือแฟนเก่ามันนะ”เรย์พูดพลางมองหน้าฉัน  แฟนเก่าจะย้ำทำไมฉันไม่อยากได้ยินแล้วนะ (-*-)                                                      
  “แค่ผู้หญิงคนนึงที่โดนทิ้ง หมอนั่นทิ้งผู้หญิงบ่อยๆอยู่แล้วจะมาสนใจอะไรฉันละ ”หมอนั่นไม่เคยสนใจฉันอยู่แล้วนิ (= =;)
“แต่จะว่าไปโลกก็กลมดีเนอะเพิ่งเลิกกันไม่กี่วัน ไอ้ปริ้นซ์ก็ได้ไปแลกเปลี่ยนที่โรงเรียนเธอซะงั้น พรหมลิขิตชัดๆ”เรย์พูดพลางยิ้มๆ  นี่เรย์ต้องการจะมาตอกย้ำฉันหรือไงเนี่ยถึงพูดแบบนี้  -_-
 “คนอย่างหมอนั่น ไม่มีวันได้เจอคำนี้หรอก” เรย์ขับรถมาจอดหน้าโรงเรียนเซนต์เทรส ไม่นานผู้ชายหน้าหวานก็วิ่งมาเปิดประตูรถของเรย์ด้านหลังพร้อมขึ้นมา                                                                                                                                                    
“นึกว่าสาวสวยที่ไหน ที่แท้ก็สาวแบ๊วนี่เอง เปงไงบ้างสบายดีป่าวไม่เจอเธอเป็นอาทิตย์คิดถึงจะแย่”ไพน์พูดพลางเอื้อมมือมาขยี้ผมฉันอย่างสนิทสนม ถึงแม้ว่าฉันจะคบกับหมอนั่นไม่กี่อาทิตย์แต่ยอมรับว่าฉันกับเพื่อนๆของหมอนั่นสนิทกันอย่างกับคบกันมานาน ใครจะเชื่อว่าหนุ่มฮอตของเซนต์เทรสจะเป็นกันเองมาก นิสัยก็ดี สุภาพบุรุษทุกคนยกเว้นไอ้หมอนั่น!
“ก็เรื่อยๆอะ แล้วนายละเป็นไงบ้าง”ฉันหันไปถามไพน์เขายังหล่อน่ารักเหมือนเดิม  (>0<)                                                                                                                                                         
“ฉันก็สบายดีนะ ชิวๆอะชีวิต”ไม่ต้องสงสัยว่าทำไม เรย์กับไพน์ถึงเรียกฉันแบบนั้น ฉันพยายามจะให้พวกนี้เรียกชื่อฉันให้ถูกๆแล้วนะชื่อฉันมันมาจากแอปเปิ้ล แต่พวกนี้ก็บอกว่าฉันอ่ะ เหมาะกับชื่อนี้มากกว่าซึ่งฉันไม่เข้าใจว่าหน้าฉันมันเข้ากับชื่อนี้ตรงไหน เพราะฉันไม่ได้น่ารักหรือทำตัวแอ๊บแบ๊วอะไรเลยสักนิดเดียว ^^ ถ้าไม่ติดหล่อฉันไม่ยอมหรอก หุหุ
“เจอไอ้ปริ้นซ์มันยังอ่ะ มันได้ไปแลกเปลี่ยนโรงเรียนเธออะ พวกฉันนะสะใจมากเลยที่มันได้ไป ต่อไปนี้ชีวิตเธอคงสนุกแน่ๆแบ๊ว ฮ่าๆๆๆ”ไพน์พูดจบก็หัวเราะชอบใจ สนุกแน่ๆงั้นเหรอ!!สนุกกับผีสิ –o-
“ถามจริงหมอนั่น ได้มาแลกเปลี่ยนโรงเรียนฉันได้ไง”ฉันถามอย่างสงสัยหรือว่าที่เซนต์เทรสเขาจะจับฉลากคนมาถึงได้ส่งคนอย่างหมอนั่นมาอ่ะ ต้องเป็นอย่างนั้นแน่ๆ
“เห็นแบบนั้น ไอ้ปริ้นซ์เรียนเก่งที่สุดในกลุ่มเลยนะ มันทำเกรดได้สูงเลยล่ะ ทั้งๆที่แต่ก่อนมันก็เรียนเก่งนะแต่ติดขี้เกียจแต่ไม่รู้ทำไมเทอมนี้มันถึงตั้งใจเรียนแปลกอยู่เหมือนกัน”ฉันไม่อยากจะเชื่อว่าคนอย่างหมอนั่นเนี่ยนะ จะตั้งใจเรียนและทำเกรดได้สูงจนถึงได้มาแลกเปลี่ยนที่โรงเรียนฉันอ่ะ ไพน์โกหกฉันอยู่รึป่าวเนี่ย!! >0<
“ฉันว่าเธอกับมันหนีกันไม่พ้นหรอก ฮ่าๆตลกอ่ะ”รู้สึกว่าไพน์จะตลกอยู่คนเดียวนะ ฉันไม่ตลกด้วยหรอกทำไมไม่เป็นคลาสนะที่ได้มาแลกเปลี่ยนเพราะว่าฉันอยากเจอเขามากที่สุดในตอนนี้ ^^