Key lover กุญเเจรักสื่อหัวใจ

     อ้วกกกกกก

     นี่คือช่วงเพลา(?)ที่เฮาเกลียดที่สุด....ตอนนี้เฮากำลังปล่อยของเสียลงสู้ทะเลสีใส จนกลายเป็นสีขุ่น(วอทท) เฮาเมาเรือออQAQ ตอนนี้เฮา(?)กำลังแปรงฟันล้างปากอยู่ เศร้าาา คนมันเกิดมาสวยก็เงี้ย(?)เมาเรือเมารถง่ายย ตอนที่ฉันอ้วกมีแคี่ฉันมิวสิคและสีหมอกเท่านั้น ส่วนสองคนนั้นกำลังยืนรออยู่หน้าห้องน้ำ อีกี่ชั่วโมงจะถึงเนี่ยย ไม่ไหวแล้ววว

     "แพทเทิ่นไหวไหมมม คือฉันกับสีหมอกจะขอออกไปดูวิวได้ไหม แกอยู่คนเดียวได้นะ?"

     "ไปเลยยQAQ อ้วกกกก" ฉันไม่อยากให้พวกแกเห็นฉันสภาพเน้QAQ

     "แน่ใจนะ ไม่ใช่ว่าอยู่ๆแกเป็นลมคาห้องน้ำนะเออ ฉันไม่แบกแกหรอกนะ" สีหมอกพูด

     "อือ ไปเถอะฉันไหวฉันรู้สปีดตัวเองน่า ถ้าไม่ไหวจะโทรไปบอก"

     "อือ รักษาตัวด้วยละถ้าไม่ไหวก็กลับเข้าไปในเรือเลยก็ได้ ถ้าเกิดแกโทรไม่ไหวอ่ะน่ะเรียกคนมาช่วยสักคนก็ดี" สีหมอกพูด "ไปก่อนนะ" ก่อนที่เงาของทั้งสองจะหายไป...

     ต้องแปรงฟันใหม่อีกรอบQAQ

     หลังจากที่แปรงฟันเสร็จ...ฉันก็เดินออกมาด้วยใบหน้าซีด เดินโซซัดโซเซQAQ ฉันคิดว่าฉันควรเข้าไปข้างในเรือนะ ถ้าโทรไปตอนนี้ละก็ยัยพวกนั้นจะอดดูทะเล อีกอย่างฉันดูแลตัวเองได้มั้ง ว่าแล้วฉันก็ลากสังขารเดินไปจะเข้าไปในตัวเรือ

     แต่ทว่าQAQ

     ปึ้ก!!!

     ทำไมต้องมีแต่ทว่าด้วยว้าา คนสวยจะบ้าตายย ไอ้ไรเตอร์แกช่วยเขียนให้ฉันเข้าไปในเรือเร็วๆได้หมายยไม่ไหวแล้วเนี่ยยย(ขอดีๆไม่เป็น ไม่ให้- -)

     "ขอโทษคะ.." ฉันรู้สึกว่าตัวเองพูดเสียงเบามากก

     "อ้าว ยัยบ๊องตื้นเป็นอะไรนะ" หืมเสียงคุ้นๆ 

     "เป็นคน(- -)(ยังกวนตรีนได้อีก)" ฉันตอบกลับไปแต่ร่างกายตอนนี้เนี่ยรู้สึกยืนไม่ไหว...ไม่ไหว ขามันอ่อนแรงไปหมดแล้ว...

     "โหดูหน้าสิซีดยิ่งกว่าผีซะอีก ตัวก็โคตรร้อนเป็นอะไรบ้างไหม?" เจ้าของเสียงเอามือมาจับแขนของฉันเพื่อพยุงไม่ให้ตัวของฉันล้มลง

     "คิดว่า..ไห--(_ _)"

     "ยัยบ๊องตื้น!!!"

     นั่นเป็นเสียงสุดท้าย ่อนที่ในสมองจะขาวโพลนและสติจะดับวูบ...

     [ลูซิเฟอร์ Talk]

     อยู่ยัยบ๊องตื้นก็สลับไปภายใต้อ้อมกอดของผม ยัยนี่เนี่ยนะ...ตัวร้อนชะมัด หน้าก็โคตรขาวทั้งที่ปกติก็ขาวมากอยูู่แล้วคราวนี้ยิ่งขาวเข้าไปใหญ่ ผมเห็นเธอตั้งแต่เธอเดินอย่างกับปูเสฉวนแนะเดินแบ้วไปเบี้ยวมาเหมือนแขนขาไม่มีแรงยังไงยังงั้น ตอนแรกแค่จะแกล้งเดินไปชนเพราะรู้ว่ายัยนี่ต้องโวยวายแน่ๆ รู้ไหมผมชอบเสียงโวยวายของยัยบ๊องนี่ที่สุดไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน(โรคจิตไงโรคจิต) แต่ยัยนี่ออกจะถึกทำไมถึงเป็นหวัดได้ละเนี่ย- -???

     "ยัยบ๊องตื้น ตื่นๆๆๆอายเขา"

     ผมตบแก้มขาวของยัยบ๊องตื้นเบาๆสองสามทีแต่ก็ไม่มีท่าทีว่าจะตื่นเลย

     เฮ้อ~ คงต้องแบกไปแล้วสินะ- - ให้ตายเถอะตัวยัยนี่นะหนักจะตายไป ผมคงได้เมื่อยแขนเมื่อยขาทั้งวันแน่เลย ว่าแต่จะเอายัยนี่ไปไว้ไหนดี?...ห้องพยาบาลก็แล้วกัน

     ว่าแล้วผมก็อุ้มยัยบ๊องตื้นแบบเจ้าหญิงก่อนจะเดินฝ่าสายตาที่จ้องมองผมเป็นตาวาว มองไรไม่เคยเห็นคนหล่อใจบุญรึไงวะ?(พระเอกกับนางเอกเราแอบหลงตัวเองเหมือนกันแหะ-0-) ว่าแล้วผมก็เดินเข้าไปในตัวเรือซึ่งคนเยอะมากกก ผมเดินลงไปด้านหลังสุดของเรือซึ่งผมคิดว่าน่าจะเป็นห้องพยาบาลนะ- -?

     เมื่อเดินมาถึง...ไม่มี....