Key lover กุญเเจรักสื่อหัวใจ

     ตอนนี้กระผมกำลังหันซ้ายหันขวาหาห้องพยาบาลอยู่(- - )( - -)
     "เห้ยๆๆ โน่นนไอ้ลูซิเฟอร์ กำลังอุ้มสาวอยู่ซะด้วยพวกเรา"
     เสียงไอ้เวร เพื่อนสนิทของผม 'ไค' ดังเจี้ยวจ้าวขึ้นมา ก่อนจะรีบจ้ำอ้าวเดินมาหาผมซึ่งกำลังอุ้มยัยแพทเทิ่นที่หลับอุตุไม่รู้เรื่อง- - 
     "พอดีเห็นยัยนี่สลบอยู่นะ เลยอุ้มมาว่าจะพาไปส่งห้องพยาบาลสักหน่อย แกรู้ไหมวะห้องพยาบาลอยู่ทางไหน" ผมถามเสียงเรียบ ต้องรับแก้ตัวเสียก่อนก่อนที่เจ้าไคมันจะล้อผมไปมากกว่านี้
     "อ๋อๆ ไม่ต้องรีบแก้ตัวก็ได้คร้าบสุดหล่อใจบุญ~ จะบอกไว้ว่าห้้องพยาบาลนะอยู่นอกตัวเรืออยู่บนดาดฟ้าตอนที่เขาประกาศกันปาวๆๆๆว่าห้องอะไรอยยู่ทางไหนเนี่ย ทำไมไม่ฟังเลยละคร้าบบ" ไอ้ไคถามผมและยิ้มเจ้าเล่ห์โชว์ฟันขาวของมัน ผมอยากให้ฟันสีขาวของมันกลายเป็นสีเลือดจริงๆ- -*
     - -*
     "คร้าบๆ ขอโทษคร้าบเชิญคุณท่านลูซิเฟอร์พาสาวน้อยคนสวยนี่ไปห้องพยาบาลได้เลยคร้าบบ ไม่กวนละ ไปดีมาดีอย่าไปบ๊ะจ้ำบ๊ะอยู่นะเออ" มันคิดอะไรของมันฟระ-*-
     ผมรีบก้าวเท้าออกไปเพราะอยู่กับไอ้ไคแล้วหงุดหงิดด ปกติผมไม่เคยหงุดหงิดนะเวลาอยู่กับมันแต่พอยัยนี่มาอยู่ด้วย แล้วพอไอ้ไคมันทำตามันวาวเมื่อเห็นยัยนี่ผมก็รู้สึกหงุดหงิด หึงงั้นเหรอ ไม่ใช่ม้างงคงโกรธมันที่มันบอกว่าผมอุ้มสาว
     "เห้ยเดี๋ยวๆๆๆ ถ้าไมใช่แฟนนายนะจีบได้ไหมวะ^_^"
     ไอ้ไคตะโกนเสียงดัง ผมรอว่ามันต้องแอบยิ้มอยู่แน่ๆ กะจะให้ผมหึงเหรอฟะ-*- จะให้รู้กันว่าผมนะไม่ได้หึงยัยนี่เลยสักนิดเดียว
     "ไม่ได้โว้ยย" ทำไมปากผมกับใจผมมันคิดอีกแบบว่ะ!!!
     "ทำไมจะจีบไม่ได้ ยัยนี่มีแฟนแล้วเหรอ แล้วทำไมไม่ให้แฟนยัยนี่มาอุ้มล่าา"
     เจ้าไคมันถามผมโดยไม่ให้ผมตอบเลย จุก!
     "เรื่องของฉัน ฉันจะไปแล้ว" ผมตอบด้วยเสียงหงุดหงิดก่อนจะเดินออกจากตัวเรือ...
     
     - ห้องพยาบาล -
     ผมเข้ามาในห้องสีขาวซึ่งเปิดแอร์เย็นฉ่ำซึ่งสบายกว่าในตัวเรือที่ถึงแม้มันจะเปดแอร์แต่เพราะคนมาเยอะทำให้อากาศอบอ้าว พูดถึงแล้วผมอยากจะมานอนตากแอร์ที่ห้องนี้จังแหะ สาบายยย ภายในห้องไม่มีใครนอกจากคุณครูประจำห้องพยาบาลซึ่งกำลังยิ้มให้ผมอยู่
     "แฟนเป็นอะไรเหรอจ้ะ^^?"
     คุณครูห้องพยาบาลถามผม อึก! ไม่ใช่แฟนสักหน่อย
     "ไม่.." ไม่ทันที่ผมจะได้เอ่ยอากคุณครูห้องพยาบา็พูดขัดซะก่อน
     "เอ้าๆมาเหนื่อยๆ พาแฟนมานอนที่เตียงนี่ก่อนสิ" คุณครูห้องพยาบาลชี้ไปที่เตียงที่ว่าง ซึ่งมีเพียงแค่เตียงเดียว ก็ดีไม่มีคน และผมคิดว่าผมจะไม่เถียงแล้วว่ายัยนี่ไม่ใช่แฟนผมขี้เกียจ
     ความจริงคุณครูห้องพยาบาลชื่อ กัญภัค ครูคนนี้สนิทกับผมมากเพราะผมต้องให้ครูมาทำแผลให้บ่อยๆ ก็ผมนะมีเรื่องชกต่อยกับนักเรียนเยอะนิ แต่ไม่ได้ต่อยเรื่องไร้สาระหรอกนะจะบอกให้- -
     ผมวางยัยแพทเทิ่นบนเตียง ก่อนที่คุณครูจะมาดูอาการยัยแพทเทิ่น
     "ไม่เป็นอะไรมาก แค่มีไข้นิดๆนะจ้ะ ให้นอนพักสักแปปก็คงจะหาย"
     ผมพยักหน้าหงึกๆ กะว่าถ้าพายัยนี่มาให้ครูเสร็จจะกลับเข้าไปในเรือ
     ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด(?)
     "ฮัลโหล" คุณครูรับสาย
     ผมไม่รู้เหมือนกันว่าคุณครูคุยเรื่องอะไร รู้แต่ว่าคุณครูพยักหน้าหงึกๆแล้วก็พูดคำว่า ค่ะ อย่างเดียว เอาเถอะผมว่าคงไม่มีอะไรมาออกไปดีกว่า
     "เดี๋ยวว ลูซิเฟอร์เฝ้าแฟนก่อนสิเดี๋ยวครูขอขึ้นไปประชุมก่อนได้ไหม นะๆ"
     "แต่ว่า..."
     ไม่ทันให้ผมพูดอะไรคุณครูก็รับใส่เสื้อคลุมสีขาวแขวนป้ายและใส่กระเป๋าสะพายและออกตัววิ่งทันที
     "ฝากด้วยนะจ้ะ ลูซิเฟอร์^^"