Key lover กุญเเจรักสื่อหัวใจ

     อย่างที่บอกสายสิบเปลี่ยนชื่อเป็นสายห้า เอ้ย! สายสิบย้ายจากหอสิบไปหอห้า โดยเเลกกับเเว่นเต๋อ เบรอจริงๆ(?) สายสิบนั่งที่โต๊ะด้านหน้าฉันซึ่งตอนนี้ว่างเปล่าไม่มีใครนั่งเพราะเเว่นเต๋อย้ายไปเเล้วฉันนั่งหลังสุดนั่งข้างมิวสิคเเละมีอีกโต๊ะหนึ่งที่ติดริมหน้าต่างเเต่ไม่มีใครนั่ง

     หลังจากที่ชั่วโมงโฮมรูมของครูป้าบ่นจบไป ก็เริ่มเข้าสู่ช่วงการสนทนา ซึ่งเเน่นอนมิวสิคหล่อนไม่สนใจใครหล่อนยังคงนั่งอินเตอร์ฟังเเต่เพลงอยู่เหมือนเดิม ซึ่งเทียบกับฉันที่จ้องไปทางสายสิบ หลังจากนั้นหนุ่มหล่อล่ำกระชากใจสาว กล้ามเป็นมัดๆ อย่างลินคอล์นก็เดอนตรงมาหามิวสิค ฉันเดาว่าสองคนนี้กุ๊กกิ๊กกัน=[]=

     "เเพทเทิ่น ฉันมีธุระนิดหน่อยขอตัวนะ^0^"

     "อ๋อ อืม"

     เเละเเล้วสองคนนั้นก็เดินจากไป...ไหนไม่รู้=[]=

     เเละเเล้วยัยครูป้าบ่นก็เดินเข้ามา เอ๊ะ! ไม่ใช่คาบหล่อนนินา อย่าบอกนะว่ามาสอนเเทนไม่จริงๆ คาบนี้หล่อนสอนรุ่นพี่เขานินา หล่อนสะบัดตูดซ้ายสะบิดตูดขวาพลางถือเเฟ้มเอกสารหน้าปึ้ก! หล่อนว่าเเฟ้มเอกสารไว้บนโต๊ะก่อนจะอ้าปากกว้างงงดังจระเข้ของหล่อน ซึ่งมันทำให้ทุกคนหยุดพูดเเล้วหันมามองหล่อน

     "วันนี้คุณครูกัลยาไม่มาสอน เดี๋ยวๆๆๆครูไม่ได้มาสอนเเทนเพราะไม่มีใครมาสอนเเทน เพราะฉะนั้นสองคาบนี้พวกเธอจะว่างเพราะคุณครูสารญาก็ไม่มาสอนไม่มีใครสอนเเทน เชิญทุกๆคนออกไปเล่นได้ใครจะกลับหอก็กลับเเต่กลับมาให้ทันคาบของครู เเล้วก็หญิงอย่าไปหอชายชายอย่าไปหอหญิงอย่าลุกเล้าอาณาเขตของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเด็ดขาด หากจับได้โดนโทษหนัก! บายไปล่ะ!" 

     เเล้วหล่อนก็เดินบิดตูดออกไปทิ้งเสียง 'เฮ้!' ให้กับทุกๆคนในห้อง

     เเละเเล้วมิวสิคกับลินคอล์นก็เดินกลับเข้ามา เเละเเล้วสายตาของทุกคนก็จับจ้องไปที่ทั้งสองคน

     "มองอะไร ไม่เคยเห็นคนสะ...(สวย) หรือไง!"

     มิวสิคพูดพลางทำเชิ่ด! บางที่หล่อนก็ช่างน่าหมั่นไส้จริงๆ ว่าเเล้วหล่อนก็สะบัดผมยาวสลวยของหล่อนเเล้วเดินมานั่งประจำที่ ใครๆก็รู้อยู่เเล้วว่าหล่อนมีนิสัยเชิ่ด! เเละหลายๆคนก็ชินเเล้วด้วยซ้ำ ความจริงเเล้วตอนเเรกๆฉันรังเกียจยัยนี้มากไม่อยากเป็นเพื่อนเลย เเต่เพราะว่าตอนนั้นฉันกับมิวสิคก็เลยกลายเป็นเพื่อนรักกันจนวันตาย ถึงยัยนี่จะเชิ่ดต่อหน้าคนอื่นเเต่ก็เก่งเเล้วก็ฉลาดมากด้วยนะ

     "อะเเฮ่มๆ ไปไหนกันมาจ้ะ^0^?"

     "หยุดจุ้น อารมณ์ไม่ดี-____-*"

     "=[]="

     สตั้นสามวิ เเรงจริงๆเพื่อนฉัน สงสัยลินคล์นคงไปหาเรื่องหล่อนอีกเเล้วเเต่ไม่เป็นไรเดี๋ยวก็รักกัน สองคนนี้นะเป็นเเบบนี้อยู่เเล้ว สามวันดีสี่วันไข้ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายตามอารมณ์ไม่ทันเลย

     เเละฉันก็ชินกับอาการของหล่อนเเล้ว...

     หลังจากนั้นฉันก็ปล่อยให้หล่อนนั่งสงบสติอารมณ์เเล้วเดินออกมาจากห้องเรียนพร้อมกับกระเป๋าเรียน จุดมุ่งหมายของฉันก็คือ 'บ่อน้ำพุเเห่งความรัก' ตามตำนานของโรงเรียนใครก็ตามที่ไปอฐิษทานกับบ่อน้ำพุของโรงเรียนซึ่งคั้นระหว่างเขตชายกับหญิงหรือมาเป็นคู่ก็จะทำให้สมหวังในความรัก เเละวันนี้ก็เป็นรอบที่สามที่ฉันจะไปขอสามปีขอได้เเค่ครั้งเดียว หลังจากนั้นฉันกฟ้คุ้ยไดอารี่เมื่อสมัยเด็กออกมาด้วยว่าจะให้บ่อน้ำพุช่วยตามหาเขาคนนี้ให้หน่อย รักเเท้ของฉันยังไงล่ะ เเต่ไม่ใช่ฉันหาเจอเเล้ว(มั้ง) สายสิบไงเเต่มันก็ไม่เเน่เพราะฉะนั้นก็ต้องลองดูอีกสักตั้ง เพื่อเขาไม่ใช่ เเต่ฉันว่าใช่!(?) >0<!

     ...เเละเเล้วก็มาถึง ฉันมองบ่อน้ำพุของโรงเรียนซึ่งเป็นรูปราชสิงห์คำรามสีทองเเละน้ำพุที่ไหลออกมาจากตัวทั้งสี่ทิศ  จะบอกให้สามปีมีเเค่ครั้งเดียวที่น้ำพุราชสิงห์จะสาดน้ำไปทั่วเเล้วถ้าใครโสดหรือใครที่เป็นคู่กันมาถึงที่นี่เป็นคนเเรก/คู่เเรกก็จะทำให้สมหวังไปตลอดการละนานเทินนน

     เเละเเล้วฉันก็ขอพรหลังจากที่ฉันขอมาทุกๆสามปี

     "ขอให้ฉันพบรักเเท้ที่เฝ้ารอมาน-~"

     พลั่ก!

     "นิ! นายมองดูทางหน่อยสิ"

     จู่ๆใครก็ไม่รู้มาเดินชนฉัน เจ็บกันไปหมดเเล้ววว>0<

     "..."

     กรี๊ดดดดดดด คนๆนี้มันนน.... >.,<